عکاسی چیست؟

مروا77 · 12/8/19

بهترين نور براى عكاسى نور غيرمستقيم است. نورى كه از منبع خود مستقيم به سوژه نتابد بلكه از جائى منعكس شود. به همين خاطر در استوديوهاى عكاسى چترهاى براقى جلوى نورافكن ها مى گذراند تا نور به داخل آن بتابد و سطح براق داخل چتر نور ملايم شده را به طرف سوژه منعكس كند.
قرار دادن پرده اى نازک و سفيد جلوى پنجره اى كه نور شديد آفتاب را به درون مى آورد، نور را ملايم مى كند. اگر در شرايطى عكس مى گيريد كه بايد از نور فلاش استفاده كنيد، مى توانيد براى ملايم تر شدن نور با پارچه ی نازكى روى فلاش را بپوشانيد. نور فلاش را هم مى شود بر صفحه ی سفيدى كه روى آن قرار مى گيرد تاباند و از آن بر سوژه منعكس كرد. اين صفحه و پايه ی آن در فروشگاه هاى عكاسى به فروش مى رسد.
منابع نورى مختلف را مى توان در هم آميخت تا مشكلات يكديگر را كم كنند. مثلاً اگر نور آفتاب كه از پنجره مى تابد همه ی اتاق را روشن نمى كند، مى توان از نور مصنوعى براى روشن تر شدن سايه ها استفاده كرد.
به خاطر داشته باشيد كه نور فلاش به دليل كيفيت و طرز عملش بيشترين مشكلات را در عكس ايجاد مى كند. تا آنجا كه ممكن است از فلاش استفاده نكنيد. در همه ی اين حالات توجه كنيد كه نور بايد بر سوژه شما بتابد نه بر دوربين شما. براى اندازه گيرى آن هم بايد نورى را كه از سوژه به طرف دوربين منعكس شده اندازه گيرى كنيد.
كنترل نورى كه داخل دوربين مى شود
نور از دريچه ی وسط عدسى وارد دوربين عكاسى مى شود. در انگليسى به اين دريچه Aperture مى گويند. در بيشتر دوربين هاى عكاسى اندازه ی باز شدن اين دريچه و زمان باز ماندن آن را مى توان كنترل كرد. به اين زمان Shutter Speed مى گويند. اين كنترل مى تواند به انتخاب عكاس باشد و يا اتوماتیک، يعنى به محاسبه ی سيستم اندازه گيرى داخل دوربين.

مروا77 · 12/8/19

اندازه ی دريچه ی عدسى و زمان باز ماندن آن با هم نسبت معكوس دارند. هر چه نورى كه بر سوژه مى تابد بيشتر باشد، لازم است اندازه ی دريچه ی عدسى كوچك تر شود و يا زمان باز ماندن آن كوتاه تر گردد. هر چه اين نور كمتر باشد، اندازه ی دريچه يا زمان باز ماندن آن اضافه مى شود.
براى اين معادله مى شود آن را به چشم هاى گربه تشبيه كرد. هر چه نور اطراف بيشتر باشد عدسى چشم گربه باریک تر و خطى تر مى شود، هر چه نور كمتر، عدسى بازتر و دايره شكل تر.
دوربين هاى ديجيتال هر روز كامل تر و پيشرفته تر مى شوند و قابليت اندازه گيرى دقيق نور و انتخاب اندازه ی صحيح دريچه ی عدسى و زمان باز ماندن آن در آنها بيشتر. به همين دليل عكاس ها اكثراً اين اندازه گيرى را به دوربين مى سپارند، اما، دوربين هر چه هم پيشرفته باشد به هدايت عكاس احتياج دارد. حتی زمانى كه از تنظيم دوربين استفاده مى كنيد، لازم است نكات زير را رعايت كنيد:

توجه دوربين هاى اتوماتیک و ديجيتال بر بخشی از سوژه است كه در وسط صفحه ی نمايش قرار گرفته. آنها نورى را كه به اين منطقه تابيده محاسبه كرده و بر مبناى آن اندازه ی دريچه و زمان باز ماندن آنرا تعيين مى كنند.
با فشار دادن دكمه ی عكسبردارى كه به آن Shutter مى گويند تا نيمه و نگاه داشتن آن در همان وضع، دوربين فرصت پيدا مى‌كند تا مقدار نورى را كه در وسط عكس وجود دارد تخمين زده و بر آن مبنا اندازه ی دريچه ی عدسى و زمان بازماندن آن را تعيين كند.
وقتى دوربين خود را به طرف سوژه ی عكس نشانه مى گيريد، توجه داشته باشيد كه آن بخشى از سوژه كه مهم است بايد در وسط دايره ی صفحه ی نمايش قرار بگيرد. مثلاً اگر مهم است كه صورت شخص در يك پرتره از نور دقيق برخوردار باشد لازم است صورت را در وسط صفحه ی نمايش قرار دهيد.

مروا77 · 12/8/19

اگر نمى خواهيد سوژه در وسط كادر عكس قرار گيرد، همچنان لازم است ابتدا آنرا در وسط كادر قرار دهيد تا دوربين نور و فاصله ی آن را بخواند و در حالى كه انگشت شما هنوز دكمه ی عكس بردارى را در نيمه ی راه نگاه داشته، مى توانيد كمى در كادربندى عكس تغيير ايجاد كرده و دكمه را اين بار تا آخر فشار دهيد و عكس خود را ثبت كنيد.
براى دوره كردن آنچه در بالا آمده، مراحل گرفتن عكس را در زير فهرست مى كنيم:
تعيين كادر عكس
فشار دكمه تا نيمه ی راه و نگاه داشتن آن
دادن فرصتى يكى دو ثانيه اى به دوربين براى خواندن نور سوژه
اصلاح كادر عكس و فشار دادن دكمه تا انتها
توجه كنيد كه مراحل بالا براى وضوح عكس هم استفاده مى شود. به اين وضوح كه در انگليسى به آن Automatic Focus می گويند در بخش «وضوح در عكس» مشروحاً مى پردازيم.

عمق در عكس

مى گويند هر عكس برابر هزار كلمه مطلب بيان مى كند. اما اين مطالب خود به خود به بيننده منتقل نمى شوند. مجموعه ی درس هاى گذشته بر اين نكته تاكيد مى كند كه با وجود پيشرفت وسيع تكنولوژى و كامل تر شدن دوربين هاى عكاسى، دانش و خلاقيت عكاس همچنان نقش مهمى در ايجاد عكس خوب دارد.
هر چند يک عكس ظرف كمتر از يك ثانيه ثبت مى شود اما پيش از فشار دادن دكمه ی دوربين و گرفتن عكس، عكاس از همه ی آنچه به صورت نظرى و عملى آموخته و تجربه اى كه اندوخته استفاده مى كند تا عكس را چنان ثبت كند كه آنچه را او در ذهن دارد به زيبائى و كمال بيان كند.
ايجاد عمق در عكس يكى ديگر از چالش هاى عكاس است. علت اينكه ما جهان اطراف را سه بعدى مى بينيم و مى توانيم فاصله را تشخيص دهيم اينست كه از توانائى ديد دو چشم برخورداريم. هر چشم تصوير مستقلى را به ذهن منتقل مى كند و با روى هم قراردادن اين دو تصوير است كه ذهن جهان را سه بعدى مى بيند. دوربين عكاسى اما تنها يک تصوير را مى بيند.

مروا77 · 12/8/19

اگر مى خواهيد عكس شما براى بيننده تصور عمق ايجاد كند و جنبه هائى از جهان سه بعدى اطراف در ذهن او منعكس شود تكنیک هاى زير را در نظر داشته باشيد:
فاصله: با باز كردن دريچه ی عدسى يا Aperture از عمق ميدان عكس كم كنيد. هم زمان، سوژه ی خود را در فاصله اى دورتر نسبت به دوربين قرار دهيد و بين سوژه و آنچه احاطه اش كرده فاصله ايجاد كنيد. دقت كنيد كه نقطه‌ی وضوح عكس روى سوژه باشد. اين كار موجب مى شود كه آنچه جلوى سوژه و پشت آن قرار دارد وضوحى كمتر و خودِ سوژه وضوح بيشتر داشته و عمق بيشترى به عكس بدهد.
در عكس زير عكاس با انتخاب محلى كه براى دوربين در نظر گرفته، ظرف غذا را بين خود و بچه هائى كه براى دريافت آن صف بسته اند قرار داده و با تمركز نقطه ی وضوح عكس بر صورت پسرى كه در حال دريافت غذاست، او را به صورت سوژه ی اصلى عكس نشان داده است.

در عكس زير صورت زنى كه در ميانه ی عكس قرار گرفته مركز توجه عكاس است. با قراردادن نقطه ی وضوح عكس بر صورت او و باز كردن عدسى دوربين، دست هائى كه در جلوی عكس ديده مى شوند و از وضوح كمترى برخوردارند، چشم بيننده را متوجه صورت زن مى كنند.

مروا77 · 12/8/19

پرسپكتيو: قراردادن آدم ها يا اشيا به صورتى كه نزديک ترين آنها به دوربين در يک سوى كادر عكس واقع شده و دورترين آنها در سوى ديگر كادر واقع شود و بقيه در يک خط افقى بين اين دو قرار گيرند، در عكس ايجاد عمق مى كند.
نکته: در واقع اجزاى عكس به ترتيب در افق از ما دور مى شوند نه لزوما در یک خط افقى يا مستقيم. نكته مهم اينست كه اگر يكى از اجزاى عكس در گوشه اى از كادر نزدیک تر به ما واقع شود و ساير اجزاى عكس در افق از ما دور شوند، اين حالت براى بيننده ايجاد تصور عمق مى كند. براى نمونه بچه هاى زير آب در افق از ما دور مى شوند و همينطور ماشين هاى در حركت روى جاده يا قايقى كه به نسبت صخره در افق دورتر واقع شده است.
سايه و روشن: اگر سوژه ی عكس خود را در سايه روشن قرار دهيد به صورتى كه زمينه ی پشت آن تاريک باشد و نور از طرف مقابل كادر به آن بتابد، عكس عمق بيشترى پيدا مى كند.
لايه هاى نور: قرار دادن صفحاتى كه نور را از خود عبورمى دهند مثل پارچه، شيشه يا كاغذ نازک بين دوربين و سوژه، به عمق عكس اضافه مى كند و مى تواند در عكس حالت رمانتيكى ايجاد كند.
عكاسى منظره
ايجاد عمق در عكسى كه مناظرى از طبيعت را نشان مى دهد به دقت عكاس احتياج دارد. چالش عكاس اين ‌است كه مناظر طبيعت را كه از عمق بسيار برخوردارند به صحنه ى بى عمق عكس منتقل كند.
يكى از ساده ترين راه ها، استفاده از پرسپكتيو خطى است. يعنى استفاده از خطوطى كه در عكس تصور عمق ايجاد مى كنند. خطوط در عكس چشم بيننده را مسحور خود كرده آن را با خود به نقطه بعدى مى برند. اگر جاده اى را در كادر عكس جا دهيم كه از جائى نزديک به دوربين شروع شده به طرف دوردست ادامه پيدا كند، چشم بيننده ی عكس هم به دنبال جاده متوجه دوردست مى شود.
در عكس زير جاده اولين عنصر‌ی است كه تصور عمق ايجاد مى كند. خطوط دو طرف جاده هم به اين تصور كمک مى كنند. اتومبيل هائى كه اندازه شان با دور شدن از ما كوچک مى شوند اين تصور را كامل مى كنند.

پرسپكتيو هوائى: اگر در مقابل منظره اى بايستيم كه در افق اش كوه و تپه قرار گرفته باشد مى بينيم كه درخت ها و تپه هائى كه به ما نزديک هستند پررنگ تر و تيره تر و آنچه در دوردست تر واقع شده، به نسبت فاصله، كم رنگ تر به نظر مى آيد.
حضور مه يا غبار در هوا كه در ساعات اوليه‌ی طلوع آفتاب و هنگام غروب بيشتر مى شود به اين محو شدن كمک مى كند. استفاده از اين محو تدريجى رنگ مى تواند در عكس هائى كه از مناظر هوائى گرفته مى شوند تصور عمق ايجاد كند

مروا77 · 12/8/19

تغيير اندازه: اشيائى كه به ما نزديک هستند بزرگ تر از آنهائى به نظر مى آيند كه در فاصله ی بيشترى از ما قرار دارند. اگر دوربين را جائى قرار دهيم كه قسمت هائى از آنچه سوژه ی ماست به تدريج از ما دور شود، چشم با اينكه مى داند اندازه ی همه ی آنها يكی است، آنها را كه كوچک تر به نظر مى آيند، دورتر تصور مى كند.

تقسيم بندى در كادر: آنچه در بالاى كادر عكس قرار مى گيرد به نظر بيننده دورتر از چيزی‌ست كه در پائين آن قرار دارد. اين تنها یک خطاى باصره است كه آنچه در كادر بالاتر است را نزديک تر به خط افق و در نتيجه دورتر تصور مى كند. از اين خطا اما مى توان براى ايجاد عمق در عكس استفاده كرد.
راه ديگرى كه براى ايجاد اين تصور در كادر عكس وجود دارد پائين آوردن سر دوربين است كه موجب ايجاد فضاى بيشترى در جلوى سوژه مى شود.
به خاطر داشته باشيم كه همه ی عكس ها احتياج به عمق ندارند اما رعايت نكات بالا به ما كمک مى كند بتوانيم در صورت لزوم در عكس تصور عمق ايجاد كنيم.

فوکوس بودن يا نبودن مسئله اين است

نويسنده: داريوش هورا
آنچه که بايد در مورد فوکوس بدانيد
حاضر، سه، دو، يک... نشد! مهم ترين پارامتر در مورد کيفيت يک عکس فوکوس بودن يا وضوح آن است. به عبارت ديگر، سوژه اصلي در عکس نبايد محو باشد. دوربين ها با تخمين فاصله سوژه و تشخيص کنتراست موجود در تصوير از طريق جا به جايي عدسي هاي موجود در لنز عمل فوکوس را انجام مي دهند. اين عمل به صورت دستي با چرخاندن حلقه موجود روي لنز يا به صورت خودکار توسط يک ميکروموتور موجود در ساختمان لنز انجام مي شود. سيستم فوکوس خودکار امروزه تقريباً در تمامي دوربين ها وجود دارد و يک روش سريع و ساده براي رسيدن به فوکوس مطلوب است که اتفاقاً بسيار خوب عمل مي کند و به کمک پيشرفت فناوري روز به روز هم بهتر مي شود، به طوري که بسياري از عکاسان آماتور و حتي حرفه اي از آن استفاده مي کنند. براي بسياري، فوکوس خودکار يعني همان صداي بوق کوتاهي که هنگام فشردن دکمه شاتر تا نيمه شنيده مي شود و اين يعني، همه چيز براي گرفتن يک عکس خوب فراهم است، پس دکمه شاتر را تا انتها بفشاريد...، اما در عمل و در برخي مواقع نتيجه، آن چيزي که انتظارش مي رود، نيست! علت آن است که در فوکوس خودکار، اين دوربين است که به جاي شما تصميم مي گيرد چگونه فوکوس کند و حتي روي چه چيزي فوکوس کند! و مواردي وجود دارد که دوربين ممکن است در اين تصميم گيري دچار اشتباه شود و در نتيجه فوکوس خودکار به درستي عمل نمي کند يا چيزي براي فوکوس کردن روي آن پيدا نکرده يا به اشتباه روي چيز ديگري به جز سوژه مورد نظر شما فوکوس مي کند.

مروا77 · 12/8/19

قسمت بد ماجرا زماني است که دکمه شاتر را تا نيمه فشرده ايد و منتظريد تا فوکوس خودکار دوربين کار خود را انجام دهد و پس از شنيدن آن صداي بوق گوش نواز شاتر را تا انتها بفشاريد و عکس را ثبت کنيد، اما سيستم فوکوس خودکار نمي تواند روي سوژه فوکوس کند و در اين حالت اجازه عکس برداري را به شما نمي دهد! يعني هر چه شاتر را بفشاريد، دوربين هيچ عملي انجام نمي دهد. خيلي مواقع است که داشتن يک عکس مات از يک صحنه خاص تکرار نشدني به مراتب بهتر از نداشتن هيچ عکسي از آن است. اين از مواردي است که افسوس مي خوريد که چرا به فناوري اعتماد کرده ايد. اما خوشبختانه هنوز امکان فوکوس دستي که از دوران خوش گذشته برايمان به يادگار مانده وجود دارد.
در اينجا موقعيت هايي را در عکاسي به شما معرفي مي کنم که فوکوس خودکار در اين موقعيت ها ممکن است پشت شما را خالي کند. بنابراين بهتر است با آمادگي قبلي از فوکوس دستي استفاده کنيد.

وقتي که نور کافي وجود ندارد

همان طور که اشاره شد، دوربين ها براي عمل فوکوس خودکار از اختلاف کنتراست استفاده مي کنند، هنگامي که نور صحنه کم باشد، کنتراست نيز کم است. بنابراين در شرايط فوکوس خودکار دوربين به خوبي عمل نمي کند. اين همان شرايطي است که توليد کنندگان دوربين ها را به مبارزه مي طلبد و قدرت دوربين در فوکوس خودکار در شرايط نور ضعيف را به عنوان يک مزيت در تبليغات خود مطرح مي کنند. حتي استفاده از لامپ دستيار فوکوس که با تابش نورمرئي يا نور مادون قرمز روي سوژه براي فوکوس خودکار به دوربين کمک مي کند، براي صحنه هايي مانند تصوير 1 کارساز نخواهد بود. در اين حالت با تنظيم حلقه فوکوس دستي روي فاصله بي نهايت و البته نوردهي مناسب، امکان ثبت چنين تصويري وجود دارد.
وقتي که کنتراست کافي وجود ندارد

حتي هنگامي که نور کافي است، اما کنتراست کافي در سوژه وجود ندارد، باز هم فوکوس خودکار با مشکل رو به رو مي شود. هنگامي که از نورسنجي نقطه اي استفاده مي کنيد و از چيزي شبيه يک ديوار مسطح رنگي عکاسي مي کنيد، فوکوس خودکار روي سوژه تقريباً غير ممکن است.
عکاسي حيات وحش

در عکاسي حيات وحش کوچک ترين صدا حتي صداي ضعيف موتور فوکوس خودکار لنز ممکن است باعث ترساندن سوژه و فرار آن شود. به ياد داشته باشيد که اغلب حيوانات از حس شنوايي بسيار قوي تري نسبت به انسان برخوردار بوده و صداهايي را که گوش انسان قادر به شنيدن آن نيست، مي شنوند

مروا77 · 12/8/19

عکاسي منظره

در عکاسي منظره لازم است کل عمق تصوير از جلوي دوربين تا کوه هاي موجود در دور دست در فوکوس کامل باشند. براي اين منظور با به کار گيري ديافراگم بسته تر به افزايش عمق ميدان کمک مي کنيم. در اين حالت لازم است تقريباً در فاصله يک سوم عمق تصوير فوکوس کنيم( به اين فاصله Hyperfocal گفته مي شود)، اما فوکوس خودکار به احتمال روي کوه هاي موجود در پس زمينه فوکوس مي کند که در اين حالت بايد از فوکوس دستي و تنظيم آن روي فاصله مورد نظر استفاده کنيم.
عکاسي (HDR(High Dynamic Range

در اين نوع عکاسي لازم است از يک صحنه، چندين عکس گرفته شده و آن ها را با يکديگر ترکيب کرد، در اين صورت، براي رسيدن به نتيجه مطلوب لازم است تمامي عکس ها داراي وضوح يکسان باشند که اين امر با استفاده از فوکوس خودکار به راحتي به دست نمي آيد و ممکن است تصاوير به دليل اختلاف هر چند جزئي در نقطه فوکوس از وضوح يکساني برخوردار نباشند.
حرکات سريع

در عکاسي از سوژه هايي با حرکات سريع ممکن است فوکوس خودکار در لحظه مورد نظر عمل نکند و نتيجه کار چيزي مانند تصوير 2 يا تصوير 3 باشد. اما در فوکوس دستي مي توان با روشي موسوم به پيش فوکوس( Prefocus) فوکوس را در نقطه هدف فرضي ثابت کرده و به محض تلاقي سوژه با نقطه هدف، شاتر را فشرد. در اين حالت رسيدن به نتيجه اي مانند تصوير 4 تضمين مي شود.
عکاسي از پشت شيشه

در عکاسي از پشت شيشه اتومبيل، هواپيما يا آکواريوم، سيستم فوکوس خودکار ممکن است روي سطح شيشه يا انعکاس تصوير سوژه روي شيشه فوکوس کند و در نتيجه اصل موضوع از فوکوس خارج باشد.
عکاسي پرتره

قانون طلايي در عکاسي پرتره فوکوس روي چشم سوژه است. از طرفي در عکاسي پرتره اغلب با استفاده از مقادير گشوده ديافراگم و کاهش عمق ميدان، به عمد پس زمينه را از فوکوس خارج مي کنيم تا سوژه به خوبي از پس زمينه جدا شود، اما در اين شرايط که عمق ميدان کم است، سيستم فوکوس خودکار ممکن است روي ابرو يا نوک بيني فوکوس کند.
عکاسي ماکرو

در اين شيوه عکاسي نيز به دليل عمق ميدان بسيار کم، دوربين در تشخيص نقطه فوکوس دچار خطا مي شود.
با وجود اين، باز هم سيستم فوکوس خودکار در بسياري از مواقع کارايي خوبي داشته و به دليل سهولت استفاده بسيار مورد توجه است. به خصوص اين که در حال حاضر بيشتر دوربين ها از سيستم فوکوس خودکار پيشرفته اي برخوردار هستند. بنابراين در اينجا براي استفاده بهتر از فوکوس خودکار چند توصيه ارائه مي کنم.

مروا77 · 12/8/19

توصيه اول، دوربين ها اغلب بهترين فوکوس را در مرکز تصوير ارائه مي دهند، حتي در دوربين هاي پيشرفته که داراي چندين نقطه فوکوس خودکار هستند و مي توانيد هريک از نقاط را براي فوکوس انتخاب کنيد( تصوير 5)، اما باز هم نقطه مرکزي داراي بهترين فوکوس خواهد بود. بنابراين بهتر است هنگام کادربندي عکس ابتدا سوژه را در مرکز تصوير قرار دهيد، دکمه شاتر را تا نيمه بفشاريد تا فوکوس انجام پذيرد. سپس در همان حال که دکمه شاتر تا نيمه فشرده شده، کادر تصوير را مطابق نظر خود تنظيم کنيد و دکمه شاتر را تا انتها فشار دهيد( تصوير 6).
توصيه دوم، هنگامي که مي خواهيد از يک سوژه چندين عکس با گام هاي نوردهي متفاوت ( Multiple Exposures) بگيريد، توجه کنيد که تمامي عکس ها بايد از فوکوس يکسان برخوردار باشند. بنابراين پس از تنظيم کادر، هنگامي که فوکوس خودکار دوربين با موفقيت روي سوژه فوکوس کرد، سوئيچ فوکوس لنز را روي فوکوس دستي تغيير دهيد( تصوير 7). در اين حالت دوربين فوکوس خود را براي تمامي عکس ها ثابت نگه خواهد داشت( تصوير 8).
توصيه سوم، بسياري از دوربين هاي حرفه اي دکمه اي به نام قفل فوکوس خودکار( AF LOCK) دارند. استفاده از اين دکمه تضمين مي کند که در حين عکاسي، فوکوس روي سوژه مورد نظر قفل شده و در نتيجه ثابت بماند

. در توصيه دوم مي توانيد به جاي تغيير به مد فوکوس دستي از اين دکمه استفاده کنيد. اين دکمه به ويژه در عکاسي از سوژه هاي متحرک مانند پرنده اي در پرواز بسيار مؤثر است. براي اين منظور مي توانيد سيستم فوکوس خودکار دوربين را روي حالت فوکوس ممتد( Continuous Focusing) تنظيم کنيد. در اين مد، مرتب در حين حرکت دوربين، فوکوس را روي سوژه اصلاح مي کنيد، سپس با قفل فوکوس روي سوژه در لحظه مناسب عکس مورد نظر خود را بگيريد. همچنين شناخت تنظيمات خاص فوکوس خودکار در دوربين و استفاده بجا از آن ها به کسب نتيجه مطلوب کمک مي کند. اين تنظيمات در دوربين هاي مختلف ممکن است با اسامي متفاوتي وجود داشته باشند. همچنين امکان دارد برخي از آن ها از داخل منوي دوربين قابل دسترس بوده يا دکمه اي مجزا روي دوربين به آن ها اختصاص داده شده باشد

مروا77 · 12/8/19

برخي از اين تنظيمات عبارتند از:
AF Assist Lamp: در بيشتر دوربين ها تنظيمي براي روشن و خاموش کردن اين لامپ وجود دارد. همان طور که پيش تر اشاره شد، با روشن بودن اين تنظيم در مواقع لزوم مانند نور کم، اين لامپ با تابش نور مرئي يا نور نامرئي مادون قرمز بر سوژه به عمل فوکوس خودکار کمک مي کند، اما در عکاسي منظره در شب مانند تصوير 1 اين لامپ کمکي نخواهد کرد. همچنين در عکاسي حيات وحش تابش نور مرئي بر سوژه مي تواند باعث فراري دادن جانور شود.
AF Mode: بسياري از دوربين ها داراي دو مد فوکوس خودکار هستند، فوکوس تکي( AF Single) که براي فوکوس روي موضوعات ساکن مناسب است که با تغيير محل دوربين يا جا به جايي سوژه دوباره بايد روي آن فوکوس کرد و حالت فوکوس ممتد( AF Servo) که به آن Continuous Focus نيز مي گويند و همان طور که قبلاً اشاره شد، براي فوکوس روي موضوعات متحرک مناسب است. در اين حالت دوربين در حين جابه جايي سوژه، مرتب روي آن فوکوس مي کند.
AFArea Mode: بسياري از دوربين هاي حرفه اي امکان انتخاب ناحيه فوکوس خودکار را در اختيار عکاس قرار مي دهند.اين انتخاب مي تواند Cynamic Area AF Single Area AFياAuto Area AFباشد.در حالت اول ،عکاس مي تواند يک نقطه از مجموعه نقاط فوکوس خودکار را انتخاب کند. در حالت دوم ،يک ناحيه شامل چندين نقطه انتخاب مي شود و در حالت سوم،دوربين خود نقاط مطلوب فوکوس خودکار را از بين تمامي نقاط موجود انتخاب مي کند.
M/A Switch:برخي از لنزهاي دوربين هاي حرفه اي روي خود داراي اين سوئيچ هستند.باز بودن اين سوئيچ دوربين را در حالت فوکوس خودکار قرار مي دهد، اما در هر لحظه مي توانيد با چرخاندن حلقه فوکوس دستي به سرعت کنترل فوکوس را به دست بگيريد(تصوير 9).
با به کارگيري اين ترفندها و همچنين تمرين در به کارگيري فوکوس دستي، مي توانيد عکس هاي حرفه اي تري بگيريد.
حاضر، سه، دو، يک...

چطور دوربین دیجیتال عالی و جمع و جور بخریم؟

5 راهنمایی برای اینکه بدانیم چطور دوربین دیجیتال عالی و جمع و جور بخریم؟
اگه شما هنوز آمادگی اینو نداری که یک dSLR بگیرید پس حتماً خوشحال می شید اگه بدونید چند نکته ساده و یک دوربین عکاسی می تواند عکس های بزرگ و عالی ایجاد کند.با هزاران انتخاب دوربین دیجیتال چطور می تونید بهترین رو انتخاب کنید؟امیدواریم شما با پیروی از این ۵ نکته آسون به خواسته تون برسید.

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین