همه چیز درباره هوا فضا (هوا فضا چیست؟)

~PARLA~ · 31/7/20

سفینه فضایی

نگاه اجمالی
کار بر روی یک سفینه فضایی از کجا شروع می‌شود؟ این کار از تعیین وظایفی که یک سفینه باید انجام دهد آغاز می‌گردد. دامنه این وظایف ، حجم و مشخصات وسایل علمی لازم برای نصب در آن را مشخص می‌کند. نوع مأموریت و این که بطور مثال سفینه ، بسوی جو زمین خواهد سوخت یا به زمین بر می‌گردد و سوالهایی ریزتر ، در طراحی ناو نقش دارد. آلات و ادوات علمی و تجهیزات فنی ، بار مفید هر سفینه فضایی را تشکیل می‌دهند. نصب آلات و ادوات علمی به این اهداف بستگی دارد.

همچنین نوع برنامه پیش بینی شده و مدت پرواز در گوناگونی و شکل تجهیزات نصب شده مؤثر است، بطور مثال در نوع منابع انرژی تأثیر دارد، اینکه باتریهای ذخیره انرژی در داخل آن باید نصب شود یا باتریهای خورشیدی که در بیرون ناو قرار می‌گیرند. توام کردن سبکی و استحکام نیز از نقاطی است که باید طراحان و سازندگان سفینه‌های فضائی به آن توجه داشته باشند. مصالح لازم برای ساختن سفینه فضایی بر اساس شرایط موجود در فضا انتخاب می‌شوند.

دستگاهها و تجهیزاتی که باید در ناوهای کیهانی نصب شوند، در مرحله تولید باید بر اساس مشخصات ویژه تهیه و بعد از تهیه نیز ، از نظر قدرت استحکام ، قابلیت انتقال حرارت ، ظرفیت و مقاومت در مقابل زنگ زدگی و فرسایش مورد آزمایشهای سخت قرار گیرد.
نقشه طراحی سفینه

هنگام پرواز ، اداره و هدایت سفینه فضایی بدون سرنشین با کمک ادواتی که در داخل دستگاه نصب شده و مخابره فرمان از زمین بـ*ـو*سیله امواج رادیوئی انجام می‌گیرد، طبیعی است تعداد فرمانهایی که از زمین مخابره می‌شوند نمی‌توانند گسترده باشند‌، به همین دلیل طراحان ، این فرامین را طوری تقسیم می‌کنند که مداخله فوری در کار شبکه‌ها و سیستمها و دستگاههای اصلی ممکن باشد.
آنچه که مربوط به وظایف تجهیزات علمی و شبکه‌ها و سیستمهای داخلی سفینه‌های فضایی است، در طرح فنی پیش بینی می‌شود که در آن هدف آزمایش ، مختصات مدار ، تعیین دقیق خط سیر ، مدت کار فعال ، محل استقرار دستگاههای علمی و میزان مصرف انرژی ، وزن و اندازه آنها و غیره با حداکثر دقت نشان داده می‌شود.
میسر ساختن ، بررسی و آزمایش دستگاه فضایی شامل چند دوره یا مرحله است. ابتدا ماکت سفینه بطور کامل تهیه می‌شود و در آن تکنولوژی ساختمان اجزا و تجهیزات مختلف مورد بررسی قرار گرفته ، درجه استحکام لازم برای دستگاههایی نظیر شبکه‌های باتری خورشیدی و چارچوبهای اصلی دستگاهها تعیین می‌گردد. همزمان با این کار ، طراح در نظر می‌گیرد که چگونه دستگاهها در جای مناسب‌تر قرار گیرند تا هنگام آزمایش و کار ، بتواند تمام آنها را به بهترین شکل کنترل کند.

طراحی عملی سفینه

از نقطه نظر مکانیزم کار‌ ، فضا با آن چه ما در زمین داریم به کلی غیرعادی است و شرایط متفاوتی بر آن حاکم است. در آنجا بی‌وزنی ، درجه حرارت فوق العاده متغیر و انواع تشعشعات وجود دارد. در جریان یک پرواز فضایی ، اجزا و قطعاتی از ناو کیهانی که در مقابل خورشید قرار می‌گیرند بیش از 100 درجه سانتیگراد حرارت می‌بیند ، همین قطعات وقتی در بخش سایه زمین در حرکتند، سرمایی را باید تحمل کنند که شدت آن تا 150 درجه زیر صفر می‌رسد.
جدار خارجی ناوهای کیهانی در فضا دائما سائیده و در نتیجه خاصیت ضد تشعشعی لایه‌های رویی سفینه فضایی بطور محسوسی کم شده ، در نتیجه جریان انتقال حرارت بین بخشهای مختلف ناو نیز دچار اختلال می‌شود و همه اینها در تعادل ناو کیهانی تأثیر منفی دارد. این در حالی است که وجود حرارت متعادل ، شرط اصلی استحکام و دوام و ثبات کار در دستگاههای داخلی سفینه بشمار می‌رود و این امر قبل از هرچیز در کار سیستم رادیو الکترونیکی که وظایف مهمی از جمله جلوگیری از ایجاد نوسان فوق العاده زیاد درجه حرارت را بر عهده دارد تأثیر منفی می‌گذارد. تأمین حرارت متعادل برای سفینه‌های سرنشیندار و ایستگاههای مداری اهمیت حیاتی دارد.
در شرایط خلا اجسام به سرعت فرسوده و سائیده می‌شوند. به همین علت باید از قبل مشخص شود که سفینه فضایی در موقع پرواز چه وضعی خواهد داشت. برای این کار باید در زمین شرایطی مشابه فضا ایجاد کرد و تأثیر آن را بر مدل ناو کیهانی و کار دستگاههای آن بطور همه جانیه بررسی نمود. همچنین تأثیر پدیده‌هایی مانند فشار شدید هنگام پرتاب به فضا و یا حرارتی که سفینه به هنگام بازگشت و ورود به قشر فشرده جو زمین باید تحمل کند، بطور مصنوعی آزمایش می‌شود و در محفظه‌های مخصوص درجه استحکام ساختمان سفینه فضایی و حداکثر فشار مجاز در طول و عرض ، بر جدار و اسکلت دستگاهها و قدرت کار هر یک از عناصر بطور جداگانه هنگام ارتعاشهای شدید مورد بررسی قرار می‌گیرد.
در آزمایشگاههای مخصوص که می‌توانند شرایطی مشابه خلا را ایجاد کنند مکانیسمهای مختلف از جمله باز شدن آنتنها و باتریهای خورشیدی و ساختمان دریچه‌ها و دستگاههای اتصال بررسی می‌شوند. در جریان آزمایش سیستمهای تنظیم حرارت ، وسایل و ادوات حساس تحت حرارت و سرمای شدید قرار می‌گیرند و چگونگی کار و عکس العملشان کنترل می‌شود.

ایستگاه فضایی میر

کنترل خودکار سفینه

دستگاههای نصب شده در سفینه فضایی باید در مدت زمانی که برای اجرای مأموریت در نظر گرفته شده ، بطور عادی بکار خود ادامه دهند. برای کسب اطمینان نسبت به کار دستگاهها ، آزمایشهای تکمیلی صورت می‌گیرد که مدت این آزمایش به مراتب بیش از مدت پیش بینی شده است. اتفاق افتاده است که بنا به دلایلی مدت پرواز افزایش یافته و لازم بوده که دستگاهها بیش از آنچه پیش بینی شده‌ بود کار کنند، لذا در طراحی و ساخت تجهیزات به این نکته نیز توجه می‌شود.
بعد از اتمام این آزمونها ، آن دستگاهها و وسایلی که تمام مراحل آزمایش را گذرانده‌اند و بکار آنها هیچ ایرادی وارد نیست، وارد مرحله بعد می‌شوند.
مرحله بعدی ، آزمایش الکتریکی دستگاهها در حال کار جمعی است. هدف از این آزمایشها بررسی ارتباط متقابل دستگاهها با یکدیگر است. در این مرحله ، شبکه‌ها و بخشهای جداگانه دستگاه فضایی روی سکوهای متحرک و شاسیهای ویژه قرار داده می‌شوند. بدین وسیله امکان دسترسی بلامانع به تمام دستگاهها و تعیین نواقص فنی دستگاهها یا تعویض آنها فراهم می‌گردد. شبکه‌ها و بخشهای مختلف با کابلهای مخصوص بهم وصل می‌شوند.
آزمایش مختلط اجزای مختلف دستگاه فضایی مهمترین مرحله آزمایش در کارخانه به حساب می‌آید. در جریان آزمایشهای پی‌ در ‌پی ، عملیاتی انجام می‌شود که نشان دهنده کار دستگاهها و ارتباط متقابل بخشهای مختلف سفینه فضایی در لحظه پرتاب ، مرحله پرواز ، رسیدن به مدار و جداشدن موشک از آن ، همچنین پرواز مستقل در مدار مورد بررسی دقیق قرار می‌گیرد.
مرکز برنامه ریزی خودکار پرواز ، بطور منظم به قسمتهای مختلف دستگاهها و تابلوی هدایت کننده فرمان می‌دهد. همچنین چگونگی اجرای کار به صورت رادیویی به موشک می‌رسد و مسائل مربوط به سیستمهای سفینه فضایی هنگام جدا شدن موشک حامل از دستگاه بررسی می‌شود.

نقش رایانه در هدایت سفینه
رایانه در حقیقت تمام مرحله پرواز و کار هریک از دستگاهها را در حین پرواز فضایی می‌بیند. در اینجا شدت حساسیت سیستمها نسبت به فرمانهای مخابره شده مشخص می‌گردد. از روی صفحه دستگاه اندازه گیری تله متریک در زمین ، مختصات اولیه دستگاهها کنترل می‌شود، کیفیت کار دستگاههای خودکار گیرنده با روش ضبط و مخابره مجدد اطلاعات مورد ارزیابی قرار می‌گیرد، قدرت دستگاههای فرستنده و مدت دوره‌های ارتباط تعیین می‌شود. البته تا موقعی که تمام دستگاه فضایی در عمل آزمایش نشود کنترل ادامه خواهد یافت.
مونتاژ قطعات سفینه

بعد از پایان آزمایشها ، دستگاهها را به بخش بسته کاری (مونتاژ) می‌فرستند. مونتاژ سفینه مستلزم دقت و توجه فوق‌العاده است. تنها یک حرکت نادرست انگشتها ، یک اشتباه کوچک در یکی از صدها سیستم اتصالی ممکن است برنامه را عقیم بگذارد یا جان فضانوردان را به خطر اندازد. بسته کاری بر اساس جدولی منظم صورت می‌گیرد. تقسیم ساختمان ناو کیهانی به بخشها و شبکه‌ها جداگانه امکان می‌دهد که کارهای بسته کاری به موازات هم و بطور مستمر انجام شود. در نتیجه جریان بسته کاری ، شکل تسلسل پیدا می‌کند و کارها در جبهه‌ای وسیع صورت می‌گیرد.
برای تأمین کار عادی دستگاهها در داخل سفینه فضایی ، باید درجه حرارت و فشار معینی وجود داشته باشد. به همین دلیل در جریان بسته کاری به عایق بندی جدار خارجی دستگاهها توجه خاصی می‌شود. برای این کار ، داخل دستگاه را با گاز رقیق و فراری پر می‌کنند تا اگر منفذی وجود داشته باشد دستگاههای حساس به این گاز که در محیط کار وجود دارد، آن منفذ را نشان دهند. بعد از آن که کاملا اطمینان حاصل شد که در جدار خارجی دستگاه هیچ منفذی نیست، گاز را تخلیه می‌کنند. همزمان با این کار اسکلت دستگاههای علمی نصب می‌شود.
آزمایشهای توأم دستگاههایی که در خود سفینه فضایی نصب شده‌اند با یک دوره بررسی دقیق در کارخانه به پایان می‌رسد. این آزمایشها بطور کلی ، تکرار برنامه کنترل قبلی است. با این تفاوت که حال دیگر نمی‌توان بسیاری از دستگاهها را بدون واسطه به ادوات اندازه گیری ، کنترل و وصل کرد. به همین دلیل کار سیستمهای دستگاه فضایی در این مرحله آزمایش بـ*ـو*سیله دستگاه‌های تله متریک مورد بررسی قرار می‌گیرد.
پس از پایان آزمایشهای الکترونیکی ، منابع انرژی برق که مربوط به سفینه فضایی نیستند از دستگاه فضایی جدا و ناو به همراه باتریهای اصلی و یا باتریهای خورشیدی خود ، در محفظه مخصوصی قرار داده می‌شود و به پایگاه پرتاب حمل می‌گردد. در پایگاه فضایی ، ناو کیهانی را از محفظه خارج می‌کنند و برای بازرسی تجهیزات و نصب اجزاء تکمیلی آن را روی سکوی ویژه قرار می‌دهند. شبکه‌ای از کابلها و تجهیزات مخصوص کنترل و آزمایش برای بازرسی نهایی کار دستگاههای داخلی سفینه فضایی به آن وصل می‌شوند و کار عادی دستگاهها مورد بررسی قرار می‌گیرد.

نفسها در سـ*ـینه حبس می‌شود
در نهایت ، سفینه فضایی به موشک بالابرنده متصل شده ، به پایگاه پرتاب حمل شده و آخرین تدارکات انجام می‌گیرد. موشک بالا برنده روی سکوی پرتاب قرار دارد. ارتباط بین دستگاههای داخلی دستگاه فضایی و مرکز هدایت در زمین بـ*ـو*سیله شبکه‌های مخصوص برقرار است. توسط این شبکه ، سیستمهای مختلف از جمله وسایل مخصوص بررسی درجه حرارت و فشار هوا در داخل سفینه فضایی اداره می‌شوند. کارهای مقدماتی برای پرتاب سفینه فضایی طبق جدول دقیق ، پی در پی اجرا می‌شوند.

سیستمهای داخلی سفینه فضایی درست در لحظه پرتاب بکار می‌افتند و در این لحظه است که انتقال انرژی برق از منابع زمینی به سفینه فضایی پایان می‌یابد. سرانجام لحظه موعود ، لحظه‌ای که گروه زیادی از دانشمندان کارشناسان ، مهندسان و کارگران سازندگان بخاطر آن مدت طولانی زحمت کشیده‌اند فرا می‌رسد. فرمان پرتاب صادر و ناو کیهانی جدید رهسپار فضا می‌شود.

انجمن رمان 98
انجمن رمان 98 | برترین انجمن رمان نویسی
رمان 98

~PARLA~ · 31/7/20

مسابقه فضایی

مقدمه
اکتشافات فضایی با توسعه فن آوری راکتها امکان پذیر شد. این مسأله بخاطر رقابت ایالات متحده و اتحاد شوروی سابق در جنگ سرد به ناچار تبدیل به مسابقه‌ای بین دو قدرت شد. در ابتدا ، شورویها با قرار دادن اولین ماهواره در مدار زمین در سال 1957 میلادی و فرستادن اولین انسان به فضا در سال 1961، پیشتاز این میدان گردیدند. اما این ایلات متحده بود که در سال 1969 اولین انسان را بر سطح کره ماه فرود آورد.

لایکا ، اولین سگ فضا نورد
اتحاد جماهیر شوروی سابق در سال
1957 م. سگی به نام لایکا را به فضا
فرستاد. لایکا در فضا جان باخت، زیرا هیچ راهی
برای بازگشت سفینه به زمین وجود نداشت.

چهارم اکتبر 1957: وقتی که اتحاد جماهیر شوروی اولین ماهواره مصنوعی به نام اسپرتینگ 1 را به فضا می‌فرستند، عصر فضا آغاز می‌گردد. این سفینه در مدار زمین قرار می‌گیرد.

سوم نوامبر 1957: اتحاد جماهیر شوروی ، سگی به نام لایکا را به سفینه اسپوتینگ 2 به فضا فرستاد.

1958: ایلات متحده ، اولین سفینه فضایی خود را به نام اکسپلورر 1 به فضا پرتاب می‌کند.

1959: سفینه اکتشافی شوروی ، به نام لونای 2 ، با سطح ماه تصادم می‌کند. لونای 3 به دور ماه می‌چرخد و اولین تصاویر از نواحی بسیار دور در اطراف ماه را مخابره می‌کند.

12 آوریل 1961: اولین سفر فضایی انسان ، توسط فضانورد شوروی ، یوری گاگارین انجام شد.

1962: رئیس جمهور ، جان اف کندی ، ایلات متحده را متعهد به فرود آوردن انسانی به سطح ماه تا قبل از پایان دهه ، یعنی 1970میلادی نمود.

30 فوریه 1962: جان گلن ، اولین فضانورد آمریکایی بود که با سفینه فرند شیپ 7 به دور زمین چرخید.

10 پوئیه 1962: اولین ماهواره مخابراتی تجارتی به نام - استاربه فضا پرتاب شد. این ماهواره ، اولین تصاویر تلوزیونی را به آنسوی اقیانوس اطلس مخابره نمود.

1963: فضانورد شوروی، والنتیا ترشکف، اولین زن فضانورد شد.

1965: سفینه فضایی آمریکا ، مارنیر 4 ، اولین نمای نزدیک از سیاره مریخ را مخابره نمود. فضانورد شوروی ، آلکسی لئونوف ، اولین راهپیمایی در فضا را انجام داد، سه ماه بعد این راهپیمایی توسط ادوارد وایت آمریکایی تکرار شد.

1966: سفینه فضایی لونای 9 ، به سطح ماه فرود آمد و تصاویری را مخابره نمود.

1967: اولین تجربه شورویها در بر پا گردن اولین ایستگاه فضایی (سفینه‌ای که می‌تواند یک سال را در مدار سپری کند) با پرتاب سفینه سایوز شکل گرفت. این مأموریت با یک فاجعه به پایان رسید؛ وقتی که سفینه به هنگام برگشت به زمین اصابت نمود، سه فضانورد آمریکایی در آتش سوزی سکوی پرتاب موشک کشته شدند.

1968: در روز کریسمس ، فضانوردان آمریکایی ، اولین سفر فضایی انسان به دور مدار ماه را در آپولوی 8 انجام دادند.

20 ژوئیه 1969: فضانوردان آمریکایی ، نیل آرمسترانگ و ادوین آلدرین ، اولین انسانهایی بودند که با سفنه آپولوی 11 قدم به ماه گذاشتند.

1970: یک سفینه فضایی بدون سرنشین شوروی به نام لونای 16، به سطح ماه فرود آمد و با نمونه‌هایی از سنگهای کره ماه به زمین بازگشت.

1971: سفینه‌های فضایی شوروی ، تصاویری از مریخ مخابره نمودند.

1972: آخرین پرواز سرنشین دار در پروژه‌های آپولوی آمریکا توسط یوجین سرنان و هریسون اشمیت انجام شد.

1973: اسکای لـ*ـب ، اولین ایستگاه فضایی آمریکا به فضا پرتاب شد.

1975: سفینه‌های فضایی آپولو و سایوز یکدیگر را در فضا ملاقات کردند. این اولین پروژه فضایی مشترک آمریکا و شوروی بود.

1976: سفینه فضایی وایکینگ آمریکا بر روی کره مریخ به دنبال نشانه حیات گشت. آنها همچنین ، خاک و آب و هوای مریخ را مورد مطالعه قرار دادند و نمونه‌هایی از سطح سیاره به همراه خود آوردند.

1977: ایالات متحده ، سفینه‌های فضایی وایجر 1 و 2 (vayagers) را به فضا پرتاب نمود تا تصاویری از دورترین سیارات بفرستند.
فرود بر سطح ماه
در ماه می 1961، جان. اف. کندی ، رئیس جمهور آمریکا ، کشور خود را متعهد ساخت که: «هدف انسان پیش از به پایان رسیدن این دهه (یعنی 1960 تا 1970میلادی ) ، فرود آمدن بر سطح ماه و به سلامت بازگشتنش به زمین است. آمریکا در سال 1969 به این هدف دست یافت.

سفینه ماه اندیش

«عقاب» نامی بود که سرنشینان
مه نشین به آن داده بودند.

1981: سفینه فضایی آمریکایی شاتل که می‌تواند پروازهای پیاپی به فضا انجام دهد اولین پرواز مداری خود را انجام داد. این بدان معنا بود که از این پس نیازی نبود تا برای فرستادن هر سفینه به فضا ،‌ یک موشک بکار رود و در انتهای مأموریت نابود شود، بلکه شاتلها بصورت پی در پی قابل استفاده بودند.

1983: رئیس جمهور آمریکا ، رونالدریگان ، طرح ابتکاری دفاع استراتژیک خود را مطرح می‌سازد تا سیستمهای ضد موشکی در فضا مستقر سازد.

28 ژانویه 1986: شاتل فضایی آمریکا چلنجر (Challenger) بعد از برخاستن منفجر و هر هفت سرنشین آن کشته شدند.

1986: اتحاد جماهیر شوروی سابق ایستگاه فضایی میر را به فضا پرتاب می‌کند. این ایستگاه فضایی که تا مدتها بعد بکار می‌رفت، برای بسیاری از مردم شوروی ، نمادی از موفقیت و قدرت دولت و ملت شوروی در جهان به حساب می‌آمد. نمادی که نشان از قدرت علمی و فناوری این کشور داشت. نگهداری ایستگاه فضایی ، کاری بسیار پر هزینه و با زحمات فراوان محسوب می‌شد. چنانچه آمریکائیها تا امروز ، 2006 ، ایستگاه مستقلی را ایجاد نکردند، بلکه ایستگاهی بین المللی و با همراهی چندین کشور صنعتی و روسیه ، به فضا فرستاده شد.

انجمن رمان 98
انجمن رمان 98 | برترین انجمن رمان نویسی
رمان 98

~PARLA~ · 31/7/20

هواپیماهای مدار گریز

دید کلی
نخستین بار در نتیجه بکار گیری رادارها ، نیروی هوایی انگلستان توانست آفندهای هوایی آلمان را پیش بینی کرده و خود را آماده سازد، ضد هواییها را بکار اندازد و از زدن آفندهای هوایی آلمانها نفسی تازه کند. ولی اکنون نظامیان به دنبال شیوه‌هایی هستند که هواپیما را از دید رادارها پنهان نگهدارد.

برای کشف هر هواپیما ، امواج الکتومغناطیسی از دستگاه فرستنده خودی در آسمان پخش می‌گردد. این امواج در برخورد با هواپیمای دشمن ، بازتاب می‌کند، درست مانند آن است که نور به آینه بتابد و بازتاب پیدا کند. امواج بازتابی را گیرنده دستگاه خودی ، دریافت و آشکار می‌کند و در نتیجه وجود هواپیما در آسمان مشخص می‌گردد. در برخی از پایگاههای هوایی ، بطور خودکار موشک انداز بسوی هواپیما چرخیده و به طرف آن شلیک می‌کند و هواپیما را به زمین فرو می‌افکند. ولی اگر موج بازتابی در کار نباشد و همه امواج تابشی جذب شود در این صورت مانند این است که رادار خودی از کار افتاده باشد.
مکانیسم عمل
موج بازگشتی از بدنه هواپیماها ، به زاویه موج تابش ، شکل ، موقعیت و جنس بیرونی هواپیما بستگی دارد. دانشمندان در جستجوی راهها و روشهایی هستند تا هنگامی که موج رادار به هواپیما برخورد می‌کند، در جهات گوناگون پراکنده شود یا جذب گردد و بسوی آشکار ساز پایگاه موشک انداز باز فرستاده نشود. برای جذب امواج باید لایه‌های بیرونی هواپیما ، با ایجاد تداخل موج از بین برنده ، از بازتاب جلوگیری کند. مانند استفاده از شیشه بازتابی عینک که موجی روی لایه نخست بازتاب می‌کند و موجی روی لایه دوم ، یعنی لایه زیرین سطح بیرونی و در صورتی که اختلاف راه این دو موج که تابع کلفتی اندود روی سطح بیرونی است بطور مناسب و درست انتخاب شود، آنها اثر همدیگر را از میان می‌برند و مانند این است که از امواج تابش ، دیگر چیزی بازگشت نکرده است.
مشکلات سیستم
بسامد تابش الکترومغناطیسی رادارها را نمی‌توان تعیین و مشخص کرد، بسامد فرستنده‌های راداری ، در حدود صدها مگا هرتز تا دهها گیگا هرتز (اغلب ، از یک تا بیست گیگا هرتز) می‌باشد. جنس و کلفتی ماده بازتاب دهنده هواپیما ، به منظور اینکه امواج راداری که به آن برخورد می‌کند جذب کند، به بسامد یا طول موج فرستنده راداری بستگی دارد. ولی چون بسامد این فرستنده‌ها ، همان گونه که یادآوری شده در گستره وسیعی می‌تواند باشد و نمی‌توان پیش بینی کرد، بنابراین نخستین دشواری در این زمینه پدید می‌آید.

به عبارت دیگر برای از بین بردن بازتاب دسته‌ای پرتو شعاع که بطور عمود بر سطحی فلزی مانند بال هواپیما می‌تابد، آن را باید از لایه‌ای ضخیم با ثابت ناراسانایی و مغناطیسی سازگار با بسامد تابش بر سطح ، اندود کرد. با این همه، قانون کلی برای این کار و نیز برای ماده‌ای چند ظرفیتی که بتواند بازتاب امواج را در گستره پهنتری از بسامدها از بین ببرد، وجود ندارد.

طرح پیشنهادی
دانشمندان ، مواد مرکبی را با اندود لایه‌ای ساخته‌اند که هر یک ، بر رفتار لایه‌های دیگر تأثیر گذاشته در نتیجه اثر یکدیگر را کامل می‌کنند. این ماده‌ها اغلب ترکیبی از ماده‌های گوناگون نارسانا هستند که با بارهای رسانا و و یا مغناطیسی به شکل ذره‌های ریز ، رشته‌های باریک ، یا لایه‌های نازک آمیخته شده است. ویژگیهای ماده بدست آمده ، به ویژگیهای این بارها و کسر حجمی و جهت یابی آن نسبت به مساحت بستگی دارد. همه پاسخها به این مسأله ، به یک سازش میان سه عامل مهم منجر می‌شود. ماده ای که هر سه مورد زیر را شامل شود:

برخوردار از کارایی در نوار پهنی از بسامد.
دارای ضخامت کم باشد.
سبک باشد.

از آن گذشته ماده ساخته شده باید در محیطهای گوناگون و در شرایط مختلف ، مانند دما ، رطوبت ، برخورد باران ، برف یا تگرگ و خوردگی پایدار باشد. افزون بر اینها ، توانایی ترمیم پوشش هواپیما ، پس از چندین بار استفاده (در میدان نبرد) مهم است. از ده سال پیش ، بخشهای نظامی کشورهای مختلف ، برنامه‌های گسترده‌ای را در این زمینه دنبال می‌کنند و در این میان ، پژوهش ، گسترش و بررسی جسمهایی که دارای ویژگیهای دلخواه مغناطیسی و دی الکتریکی هستند، جایگاه والایی را به خود اختصاص داده‌اند.

انجمن رمان 98
انجمن رمان 98 | برترین انجمن رمان نویسی
رمان 98

~PARLA~ · 31/7/20

سرگذشت لباس فضایی

مقدمه
پس از تصادف سفینه باربری پروگرس با مجتمع مداری میر ، بار دیگر نگاه مردم جهان به فعالیتهای فضایی معطوف شد. "پاول وینوگرادف" و "ولادیمیر سالاویف" چند بار به راهپیماییهای فضایی دست زدند که جریان این راهپیماییها از طریق شبکه‌های خبری بین المللی بطور مستقیم و غیر مستقیم به نمایش گذاشته شد. این عملیات بیش از پیش موجب علاقمندی مردم به خبرهای فضایی شد، در عین حال سؤالات زیادی را در مورد خطرهای موجود در راهپیماییها ، وضعیت تغییر ایستگاههای فضایی و بالاخره لباسی که کیهان نوردان را در جریان اینگونه فعالیتها از صدامات فضای آزاد مصون می‌دارد مطرح شده است. آنچه می‌خوانید گزارش گونه‌ای است از سرگذشت و چگونگی لباس فضایی (اورلان) که فضانورد روسی در جریان اینگونه راهپیماییها بر تن دارند.

راهپیمایی در فضا ؛ یک ضرورت
راهپیمایی در فضا و گام نهادن به فضای آزاد که در نخستین سالهای تسخیر فضا توسط "الکسی لئونف" برای اولین بار صورت گرفت، محل بسیاری دیگر از پدیده‌های فضایی آن سالها ، بیش از آنکه جنبه بهروری علمی ، فنی و آینده نگری داشته باشد، یک عمل سیـاس*ـی- تبلیغاتی بر روسها بود. در آن زمان هر دو کشور دارای قدرت فضایی می‌خواستند صاحب اولینهای بیشتری باشند. اما امروز نه تنها دانشمندان و کارشناسان فضایی ، بلکه مردم عادی علاقمند به فضانوردی و علوم می‌دانند که راهپیمایی در فضا یکی از ارکان اصلی تحقیقات فضایی است.

وقوع حوادثی چون تعمیر تلسکوپ هابل و یا مجتمع مداری میر و اتصال قطعات و دستگاههای عظیم فضایی در قرن آتی نشانه آن است که باید "راهپیمایی در فضا" را جدی گرفت. فراسوی جو آبی رنگ زمین ، شرایطی وجود دارد که می‌تواند به علل مختلف سبب مرگ انسان شود. در فضا نمی‌توان تنفس کرد. فشاری به بدن انسان وارد نمی‌شود و حتی در نزدیکی سیاره زمین ، که وطن انسانها تلقی می‌شود، درجه حرارت بین آفتاب و سایه ممکن است، بین 150 درجه سانتیگراد بالای صفر تا 185 درجه زیر صفر باشد.
نخستین راهپیمایی در فضا با "برکوت"
اولین لباس راهپیمایی فضایی را روسها در سال 64-1963 طراحی و ساختند. این لباس که "برکوت" نام داشت، توسط کارخانه سیستمهای فضایی "زوزدا" برای راهپمایی لئونف ساخته شد. لئونف در حالی که با یک طناب به سفینه وصل بود از آن خارج شد و در فضای آزاد کیهانی گام نهاد. عملیات او فقط 20 دقیقه طول کشید که 12 دقیقه آن در خارج از سفینه بود.
"یاسترب" جای برکوت را گرفت
روسها تا سالها بعد در فضا راهپیمایی نکردند، عملیات بعدی با لباسی به نام "یاسترب" باید در سال 1967 انجام می شد. سفینه "سایوز-1" با یک سرنشین به نام "ولادیمیر کمارف" به فضا پرتاب شد. این سفینه دچار اشکال و مجبور به فرود اضطراری به زمین شد. ولی در حین بازگشت، چترهای نجات خوب عمل نکردند و سفینه بر اثر سقوط متلاشی و سرنشین آن هم کشته شد. قرار بود پس از استقرار سایوز -1 در مدار ، دو سفینه در فضا به هم متصل شده سپس دو کیهان نورد در حالی که لباس "یاسترب" پوشیده‌اند از یک ناو خارج و به دیگری منتقل شوند. بعد از این تحویل و تحول ، دو ناو از هم جدا شوند و به زمین باز گردند. این عملیات بعدا در سال 1969 و در جریان پرواز سایوز 4 و 5 با موفقیت انجام شد.
"اورلان" و "کرچت" برای راهپیمایی در ماه
همانگونه که می‌دانید در آن سالها ، جدالی خستگی ناپذیر بر سر سفر به ماه بین آمریکاییها و روسها وجود داشت. از جمله تجهیزات مورد نیاز ، ‌یکی هم لباس فضایی برای خروج از سفینه مه نورد و قدم زدن در ماه بود. این مهم به کارخانه زوزدا محول شد. دو نمونه لباس در این سالها بـ*ـو*سیله طراحان و مهندسین کارخانه زوزدا ساخته شد. این لباسها که "اورلان" و "کرچت" نام داشتند می‌توانست در ماه توسط فضانوردان روس مورد استفاده قرار گیرد. روسها به علت مشکلاتی فنی در موشک بالا برنده سفینه مه نورد، بازنده سفر به ماه شدند. اما کارشناسان زوزدا ، کار بر روی لباس راهپیمایی فضایی را رها نکردند، زیرا در ادامه و توسعه طرح ایستگاههای مداری به آن ضرورت داشتند.

"اورلان - دی" ؛ در خدمت فضانوردان سالیوت
نمونه بعدی لباس فضایی با تغییرات تکامل به نام "اورلان - دی" طراحی شد که در جریان راهپیماییهای فضایی در ایستگاههای مداری سالیوت 6 و 7 بکار رفت. طی سالهای 1977تا 1984 سیزده بار اورلان - دی توسط 7 کیهان نورد برای انجام راهپیماییهای فضایی بکار گرفته شد، که جمعا حدود 80 ساعت در فضای آزاد کیهانی کار کردند.
"اورلان- دی. ام"؛ گامی به جلو در صنعت فضایی
کارشناسان کارخانه زوزدا در جریان 7 سال کار کیهان نوردان با اورلان - دی بتدریج دریافتند که این لباس به چه تغییراتی نیاز دارد و بر همین اساس از سال 1985، مدل جدید این لباس را که تمام اورلان- دی.ام بر آن نهاده بودند را به کیهان نوردان عرضه کردند. اولان - دی. ام می‌توانست راحت‌تر و در عین حال مطمئن‌تر باشد. این لباس توانایی بیشتری به کیهان نوردان می‌داد تاز زمان طولانی‌تری در خارج از ایستگاه فضایی بکار بپردازد. تغییراتی در دستکشهای فضایی داده شده که قدرت تحرک و دقت عمل بیشتری را برای دست فضانورد فراهم می‌آورد. اورلان- دی، ام 4 بار توسط 8 فضانورد در جریان ماموریت های خارج از سفینه طی سالهای 1985 تا 1988 بکار گرفته شد که جمعا مدت زمانی در حدود 65 ساعت در بر می گرفت.
"اورلان - دی. ام. آ" لباس فضانوردان ایستگاه میر
از سال 1988 مدل جدیدتر این لباس با نام "اورلان - دی. ام. آ" در ایستگاه مداری میر کاربرد یافت. این مدل توانایی هماهنگی با صندلی پرنده را داشت و فضانوردان می‌توانستند بطور مستقل و یا با صندلی پرنده از آن استفاده کننند. 18 تن از فضانوردان روس ، فرانسوی و آمریکایی مستقر در ایستگاه مداری میر تا کنون طی حدود 430 ساعت راهپیمایی در فضا از این لباس استفاده کرده‌اند.

"اولان - ام" ، مدل روز
از امسال نوع جدیدی از لباس به نام "اورلان - ام" در میر مورد استفاده قرار گرفت. در جریان راهپیماییهای پی در پی "آسالاویف" و "ونیوگرادف" ، کیهان نوردان فعلی مستقر در میر که منجر به تعمیرات اساسی و بی‌سابقه‌ای در این دستگاه مداری شد، اورلان - ام بکار رفت. مدلهای مختلف اولان بطور کلی یک شکل و ظاهرا یک نوع هستند. تفاوت این مدلها چندان زیاد نیست لذا آنچه در مورد چگونگی شکل و کار اورلان - ام در این مقاله می‌آید را می‌توان به بقیه مدلها تا حدود بسیار زیادی تعمیم داد.
اورلان چگونه لباسی است؟
اورلان دارای دو بخش اصلی است؛ شلوار و چکمه‌ها ، بالا تنه دارای دریچه‌ای در پشت است که راه ورودی لباس به حساب می‌آید. در جلو آن ابزارهای کنترل (روی سـ*ـینه) و پشت آن سیستم ایمنی را نصب می‌کنند. فضانورد برای پوشیدن لباس یا بهتر است بگوییم ورود به آن ، چون در واقع فضانورد بجای آنکه لباس را بپوشد، به آن وارد می‌شود، دریچه پشتی را باز می‌کند پاهای خود را وارد شلوار می‌کند و سپس خود را به داخل لباس می‌کشد.

اورلان در عین حال قابل انعطاف هست، بطوری که فضانورد می‌تواند نرمش کافی برای استفاده از ابزارهایش داشته باشد. لایه بیروین لباس فضایی خود از چند لایه الیاف مصنوعی ساخته شده است که مانند لباس ضد گلوله عمل می‌کنند و مانع می‌شوند که غبارهای فضایی ، یعنی شهابهای ریز ، بدن فضانورد را سوراخ کنند. در داخل لباس ، فشاری مناسب بر بدن فضانوردان وارد می‌شود. اگر چنین فشاری نباشد، مایعان بدن فضانوردان (مثلا خون) جوش می‌آید.

لباس فضایی از قطعات مختلف ساخته شده که می‌توان هر قطعه را در صورت فرسودگی برداشت و قطعه‌ای نو را به جای آن گذاشت. در داخل کلاه ، جریان اکسیژن از روی صورت فضانورد عبور داده می‌شود که مانع جمع شدن بخار هوا در آنجا می‌گردد. در قسمت جلو کلاه یک نقاب شفاف پلاستیک مجهز به سایبانی قابل تنظیم (برای محافظت چشم فضانورد در مقابل نور خورشید) کار گذاشته شده است. این نقاب محکم طوری ساخته شده است که صورت فضانورد را در مقابل برخورد خرده ریزه‌های خطرناک فضایی محافظت می‌کند. لوله‌ای نیز برای نوشیدن آب ، متصل به مخزن آب کوله پشتی ، در داخل کلاه وجود دارد.

مشخصا لباس فضایی
لباس فضایی از چندین لایه تشکیل شده که بدن فضانورد را در مقابل خلا و بمباران شهابهای ریز محافظت می‌کند. لایه اول خود هفت لایه است که اولین آنها از الیاف ریز بافت پلاستیکی است که دیر سوراخ و پاره می‌شود. لایه بعدی خود از پنج لایه عایق آلومینیمی ساخته شده است، یکی از لایه‌ها که از جنس الیاف ریز بافت نایلونی است، به یک مخزن اکسیژن متصل است که کار آن ایجاد فشار جوی متناسب در داخل لباس است. درونی‌ترین لایه‌ها مخصوص عبور مایعات خنک کننده و تهویه هستند.

دستگاه نگهداری ادرار یک لیتر جا دارد. فضانوردان پیش از هر راهپیمایی فضایی رژیم غذایی مخصوصی را رعایت می‌کنند تا در زمان راهپیمایی احتیاج به عمل دفع نداشته باشند. قبل از داخل شدن به اورلان ، فضانورد لباس مخصوص دیگری را می‌پوشد. این لباس یک تکه ، که ظاهری شبیه به لباسی توری دارد. در واقع شبکه پیچیده‌ای است از لوله‌‌های موئین برای گردش مایعات ، اکسیژن و دی اکسید کربن.

سه حلقه تو در تو که در مفصل شانه کار گذاشته شده‌اند سبب می‌شوند که فضانورد دست خود را به آسانی حرکت دهد. نظیر این حلقه‌ها در محل کمر ، آرنج ، مچ ، باسـ ـن ، زانو و مچ پا هم هست تا فضانورد بتواند در خارج از سفینه به آسانی کار کند. مفصلهای شانه طوری ساخته شده است که فضانورد بتواند آزادی عمل برای حرکتهای عمودی و افقی داشته باشد؛ بطور افقی 150 درجه ، مایل تا 170 درجه و عمودی 180 درجه ، فضانورد قادر است آرنج خود را نیز تا 120 درجه تکان دهد.

سیستم ارتباطی خارج از سفینه ، یک رادیوی دو جانبه برای ارتباط است و همچنین یک دستگاه سنجش ضربان قلب دارد. دو الکترود به سـ*ـینه و پشت فضانورد برای این منظور متصل شده که اطلاعات لازم را به زمین مخابره می‌کند. سیستم احتیاط و هشدار دستگاههای تولید فشار ، آب و اکسیژن را اندازه می‌گیرد و این اطلاعات را به زمین مخابره می‌کند. مثلا اگر میزان فشار به میزان خطرناکی پایین بیاید یا میزان دی اکسید کربن بالا برود، صدای آژیر بلند می‌شود.

دستگاههیا نمایش و کنترل که روی سـ*ـینه لباس فضایی تعبیه شده ، وضع آب ، اکسیژن و سیستمهای برق و ارتباط را با فضانورد نشان می‌دهد. کلیدها و شیرهای مخصوصی وجود دارد که به سرنشینان سفینه‌ها کمک می‌کند تا در صورت لزوم تنظیمهای مناسب را انجام دهند. مثلا فضانورد با یکی از شیرها می‌تواند درجه حرارت داخلی لباس را ، با تنظیم جریان آب ، کم و زیاد کند. با شیر دیگری سرنشینان سفینه می‌توانند سیستم یدکی اکسیژن را در صورت بروز وضع اضطراری فعال کنند.

روی آستین لباس - در ناحیه مچ ، آینه‌ای وجود دارد که فضانورد توسط این آینه می‌تواند دستگاههای نمایش و کنترل را ببیند، زیرا نمی‌تواند همچون زمین گردن خود را خم کرده و روی سـ*ـینه را تماشا کند. به همین جهت نوشته‌های این دستگاهها نیز به صورت واراونه (معکوس) نمایش داده می‌شود تا کیهان نورد آنها را به صورت واقعی ببیند. برای کار در ایستگاه بین المللی آلفا ، روسها مدل دیگری از لباس فضایی را ساخته‌اند که فعلا "لباس مشترک روسی - اروپایی قرن 2000" و بطور اختصار "سی. کاوک. د 2000" نامیده می‌شود. این لباس محصول مشترک دانشمندان روسیه و فرانسه است.

انجمن رمان 98
انجمن رمان 98 | برترین انجمن رمان نویسی
رمان 98

~PARLA~ · 31/7/20

سینا نخستین ماهواره ایرانی

مقدمه
6 آبان ماه ، 1384 سینا - 1؛ نخستین ماهواره ایرانی که به سفارش وزارت علوم ، تحقیقات و فن آوری در شرمت "پالیوت" واقع در شهر اُمسک روسیه طراحی و ساخته شده بود، پس از پرتاب موشک ماهواره بر کاسموس 3M ، با موفقیت در مدار زمین قرار داده شد و بالاخره به تمام حرف و حدیثهایی که درباره باز پس گیری مدار اختصاصی ایران گفته می‌شد، پایان داده شد. سینا - 1 در این سفر ، تنها نبود، هفت ماهواره دیگر هم همراه او بودند. با توجه به نیاز به پایداری آن در فضا ، به زودی کنترل آن تحویل ایران داده می‌شود.

مأموریت سینا
سنجش از دور ، دریافت ، ذخیره و ارسال داده‌های مخابراتی دو مأموریت ماهواره‌ سینا می‌باشد که بخش سنجش از دور ، در موارد کشاورزی ، تشخیص پوشش زمین از نظر گیاهی ، تغییرات ژئولوژیک مانند سیل و آتشفشان و غیره کاربرد خواهد داشت. تبادل اطلاعات میان کاربران زمینی و ارائه‌ سرویسهای پست الکترونیک و انتقال فایل نیز از جمله کاربردهای محموله‌ مخابراتی سینا به شمار می‌رود.
همراهان سینا در سفر فضایی
ماهواره Mozhaets - 5
ماهواره Mozhaets - 5 به همکاری دانشجویان و اساتید انستیتوی نظامی موژایسکی شهر سن پترزبورگ روسیه و در همان شرکتی که سینا -1 طراحی شده بود، تولید شد. این ماهواره با هدف تحقیق و بررسی ریز ماهواره‌ها و همچنین ارزیابی اثرات امواج رادیویی در مدارهای 700 تا 800 کیلومتر بر سامانه‌های الکترونیکی ، ساخته شده و قرار بود با انجام این تحقیق ، عمر و قابلیت اطمینان ریز پردازنده‌های اینگونه ماهواره‌ها مورد کاوش قرار گیرد.

اما 11 رئوز 1س از پرتاب (17 آبان ماه 1384) ، روزنامه "کامرسانت" روسیه نوشت: کمیته دولتی بررسی سرنوشت Mozhaets - 5 اعلام کرد، امکان برقراری ارتباط رادیویی با این ماهواره به دلیل جدا نشدن از صفحه پایه موشک ، وجود ندارد و باید این ماهواره را از دست رفته دانست. کارشناسان از عمل نکردن پیچهای انفجاری جدایش این ماهواره اظهار تعجب کردند و قطع سیگنال الکتریکی را دلیل این رخداد اعلام نمودند. اما ده روز تلاش برای فعال کردن سامانه جدایش آخرین محموله کاسموس به جایی نرسید.
ماهواره چینی shighua - 2
اما دیگر همسفران سینا - 1 خوش شانس‌تر بودند، ماهواره چینی shighua - 2 ، ماهواره‌ای است که یکی از وظایف آن ردیابی و نمایش بلایای طبیعی خواهد بود. پیش از این و با همین هدف ماهواره دیگری مثل AISAT - 1 الجزایر ، BILSAT - 1 ترکیه ، NigeriaSat - 1 نیجریه و UK - DMC انگلیس ، در مدار زمین قرار داده شده است و این ماهوراه چینی عضوی از این گروه خواهد بود. ماهواره Tshighua - 2 ، صد و چهل کیلوگرم وزن دارد و کارشناسان شرکت انگلیسی SSTL با همکاری متخصصین دانشگاه شیبن هوآی پکن آن را ساخته‌اند و کار هدایت پرواز این ماهواره نیز از همین دانشگاه انجام خواهد شد.
ماهواره انگلیسی TopSat
ماهواره دیگر ، ماهواره انگلیسی TopSat با هدف تحقیق بر روی تکنولوژیها و روشهای فنی مشاهده سطح روی زمین و با اهداف نظامی در مدار قرار داده شده است. این ماهواره 1089 کیلویی را نیز شرمت SSTL ساخته و هدایت آن را مرکز ملی فضایی انگلیس و کارشناسان شرکت QinetiQ به عهده خواهند داشت. این ماهواره اولین ماهواره‌ای بود که از محل نصب خود جدا شد و زودتر از هفت ماهواره دیگر درون کاسموس ، در مدار قرار داده شد.
ماهواره SSETI Express
اما آخرین ماهواره ای که از کاسموس جدا شد وماهواره ی روسی Mozhaets-5 را تنها گذاشت، SSETI Express بود؛ ماهواره‌ای که دانشجویان چند دانشگاه اروپا در چارچوب یک پروژه مشترک ساخته‌اند. این ماهواره 80 کیلوگرم وزن دارد و در درون آن سه ریز ماهواره هر یک به وزن یک کیلوگرم قرار داده شده است: ریز ماهواره ی CubeSat XI - V که در دانشگاه توکیوی ژاپن ساخته شده ، ریز ماهواره آلمانی UWE - 1 که در دانشگاه بیورتسبورگ ساخته شده و Ncube - 2 که متعلق به مرکز فضایی نروژ است و همگی با هدف انجام تحقیقات فن آوری به فضا پرتاب شده است.

انجمن رمان 98
انجمن رمان 98 | برترین انجمن رمان نویسی
رمان 98

~PARLA~ · 31/7/20

معرفی رشته هوافضا

بسیاری از داوطلبان آزمون سراسری که رشته مهندسی هوا فضا را انتخاب می‌کنند، اطلاع صحیحی نسبت به این رشته ندارند و آن را با خلبانی یا نجوم اشتباه می‌گیرند.

بسیاري از داوطلبان آزمون سراسري که رشته مهندسی هوا فضا را انتخاب می کنند، اطلاع صحیحی نسبت به این رشته ندارند و آن را با خلبانی یا نجوم اشتباه می گیرند. در حالی که هدف این رشته آماده کردن مهندسی است که بتواند در زمینه طراحی ، ساخت و آزمایش هواپیما فعالیت کند. در واقع کار مهندس هوا فضا قبل از بیرون آمدن هواپیما از کارخانه است و او در مورد چگونگی به پرواز درآوردن یک هواپیما آموزش نمی بیند. به عبارت دیگر مهندسی هوا فضا مجموعه اي از علوم و توانایی هاي علمی و عملی در زمینه تحلیل ، طراحی و ساخت وسایل پرنده نظیر هواپیماها، بالگردها، گلایدرها، موشک ها و ماهواره ها است . این رشته بر چهار پایه آیرودینامیک ، جلوبرندگی ، مکانیک پرواز و سازه هاي هوافضایی استوار است .که در این میان آیرودینامیک به مطالعه و بررسی جریان هوا، محاسبه نیروها و گشتاورهاي ناشی از آن بر روي جسم پرنده می پردازد و مهندس هوافضا با فراگیري این علم به تحلیل جریان هاي پیچیده در اطراف اجسام پرنده پرداخته و با به دست آوردن نیروهاي آیرودینامیکی امکان بررسی پایداري و طراحی سازه را فراهم می کند. "جلوبرندگی" به مطالعه و بررسی سیستم هاي جلوبرنده اعم از موتورهاي پیستونی، توربینی، راکت ها و نحوه تولید نیروي رانش در آنها می پردازد. "مکانیک پرواز" به مطالعه و بررسی رفتار و حرکات جسم پرنده با استفاده از اطلاعات آیرودینامیکی، هندسی و وزنی می پردازد در واقع علم مکانیک پرواز از "عملکرد" تشکیل می شود و "عملکرد" به بررسی برد، مسافت نشست و برخاست، مداومت پروازي در سرعت هاي مختلف و پایداري و کنترل وسایل پرنده می پردازد و در نهایت "سازه هاي هوافضایی" به مطالعه و بررسی سازه هاي هواپیما و دیگر وسایل پرنده می پردازد و هدف آن طراحی سازه هایی است که علاوه بر استحکام کافی در برابر بارهاي آیرودینامیکی و سایر بارهاي استاتیکی وارد بر وسایل پرنده، حداقل وزن را نیز داشته باشند.

درس هاي این رشته در طول تحصیل :
دروس اصلی :
نقشه کشی ، استاتیک ، مقدمه اي بر مهندسی هوا فضا، مکانیک سیالات ، ریاضی مهندسی ، دینامیک ، ترمودینامیک ، مبانی برق ، ارتعاشات ، مقاومت مصالح ، کنترل اتوماتیک ، علم مواد، انتقال حرارت ، آزمایشگاه موتور انتقال .
دروس تخصصی :
آیرودینامیک ، مکانیک پرواز ، آزمایشگاه آیرودینامیک ، طراحی هواپیما ، تحلیل سازه ها، اصول جلوبرندگی ، زبان تخصصی ، طراحی سازه هاي هوایی، پروژه. (بسیاري از درس هاي این رشته همراه با آزمایشگاه است.)

توانایی هاي لازم :
زیربناي این رشته ریاضیات است و همچنین فیزیک و شیمی تا حدودي لازم می باشد و بیشتر دروس این رشته به زبان انگلیسی است . مهندسی هوا فضا یک رشته فنی است و عموماً کسانی که وارد رشته هاي فنی می شوند، باید آمادگی کار در کارخانجات را داشته باشند و همچنین باید افرادي قوي و داراي پشتکار باشند.
موقعیت شغلی در ایران :
مهندسین هوا فضا می توانند در صنایع و مؤسسات تحقیقاتی هواپیمایی ، موشکی و ماهواره فعالیت کنند. همچنین در کلیه مؤسسات و سازمان هایی که به نحوي از وسایل پرنده استفاده می کنند، به عنوان کارشناس تحقیق در عملیات و تعمیر و نگهداري فعالیت نمایند. از سوي دیگر چون سازه اتومبیل و کشتی مشترکات زیادي با سازه یک هواپیما دارد و توربین هاي گاز یک نیروگاه یا ایستگاه پمپ گاز همانند یک موتور جت تحلیل و طراحی می گردد، یک مهندس هوا فضا علاوه بر شرکت هاي هوایی در نیروگاه ها، صنایع نفت و گاز و صنایع خوردوسازي فرصت هاي شغلی خوبی دارد. علاوه بر ساخت هواپیما فارغ التحصیلان این رشته می توانند در فرودگاهها در قسمت تعمیر و نگهداري هواپیما و همچنین در صنایع دفاع روي طراحی موشک و جنگ افزارها فعالیت کنند یا می توانند روي آیرودینامیک خودروها، سازه هاي خودروسازي و تولید توربین هاي بخار براي تولید برق کار کنند.

انجمن رمان 98
انجمن رمان 98 | برترین انجمن رمان نویسی
رمان 98

~PARLA~ · 31/7/20

آشنایی با مهندسی هوافضا

هوافضا یکی از رشته های بسیار جذاب علوم مهندسی است. اگه بخواهیم کمی دقیق تر شویم قدمت این رشته در دنیا به قرن ۱۸ و ۱۹ و زمانی که علاقه مندان به پرواز فهمیدند که طراحی وسیله ای که قابل پرواز باشه و براحتی کنترلش کنند همچین کار راحتی نیست و نیاز به انجام محاسبات ریاضی داره و این کار باید علمی انجام بشه. همین موضوع به تدریج باعث شد تا به هوافضا به عنوان یک علم نگاه بشه. شاید بتونیم بگیم علوم سیالات یا علومی که به بررسی گازها یا مایعات مربوط میشه آغازی بود بر هوافضا و طراحی علمی اولین وسایل پروازی مثل بالنها و گلایدرها.

جورج کیلی و پرواز با هواپیمای گلایدرش

یک بالن که سبکتر از هوای اطرافشه برای پرواز و حرکت به سمت بالا از اصل شناوری ارشمیدس و دانش مربوط به هوای ساکن یا اصطلاحا آیرواستاتیک استفاده میکنه یا هواپیمای گلایدر جورج کیلی و هواپیمای موتور دار برادران رایت که برخلاف بالن، سنگین تر از هوای اطرافش بود از دانش هوای متحرک یا آیرودینامیک برای پرواز مستقیم و طولانی استفاده می کرد. این دو برادر با آزمایش های زیادی که انجام دادند به خوبی از علم آیرودینامیک مطلع شده بودند.

به همین ترتیب با گذشت تمایل بشر به پروازهای طولانی بیشتر و بیشتر شد و علم هوافضا هم روز به روز پیشرفت کرد و از آن پس مهندسان هوافضا به طراحی و ساخت وسایل پرنده ای با عملکرد پروازی و آیرودینامیکی خوب، سازه محکم و سبک که موتورهای قدرتمندی داشته باشد فکر می کردند.

با پیشرفت سایر علوم مهندسی مثل مکانیک، الکترونیک و متالوژی، علوم هوافضا هم پیشرفت کرد طوری که مهمترین دستاورهای علمی این رشته ها، اول در مهندسی هوافضا و ساخت هواپیما، بالگرد، موشک استفاده می شد. بنابراین هوافضا تبدیل به یک دانش گسترده شد و کشورهای مختلفی در آن سرمایه گذاری های زیادی کردن و مهندسی هوافضا به عنوان یک رشته تحصیلی مهم وارد دانشگاه های مختلف شد و بعدها نیز به ایران اومد.

هوافضا در ایران بسیار نوپاست و کمی بیشتر از ربع قرن از قدمتش می گذره. این رشته اولین بار پس از انقلاب شکوهمند اسلامی و در اواسط دهه شصت توسط دانشگاه صنعتی امیر کبیر یا دانشگاه صنعتی مالک اشتر شروع به جذب دانشجو کرد و بنیانگذاران این رشته، اغلب فارغ التحصیلان ایرانی دانشگاه های آمریکا بودند که رشته مهندسی هوافضا را با خودشون به ایران آورده بودند و همان روش آموزشی که در آنجا براساسش درس خونده بودند در ایران هم اجرا کردند. با توجه به اینکه مهندسی هوافضا شباهت زیادی با مهندسی مکانیک داشت به دانشگاه های دیگه هم راه پیدا کرد. هر ساله دانشگاه ها مختلفی از طریق کنکور سراسری در این رشته پر مخاطب دانشجو جذب می کنند. از دانشگاه صنعتی شریف، صنعتی امیر کبیر گرفته تا برخی از دانشگاه های آزاد مثل واحد علوم تحقیقات و… که لیست این دانشگاه هارو میتونید اینجا ببینید.

اما اولین سوالی که برای همه علاقه مندان پیش میاد این هست که چطوری وارد این رشته شوند. همونطور که گفتیم مهندسین هوافضا از طریق قبولی در کنکور میرن دانشگاه و هوافضا یکی از رشته های زیر مجموعه گروه علوم ریاضی و فنیه یعنی فقط بچه های ریاضی می تونند این رشته رو بخونند. با توجه به اینکه هوافضا یکی از رشته ها پرمخاطبه و دانشگاهای محدودی این رشته رو دارند و رتبه نسبتا بالایی رو برای قبولی میخواد. بنابراین قبولی در این رشته نیاز به کمی تلاش داره البته با برنامه ریزی و پشتکار، دور از دسترس نیست.

با توجه به اینکه هوافضا یک رشته مهندسیه ریاضیات و تا حدی فیزیک در آن حرف اول رو میزنه و کسانی که این رشته رو میخوان بخونن باید پایه ریاضی نسبتا خوبی داشته باشن چون از همان ابتدای تحصیلشون در دانشگاه تا زمانی که قراره فارغ التحصیل شوند با ریاضیات به طور مستقیم و غیر مستقیم سروکار خواهند داشت. البته دروس مهندسی که با ریاضیات سروکار دارن بسیار جذابند و کاربرد عملی ریاضیات و فیزیک رو میشه بصورت جالبی در حل مسائل مهندسی دید. زبان انگلیسی هم کمی در این رشته مهمه چون اکثر کتاب های تخصصی و مرجع هنوز به فارسی ترجمه نشدند شاید دلیلش جدید بودن این رشته در ایرانه و دلیل دیگر هم شاید ترغیب دانشجوها به یادگیری زبان انگلیسیه چون اکثر مقالات و دستاوردهای جدید این رشته فقط به زبان انگلیسی منتشر میشه و دانشجویی که میخواد ادامه تحصیل بده و به اندوخته های علمیش اضافه کنه حتما باید به زبان انگلیسی در حد متوسط به بالا مسلط.

دانشجوهای هوافضا در دوره کارشناسی یا لیسانس مطالب یا دروس بسیار متنوع و جالبی رو میخونند. با توجه به اینکه هوافضا یک رشته مهندسیه دروس مشابهی با سایر رشته ها داره البته این اشتراک دروس بیشتر در درس های پایه ای با موضوع ریاضی و چند درس دیگه هست. هوافضا بیشترین شباهت رو با رشته پرطرفدار مهندسی مکانیک داره جالب است بدونید در گذشته گاهی از هوافضا به عنوان یکی از گرایش ها مکانیک یاد می شد. این شباهت به بیشتر از ۵۰ درصد میرسه برای همین در برخی از دانشگاه ها، دانشکده های مکانیک و هوافضا همراه هم هستند و جالبتر آنکه در بسیاری از دانشگاه ها کلاس ها بصورت مشترک برگزار میشه. اگر کمی دقیق تر شویم، دروس کارشناسی هوافضا در چند بخش دسته بندی میشه: آیرودینامیک، کنترل و دینامیک پرواز، سازه های هوایی، جلوبرندگی و فضایی و اگر باز هم دقیق تر شویم تمامی دروسی که در دوره لیسانس ارائه میشه شامل پنج دسته اند:

دروس پایه: ریاضی عمومی ۱، ریاضی عمومی ۲، فیزیک ۱، فیزیک ۲، الگوریتم‌ها و برنامه سازی کامپیوتر، معادلات دیفرانسیل، آزمایشگاه فیزیک ۱، آزمایشگاه فیزیک ۲و محاسبات عددی
دروس اصلی: استاتیک، دینامیک، مقاومت مصالح، ریاضیات مهندسی، مبانی مهندسی برق، آزمایشگاه مبانی مهندسی برق، مقدمه‌ای بر مهندسی هوافضا، مکانیک سیالات، ترمودینامیک ۱، ترمودینامیک ۲، آزمایشگاه ترمودینامیک و انتقال حرارت، آزمایشگاه سیالات، آزمایشگاه مقاومت مصالح، ارتعاشات مکانیکی، علم مواد، کنترل اتوماتیک، انتقال حرارت، نقشه کشی صنعتی ۱، نقشه کشی صنعتی ۲و تحلیلی سازه‌های هوایی
دروس تخصصی: آیرودینامیک ۱، آیرودینامیک ۲، مکانیک پرواز ۱، مکانیک پرواز ۲، طراحی هواپیما ۱، طراحی هواپیما ۲، طراحی سازه‌های هوافضایی، اصول جلوبرنده‌ها، آزمایشگاه آیرودینامیک ۱، آزمایشگاه آیرودینامیک ۲ و زبان تخصصی
دروس اختیاری: مکانیک مدارهای فضایی، مقاومت مصالح ۲، تئوری تنش حرارتی، پلاستیسیته عملی و تغییر شکل فلزات، آیرودینامیک هلیکوپتر، آیروالاستیسیته، طراحی اجزا۱، طراحی اجزا ۲، آمارو احتمالات، آیرودینامیک ۳، روشهای تجربی در آیرودینامیک، تئوری آیرودینامیک ملخ، جریان لزج، مقدمه‌ای بر مکانیک سیالات عددی، موتورهای احتراق داخلی، سوخت و احتراق، اصول راکتها، توربوماشینها، مدیریت صنعتی، طراحی، کنترل و کاربرد سیستمهای ماهواره، سیستمهای اتوماتیک در فضا، کاربرد المانهای محدود وطراحی به کمک کامپیوتر
و دروس کارگاهی: کارگاه ورقکاری و جوشکاری، کارگاه ابزار دقیق و اندازه گیری در هواپیما، کارگاه موتور، بدنه و سیستمهای هواپیما

که در دروس سیالاتی یا آیرودینامیکی دانشجوها ابتدا با اصول کلی آشنا می شوند و به طور کلی یاد می گیرند که شکل جسمی که جریان هوا از روی آن عبور می کنه چگونه طراحی می شه، در بخش کنترل و دینامیک پرواز با اصول اولیه طراحی وسایل پرنده و معادلات ریاضی حاکم بر آنها و نحوه طراحی سیستم هایی که قراره آنها را کنترل کنه آشنا می شوند، در بخش سازه یاد می گیرند که یک سازه یک جسم که قراره پرواز کنه بر چه اساسی طراحی می شه و به طور خاص با اصول طراحی سازه ها هوایی و فضایی آشنا می شوند، در بخش جلوبرندگی که بی شباهت به آیرودینامیک نیست ابتدا اصول اولیه و سپس نحوه کارکرد و طراحی انواع موتورها را فرا می گیرند و در بخش فضایی که در دروس دوره کارشناسی کمتر به آن پرداخته میشه با اصول ریاضی حاکم بر مدارهای فضایی و حرکت ماهواره ها آشنا می شوند البته بحث فضایی کمی شبیه مباحث دینامیک پرواز و کنترله. در نهایت این پنج بخشی که مرور شد گرایش های مهندسی هوافضا رو دوره کارشناسی ارشد و دکتری تشکیل میده.

با نگاهی گذرا به درس هایی که بچه های هوافضا میخونند میشه فهیمد که این رشته تفاوت های بسیار زیادی با رشته های تقریبا هم نام مثل هوانوردی یا خلبانی داره این تفاوت رو میشه اینطور بیان کرد که وظیفه طراح یک ماشین با وظیفه یک راننده خیلی فرق داره یعنی به طور ساده مهندس های هوافضا یاد می گیرند که چطور باید قسمت های مختلف یک وسیله پرنده مثل هواپیما یا بالگرد رو طراحی کرد و خلبان ها هم یاد می گیرند چطور از اون چیزی که مهندسای هوافضا طراحی کردند باید استفاده کنند. در حقیقت هوافضا یک تخصص مهندسی و خلبانی یک مهارت است.البته فعالیت های کاری مهندس های هوافضا خیلی فراتر از تصور است و حتی به کارهای مهندسی غیرهوافضایی هم ربط پیدا میکنه که در ادامه بیشتر توضیح خواهیم داد. بنابراین رشته هایی مانند خلبانی و مهندسی پرواز بسیار متفاوت با هوافضاست البته فارغ التحصیلان برخی از رشته های مرتبط با هوانوردی مثل مهندسی پرواز می تونن رشته هوافضا رو برای ادامه تحصیل در مقطع کارشناسی ارشد انتخاب کنند. گاهی اوقات هم رشته نجوم به طور اشتباه ممکنه به هوافضا ربط داده بشه که لازمه اینجا بگوییم که هوافضا هیچ گونه ارتباطی با نجوم نداره و تنها شباهت لغوی ممکنه داشته باشند.

اما یک مهندس هوافضای خوب چه ویژگی هایی باید داشته باشه، با توجه به اینکه هوافضا برخلاف سایر رشته ها مثل برق و عمران از اول بدون گرایشه بنابراین در دوره کارشناسی دانشجوها مطالب متنوعی رو یاد می گیرند و به قولی همه کاره و هیچ کاره هستند البته ممکنه دانشجوها در ترم های پایانی تحصیلشون به یک موضوع یا گرایش خاص تمایل پیدا کنند و بر همین اساس هم موضوع پروژه پایانی که برای آخر دوره کارشناسی برایشان در نظر گرفته شده رو انتخاب کنند. اما بطور کلی یک مهندس خوب باید به دروسی که در دوره ۴ ساله یا ۸ ترمه لیسانس خونده تسلط کافی داشته و دید مهندسی پیدا کرده باشه. همچین باید به حداقل یک زبان برنامه نویسی تسلط کافی پیدا کنه که معمولا زبان برنامه نویسی فرترن (Fortran) به عنوان زبان پایه و در درس الگوریتم‌ها و برنامه سازی کامپیوتر به دانشجوها یاد داده می شه یادگیری و تسلط بر برنامه هایی مانند متلب (matlab) هم که موضوع آن ریاضیات است برای همه رشته های مهندسی بسیار مهمه. به طور دقیق تر در گرایش پیشرانش یا آیرودینامیک در دوره کارشناسی ارشد زبان اصلی برنامه نویسی براساس زبان فرترنه و زبان برنامه نویسی متلب هم جزو جدانشدنی دروس گرایش دینامیک پرواز و کنترله. همچنین دانشجوها اگر گرایش ارشد یا علاقه مندی خودشون رو در اواخر دوره لیسانس انتخاب کرده باشند لازمه که به نرم افزارهای تخصصی مربوطه تسلط کافی پیدا کنند و اگر قرار شد بعد از دوره لیسانس مستقیما وارد بازار کار شوند از این بابت مشکلی نداشته باشند بنابراین به صورت خلاصه یک مهندس هوافضا خوب باید به توانایی های زیر برسه:

مهارت عالی در تحلیل و حل مسائل
آشنایی با نرم افزارهای تخصصی
دانش فنی و دید مهندسی عالی
توانایی برنامه ریزی و مدیریت پروژه
توانایی کار تیمی بالا
داشتن اطلاعات بروز یا آپدیت بودن
آگاهی کامل نسبت اصول و قوانین مهندسی
تسلط کافی به زبان انگلیسی

اگر مهندس های پر تلاش تازه فارغ التحصیل شده هوافضا قصد ادامه تحصیل داشته باشند، گزینه ای مختلفی دارند که لازمه پس از انتخاب گزینه صحیح تست ها در آزمون کارشناسی ارشد و قبولی در آن به گزینه اصلی خودشون یعنی گرایش مورد علاقشون برسند. همونطور که اشاره کردیم هوافضا در دوره ارشد دارای پنج گرایشه که دانشگاه های محدودی این گرایش ها رو دارند که در اینجا لیست این دانشگاه ها آورده شده. همچنین دانشجوها برای ادامه تحصیل می تونن به دانشگاه های خارج بروند البته دانشگاه های کشورمون از لحاظ سطح علمی و رتبه اگر از دانشگاه های مطرح دنیا بالاتر نباشند مطمئنا خیلی پایین تر هم نیستند برای همین هم فارغ التحصیلای هوافضا ترجیح میدن درسشون رو در دانشگاه های داخل ادامه بدهند.

یکی از مهمترین موضوع هایی در انتخاب هر رشته ای وجود داره بحث بازار کار و آینده شغلی اون رشته هست. شاید این سوال برای هوافضا به علت جدید بودنش بیشتر مطرح باشه یا به چشم بیاد. در یک جواب کلی برای این سوال باید بگیم که با توجه به رشد و پیشرفت چشمگیر هوافضا در کشور، نیاز جدی به حضور متخصصین هوافضا در صنایع نظامی و غیرنظامی احساس میشه و جالبه بدونید هوافضا به عنوان رشته اول علمی ایران در نقشه جامع علمی کشور شناخته می شه. شاید در نگاه اول کمی بنظر برسه که بازار کاری هوافضا محدود به کارهای صرفا نظامی مثل موشک و هواپیما باشه اما در عمل اینطور نیست. به عنوان مثال اصول آیرودینامیک خودرو بسیار شبیه آیرودینامیک وسایل پرنده هست و مهندسان آیرودینامیک براحتی میتونن با استفاده از محاسبات کامپیوتری و انجام تست های عملی با وسیله ای به نام تونل باد، یک ماشین آیرودینامیک، کم مصرف و حتی پرسرعت طراحی کنند یا به عنوان یک مثال دیگه طراحی توربین های بادی بزرگ و کوچک که از باد انرژی برق تولید می کنه، توسط مهندس های آیرودینامیک انجام میشه. در بحث هایی مثل کنترل، سازه و پیشرانش هم کاربردهای غیرنظامی بسیار زیاد هست. مثلا مهندسای سازه می تونند سازه هر نوع وسیله ای مثل، خودرو، قطار و حتی کشتی رو طراحی کنند. و برای یکی از کاربردهای گرایش پیشرانش میشه به توربین های گازی نیروگاه های تولید برق اشاره کنیم که بسیار شبیه موتورهای جت هواپیماست. بنابراین فرصت های شغلی زیادی برای مهندسان توانمند و پرتلاش هوافضا در صنایع نظامی و غیر نظامی اعم از خصوصی و دولتی مانند صنایع خودروسازی، صنایع پالایشگاهی و نفت و گاز، نیروگاه ها و حتی فرودگاه ها وجود داره. پس به طور خلاصه هر جایی که مهندسان مکانیک در اونجا مشغول به کار باشند جای خالی مهندسان هوافضا هم حس خواهد شد. با این حال باید به این مسئله مهم اشاره کنیم که در دهه اخیر با رشد بدون برنامه دانشگاه های ارائه دهنده رشته هوافضا، متاسفانه شاهد عدم توازن بین دانش آموختگان این رشته با فرصت های شغلی در دسترس در کشور هستیم.

مراکز اصلی هوافضایی کشور که مهندسای هوافضا می تونن در اونجا یا مراکز زیر مجموعه آنها یک شغل هوافضایی داشته باشند به شرح زیر است:

سازمان فضایی ایران
سازمان صنایع هوافضا
سازمان صنایع هوایی نیروهای مسلح
نیروی هوافضای سپاه پاسدارن و نیروی هوایی ارتش
سازمان هواپیمایی کشوری
شرکت های خصوصی و دانش بنیان مرتبط
شرکت های هواپیمایی و مراکز تعمیر و نگهداری هواپیما
شرکت های مرتبط با بحث های نیروگاهی و انرژی (برای بعضی گرایش ها)

بحث مهم دیگه، میزان حقوق یا درآمده، حقوق مهندسان هوافضا هم تقریبا شبیه سایر رشته های مهندسیه. البته میزان حقوق دریافتی هر فرد به عوامل زیادی بستگی داره. متوسطی از میزان حقوق رشته های مختلف در سال ۹۲ توسط وب سایت ایران تلنت منتشر شد که حقوق مهندسان هوافضا هم در این گزارش آماری اومده بود که در ۲ جدول زیر به صورت دقیق و دسته بندی شده آورده شده:

اگه حدود ۳۵ درصد به میزان حقوق های بالا اضافه بشه، حقوق سال ۹۴ مهندسان هوافضا رو میشه تخمین زد. البته با درآمد مهندسای هوافضای سایر کشور مثل آمریکا یا کاندا اصلا قابل مقایسه نیست. در اغلب کشورها هوافضا یکی پر درآمدترین شغلهاست. به عنوان مثال در رتبه بندی که به تازگی در آمریکا برای درآمد دانشجویان مهندسی که دارای مدرک لیسانس، ۲۵ سال سن با دو سال سابقه کاری، انجام شده، هوافضا در رتبه دوم قرار گرفته:

مهندسی نفت
مهندسی هوا و فضا
مهندسی شیمی
مهندسی الکترونیک
مهندسی هسته ای

در آمریکا متوسط درآمد سالیانه مهندسای هوافضا۹۷.۴۸۰ دلار (متوسط درآمد سالانه مهندسان ۸۳.۳۴۰ دلار و برای همه مشاغل۳۳.۸۴۰ دلار) در سال ۲۰۱۰ و مطابق با آخرین آمارها در سال ۲۰۱۳، ۱۰۲.۱۰۰ دلار بوده و در انگلیس متوسط درآمد برای افراد تازه کار سالانه ۳۰ تا ۳۷ هزار دلار، برای افراد باتجربه بین ۴۲ تا۶۰ هزار دلار و برای مهندسان ارشد بین ۶۷ تا۹۸ هزار دلاره که اگه این اعداد رو در دلار تقریبا ۸ هزار تومانی ضرب کنیم بهتر قابل درک است. البته در کشورهای توسعه یافته تمامی مهندسین درآمد بالاتری نسبت به کشورهایی مثل ایران دارند و هوافضا هم تقریبا در صدر آنهاست. شاید یکی از دلایل بالا بودن درآمد، بازار کار بسیار گسترده صنعت هوافضا در این کشورها باشه اما با توجه به پیشرفت کشور در این زمینه، هوافضا آینده خوبی در ایران خواهد داشت.

انجمن رمان 98
انجمن رمان 98 | برترین انجمن رمان نویسی
رمان 98

~PARLA~ · 31/7/20

مهندسي هوافضا چیست؟
مجموعه: معرفی رشته های تحصیلی

هدف :
هدف تربيت كارشناس در صنايع هواپيما و هليكوپترسازي و فردي آشنا به مقدمات و اصول مهندسي هوافضا است. طول متوسط دوره 4 سال است. دانشجويان موظفند 3 واحد پروژه بگيرند و 2 تابستان در دفاتر مهندسي صنايع مربوط كارآموزي كنند. فارغ‌التحصيلان كادر مورد نياز محاسبات ، طراحي، تحقيقات و ساخت صنايع مختلف هواپيمايي، هليكوپترسازي، موشكي و صنايع ديگر را تامين مي‌كنند.

دروس اين مجموعه شامل دروس عمومي، پايه، اصلي، تخصصي، كارگاهي و كارآموزي است و زمينه‌هايي چون آيروديناميك، سازه هوايي، مكانيك پرواز و جلوبرنده‌ها را در بر مي‌گيرد. پايه‌هاي اصلي لازم براي تحصيل در اين رشته رياضيات، فيزيك و زبان خارجي است. براي فارغ‌التحصيلان اين رشته امكان ورود به دوره كارشناسي ارشد مهندسي هوافضا وجود دارد. بايد توجه داشت كه صنايع هوافضا در دنيا يكي از پيشروترين زمينه‌هاي تحقيقاتي است و همواره موجبات ترقي و جهش در ساير رشته‌هاي علوم و مهندسي را فراهم ساخته و در اين راستا بودجه‌هاي عظيم نظامي و غيرنظامي را به خود اختصاص داده است، موضوعاتي از قبيل طراحي و ساخت هليكوپتر، هواپيماي بدون سرنشين، بدون موتور، عمود پرواز و يا جنگنده از يك طرف و ساخت پايگاههاي فضايي، مسافرت به كرات ديگر و جنگ ستارگان از طرف ديگر جامعيت و حساسيت اين رشته را بيش از پيش روشن مي‌سازد.

مهندسي هوافضا مجموعه‌اي از علوم و توانايي‌هاي علمي و عملي در زمينه تحليل، طراحي و ساخت وسايل پرنده‌ نظير هواپيماها، چرخ‌بال‌ها، گلايدرها، موشك‌ها و ماهواره‌ها است. اين رشته بر چهار پايه آيروديناميك 1 ، جلوبرندگي 2 ، مكانيك پرواز 3 و سازه‌هاي هوافضايي استوار است.

وي در توضيح چهار پايه علمي اين رشته مي‌گويد: «آيروديناميك» به مطالعه و بررسي جريان هوا، محاسبه نيروها و گشتاورهاي ناشي از آن بر روي جسم پرنده مي‌پردازد و مهندس هوا فضا با فراگيري اين علم به تحليل جريان‌هاي پيچيده در اطراف اجسام پرنده پرداخته و با به دست آوردن نيروهاي آئروديناميكي امكان بررسي پايداري و طراحي سازه را فراهم مي‌كند.

«جلوبرندگي» به مطالعه و بررسي سيستم‌هاي جلوبرنده اعم از موتورهاي پيستوني ، توربيني ، راكت‌ها و نحوه توليد نيروي رانش در آنها مي‌پردازد.

«مكانيك پرواز»‌ به مطالعه و بررسي رفتار و حركات جسم پرنده با استفاده از اطلاعات آئروديناميكي ، هندسي و وزني مي‌پردازد و در واقع علم مكانيك پرواز از «عملكرد» تشكيل مي‌شود و «عملكرد» به بررسي برد، مسافت نشست و برخاست، مداومت پروازي در سرعت‌هاي مختلف و پايداري و كنترل وسايل پرنده مي‌پردازد.

و در نهايت «سازه‌هاي هوافضايي» به مطالعه و بررسي سازه‌هاي هواپيما و ديگر وسايل پرنده مي‌پردازد و هدف آن طراحي سازه‌هايي است كه علاوه بر استحكام كافي در برابر بارهاي آئروديناميكي و ساير بارهاي استاتيكي وارد بر وسايل پرنده، حداقل وزن ممكن را نيز داشته باشند.

يكي از دانشجويان كارشناسي ارشد اين رشته نيز مهندسي هوا فضا را علمي استراتژيك مي‌داند كه در آن از همه علوم از جمله متالوژي ، كامپيوتر و الكترونيك استفاده مي‌شود و هدف آن تربيت كارشناساني است كه كادر مورد نياز محاسبات ، طراحي ، تحقيقات و ساخت صنايع مختلف هواپيمايي، چرخ‌بال‌سازي و موشكي را تامين سازند. به همين دليل دانشجويان اين رشته موظف هستند كه در طي تحصيل 3 واحد پروژه بگيرند و در تابستان نيز در دفاتر مهندسي صنايع مربوط كارآموزي بكنند.

آينده شغلي ، بازار كار ، درآمد:
در مورد مشكلات و دشواري‌هاي شغلي فارغ‌التحصيلان اين رشته نيز دكتر رئيسي مي‌گويد: مهمترين مشكل اين رشته جديد بودن آن است و اين كه هنوز براي آن برنامه‌ريزي‌هاي لازم به صورت كلان تدوين نشده است و در نتيجه پراكنده‌كاري در اين رشته زياد است و در كل جذب نيروي انساني از كانال صحيحي انجام نمي‌گيرد وگرنه عمدتا فارغ‌التحصيلان اين رشته از نظر بازاركار مشكلي ندارند.

همان‌طور كه پيش از اين گفتيم هدف اصلي صنعت هوافضا طراحي و ساخت وسايل پرنده است، در نتيجه فارغ‌التحصيلان مهندسي هوافضا مي‌توانند در صنايع و موسسات تحقيقاتي هواپيمايي ، موشكي و ماهواره فعاليت بكنند و همچنين در كليه موسسات و سازمانهايي كه به نحوي از وسايل پرنده استفاده مي‌كنند، به عنوان كارشناس تحقيق در عمليات و تعمير و نگهداري خدمت كنند. اما علاوه بر اشتغال در مراكز فوق يك مهندس هوافضا با تسلط بر علوم آئروديناميك، طراحي سازه و روشهاي طراحي توربو ماشين‌ها توانايي‌ كار در شاخه‌هاي متعددي از مهندسي و پروژه‌هاي خارج از حيطه صنايع هوافضايي را نيز دارد.

دكتر رئيسي در همين زمينه مي‌گويد: كاربرد زمينه‌هاي مطالعاتي يك مهندس هوافضا تنها به طراحي هواپيما و وسايل پرنده محدود نمي‌شود. براي مثال آئروديناميك خودروهااز برخي جهات شباهت زيادي به آئروديناميك هواپيما دارد و امروزه در اغلب صنايع خودروسازي با استفاده از تونل باد و علم آئروديناميك ، خودروهاي كم مصرفتري مي‌سازند. فرايند سيستم‌هاي كنترل صنعتي نيز با فرايندهاي طراحي كنترل در وسايل پرنده بر يك مبنا است و همچنين سازه اتومبيل و كشتي مشتركات زيادي با سازه يك هواپيما دارد و بالاخره توربين‌هاي گاز يك نيروگاه يا ايستگاه پمپ گاز همانند يك موتور جت تحليل و طراحي مي‌گردند. در نتيجه يك مهندس هوافضا علاوه بر شركت‌هاي هوايي در نيروگاهها، صنايع نفت و گاز و صنايع خودروسازي فرصتهاي شغلي خوبي دارد.

توانايي‌هاي مورد نياز و قابل توصيه :
دكتر رئيسي همچنين معتقد است كه دانشجوي اين رشته بايد در كارهايش نظم و برنامه‌ريزي داشته باشد چون حجم مطالبي كه در طول يك ترم ارائه مي‌شود، زياد بوده و مطالعه آنها مستلزم يك برنامه‌ريزي دقيق مي‌باشد.

وي در مورد دروس مهم در اين رشته نيز مي‌گويد: زيربناي اين رشته رياضيات است و همچنين فيزيك و شيمي تا حدودي لازم مي‌باشد و البته همين‌جا لازم است توصيه كنم كه دانش‌آموزان اگر در درس زبان خارجي ضعيف هستند، وارد اين رشته نشوند چون بيشتر دروس اين رشته به زبان انگليسي وابسته مي‌باشد.

آقاي جهاني دانشجوي كارشناسي ارشد مهندسي هوافضاي دانشگاه اميركبير نيز معتقد است كه دانشجوي اين رشته بايد آمادگي كار در كارخانجات را داشته باشد. وي در توضيح مي‌گويد: مهندسي هوافضا يك رشته فني است و عموما كساني كه وارد رشته‌هاي فني مي‌شوند، بايد آمادگي كار در كارخانجات را داشته باشند و همچنين بايد افراد قوي و داراي پشتكار وارد اين رشته بشوند تا به ياري اراده قوي خود در پيشبرد اين رشته نوپا موفق گردند.

انجمن رمان 98
انجمن رمان 98 | برترین انجمن رمان نویسی
رمان 98

~PARLA~ · 31/7/20

آشنایی با شغل مهندس هوا فضا
اگر شما عاشق هواپیما و فضاپیماها بوده و می خواهید برای پیشرفت و توسعه آنها کاری بکنید، شغل مهندسی هوافضا می تواند برای شما مناسب باشد.
برای اینکه بتوانید یک مهندس هوافضای موفق شوید باید در ریاضیات، فیزیک،فناوری اطلاعات و به خصوص زبان انگلیسی قوی بوده و از استعداد خوبی در این علوم بهره مند باشید.

محل کار شما به عنوان یک مهندس هوافضا در دفتر کاری یا در کارخانه می باشد. اگرچه امروزه در مقایسه با قبل، مهندسان هوافضا زمان زیادی را در دفاتر کاری می گذرانند چون بیشتر کارهای طراحی، مدلسازی، آزمایش ها، ارزیابی و آموزش را با کمک برنامه ها و نرم افزارهای شبیه ساز کامپیوتری انجام می دهند. البته گاهی برای بازرسی یا تست هواپیماها در محل های مختلف، باید در سفرهای کاری باشید.

در مجموع مهندسی هوافضا شاخه‌ای است از مهندسی که با طراحی هواپیما، فضاپیما، ماهواره، ماهواره برها و مسائل و موضوعات وابسته به آن‌ها سر و کار دارد اما در برخی از اوقات مهندس هوافضا به طراحی سیستم های با تکنولوژی بالا مانند خودروهای کم مصرف و تجهیزات نفت و گاز و سیستم های تولید توان، اشتغال پیدا می کند. به عبارت دیگر مهندسی هوافضا دانشی راهبردی است که در آن از دانشهای دیگر مانند مکانیک، متالورژی، علوم کامپیوتر، عمران و الکترونیک استفاده می‌شود. موضوعاتی از قبیل طراحی و ساخت هلیکوپتر، هواپیمای بدون سرنشین، بدون موتور، عمود پرواز و یا جنگنده از یک طرف و ساخت پایگاههای فضایی و مسافرت به کرات دیگر از طرف دیگر جامعیت و حساسیت رشته مهندسی هوافضا را بیش از پیش روشن می‌سازد.

مهندسی هوافضا در بسیاری از کشورها از جمله ایران یکی از پیشروترین زمینه‌های پژوهشی است و بودجه‌های کلان نظامی و غیرنظامی که صرف این رشته می‌شود، زمینه‌های پیشرفت و جهش در دیگر حوزه های علوم مهندسی را فراهم ساخته‌ است.

زمینه‌های مطالعاتی یک مهندس هوافضا تنها به طراحی هواپیما و وسایل پرنده محدود نمی‌شود. برای مثال آئرودینامیک خودرو از برخی جهات شباهت زیادی به آئرودینامیک هواپیما دارد و امروزه در اغلب صنایع خودروسازی با استفاده از تونل باد و علم آئرودینامیک، خودروهای کم مصرفتری می‌سازند. فرایند سیستم‌های کنترل صنعتی نیز با فرایندهای طراحی کنترل در وسایل پرنده بر یک مبنا است و همچنین سازه اتومبیل و کشتی مشترکات زیادی با سازه یک هواپیما دارد و بالاخره توربین‌های گاز یک نیروگاه یا پالایشگاه همانند یک موتور جت تحلیل و طراحی می‌گردند. در نتیجه یک مهندس هوافضا علاوه بر شرکت‌های هوافضایی و ساخت ماهواره، در نیروگاهها، صنایع نفت و گاز، پالایشگاه ها، صنایع خودروسازی و فرودگاه ها فرصتهای شغلی بسیار خوبی دارد.

در تعریفی دیگر از مهندس هوافضا اینچنین آمده است : مهندس هوافضا مسئولیت طراحی و ساخت ماشینهای غیر عادی، از هواپیماهای با وزن بیش از ۲۵۰ تن گرفته تا فضاپیماهائی که قادر به طی مسافتهای طولانی با سرعتی بالاتر از ۳۰۰۰۰ کیلومتر در ساعت هستند را برعهده دارد. مهندس هوافضا هواپیماها و فضاپیماها و موشکها را طراحی کرده و توسعه داده و مورد آزمایش قرار می دهد و بر مراحل ساخت آنها نظارت می کند. آن دسته از مهندسین هوافضا که با هواپیما سر و کار دارند را مهندسین هوانوردی و آنهائی را که اختصاصا با فضاپیما کار میکنند را، مهندسین فضانوردی گویند.

مهندسین هوافضا فناوریهای جدیدی را برای استفاده در هوانوردی،‌ سیستمهای دفاعی و اکتشافات فضائی بوجود آورده و اغلب در زمینه هایی مانند طراحی ساختار، هدایت، ناوبری و مراقبت، تجهیز و ارتباطات و یا شیوه های تولید متخصص می شوند. آنها اغلب از طراحی کامپیوتری،‌ روبات ها، لیزر و تجهیزات نوری الکترونیکی پیشرفته در کارشان بهره می گیرند.

یک مهندس هوافضا با توجه به اینکه در چه شرکت یا سازمانی مشغول کار است ممکن است در زمینه یکی از تولیدات خاص هوافضا مانند حمل و نقل تجاری (هواپیماهای باری و مسافربری )، جتهای جنگنده نظامی، هلیکوپترها، فضا پیماها و یا موشکها و راکتها تخصص کسب کند.

همچنین مهندس هوافضا می تواند در آیرودینامیک (دانش مربوط به حرکت اجسام در گازها و هوا)،‌ ترمودینامیک (مبحث فعالیت مکانیکی و رابـ ـطه آن با حرارت)،‌ مکانیک سماوی، نیروی محرکه، آکوستیک (علم اصوات) و یا سیستمهای هدایت و مراقبت، مهارت و تخصص داشته باشد.

در بسیاری از کشورهای دنیا سعی بر این است که از مهندس هوافضا در صنعت هوافضا استفاده شود اما در برخی از کشورها نیز مرسوم شده است از این متخصصین در سایر صنایع دیگر نیز بهره گرفته شود. به عنوان مثال با توجه به شناختی که مهندسان هوافضا از علم آیرودینامیک دارند از آنها در شرکت های خودروسازی برای طراحی خودرو با راندمان بالا استفاده می شود.

مسئولیت ها و وظایف مهندس هوافضا

مهندس هوافضا - مهندس هوافضا در زمینه توسعه صنعت هوایی و تکنولوژی های مرتبط کار می کند. کار او منجر به طراحی، تولید و نگهداری وسایل زیر می شود:
هواپیماها و هلیکوپترها
فضا پیماها
موشک ها و سلاح ها
شبیه سازهای پرواز
ابزار و قطعات پرواز
مهندس هوافضا، می تواند در زمینه تحقیق و توسعه، تست، تولید و نگهداری فعالیت کند. وظایف مهندس هوافضا با توجه به محل کارش متفاوت است ولی به طور کلی شامل موارد زیر می باشد:
توسعه سیستم های هواپیمایی مانند سیستم های ارتباطی و ابزارهای هوانوردی
تحقیق بر روی روش های جدید ساخت بخش های هواپیما مانند بدنه، بال، موتور و...با هدف مصرف بهینه سوخت
استفاده از نرم افزارهای طراحی کامپیوتری برای طراحی پروژه ها
انجام تست های مختلف زمینی و هوایی
جمع آوری و تحلیل داده های حاصل از تست ها
طراحی و نظارت بر فرآیند ساخت و نصب قطعات و هواپیماها
انجام و تایید پروژه ها مطابق با قوانین نظارتی موجود
نظارت بر فرودگاه ها و مراکز تعمیر و نگهداری هواپیماها
بررسی وسایل یا قطعات آسیب دیده و با عملکرد ناقص برای شناسایی علت و یافتن راه حل مناسب برای آن
علاوه بر موارد بالا، مهندس هوافضا همچنین با تخمین هزینه های پروژه، حضور در جلسات، نوشتن گزارشات فنی و ارائه گزارش کار به مدیران و مشتریان سرو کار دارد. پس از کسب چند سال تجربه کاری، می تواند به عنوان متخصص تشخیص علل تصادفات هوایی کار کند.

مهارت و توانمندی های مورد نیاز مهندس هوافضا
داشتن مهارت و تخصص از مهم ترین عوامل موفقیت شغلی محسوب می شود. امروزه تعداد فارغ التحصیلان دانشگاهی افزایش زیادی یافته ولی تعداد افرادی که در حوزه تخصصی خود مهارت و تخصص خوبی داشته باشند، بسیار کم است. به عبارتی حتی در شرایط فعلی بازارکار نامناسب کشور، مهندس هوافضایی که با علاقه وارد این حوزه شده و مهارت و تخصص خوب و مناسبی کسب کرده است، به راحتی می تواند موقعیت های شغلی بسیار مناسب همراه با درآمدی عالی را پیدا کند.

برخی از مهارت ها و توانمندی های کلی لازم برای یک مهندس هوافضا

مهارت عالی در حل مساله
مهارت عالی در زمینه ریاضیات و فناوری اطلاعات
آشنایی با نرم افزارهای طراحی های کامپیوتری
دانش فنی عالی
توانایی برنامه ریزی، اولویت بندی و مدیریت پروژه
به روز بودن و آگاهی از جدید ترین پیشرفت ها
آگاهی کامل نسبت به قوانین نظارتی مهندسی
توانایی کار تیمی
توانایی خوب در تحلیل مسایل
آشنایی با زبان انگلیسی

مهارت های مربوط به نرم افزارهای تخصصی مهندسی هوافضا
امروزه نرم افزارهای رایانه ای یکی از مهم ترین ابزارهای کمکی مهندس هوافضا است که یاری گر او در رسیدن به اهدافش می باشد. اگر به بررسی اجمالی آگهی های استخدامی مهندس هوافضا بپردازید، متوجه خواهید شد اکثر کارفرماها، شرکت ها و سازمان ها یکی از شرایط جذب مهندس هوافضا را تسلط بر نرم افزارهای مربوط به این حوزه قرار داده اند.

بنابراین اگر می خواهید در شغل مهندسی هوافضا موفق باشید، به راحتی و سریعا بتوانید شغل مناسب و پردرآمدی را در حوزه تخصصی خود یعنی مهندسی هوافضا پیدا کنید و یا اگر شاغل در این حوزه هستید و می خواهید پله های ترقی را سریعتر طی کنید، مطمئن باشید یادگیری نرم افزارهای تخصصی مهندسی هوافضا یکی از راه های اصلی و مطمئن برای شماست.

برخی از مهم ترین نرم افزارهای تخصصی و کاربردی مهندسی هوافضا

Catia: نرم‌افزار طراحی قطعات
Ansys: نرم‌افزاری برای تحلیل مهندسی قطعات در تحلیل‌های دینامیکی
Fluent : نرم‌افزار مدل کردن جریان سیال و انتقال حرارت در هندسه‌های پیچیده
ABAQUS : نرم افزاری برای تحلیل های المان محدود
XFLR5 : نرم‌افزاری مفید برای آغاز یادگیری هوافضا
Unigraphics : نرم افزار مدل سازی و طراحی قطعات
Matlab : نرم‌افزاری برای نوشتن برنامه و محاسبات ریاضی در مهندسی

تحصیلات لازم برای ورود به شغل مهندسی هوافضا
فارغ التحصیلان رشته مهندسی هوافضا در مقاطع کارشناسی، کارشناسی ارشد و دکتری می توانند وارد این حوزه شوند. البته از آنجا که شباهت زیادی بین تخصص و برنامه درسی مهندسی هوافضا و مهندسی مکانیک وجود دارد و خیلی از مواقع مهندس هوافضا به جای مهندس مکانیک در بخش های مختلف صنعت فعالیت می کند، ممکن است یک مهندس مکانیک بتواند به عنوان مهندس هوافضا در صنایع مربوطه کار کند.

آینده شغلی، بازار کار و فرصت های استخدامی مهندسی هوافضا
مهندس هوافضا می تواند در صنایعی که به طراحی و تولید هواپیماها، موشک ها، سیستم های دفاعی، ماهواره ها و یا فضاپیماها می پردازند، کار کند. کاربرد زمینه‌های مطالعاتی یک مهندس هوافضا تنها به طراحی هواپیما و وسایل پرنده محدود نمی‌شود در نتیجه یک مهندس هوافضا علاوه بر شرکت‌های هوایی و هواپیمایی، در نیروگاهها، صنایع نفت و گاز و صنایع خودروسازی فرصتهای شغلی خوبی دارد. با داشتن تجربه و دانش لازم، مهندس هوافضا می تواند در بخش تحقیق و توسعه این نوع شرکت ها مشغول به کار شود.

به بیان دیگر مهندس هوا فضا می تواند در صنایع و موسسات تحقیقاتی هواپیمایی ، موشکی و ماهواره فعالیت کنند. همچنین در کلیه موسسات و سازمان هایی که به نحوی از وسایل پرنده استفاده می کنند، به عنوان کارشناس تحقیق در عملیات و تعمیر و نگهداری فعالیت نماید. از سوی دیگر چون سازه اتومبیل و کشتی مشترکات زیادی با سازه یک هواپیما دارد و توربین های گاز یک نیروگاه یا ایستگاه پمپ گاز همانند یک موتور جت تحلیل و طراحی می گردد، یک مهندس هوا فضا علاوه بر شرکت های هوایی در نیروگاه ها، صنایع نفت و گاز و صنایع خودروسازی فرصت های شغلی خوبی دارد. علاوه بر ساخت هواپیما فارغ التحصیلان رشته مهندسی هوافضا می توانند در فرودگاهها در قسمت تعمیر و نگهداری هواپیما و همچنین در صنایع دفاع روی طراحی موشک و جنگ افزارها فعالیت کنند یا می توانند روی آئرودینامیک خودروها، سازه های خودروسازی و تولید توربین های بخار برای تولید برق کار کنند.

مهندس هوافضابرخی از شرکت های خصوصی در ایران در حوزه محدود، کار سفارشی انجام می دهند مثل طراحی اولیه و مشاوره پروژه های دانشگاهی و اختراعی، ساخت پرنده های تصویر بردار و .... مهندس هوافضا می تواند در این شرکت ها نیز مشغول به کار شود.

برخی از متخصصان مهمترین مشکل رشته مهندسی هوافضا را جدید بودن آن می دانند و این که هنوز برای آن برنامه‌ریزی‌های لازم صورت نگرفته و در نتیجه پراکنده‌کاری در این رشته زیاد است و در کل جذب نیروی انسانی از کانال صحیحی انجام نمی‌گیرد. اگر این نوع مشکلات رفع شود، مهندسی هوافضا از بازارکار بسیار مناسبی برخوردار می شود.

مهمترین شرکت ها و سازمان های فعال در صنعت هوافضا که مهندسان هوافضا می توانند در آنها مشغول کار شوند

سازمان صنایع هوایی (ساخت و تعمیرات اساسی انواع پرنده های نظامی و تجاری)
شرکت صنایع هواپیماسازی ایران
شرکت پنها (بزرگترین پشتیبان تعمیرات سنگین ناوگان بالگردهای کشور)
صنایع هوایی قدس (طراحی، ساخت، ارائه‌ی خدمات گسترده پس از فروش انواع پهپاد و پرنده‌های بدون سرنشین، تولید و بهسازی انواع ملخ، چترهای نجات و چترهای فرود خودکار و غیر خودکار، طراحی و ساخت ایستگاه‌های کنترل زمینی (G.C.S)، سیستم‌های الکترونیک پروازی، تصویربرداری هوایی، هدف‌یابی، ردگیری و رهیابی اپتیکی، اویونیکی و غیره)

وضعیت استخدام شغل مهندسی هوافضا در برخی کشورهای جهان
آمریکا - پیش بینی ها نشان می دهد میزان استخدام مهندس هوافضا بین سال های ۲۰۱۰ تا ۲۰۲۰، رشد۵ درصدی خواهد داشت. در حالی که متوسط این رشد برای همه مشاغل۱۴ درصد می باشد.

درآمد و حقوق مهندس هوافضا
به طور کلی می توان گفت که اگر یک مهندس هوافضا وارد یکی از شرکتهای دولتی و یا نظامی شود، تا مدتی حقوق و مزایای او از نظام پرداخت دولتی و یا نظامی تبعیت می کند مگر اینکه تخصص او در حدی باشد که بتوانید مطالبه حقوق و مزایای بیشتری نماید و به صورت خاص با او قرارداد منعقد نمایند.

اما در صورتی که مهندس هوافضا وارد صنعت های دیگری غیر از هوافضا شود، نحوه پرداخت حقوق اش از مدل حقوقی مرسوم در آن صنعت پیروی می کند. به عبارت دیگر اگر محل کار او یک سازمان یا شرکت دولتی باشد، حقوق دریافتی تابع نظام های پرداخت دولتی است. در صورتی که مهندس هوافضا در شرکت های خصوصی استخدام شود، با توجه به میزان تخصص، توانمندی و تجربه خود می تواند در خصوص میزان حقوق با آنها وارد مذاکره شود.

در جدیدترین پژوهش صورت گرفته در اواخر سال ۱۳۹۲ توسط تعدادی از متخصصان شغلی کشور، گروه های مختلف شغلی از نظر درآمدی مورد بررسی قرار گرفته اند. بر این اساس متوسط حقوق و درآمد مهندسان هوافضا در سمت های مختلف شغلی و در رده های مختلف سازمانی (کارشناس، سرپرست و مدیر) استخراج شده است.

برخی از سمت هایی که در این پژوهش در نظر گرفته شده اند شامل کارشناس فنی، کارشناس طراحی، سرپرست تولید، بازرس، مدیر اجرایی، مدیر پروژه و ... می باشند که یک مهندس هوافضا می تواند در هر یک از آنها استخدام شده و فعالیت نماید.

برای مهندس هوافضا در هر سمت و در هر رده سازمانی حداقل، حداکثر و متوسط درآمد ماهیانه ذکر شده است. به عنوان مثال مهندسان هوافضایی که در سمت کارشناس فنی در رده کارشناس کار می کنند، در اواخر سال ۱۳۹۲، حداقل درآمد ۸۰۰۰۰۰ تومان، حداکثر درآمد ۲۰۰۰۰۰۰ تومان و متوسط درآمد ماهیانه ۱۲۰۰۰۰۰ تومان را داشته اند.

درآمد ماهانه مهندس هوا فضا
همچنین از آنجا که تجربه و سابقه کاری یکی از عوامل موثر در تعیین حقوق و درآمد هر فردی از جمله مهندسان هوافضا می باشد، در بخش دیگری از این پژوهش، درآمد مهندس هوافضا از نظر سابقه کاری در رده های مختلف سازمانی مورد بررسی قرار گرفته است. همان طور که در تصویر زیر مشخص است در هر رده سازمانی با افزایش سابقه کاری، درآمد و حقوق مهندس هوافضا نیز افزایش می یابد.

درآمد مهندس هوافضا در برخی از کشورهای جهان
آمریکا - متوسط درآمد سالیانه مهندس هوافضا۹۷.۴۸۰ دلار (متوسط درآمد سالانه مهندسان ۸۳.۳۴۰ دلار و برای همه مشاغل۳۳.۸۴۰ دلار) در سال ۲۰۱۰ و مطابق با آخرین آمارها در سال ۲۰۱۳، ۱۰۲.۱۰۰ دلار بوده است.

انگلستان - متوسط درآمد سالیانه مهندس هوافضا برای افراد تازه کار سالانه ۳۰ تا ۳۷ هزار دلار، برای افراد باتجربه بین ۴۲ تا۶۰ هزار دلار و برای مهندسان ارشد بین ۶۷ تا۹۸ هزار دلار می باشد.
رمان 98
رمان 98| دانلود رمان

شخصیت های مناسب شغل مهندسی هوافضا
در یک انتخاب شغل صحیح و درست، عوامل مختلفی از جمله ویژگی های شخصیتی، ارزش ها، علایق، مهارت ها، شرایط خانوادگی، شرایط جامعه و ... برای هر فرد باید در نظر گرفته شوند. یکی از مهم ترین این عوامل ویژگی های شخصیتی می باشد. شناخت درست شخصیت هر فرد فرآیندی پیچیده و محتاج به تخصص و زمان کافی است. البته هر فردی ویژگی های منحصربه فرد خود را دارد، حتی افرادی که به نوعی تیپ شخصیتی مشابه دارند، باز هم در برخی موارد با یکدیگر متفاوت هستند.

به طور کلی همیشه افراد موفقی از تیپ های شخصیتی مختلف در تمام مشاغل هستند و نمی توان دقیقا اعلام کرد که فقط تیپ های شخصیتی خاصی هستند که در این شغل موفق می شوند. اما طی تحقیقاتی که صورت گرفته تیپ های شخصیتی ای که برای این شغل معرفی می شوند، عموما این کار را بیشتر پسندیده و رضایت شغلی بیشتری در آن داشته اند.

انجمن رمان 98
انجمن رمان 98 | برترین انجمن رمان نویسی
رمان 98

~PARLA~ · 31/7/20

فارغ‌التحصیلان و دانش‌آموختگان رشته‌ی مهندسی هوافضا دانش‌های لازم در زمینه‌ی آیرودینامیک، مکانیک پرواز، پیشرانش و سازه‌ها و نیز طراحی و ساخت اجسام پرنده مانند هواپیما را بدست می ‌‌آورند. یک مهندس هوافضا، افزون بر قابلیت‌های گفته شده، توانایی کار بر روی آیرودینامیک خودرو، سازه‌های زمینی و دریایی، و نیز توربوماشین‌ها را دارد.

بخش پژوهش عملیاتی، موسسات آموزشی، مدیریت حمل و نقل و ترابری، عملیات نیروگاهی، عملیات تأسیسات گازی و نفتی و صنایع خودرو، چند نمونه از مواردی هستند که از تخصص فارغ‌التحصیلان مهندسی هوافضا استفاده می‌کنند.

مطابق گزارش آماری که تارنمای irantalent.com انجام داده است، حقوق و دستمزد دانش‌آموختگان مهندسی مکانیک و هوافضا در ایران برای سال 1394 به شرح زیر است.

گزارش آماری بازار کار، حقوق و دستمزد دانش‌آموختگان مهندسی مکانیک و هوافضا در سال 94

مطابق گزارش فوق، حقوق و دستمزد دانش‌آموختگان مهندسی مکانیک و هوافضا در ایران برای سال 1393به شرح بوده است.

گزارش آماری بازار کار، حقوق و دستمزد دانش‌آموختگان مهندسی مکانیک و هوافضا در سال 93

گزارش آماری بازار کار، حقوق و دستمزد دانش‌آموختگان مهندسی مکانیک و هوافضا در سال 93

همچنین مطابق گزارش فوق، حقوق و دستمزد دانش‌آموختگان مهندسی مکانیک و هوافضا در ایران برای سال 1392 به شرح بوده است.

گزارش آماری بازار کار، حقوق و دستمزد دانش‌آموختگان مهندسی مکانیک و هوافضا در سال 92

گزارش آماری بازار کار، حقوق و دستمزد دانش‌آموختگان مهندسی مکانیک و هوافضا در سال 92

انجمن رمان 98
انجمن رمان 98 | برترین انجمن رمان نویسی
رمان 98

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

مدیر ارشد بازنشسته

مدیر ارشد بازنشسته

مدیر ارشد بازنشسته

مدیر ارشد بازنشسته

مدیر ارشد بازنشسته

مدیر ارشد بازنشسته

مدیر ارشد بازنشسته

مدیر ارشد بازنشسته

مدیر ارشد بازنشسته

مدیر ارشد بازنشسته

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین