کامل شده سردرگمی | فاطمه مقاره کاربر انجمن رمان ٩٨

فاطمه مقاره · 21/5/21

می‌گویی:
-آری جانانم خودمم!
می‌گویم:
-بس نبود رنج عذابم؟
آمدی زخم‌‌هایم را دوباره باز کنی؟

فاطمه مقاره · 21/5/21

گلکم حرفی نزن می‌دانم
که چه
کرده ام با تو.
اشتباهم را دوباره
بهم گوشزد نکن!
که خدایی نکرده،
اشتباهی کنم و باز تنهایت
بگذارم.
البته این دفعه،
این تنهاییت جبران ناپذیر می‌شود.

فاطمه مقاره · 21/5/21

حرفی نمی‌زنم.
تنها به او خیره می‌شوم.
آیا این برگشت تمام شدن درد‌هایم است؟

فاطمه مقاره · 21/5/21

آری درد هایم به پایان رسید.
دوباره لیلیِ مجنونم شدم؛
مجنون دور سرم می‌گردد،
دستی روی سرم می‌کشد،
غم‌هایم را فراموش می‌کنم.

فاطمه مقاره · 21/5/21

دیگر اشک‌هایم
روی صورتم روانه نمی‌شود.
پا به خیابان می گذاریم.
یاد روز هایی می‌افتم که نبود.
چشم‌هایم دوباره رنگ غم می‌گیرد.

فاطمه مقاره · 21/5/21

نکند برود و باز نیاید؟
او متوجه غم چشم‌هایم
می‌شود. مانند همیشه می‌گوید:
-چرا غم داره چشات؟
یه دنیا حرف داره نگات؟

فاطمه مقاره · 21/5/21

سری به معنای چیز مهمی نیست تکان می دهم.
قیافه‌اش را عوض می‌کند.
معنی آن برای من مجهول است.
-چه شده؟

فاطمه مقاره · 21/5/21

-جانم نگرانی باز تو را بگذارم و بروم؟
معشوق من همیشه این‌گونه ذهن مرا می خواند.
-آره!

فاطمه مقاره · 21/5/21

چهره‌اش رنگ غم می‌گیرد.
می‌دانم که دیگر نمی‌رود.
آن‌موقع ‌هم به خاطر کسانی رفته بود که
پشت من و زندگی‌ام بد گفته بودند.

فاطمه مقاره · 21/5/21

با خودم تصمیم می‌گیرم،
دیگر در گذشته زندگی نکنم.
آینده مهم‌تر است یا گذشته‌ی تلخ؟

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

کاربر فعال انجمن

کاربر فعال انجمن

کاربر فعال انجمن

کاربر فعال انجمن

کاربر فعال انجمن

کاربر فعال انجمن

کاربر فعال انجمن

کاربر فعال انجمن

کاربر فعال انجمن

کاربر فعال انجمن

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین