راه‌هاي تطهير قلب

~ROYA~ · 2/9/20

حدیث ششم:

قال أبوجعفر (علیه السلام): و المهدیُّ-یا جابر-من وُلدِ الحسین (علیه السلام)، یُصلحُ الله له أمرَه فی لیلة واحدة (25)؛
ای جابر! مهدی از فرزندان حسین است كه خداوند یك شبه كارش را به سامان رساند.
حدیث هفتم:

عن علیّ (علیه السلام) قال:... قد جاءكم الفَرجُ وهو المهدیّ... فأجیبوه... من وُلدِ فاطمةَ ابنةِ محمّد، و من وُلدِ الحسین... (26)؛
... اكنون، فرج و گشایش به سوی شما روی آورده كه همین مهدی باشد... به دعوت وی پاسخ دهید... از فرزندان فاطمه دختر رسول خدا (صل الله علیه و آله و سلم) و از نسل حسین (علیه السلام) است... .
ب) حدیث‌های شیعه

روایت‌های شیعه درباره‌ی این موضوع به اندازه‌ای زیاد است كه امكان معرفی منابع آنها هم وجود ندارد و به همین سبب به یادكردِ تنها چند حدیث بسنده می‌كنیم:
حدیث اول:

قال رسول‌الله (صل الله علیه و آله و سلم): إنّ جبرئیلَ أتانی فأَقرَأنی من ربّی السلامَ، و قال:... و منكم القائمُ یصلّی عیسی بنُ مریمَ خلفَه إذا أَهبطه اللهُ إلی الأرضِ، و من ذریّةِ علیّ و فاطمةَ من وُلد الحسین (27)؛
جبرئیل نزد من آمد و سلام خداوند را به من ابلاغ كرد و فرمود:... از شماست قائمی كه عیسی بن مریم هنگام فرود از آسمان، پشت سر او به نماز خواهد ایستاد، و او از نسل علی و فاطمه، از فرزندان حسین است.
حدیث دوم:

قال الحسین بن علیّ بن أبی‌طالب (علیه السلام): منّا اثنا عشر مهدیّاً: أوّلهم امیرالمؤمنین علیّ بن ابی‌طالب، و آخرهم التاسع من وُلدی و هو القائمُ بالحقِّ... (28)؛
دوازده مهدی، از ما هستند كه اولین آنها امیرالمؤمنین (علیه السلام) و آخرین آنها نهمین فرزند از نسل من است كه همان قائم به حق باشد... .

~ROYA~ · 2/9/20

حدیث سوم:

عن سلمان الفارسی (رضی الله عنه) قال: دخلتُ علی النبیّ (صل الله علیه و آله و سلم) فإذاً الحسین بن علیّ علی فَخِذه و هو یُقَبِّل عَینَیه و یلثمُ فاه، و یقول: أنت... أبوحججٍ تسعةٍ من صلبَك تاسعُهم قائمُهم (29)؛
خدمت رسول خدا (صل الله علیه و آله و سلم) رسیدم كه دیدم امام حسین (علیه السلام) بر ران وی نشسته و آن حضرت دو چشمان و زبان امام حسین (علیه السلام) را می‌بـ*ـو*سد و می‌فرمود: تو... پدر نُه حجت الهی هستی كه نهمین آنها قائم (علیه السلام) است.
حدیث چهارم:

قال رسول‌الله (صل الله علیه و آله و سلم) فی حدیثٍ له:... واختار من الحسین الأوصیاءَ، تاسعهم قائمهم... (30)؛
... خداوند، جانشینان مرا، از نسل حسین برگزیده، كه نهمین آنها قائم ایشان است... .
ج) دلایل تاریخی

در مبحث ولادت امام مهدی (علیه السلام) و این‌كه وی فرزند امام عسكری (علیه السلام) است، به تفصیل، نظریات و عالمان و دانشمندان شیعه و سنی ذكر شد؛ همان گواهی‌ها و گزارش‌های ولادت آن حضرت، دلیل روشنی است بر این‌كه، آن حضرت از فرزندان و نسل امام حسین (علیه السلام) است.
البته این دلیل، در خصوص گزارش‌ها و اعتراف‌هایی است كه هم ولادت محمد بن الحسن العسكری (علیه السلام) را مطرح می‌كرده و هم این‌كه وی را مهدی موعود می‌دانستند؛ كه از جمله آنهاست گزارشِ : محی‌الدین بن عربی (31)، محمد بن طلحة شافعی (32)، علی بن محمد بن احمد مالكی، معروف به ابن‌صباغ مالكی (33)، سبط جوزی (34)، كنجی شافعی (35) و سلیمان بن ابراهیم قندوزی. (36)

~ROYA~ · 2/9/20

راه جمع بین احادیث

با همه بحث‌هایی كه گذشت، چنان چه اصراری باشد كه روایات دو طرف قابل استناد هستند، راه جمعی بین آنها وجود دارد و برخی از نویسندگان به این شیوه جمع، اشاره كرده‌اند (37) كه در این صورت، هم حدیث‌هایی كه گویای فرزند امام حسن (علیه السلام) بودن مهدی موعود قابل استناد هستند و هم احادیث دیگری كه می‌گویند: وی فرزند امام حسین (علیه السلام) است.
چنین جمعی میان حدیث‌ها این است كه چون بنابر اعتقاد شیعه و بسیاری از اهل سنت، مهدی موعود همان محمد بن الحسن العسكری (علیه السلام) است پس از طرف پدر، نسب ایشان به امام حسین (علیه السلام) می‌رسد و از دیگرسو، چون همسر امام سجاد (علیه السلام) كه مادر امام باقر (علیه السلام) هم فرزند امام حسن (علیه السلام) و هم فرزند امام حسین (علیه السلام) است؛ و در قرآن كریم نیز در مواردی، هم نسبِ مادری ذكر شده و هم نسبِ پدری و نسل را هم از طرف پدر معرفی كرده، و هم از طرف مادر:
«وَ وَهَبْنَا لَهُ إِسْحَاقَ وَ یَعْقُوبَ کُلاًّ هَدَیْنَا وَ نُوحاً هَدَیْنَا مِنْ قَبْلُ وَ مِنْ ذُرِّیَّتِهِ دَاوُدَ وَ سُلَیْمَانَ...وَ عِیسَى وَ إِلْیَاسَ کُلٌّ مِنَ الصَّالِحِینَ‌» (38)؛
و به او اسحاق و یعقوب را بخشیدیم و همه را به راه راست درآوردیم، و نوح را از پیش راه نمودیم، و از نسل او، داوود و سلیمان ... و عیسی و الیاس كه همه از شایستگان بودند.
در این آیه‌ی شریف، قرآن كریم، عیسی (علیه السلام) را از نسل نوح برشمرده، در حالی‌كه روشن است كه عیسی پدری نداشته و تنها از طرف مادر با نوح پیوند داشته است.

~ROYA~ · 2/9/20

برخی از روایات، به شكلی، این جمع را، تأیید می‌كنند؛ از آن‌جا كه شماری از آنها، با صراحت مهدی موعود را از فرزندان امام حسن (علیه السلام) و امام حسین (علیه السلام) معرفی كرده است:
إنّ النبیّ (صل الله علیه و آله و سلم) قال لفاطمة (علیها السلام): و الذی بعثنی بالحقِّ! إنّ منهما (الحسن و الحسین) مهدیّ هذه الأمّة...؛ (39)
سوگند به كسی كه مرا به حق مبعوث كرد، مهدی این امت از نسل حسن و حسین است... .
در حدیثی دیگر چنین آمده است:
قال رسول‌الله (صل الله علیه و آله و سلم):... إنّ الله اختارَ... من علیّ الحسنَ و الحسینَ، و اختارَ منها تسعةً، تاسعُهم قائمُهم... (40)؛
خداوند... حسن و حسین را از علی برگزید و از آن دو، نُه حجت كه نهمین آنها قائم می‌باشد، برگزید.
به نظر می‌رسد این راه حل، راه حل پسندیده‌ای است؛ و اگر اصراری بر صحت روایات هر دو طرف باشد، به این وسیله میان دو دیدگاه نوعی توافق پدید خواهد آمد و بر این اساس، هیچ اشكالی نخواهد داشت كه گفته شود: امام مهدی (علیه السلام) هم از نسل امام مجتبی (علیه السلام) است و هم از نسل امام حسین (علیه السلام).
یك احتمال دیگر

یكی از نویسندگان اهل سنت، در جمع میان این دو دسته از احادیث، احتمال دیگری را مطرح كرده است؛ وی در جمع میان سخن ابن‌عربی، كه امام مهدی (علیه السلام) را از فرزندان امام حسین (علیه السلام) دانسته، و سخن دیگران، كه ایشان را از فرزندان امام حسن (علیه السلام) می‌دانند، می‌نویسد:
اشكالی ندارد كه منظور از «حسن» در كلام بعضی از علما، حسن عسكری (علیه السلام) باشد كه وی هم، از فرزندان امام حسین (علیه السلام) است، و این‌كه گفته شده: امام مهدی (علیه السلام) از نسل امام حسین (علیه السلام) می‌باشد، بدان سبب است كه از لحاظ نسب ایشان مشهورترین جد او از ناحیه‌ی پدری است... .(41)
هر چند این توجیه، در ابتدا، توجیه قابل قبولی به نظر می‌رسد، با یك اشكال اساسی مواجه است؛ چون این احتمال با صریح روایتی كه برخی از اهل سنت از رسول خدا (صل الله علیه و آله و سلم) نقل كرده‌اند كه در خطاب به امام حسن (علیه السلام) فرمود:
از نسل این، شخصی به دنیا خواهد آمد كه دنیا را پر از عدل و داد می‌كند... .(42)

~ROYA~ · 2/9/20

در مخالفت آشكار است، زیرا بدیهی است این حدیث را، هرگز نمی‌توان بر امام حسن عسكری (علیه السلام) تطبیق داد؛ بنابراین، چنین احتمال و توجیهی، از پایه‌ای محكم برخوردار نمی‌باشد.
پی‌نوشت‌ها:
1.ابوالفرج اصفهانی، مقاتل الطالبیین، ص 140-174.
2.ابی‌داوود، سنن، ح4283، و مانند همین حدیث، نعیم بن حماد، الفتن، ص 266، ح1051، ابن‌قیّم جوزیه، المنار المنیف، ص 144 و متقی هندی، كنزالعمّال، ج13، ح37636.
3.در نوشتن این چند نكته، از كتاب‌های الامام المهدی المنتظر، نوشته‌ی سید عدنان البكاء، ص 58-62 و نیز كتاب المهدی المنتظر فی الفكر الاسلامی، نشر مركز الرساله، ص 63-67 استفاده‌ی زیادی شده است.
4.جزری دمشقی، اسمی المناقب فی تهذیب اسنی المطالب، ص 665 (به نقل از: المهدی المنتظر فی الفكر الاسلامی، ص 63).
5.مقدسی شافعی، عقد الدرر، ص 45.
6.صدر، المهدی، ص 63.
7.عسكری، المهدی الموعود المنتظر عند علماء اهل السنّة والامامیه، ج1، ص 139.
8.صدرالدین صدر، المهدی، ص 68.
9.به نقل از: سید عدنان البكاء، الامام المهدی المنتظر، ص 59.
10.عسقلانی، تهذیب التهذیب، ج8، ص 56.
11.المنذری، مختصر ابن‌داوود، ج6، ص 162، ح421.
12.مقدسی شافعی، عقد الدرر، ص 46 و جوینی، فرائد السمطین، ج2، ص 325، ج575.
13.سید عدنان البكاء، الامام المهدی المنتظر، ص 58-61 و مركز الرساله، المهدی المنتظر فی الفكر الاسلامی، ص 63.
14.ابوالفرج اصفهانی، مقاتل الطالبین، ص 140-174.
15.نعیم بن حماد، الفتن، ص 266، ح1051
16.ابن‌قیّم جوزیه، المنار المنیف، ص 151، در توضیح حدیث 342.
17.طبری، تاریخ الامم و الملوك، ج5، ص 159، در حوادث سال چهل قمری، ابوالفرج اصفهانی، مقاتل الطالبیین، ص 41.
18.مقرم، مقتل الحسین، ص 139.
19.ابومخنف، مقتل الحسین (علیه السلام)، ص67.
20.ابن اثیر، الكامل فی التاریخ، ج4، ص 49، حوادث سال 61.
21.نعیم بن حماد، الفتن، ص 473.
22.كنجی شافعی، البیان فی اخبار صاحب الزمان، ص 56-57، باب نهم، ح34.
23.همان، ص 71-72، ح46 و مقدسی شافعی، عقد الدرر، باب اول،‌ ص 45-46.
24.ابن‌ابی‌الحدید، شرح نهج البلاغه، ج1، ص 282.
25.مقدسی شافعی، عقد الدرر، باب 4، فصل 2، ص 126.
26.همان، ص 131-132.
27.كلینی، اصول كافی، ج8، ص50، ح10 و بحارالانوار، ج51، ص 78، ح36.
28.صدوق،عیون اخبارالرضا (علیه السلام)، ج1، ص 68، باب3، ح36.
29.صدوق، كمال الدین، ج1، باب 24، ص 262، ح9.
30.طوسی، كتاب الغیبه، ص 142، ح107، و همین مضمون، ص190، ح153، ص 468، ح485 و ص 230، 196، صدوق، كمال الدین، ج1، ص 240، ح64 و ص 269، ح12 و ص281، ح32 و ص 259، ح5 و ص 315، ح2، نعمانی، الغیبة، ص 247، ح1 و ص 274، ح55 و ص 279، ح67 و صدوق، عیون اخبارالرضا (علیه السلام)، ج1، ص 66، ح293.
31.به نقل از: شعرانی، الیواقیت والجواهر، ج2، ص 562.
32.مطالب السؤول، ج2، ص 153-162.
33.الفصول المهمه، ص 282.
34.تذكرة الخواص، ص 325.
35.البیان فی اخبار صاحب الزمان، ص 97.
36.ینابیع الموده، ج2، ص 543.
37.هیتمی، القول المختصر فی علامات مهدی المنتظر، ص 16، محمدصدیق حسن خان، الاذاعه لما كان و ما یكون، ص 147 و حسین شاكری، المصطفی والعتره، ج16، ص 372.
38.انعام (6) ‌آیه‌های 84-85.
39.طبری، ذخائرالعقبی، ص 136 و اربلی، كشف الغمّة، ج3، ص 256 ( به نقل از: ابونعیم اصفهانی)
40.مسعودی، اثبات الوصیّه، ص 266.
41.حمزاوی، مشارق الانوار، ص 113.
42.ابی‌داوود، سنن، ح4283.
منبع مقاله :
اكبرنژاد، مهدی؛ (1386)، بررسی تطبیقی مهدویت در روایات شیعه و اهل سنت، قم: مؤسسه بـ*ـو*ستان كتاب(مركز چاپ و نشر دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم)، سوم 1388

~ROYA~ · 2/9/20

راوی می‌گوید هنگامى که ما بر سر سفره غذا نشسته بودیم فرستاده حسین آمد، سلام کرد و داخل شد، گفت: زهیر بن قین، حسین بن على مرا دنبال شما فرستاده، تا نزد او بیایى، ناگهان همگى هر چه در دست داشتیم به زمین انداختیم.
کاروان امام حسین(علیه السلام) در ادامه حرکت خود به سوی کوفه و کربلا به منزلگاه «زرود» رسید. منطقه زَرود دارای حوض و برکه بود و به درستی فاصله آن تا مکه معلوم نیست. این منطقه میان منطقه بنی عبس و بنی یربوع بوده و منطقه مهم تقتصادی به شمار می‌رفته است.(معجم بلدان)
در این منزلگاه بود که «زهیر» در راه بازگشت از حج به سمت کوفه به کاروان امام حسین(علیه السلام) پیوست که حکایت این ماجرا تاکنون زبانزد خاص و عام شده و بسیاری از شاعران، نویسندگان و سخنوران را مبهوت این داستان کرده است. زُهِیر بن قین بجلی از اهالی کوفه بود که از مردان شریف و شجاع کوفه به شمار می‎آمد. برخی منابع پدرش قین را به عنوان صحابی پیامبر(صلی الله علیه و آله) نام بردند. (سماوی، محمد، إبصارالعین فی أنصار الحسین(علیه السلام)، ص161).
طبری در تاریخ خود و شیخ مفید در ارشاد در این باره می‎گویند: مردى از بنى‌فزارة مى‌‎گوید: ما با زهیر بن قین بجلى بودیم، هنگامى که از مکه حرکت کرده بودیم همراه حسین [علیه السّلام‌] راه مى‌‎رفتیم، [ولى از اینکه با [حسین علیه‎السلام‌] در یک منزل همنشین شویم به شدت پرهیز مى‌‎کردیم‌] به طورى که هیچ چیزى نزدمان مبغوض‎‌تر از این نبود که با حسین علیه‎السلام در یک منزل فرود بیاییم. تا اینکه گفتند هنگامى که ما بر سر سفره غذا نشسته بودیم فرستاده حسین آمد، سلام کرد و داخل شد، گفت: زهیر بن قین؛ ابى عبد الله حسین بن على مرا پى شما فرستاده، تا نزد او بیایى، [ناگهان] همگى هر چه در دست داشتیم به زمین انداختیم. گویى پرنده‎‌اى بر سرمان نشسته بود. دلهم بنت عمرو، همسر زهیر بن قین گفت: من به [زهیر] گفتم: پسر رسول‎الله دنبالت مى‎فرستد و تو نمى‌‎روى؟! سبحان الله! برو صحبتش را بشنو و بعد برگرد.

زهیر نزد [حضرت‌] آمد، ولى چیزى نگذشت که شادمان بازگشت و به همراهانش گفت: هر کس مى ‌خواهد، دنبال من بیاید وگرنه این آخر همراهى و دیدار ما با یکدیگر است، اما حدیثى را برایتان نقل کنم! ما در بلنجر [قفقاز] جنگ مى‌‌کردیم که خداوند پیروزى را نصیبمان کرد و غنایمى به دست آوردیم. سلمان باهلی گفت: آیا از پیروزى‌‌اى که خدا نصیبتان کرد و غنایمى که به دست آوردید شاد و خوش‌حال شدید. گفتیم: بله، [سلمان‌] گفت: [روزى که‌] جوانان آل محمد(صلی الله علیه و آله) را یافتید از جنگ در رکابشان بیش از غنایمى که به دست آوردید مسرور و شادمان باشید. (ترجمه وقعة الطف، ص99).
او مسیر خود را با کاروان تا کربلا ادامه داد تا به فیض شهادت نائل آمد. امام حسین(علیه السلام) پس از شهادت زهیر فرمود «ای زهیر خداوند تو را از رحمتش دور نسازد و خداوند کشندگان تو را لعنت کند و قاتلان تو را همانند لعنت‎شدگان مسخ شده (بنی اسرائیل)به لعنت ابدی خود گرفتار کند؛ لا یبعدک الله یا زهیر و لَعَن قاتلک لعن الذین مُسخوا قِردةً و خَنازیر». (تسلیة المجالس و زینة المجالس (مقتل الحسین علیه السلام)، ج‌2، ص 295)

~ROYA~ · 2/9/20

آیا فاطمه زهرا (س) به لحاظ رتبه و شأن از همه پیامبران غیر از حضرت محمد (ص) برتر است؟

از نظر اسلام ارزش انسان ها در پیشگاه خداوند متعال به تقوای آنان است. قرآن می فرماید: «یا أَیُّهَا النّاسُ إِنّا خَلَقْناکُمْ مِنْ ذَکَرٍ وَ أُنْثی‌ وَ جَعَلْناکُمْ شُعُوبًا وَ قَبائِلَ لِتَعارَفُوا إِنَّ أَکْرَمَکُمْ عِنْدَ اللّهِ أَتْقاکُمْ إِنَّ اللّهَ عَلیمٌ خَبیرٌ» «ای مردم! ما شما را از یک مرد و زن آفریدیم و شما را تیره‌ها و قبیله‌ها قرار دادیم تا یکدیگر را بشناسید؛ (اینها ملاک امتیاز نیست،) گرامی‌ترین شما نزد خداوند با تقواترین شماست؛ خداوند دانا و آگاه است!»

طبق این آیه شریفه هر چه درجه تقوی بالاتر باشد فرد متقی نزد خداوند گرامی تر است و این درجات در میان انبیاء و معصومین علیهم السلام نیز وجود دارد که همه انبیاء از نظر درجات در یک سطح نیستند و در مرتبه انبیاء ملاکات و معیارهای بسیار دقیقی است که خداوند متعال بر اساس آنها بر درجات و مقام انبیاء می افزاید.

اما در مورد مقام حضرت زهرا (س) روایات زیادی آمده است که دلالت بر بزرگی مقام ایشان در نزد خداوند می کند. با تعابیری که درباره هیچ کدام از معصومین صحبت نشده است. از جمله بعضی از احادیث پیامبر اکرم (ص) که هم در منابع شیعه و هم در منابع برادران اهل سنت آمده است:

رسول اکرم (ص) فرمودند: «همانا خداوند با غضب فاطمه (س) غضب می کند و با رضایت او راضی می شود.» [ii]

رسول اکرم (ص) فرمود: «نخستین کسی که وارد بهشت می شود فاطمه (س) دخترم است...» [iii]

~ROYA~ · 2/9/20

اما در مورد اینکه مقام حضرت زهرا (س) از همه پیامبران بالاتر است نیز دو روایت در بحار الانوار آمده است که ما در اینجا آن دو روایت را نقل می کنیم:

علامه مجلسی از کتاب علل الشرایع حدیثی از جابر از امام صادق (ع) نقل می کند که از آن حضرت پرسیدم: چرا فاطمه زهرا (س) را زهراء نامیده اند؟ حضرت فرمود: زیرا خداوند او را از نور عظمت خود آفرید. پس وقتی که آن نور تابید، آسمان زمین روشن شد و چشمان ملائکه را خیره ساخت، آنان سجده کردند و پرسیدند ای پروردگار ما، این نور چیست؟ پس خداوند به آنان وحی کرد که نوری از نور من است که در آسمان زمین آن را از عظمت خود خلق نموده ام و آن را از صلب یکی از پیامبرانم خارج کرده ام و آن را بر تمام پیامبران برتری بخشیده ام و از این نور، امامانی خارج شده اند که برای برپایی فرمان من قیام می کنند و مردم را به حق من هدایت می کنند و من آنها را بعد از پایان یافتن وحی و نبوت جانشین خود در زمین کرده ام. [iv]

این روایت با صراحت دلالت دارد بر اینکه حضرت زهرا (س) بر تمام انبیاء برتری دارد.

امام صادق علیه السلام فرمود: اگر حضرت علی علیه السلام نبود که با حضرت زهرا (س) ازدواج نماید از زمان حضرت آدم تا روز قیامت هیچ گونه کفو و همتایی برای آن حضرت پیدا نمی شد. [v]

این روایت نیز دلالت می کند که مقام و درجه هیچ کس به جز حضرت علی (ع) به مقام حضرت زهرا (س) نمی رسد. البته وجود مقدس خاتم الانبیاء پیامبر اکرم (ص) از این بیان خارج است که در جای خود ثابت است که آن حضرت اشرف مخلوقات الهی است.

مسلم است که ائمه علیهم السلام راستگو ترین افراد هستند و در این کلام خود حقیقتی را بیان کرده اند که از پیامبر اکرم (ص) به آنها رسیده است. و پیامبر اکرم (ص) نیز از خود چیزی نمی گوید؛ بلکه آنچه را از خداوند به او رسیده است بیان می کند. و خداوند متعال هر مقامی را بر اساس شایستگی و سعی و تلاش فرد به او می بخشد و فرموده است: « وَ أَنْ لَیْسَ لِْلإِنْسانِ إِلاّ ما سَعی » یعنی «و اینکه برای انسان بهره ای جز سعی و کوشش او نیست.» [vi]

~ROYA~ · 2/9/20

دعا، موجب زدودن زنگار از دل و ایستادگی در برابر انحرافات

یاد خدا، غفلت را از دل می زداید و آدمی را از کج اندیشی ها و فساد دور می سازد. دعا ذکر خداست و همواره یاد او را در دل زنده نگه می دارد. زیان کارترین افراد، محرومان از دعای خداوندند. بیرون رفتن نام ویاد خدا از دل انسان، سرافکندگی و خجالت او را به دنبال خواهد داشت:

از سر کوی تو هر کو به ملالت برود

نرود کارش و آخر به خجالت برود

حافظ

دعا، گشودن زبان خواهش و تمنا با حضرت دوست است و در حقیقت گاهی سکوت، ناپسند و سبب غفلت است. با اینکه خدای سبحان به خواسته ها و ناخواسته های ما و از درون ما همواره آگاهی دارد، دعا و نجوا با پروردگار نفس آدمی را شایسته و آماده دریافت فیض و حکمت حضرت حق می کند، چنان که در روایتی از امام محمدباقر علیه السلام آمده است:

هیچ چیز در نزد خدا با فضیلت تر از این نیست که از وی درخواست شود و هیچ کس مبغوض تر از آن نیست که تکبر ورزد و از عبادت سرباز زند و از خدا سؤال نکند.

آتش به جهانی زند ار سوخته جانی

بر دامن معبود زند دست دعا را

وحدت کرمانشاهی

پیام متن:

1. دعا، زداینده زنگار از دل؛

2. تأثیر دعا در کسب فیوضات الهی.

~ROYA~ · 2/9/20

دعا، تقویت کننده نور ایمان در سراچه دل

دعا موجب تقویت و استمرار ایمان در دل است. خطر از دست دادن ایمان همواره در رویارویی با سختی ها، سرخوشی ها، نعمتهای فراوان و دیگر لحظه های حساس زندگی، برای انسان وجود دارد و تنها با دعا و ذکر خدا، می توان ایمان و اعتقاد سست و شکننده را ثابت و مطمئن ساخت و از ضعف و نابودی در امان داشت.

نبی مکرم اسلام صلی الله علیه و آله می فرماید: «دعا اسلحه مؤمن، ستون دین و نور آسمان ها و زمین است».

ناگفته نماند که شناخت خداوند و ایمان به او، زیربنای تمام عقاید و امور عبادی یک مسلمان است و با شناخت بیشتر انسان از خداوند، توجه و خلوص عبادتش فزونی می یابد که شناخت حقیقی خداوند در اجابت دعا هم مؤثر است.

پیام متن:

دعا و تقویت ایمان در دل.

دعا سبب دمیدن روح رستگاری و اخلاص در انسان

اخلاص، یعنی کار را برای خدا انجام دادن. همه کارها را در زندگی می توان با نیت تقرب به خدا انجام داد، در حالی که بسیاری از بندگان حتی عبادی ترین کارها مثل نماز را برای خدا انجام نمی دهند. دعا، روح اخلاص را در انسان می دمد و موجب رستگاری او می شود.

حضرت علی علیه السلام هم از دعا به عنوان کلید رستگاری یاد می کند و می فرماید: «دعا، کلید پیروزی و گنجینه رستگاری است».

پذیرش یا رد هر عمل، به اخلاص نیت در انجام آن بستگی دارد. خلوص نیت در هر کاری معیار ارزشمندی آن است و چنین عملی به یقین در پیشگاه الهی پذیرفته می شود، ولی عمل غیرخالص به طور حتم تلاشی بی فایده است. با این حال، دعا از ابزار مهم پیدایش و تقویت اخلاص در روح آدمی است. خداوند سبحان در سوره اعراف آیه 29 می فرماید: «خدا را از روی اخلاص بخوانید و دین تان را برای او خالص گردانید».

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

مدیر کل بازنشسته

مدیر کل بازنشسته

مدیر کل بازنشسته

مدیر کل بازنشسته

مدیر کل بازنشسته

مدیر کل بازنشسته

مدیر کل بازنشسته

مدیر کل بازنشسته

مدیر کل بازنشسته

مدیر کل بازنشسته

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین