بـــــــرگزیده رمان اِریتما | SHAKIBAgh کاربر انجمن رمان ٩٨

*SHAKIBAgh* · 7/9/20

*SHAKIBAgh* · 8/9/20

انجمن رمان ۹۸ | رمان ۹۸
پاچه‌ها را تند تند بالا زد و با کمی مکث، وارد آب شد. از مزایای داشتن کلبه در کنار رودخانه، سهولت در ماهیگیری است. چشمانش در تکاپوی ماهی بود در نهایت در دامِ ماهی قرمزِ لـ*ـب‌های خود...

*SHAKIBAgh* · 9/9/20

انجمن رمان ۹۸ | سایت انجمن رمان ۹۸
دستی در موهای خیسش برد و حواسش را به کارش داد. پیراهن طوسی رنگ را از شاخه پایین آورد و آستینی را که تمیزتر بود به دست گرفت. به دور مشتش پیچاند و با تمام زور...

*SHAKIBAgh* · 10/9/20

مکثی به میانِ آوازِ خوانی و قصابیِ خونین‌اش افتاد؛ کمانِ دو ابرویش به یکدیگر متصل شدند و دخترک هم با ذره‌بین، به جست‌وجو در دنیای حافظه‌اش افتاد. زمزمه کرد:
- بقیه‌‌اش چی بود؟ آم... چرا یادم نمیاد؟!...

*SHAKIBAgh* · 11/9/20

نهایت توانش را به کار می‌گیرد تا بلکه قدم‌هایی آرام و بی‌‌صدا بردارد، امّا این بار هم از بختِ بد، خرده سنگ‌ها که بازیشان گرفته، با نامردیِ تمام از زیر پایش سُر می‌خورند و جا خالی می‌دهند.
عصبی و مضطرب پلک‌هایش را به روی چشمان ملتهب و خسته‌اش...

*SHAKIBAgh* · 11/9/20

نگاه چپ‌چپش را که تعجب و خنده از آن فوران می‌کرد، از چاقو و لاشه‌ی ماهیِ عزیزش که شنای کرال کرده بودند و خود را به خشکی رسانده بودند، گرفت و در حالی که سعی می‌کرد نیشخندش را قایم کند، سرش را به اطراف چرخاند.
دست راستش...

*SHAKIBAgh* · 12/9/20

هیچ جوره نمی‌توانست یاقوتِ لبانش را که خود را به بالا سوق می‌دادند، کنترل کند و سگرمه‌هایش را که همچون دو قطب همنامِ آهن‌ربا از یک‌دیگر دوری می‌کردند، به یک‌دیگر بخیه بزند.
شادی برخورد و گذرِ نسیم از لابه‌لای گیسوانش، در حالی که با ملودی آرام رودخانه، قصد بر کوک کردنِ ضربان زندگی را داشتند، انکار ناپذیر...

*SHAKIBAgh* · 12/9/20

سایت دانلود رمان | انجمن ۹۸
هوا هنوز هم اندکی روشنایی داشت و تلألوی درخشان‌ خورشید در آسمان خودنمایی می‌کرد. با این حال، کارمن هم‌چنان در میانِ درختانِ تنومند پرسه می‌زد و...

*SHAKIBAgh* · 13/9/20

انجمن رمان ۹۸ | رمان ۹۸
و با انگشت اشاره‌اش آرام به شیشه ضربه زد. سرش را به عقب و سطح ناهموار درخت تکیه داد و پلک‌هایش را بر هم فشرد تا بلکه کمی از سوزش چشمانش را تسکین و به سلول‌های...

*SHAKIBAgh* · 14/9/20

انجمن رمان ۹۸ | رمان ۹۸
ابروی مشکی صافش، سفت و سخت یک‌دیگر را چسبیده بودند و کارمن هم بی‌خیالِ جدا کردن آن‌ها از هم، بدون آن که حتی از تنها بودن با یک مردِ غریبه‌ی تنومند ذره‌ای بترسد، به سویش رفت و مغرورانه، با نهایتِ سردی در چشمانش زل زد. چشم در چشم، و نگاه در نگاه!
و آن‌قدر سرمای نگاهش استخوان سوز بود...

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

رمانم چطوره؟ ادامه بدم یا نه؟

عالیه، حتماً ادامه بده!

بد نیست.

افتضاحه، اصلاً ادامه نده!

همراه رمان ۹۸

همراه رمان ۹۸

همراه رمان ۹۸

همراه رمان ۹۸

همراه رمان ۹۸

همراه رمان ۹۸

همراه رمان ۹۸

همراه رمان ۹۸

همراه رمان ۹۸

همراه رمان ۹۸

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین