مشاعره با کلمه

~ZaHrA~ · 3/9/20

گر جهان بحر شود موج زند سرتاسر

من به جز جانب آن گنج گهر می نروم

یار ما جان و خداوند قضا و قدر است

من از این جان قدر جز به قدر می نروم

موج

moh@mad · 3/9/20

از پی هر موج، سرگردان
روز و شب بیهوده می تازد
تا بریزد موج دریا را
در قفس هایی که می سازد

قفس

~ZaHrA~ · 3/9/20

من نگویم که مرا از قفس آزاد کنید

قفسم برده به باغی و دلم شاد کنید

باغ

moh@mad · 3/9/20

* گفت:
من نگویم که مرا از قفس آزاد کنید

قفسم برده به باغی و دلم شاد کنید

باغ

ز جام وصل می نوشم ز باغ عیش گل چینم
گرم از دست برخیزد که با دلدار بنشینم

دلدار

~ZaHrA~ · 3/9/20

من چه کنم دوری دلدار را
این دل رنجیده ی خونبار را

دل

حنانه سادات میرباقری · 3/9/20

ز هوشیاران عالم هر که را دیدیم غمی داشت
دلا دیوانه شو که دیوانگی هم عالمی دارد...

مرگ

niloofar.H · 3/9/20

من نمی‌خواهم که بعد از مرگ من افغان کنند
دوستان گریان شوند و دیگران نالان کنند

گریه

Maryam.alef · 4/9/20

niloofar.H گفت:
من نمی‌خواهم که بعد از مرگ من افغان کنند
دوستان گریان شوند و دیگران نالان کنند

گریه

چِشمی دارم همه پر از صورتِ دوست

با دیده مرا خوش است چون دوست در اوست

niloofar.H · 4/9/20

هر آنچه که با هیچ نگفتیم و نگوییم با دوست بگوییم
که او محرم راز است

~ZaHrA~ · 4/9/20

دوست آن باشد که گیرد دست دوست
در پریشان حالی و درماندگی

دست

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی