مشاعره با کلمه‌ی من

SelmA · 12/5/22

moh@mad گفت:
من نوشتم این سخن از بهر دوست
تا بداند این دلم در فکر اوست

من باشم و وی باشد و می باشد و نی

کی باشد و کی باشد و کی باشد و کی

من گه لـ*ـب وی بـ*ـو*سم وی گه لـ*ـب می

من سرخوش ز وی باشم و وی سرخوش ز می

moh@mad · 14/5/22

Ghoolagh گفت:
من باشم و وی باشد و می باشد و نی

کی باشد و کی باشد و کی باشد و کی

من گه لـ*ـب وی بـ*ـو*سم وی گه لـ*ـب می

من سرخوش ز وی باشم و وی سرخوش ز می

من کیم کاندیشهٔ تو هم نفس باشد مرا
یا تمنای وصال چون تو کس باشد مرا
گر بود شایستهٔ غم خوردن تو جان من
این نصیب از دولت عشق تو بس باشد مرا

SelmA · 14/5/22

moh@mad گفت:
من کیم کاندیشهٔ تو هم نفس باشد مرا
یا تمنای وصال چون تو کس باشد مرا
گر بود شایستهٔ غم خوردن تو جان من
این نصیب از دولت عشق تو بس باشد مرا

من باکمر تو در میان کردم دست
پنداشتمش که در میان چیزی هست
پیداست از آن میان چو بربست کمر
تا من ز کمر چه طرف خواهم بربست

moh@mad · 25/5/22

Ghoolagh گفت:
من باکمر تو در میان کردم دست
پنداشتمش که در میان چیزی هست
پیداست از آن میان چو بربست کمر
تا من ز کمر چه طرف خواهم بربست

من خاک آن بادم که او بوی دلارام آورد
در آتشم ز آب رخش کاب رخ من می‌برد
آنکو لـ*ـبش گاه سخن هم طوطی و هم شکرست
طوطی خطش از چه رو پر بر شکر می‌گسترد

matieh · 19/1/23

من ندانستم از اول که تو بی مهر و وفایی
عهد نابستن از آن به که ببندی و نپایی

moh@mad · 19/1/23

matieh گفت:
من ندانستم از اول که تو بی مهر و وفایی
عهد نابستن از آن به که ببندی و نپایی

من که مشتاقم به جان برگشته مژگان تو را
کی توانم برکشید از سـ*ـینه پیکان تو را

گر بدینسان نرگس سرخوش تو ساغر می‌دهد
هوشیاری مشکل است البته مستان تو را

matieh · 20/1/23

من امشب آمدستم وام بگذارم
حسابت را کنار جام بگذارم
چه میگویی که بیگه شد سحر شد بامداد امد؟
فریبت می‌دهد بر اسمان
این سرخی بعد از سحرگه نیست

moh@mad · 23/1/23

matieh گفت:
من امشب آمدستم وام بگذارم
حسابت را کنار جام بگذارم
چه میگویی که بیگه شد سحر شد بامداد امد؟
فریبت می‌دهد بر اسمان
این سرخی بعد از سحرگه نیست

من عاشقی از کمال تو آموزم
بیت و غزل از جمال تو آموزم

در پردهٔ دل خیال تو رقص کند
من رقص خوش از خیال تو آموزم

matieh · 23/1/23

من از ورع، مِی و مطرب ندیدمی زین پیش
هوای مغبچگانم در این و آن انداخت

کنون به آبِ مِی لعل، خرقه می‌شویم
نصیبهٔ ازل از خود، نمی‌توان انداخت

moh@mad · 25/1/23

matieh گفت:
من از ورع، مِی و مطرب ندیدمی زین پیش
هوای مغبچگانم در این و آن انداخت

کنون به آبِ مِی لعل، خرقه می‌شویم
نصیبهٔ ازل از خود، نمی‌توان انداخت

من کیستم تا هر زمان پیش نظر بینم ترا؟
گاهی گذر کن سوی من، تا در گذر بینم ترا

افتاده بر خاک درت، خوش آنکه آیی بر سرم
تو زیر پا بینی و من بالای سر بینم ترا

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

مدیر تالار بیوگرافی

کاربر ممتاز

مدیر تالار بیوگرافی

کاربر ممتاز

کاربر نیمه فعال

کاربر ممتاز

کاربر نیمه فعال

کاربر ممتاز

کاربر نیمه فعال

کاربر ممتاز

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین