دلنوشته تاراج آسمان | خاطره.الف کاربر انجمن رمان ٩٨

*KhatKhati* · 14/9/20

~به‌ نام تسلای دل~
نام دلنوشته: تاراج آسمان
نویسنده: *KhatKhati* (خاطره.الف) کاربر انجمن رمان ۹۸
ویراستار: Asal_Zinati
ژانر: تراژدی، عاشقانه
پ ن: برگرفته از واقعیتی تلخ، از دلِ یک اتفاق:)

مقدمه:
سرانجام تو منجر به تاراج من شدی
و پایانِ تو شروعِ پایانِ من بود...
سایه‌ی یک تیره‌ ابر که باران چشمانم بود؛ بر روی صفحات کبود روزگار و خاطراتمان می‌بارید.
این تاراج، شروع یک فصل سرد و نژند بود که درون یک کلمه‌ی حزین و تکراری، در تمامی دقیقه‌ها که نه، در وهله به وهله‌ی لحظه‌هایم خلاصه شده:
«بی ‌تو»
«بی‌ تو»
«بی‌ تو»
«بی ‌تو»
«بی ‌تو...»
بهترین‌انجمن‌رمان‌نویسی × رمان۹۸

*KhatKhati* · 14/9/20

او جان من بود!
و انگار با دردی دشوار از ژرفای قلبم کنده می‌شد؛
یا احتمالا بغضی بود که همانند طناب دار بر گردنم پیچیده شده بود!
یا شاید... شاید چندین مدت پیش، درحالیکه با رویای پروازش به‌سر می‌بردم، بر اثر سقوط هواپیمایش...

بهترین‌انجمن‌رمان‌نویسی × رمان۹۸

*KhatKhati* · 14/9/20

حالا در بیابانی شبگون، بی‌ دفاع و سرگردان زانو زده‌ام و به دنبال تکه‌های گم‌شده‌ی پیکر سوخته‌ی تو می‌‌جویم.
کجایی جان دلم؟
روی سیم‌های خاردار؟
کنار قطعه‌های متلاشیِ هواپیما؟
یا گوشه‌ای از آسمان؟
نه! این‌ها برای من سندیتی ندارند، تو در گوشه کناره‌های قلبم جا گرفته‌ای!
کنج یک پنجره در خیال سرگشته‌ام نشسته‌ای و با نگاه دلبرانه‌ات، وجودم را به آتش می‌کشی.
بهترین‌انجمن‌رمان‌نویسی × رمان۹۸

*KhatKhati* · 15/9/20

خسته ‌جانم...
چنان که سالیانِ سال، کوچه بن‌بست‌های بی‌ تو را در اعماق جهان درونم دویده‌ام؛
در هیاهوی نبودنت، نه صدا به فریادم می‌رسد، نه نفس به نفس!
در خلاء جا مانده‌ام و شاید مرگ هم توفیری بر جنونم ندارد؛ اصلا مگر مرگی سیاه‌تر از این هم هست؟
که جسم تو بسوزد و روح من...
که تو نباشی و نباشی و نباشی...
بهترین‌انجمن‌رمان‌نویسی × رمان۹۸

*KhatKhati* · 18/9/20

تو یکبار که نه، هزاران بار، لحظه‌ به لحظه در من سقوط کردی...
هر ثانیه در قلب من جان دادی!
ولی هنوز آهنگ نفس‌های تو در نبض من نمرده؛
هنوز تویی در روح من می‌خندد...
نگاهم می‌کند...
و نیمه صبحی متلاشی می‌شود! :)

*KhatKhati* · 18/9/20

تو گلستانِ رنگی‌ رنگی من بودی
و به ناگه بیابانی سرد و بی‌روح شدی!
از حیات محروم شدی و من تیره و تار؛
به کدامین اتفاق سوختی و از تو خرواری خاکستر بیش نماند؟
چه شد که واپسین نگاره‌ام از تو، تبسمی سوخته در اعماق غباری تلخ ماند و تمام شد؟

*KhatKhati* · 19/9/20

به منِ آرَمیده نگاه نکن!
سـ*ـینه‌ام را بشکاف و دلم را بنگر...
که لبالب آکنده‌ام از هیاهوی زوال تو!
می‌بینی؟ انباشته‌ام از خاطرات یک تو، که در این منِ بی تو به تباهی می‌کشاندم.
تو به کجا پر کشیدی که ناتوانم از یافتنت؟

*KhatKhati* · 19/9/20

در اثنای خاموشی‌ات شعله‌ورم...
و در ژرف گذشته‌هایمان غوطه‌ور!
همانند برکه‌ای سرد و ساکتم که عزای ماهی‌ قرمزِ سرزنده‌اش را گرفته، همان ماهی که به ناگاه پرید و در جوار برکه جان داد و به تاراج رفت.
تک ماهیِ ناکام من، تو از من رها شدی، متلاشی شدی و دیده باختی.
کوچ ابدی‌ات به سلامت؛ برکه را فراموش نکن! :)

*KhatKhati* · 29/9/20

سال‌ها پیش بچه‌تر بودم؛ هر آنچه می‌خواستم از دیگران مخفی کنم، دستان کوچکم را پشت سرم قرار می‌دادم.
خیال مغلوطم می‌گفت:
«کسی آن را نمی‌بیند.»
حالا در حوالی کهنسالیِ قلبم، تنگدلی‌ام را زیر سکوتم پنهان می‌دارم
و باز هم با خیالی باطل که کسی تو را در من و شوریدگی نگاهم نمی‌بیند! :)

*KhatKhati* · 29/9/20

سفسطه‌ام بود که مرگ حق است!
تو چنین رفتی... تلاطم در من بیتونه کرد و به این رو بردم؛ مرگ تو حق من و این قلبگاه منِ مجروحم نبود!
گاهی آنقدر هوای دیدنت حیاتم را ضرابت می‌کند که این پیکر ملتهب را بر خودم می‌پیچم...
تا که شاید این سفاهت در وجود من کمی آرام شود.

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

مدیر بازنشسته رمان ۹۸

مدیر بازنشسته رمان ۹۸

مدیر بازنشسته رمان ۹۸

مدیر بازنشسته رمان ۹۸

مدیر بازنشسته رمان ۹۸

مدیر بازنشسته رمان ۹۸

مدیر بازنشسته رمان ۹۸

مدیر بازنشسته رمان ۹۸

مدیر بازنشسته رمان ۹۸

مدیر بازنشسته رمان ۹۸

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین