بـــــــرگزیده رمان اِریتما | SHAKIBAgh کاربر انجمن رمان ٩٨

*SHAKIBAgh* · 15/9/20

انجمن رمان ۹۸ | رمان ۹۸
مرد مجهول در حالی که در وجودِ کارمن می‌نگریست و به شباهت‌ها احسنت می‌گفت، ابرویی بالا انداخت و گستاخانه، بازی را از سر گرفت:
- و اگر ندم؟
کارمن دیگر عقلش به جایی قد...

*SHAKIBAgh* · 15/9/20

انجمن رمان ۹۸ | رمان ۹۸
نگاهش را از حروفِ بی‌ معنی و درهمی که بر روی تیشرت پسرک، مغرورانه به او دهن کجی می‌کردند گرفت و با تردید سری تکان داد؛ امّا کمی بعد میخِ چشمانِ او شد و قاطعانه گفت:
-...

*SHAKIBAgh* · 16/9/20

انجمن رمان نویسی | دانلود رمان
با صدای شکستن چیزی به خود آمدم، چشم از ماه گرفتم و به اطراف نگاهی انداختم.
هوا تاریک شده بود و درختان جنگل خوفناک به نظر می‌رسیدند. خفاش‌های کوچکِ جنگلی به...

*SHAKIBAgh* · 17/9/20

سرش که بالا آمد مجبور شدم ترکِ نگاه کنم و خود را مشغول نشان دهم. بارِ دیگر کبریت کشیدم و مانند هر ده دفعه‌ی قبل، تنها جیوه‌ی آبی رنگش را خاکستر کردم. باد سوزناکی که می‌وزید، علاوه بر خشک و پوسته پوسته کردنِ پشتِ دستانم، مانع از روشن شدن کبریت می‌شد و بیش از پیش مأیوس و ناامیدم می‌کرد؛ آن قدر کبریت...

*SHAKIBAgh* · 19/9/20

درست به مانندِ دختر بچه‌ی چهار ساله‌ای بود که خود را به خواب زده و پدرش با کمالِ وجود، سنگینیِ وزن او را بر دوش می‌کشد و او را در حصار دستانش گرفته، به رخت خوابش می‌برد.
در ذهنش به دنبالِ پوشه‌ی متروکه‌‌ی...

*SHAKIBAgh* · 21/9/20

چشم از سنگلاخ‌ها گرفت و با چند قدمی خود را به کنار رودخانه رساند؛ باید اول این طعم گس و زهرآگین را از دهان پاک می‌شست و صفایی به دندان‌هایش می‌داد تا بیش از این، در حقِ آن‌ها ظلم نکند.
به پای راستش تکیه کرد و دستانِ سفید و زبرش را در آب...

*SHAKIBAgh* · 23/9/20

به ضربِ مشت و لگد بزاق دهانش را به پایین فرستاد و در حالی که سعی می‌کرد صدایش محکم باشد و فصاحت کلام داشته باشد، تمام شجاعت و جسارتش را به سوی زبانش هدایت کرد و داد زد:
- جلو نیا! جلو نیا وگرنه خودم رو پرت می‌کنم تو آب!
خودش هم نفهمید این تهدیدِ...

*SHAKIBAgh* · 25/9/20

این همه شباهت کلام، در نگاه دخترک غیر قابل باور بود. این که چرا در اعماق قلبش، حسِ اعتمادِ عجیبی نسبت به این جوانکِ ناآشنا داشت را خودش هم درک نمی‌کرد. فقط می‌دانست که این پسرک می‌تواند نشانه‌ای از جانبِ خداوندِ مسیح، برای نجات او از این مخمصه‌ باشد....

*SHAKIBAgh* · 28/9/20

و بعد اندکی خم شد و بطریِ آبی را که کارمن در جیب کنار کوله‌اش گذاشته بود، بیرون کشید و یک نفس شروع به خوردن کرد. سیبک گلویش بالا و پایین می‌شد و گاهاً قطرات آب از کنار دهانش بیرون می‌جستند و تا روی سـ*ـینه‌اش سرسره بازی می‌کردند.
آخر‌های بطری بود که...

*SHAKIBAgh* · 4/10/20

نگاه بی‌قرار و درمانده‌اش را از آسمانِ سیاهِ جنگل که تنها سیاره‌ی سرخِ مریخ در آن پیدا بود، گرفت و زل زد به مرد کلافه‌ای که در آن فضای اندک، خود را به هر سویی می‌کوفت و به دنبالِ راهی برای فرار بود؛ درست به مانندِ توله روباهی که در تله‌ی شکارچی‌ها افتاده و به هر دری می‌زند تا خود را...

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

رمانم چطوره؟ ادامه بدم یا نه؟

عالیه، حتماً ادامه بده!

بد نیست.

افتضاحه، اصلاً ادامه نده!

همراه رمان ۹۸

همراه رمان ۹۸

همراه رمان ۹۸

همراه رمان ۹۸

همراه رمان ۹۸

همراه رمان ۹۸

همراه رمان ۹۸

همراه رمان ۹۸

همراه رمان ۹۸

همراه رمان ۹۸

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین