مشاعره با اشعار مولانا

moh@mad · 5/8/20

تو جان نخواهی جان دهی
هر درد را درمان دهی
مرهم نجویی زخم را
خود زخم را دارو شوی

* رهــــــا * · 6/8/20

یک نفس بی یار نتوانم نشست
بی رخِ دلدار نتوانم نشست

از سر می می نخواهم خاستن
یک زمان هشیار نتوانم نشست

نور چشمم اوست من بی نور چشم
روی با دیوار نتوانم نشست

moh@mad · 6/8/20

شب رفت صبوح آمد
غم رفت فتوح آمد
خورشید درخشان شد
تا باد ، چنین بادا

* رهــــــا * · 6/8/20

من و تو، بی من‌و‌تو، جمع شویم از سر ذوق
خوش و فارغ، ز خرافات پریشان، من و تو

طوطیان فلکی جمله شکرخوار شوند
در مقامی که بخندیم بدان سان، من و تو

niloofar.H · 6/8/20

ور آینه وار نیک و بد بنمائی
چون آینه روی آهنین باید داشت

* رهــــــا * · 6/8/20

تا که دانش گم کند مر راه را
تا که عاقل بشکند فرهنگ را

تا که آب از عکس تو گوهر شود
تا که آتش واهلد مر جنگ را

من نخواهم ماه را با حسن تو
وان دو سه قندیلک آونگ را

niloofar.H · 6/8/20

اشتیاقی که به دیدار تو دارد دل من
دل من داند من دانم و دل داند و من

* رهــــــا * · 6/8/20

نیمه‌‌ای گفتیم و باقی نیم کاران بو برند
یا برای روز پنهان نیمه را پنهان کنیم

moh@mad · 6/8/20

مرا چون تا قیامت یار اینست
خراب و سرخوش باشم کار اینست
ز کار و کسب ماندم کسبم اینست
رخا زر زن تو را دینار اینست

* رهــــــا * · 6/8/20

تا نیابم آن چه در مغز من است
یک زمانی سر نخارم روز و شب

تا که عشقت مطربی آغاز کرد
گاه چنگم، گاه تارم روز و شب

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

کاربر ممتاز

مدير بازنشسته

کاربر ممتاز

مدير بازنشسته

کاربر نیمه حرفه‌ای

مدير بازنشسته

کاربر نیمه حرفه‌ای

مدير بازنشسته

کاربر ممتاز

مدير بازنشسته

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین