مشاعره

moh@mad · 6/8/20

نخواهم گل كه گل بى اعتبار است
فقط عطر آن فصل بهار است
تو را خواهم من از گلهاى عالم
كه عطر تو هميشه ماندگار است.

niloofar.H · 6/8/20

تقصیر کسی نیست که اینگونه غریبم
شاید خدا خواست که دلتنگ بمیرم

moh@mad · 6/8/20

ملامت میکند دشمن مرا در عشق ورزیدن
به چشم عاقلان باید جمال شاهدان دیدن
دهان غنچه خوش باشد سحرگه چون شود خندان
ولی ذوقی دگر دارد لـ*ـبت هنگام خندیدن

niloofar.H · 6/8/20

نرنجید از او حیدر نامجوی
بگفت ار تو دانی به از این بگوی

moh@mad · 6/8/20

یا رب گنـ*ـاه جمله جهان را به ما ببخش
ما را سپس به رحمت بی منتها ببخش
هر چند ما نه ایم سزاوار رحمتت
ما را بدانچه نیست سزاوار ما ببخش

niloofar.H · 6/8/20

شاخه با ریشه‌ی خود حس عجیبی دارد
باغ امسال چه پاییز عجیبی دارد
غنچه شوقی به شکوفا شدنش نیست دگر
با خبر گشته که دنیا چه فریبی دارر

moh@mad · 6/8/20

در دم بجان رسید و طبیبم پدید نیست
دارو فروش خسته دلانرا دکان کجاست
در وادی فراق بجز چشمهای ما
روشن بگو که چشمهٔ آب روان کجاست

niloofar.H · 6/8/20

تا چند گرد کعبه بگردم به بوی دل
تا کی به سـ*ـینه سنگ زنم ز آرزوی دل

moh@mad · 6/8/20

لـ*ـب فرو بسته ام از ناله و فریاد، ولی
دل ماتمزده، در سـ*ـینه من نوحه گر است

niloofar.H · 6/8/20

تو قلب سپه را آیین بدار
من اکندون پیاده کنم کارزار

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی