بـــــــرگزیده رمان بومرنگ کاغذی | Number one کاربر انجمن رمان ۹۸

Number one · 17/1/21

پیاده روی متفکرانه‌ام با نمایان شدن موسسه، به پایان رسید. جوان خوش خنده، با سگرمه‌های در هم؛ عرض خیابان را طی می‌کرد و باز می‌گشت، و دوباره این کار را تکرار می کرد.
خنده‌ام گرفته بود. جلوتر رفتم:
-نگو...

Number one · 17/1/21

دستش را انداخت، باز هم نمی‌شد از صورتش چیزی خواند. به صندلی‌اش بازگشت و سرگرم نوشتن شد. بلاتکلیف ایستاده بودم، به خاطر حرکتِ چند لحظه‌ی قبل، جرأتِ سوال کردن هم نداشتم. در این گیر و دار، دیزاین این دفتر توجهم را جلب کرد. طراحی رمزآلود دفترشان حکایتی جدا داشت. از سازمان چنین ابتکاری تقریبا...

Number one · 18/1/21

دست دراز کردم و گفتم:
-چرا تو وسایل مردم فضولی می‌کنید؟ گوشیم لطفا
دختر کوچکتر نگاهی به هلما کرد، هر دو با هم به سمتم آمدند؛ روی دختر که دقیق شدم، ویلچری که روی آن نشسته بود توجه‌ام را به خود جلب کرد. فقط همین حس دلسوزی را کم داشتم که خدا را شکر برطرف شد!
اشک در چشمان دختر کوچکتر جمع شده بود. گریه‌ی زنان...

Number one · 18/1/21

هدیه سرش را تکان داد:
-نمی‌بینی چقدر آرومه؟ اخلال کنترل خشم واسه همچین آدمی؟
هلما جدی‌تر شد:
-نمیخوای اعتراف کنی؟
-به چی اعتراف کنم؟ مثل یه سرماخوردگی...

Number one · 18/1/21

راه پنجره را پیش گرفتم. هلما سریع خودش را به من رساند و کتم را به دستم داد. این حجم از بی‌مسئولیتی را نمی‌توانستم تحمل کنم. عملا داشتم بیرون انداخته می‌شدم و این موضوع برایم به شدت سخت جلوه می‌کرد.
با هر مکافاتی که بود در آستانه‌ی پنجره قرار گرفتم. چهارچوب آلومینیومی و شیشه های مشبک، تنها می‌توانست گویای...

Number one · 19/1/21

در را کامل بستم و به سمت اتاقک بابا کیومرث رفتم. رادیوی روی دیوارش روشن بود و با صداهای نامفهوم، ترانه‌ای از آن پخش می‌شد. در زدم و جوابی نشنیدم، کفش‌هایم را درآوردم و داخل رفتم. آن اتاقک برای من تنها خاطره‌ی خوب تمام عمرم بود. همیشه بی سر و صدا آنجا می نشستم و بابا کیومرث، برایم، شربت دارچین درست می‌کرد...

Number one · 19/1/21

باد از میان موهایش رد می‌شد و می‌شد، خطوط صورت مچاله شده‌اش را حدس زد. کیان همچنان ساکت بود و حدس می‌زدم که می‌خواد خبر سنگینی را بدهد.
-نمیخوای بگی چه خوابی دیدی؟
لاین را عوض کرد، رفته‌رفته بر سرعتش...

Number one · 19/1/21

-اسمت چیه؟
صداها در گوشم زنگ می‌زدند، در مقابلم تنها خانه‌ای متروک می‌دیدم که هیچ چیزی را برایم تداعی نمی‌‌کرد. ترس را با تمام وجود حس می‌کردم. بدنی که در آن قرار گرفته بودم پسربچه‌ای شلخته بود. پس این خواب من نبود. می‌دانم این کابوس، کابوس خودم است. شکنجه‌ای که زندگی فردی دیگر را برایم یاد آوری می‌کرد...

Number one · 20/1/21

***
-سلسله‌ی موی دوست، سلسله‌ی موی دوست!
صدای هم خوانی پدر و مادر با شجریان، آوای بیداری هر صبح بود. خوب بود که حالشان بهتر شده بود.
عادت قدیمی‌ترهایی مثل پدر، گوش کردن به موسیقی دلنواز و آرام‌بخش و ورزش و بگو‌بخند کردن بود و عادت من، چک کردن گوشی! از میز کناری، گوشی را برداشتم و اس‌ام‌اس ها را باز کردم...

Number one · 20/1/21

برایم خسته‌کننده و کسالت‌آور بود؛ بنشینم پایِ بازی بچه‌گانه‌اش. با اسلحه چند نفر را نشانه بگیرم و بعد خونشان بپاشد روی صفحه! اما حدس می‌زدم این هم راه‌حل او برای فرار از سختی‌های زندگی‌اش باشد.
هدفون‌ها و لپ‌تاپم را آوردم و روی میز قرار دادم و با اشاره‌ی دست دعوتش کردم. تمام عشوه‌هایش را در نگاهش ریخت و...

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

کاربر انجمن رمان ۹۸

کاربر انجمن رمان ۹۸

کاربر انجمن رمان ۹۸

کاربر انجمن رمان ۹۸

کاربر انجمن رمان ۹۸

کاربر انجمن رمان ۹۸

کاربر انجمن رمان ۹۸

کاربر انجمن رمان ۹۸

کاربر انجمن رمان ۹۸

کاربر انجمن رمان ۹۸

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین