مشاعره

yeganeh yami · 10/5/20

در لباس آبی از من بیش‌تر دل می‌بری
آسمان وقتی که می‌پوش کبوتر می‌شوم!

Arshida · 10/5/20

مرا مهر سیه چشمان ز سر بیرون نخواهد شد
قضای آسمان است این و دیگرگون نخواهد شد

yeganeh yami · 10/5/20

در قنوتم ز خدا عقل طلب می‌کردم
عشق اما خبر از گوشه محراب گرفت!

Arshida · 10/5/20

ترا که هر چه مراد است در جهان داری
چه غم ز حال ضعیفان ناتوان داری

yeganeh yami · 10/5/20

یک بار به اصرار تو عاشق شدم ای دل

این بار هم اصرار کنی وای به حالت!

Arshida · 10/5/20

ترسم اي مرگ نيايي تو و من پير شوم
آنقدر زنده بمانم كه ز جان سير شوم

yeganeh yami · 10/5/20

مادرم گفت: «عاشق نشوی!» گفتم: چشم!
چشم های تو مرا بی‌خبر از چشمم کرد!

Arshida · 10/5/20

در آن نفس كه بميرم در آرزوي تو باشم
بدان اميد دهم جان كه خاك كوي تو باشم

yeganeh yami · 10/5/20

من قرن هاست ریشه دواندم درون تو
بگذار حس کنم که درختی تناورم!

Arshida · 10/5/20

مکن ز غصه شکایت که در طریق طلب
به راحتی نرسید آنکه زحمتی نکشید

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی