مشاعره

~ZaHrA~ · 7/11/19

در اين سراي بي كسي كسي به در نمي زند

به دشت پر ملال ما پرنده پر نمي زند

moh@mad · 7/11/19

دوش از عربده یک مرتبه باز آمده بود
چشم پر عربده‌اش بر سر ناز آمده بود
چشمش از ظاهر حالم خبری می‌پرسید
غمزه‌اش نیز به جاسوسی راز آمده بود

~ZaHrA~ · 7/11/19

دارد به جانم لرز مي افتد رفيق؛ انگار پاييزم

دارم شبيه برگ هاي زرد و خشك از شاخه مي ريزم

moh@mad · 7/11/19

من هر چه دیده‌ام ز دل و دیده دیده‌ام
گاهی ز دل بود گله، گاهی ز دیده‌ام

~ZaHrA~ · 7/11/19

ماییم و نوای بی نوایی
بسم الله اگر حریف مایی

moh@mad · 7/11/19

یارب به آب این مژه اشکبار ما
کان سرو ناز را، بنشان در کنار ما
از ما غبار اگر چه بر انگیخت، درد او
گردی به دامنش مرصاد، از غبار ما

~ZaHrA~ · 7/11/19

آمدی جانم به قربانت ولی حالا چرا
بی وفا حالا که من افتاده ام از پا چرا

ببخشیدیکم دیر جواب میدم نتم ضعیفه :rose:

moh@mad · 7/11/19

~*ZAHRA*~ گفت:
آمدی جانم به قربانت ولی حالا چرا
بی وفا حالا که من افتاده ام از پا چرا

ببخشیدیکم دیر جواب میدم نتم ضعیفه

اشکال نداره ممنونم بابت همراهی خوبتون :aiwan_light_give_rose:

آن پری کیست که از عالم جان روی نمود؟
وین چه حوری است که بر ما در فردوس گشود؟
دل به پروانه غم شمع من از من بستند
می به پیمانه جان لعل تو بر من پیمود

~ZaHrA~ · 7/11/19

ممنون از شما^-^

در اين سراي بي كسي كسي به در نمي زند

به دشت پر ملال ما پرنده پر نمي زند

moh@mad · 7/11/19

در مانده‌ام به درد دل بی علاج خویش
و ز بد مزاجی دل کودک مزاج خویش

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی