مشاعره با حرف ش

miss.sin · 31/7/20

شاه نشین چشم من تکیه گهخیال توست
جای دعاست شاه من بی تو مباد جای تو

حافظ
***
شکوه در مذهب درویش حرام است ولیکن
با چه یاران دغا و دغلی ساخته ام

استاد شهریار
***
شب مردان خدا روز جهان افروز است
روشنان را به حقیقت شب ظلمانی نیست

حافظ
***
شمع این مسئله را بر همه کس روشن کرد
که توان تا به سحر گریه ی بی شیون کرد

کلیم کاشانی
***
شب تنهاییم در قصد جان بود
خیالش لطفهای بیکران کرد

حافظ
***
شهریست پرکرشمه و حوران ز شش جهت
چیزیم نیست ارنه خریدار هر ششم

حافظ
***
شرف مرد به جود است و کرامت نه سجود
هر که این هر دو ندارد عدمش به زوجود

سعدی
***
شکر شکن شوند همه طوطیان هند
زین قند پارسی که به بنگاله میرود

حافظ
***
شد از فشار گردون مویم سفید و سرزد
شیری که خوده بودم در روزگار طفلی

صائب
***
شبی که ماه مراد از افق طلوع کند
بُوَد که پرتو نوری به بام ما افتد

حافظ
***
شکر لله که نیم معتقد طاعت خویش
آنقدر هست که گه گه قدحی مینوشم

حافظ
***
شب تاریک و بیم موج و گردابی چنین حایل
کجا ئانند حال ما سبکباران ساحلها

حافظ
***
شب رحلت هم از بسـ*ـتر روم در قصر حورالعین
اگر در وقت جان دادن تو باشی شمع بالینم ۱

حافظ

miss.sin · 31/7/20

شبی که با تو سرآمد چه دولتی سرمد
دمی که بی تو بسر شد چه قسمتی ناچیز

شهریار

شب ها منم و چشمک محزون ثریا
با اشک غم و زمزمه راز و نیازت

شهریار

شب به هم درشکند زلف چلیپایی را
صبحدم سر دهد انفاس مسیحایی را

شهریار

شعر من شرح پریشانی زلفی است شگرف
که پریشان کندم گر نه پریشان گویم"

شهریار

شاید این جمعه بیاید، شاید
پرده از چهره گشاید، شاید ۵

محمدرضا آقاسی

شفیع مطاع نبی کریم
قسیم جسیم نسیم وسیم

niloofar.H · 6/8/20

شاخه با ریشه‌ی خود حس عجیبی دارد
باغ امسال چه پاییز عجیبی دارد

شخصی همه شب بر سر بیمار گریست
چو روز شد او بمرد و بیمار گریست

شور عشقی کو که رسوای جهان سازد مرا
بی نیاز از نام و فارغ از نشان سازد مرا

شمع هر جمع مشو ورنه بسوزی ما را
یاد هر قوم مکن تا نروی از یادم

ارمین · 23/8/20

شاه نشین چشم من تکیه گهخیال توست

جای دعاست شاه من بی تو مباد جای تو

حافظ

شکوه در مذهب درویش حرام است ولیکن

با چه یاران دغا و دغلی ساخته ام

استاد شهریار

شب مردان خدا روز جهان افروز است

روشنان را به حقیقت شب ظلمانی نیست

حافظ

شمع این مسئله را بر همه کس روشن کرد

که توان تا به سحر گریه ی بی شیون کرد

کلیم کاشانی

moh@mad · 23/8/20

شیرین سخنی در دل ما میخندد
بر خسرو شیرین سخنی میبندد
گه تند کند مرا و او رام شود
گه رام کند مرا و او میتندد....

مولانا

شمع از سر خود گذشت و آزاد بسوخت
بر آتش غم خنده‌زنان شاد بسوخت
من بندهٔ شمعم، که ز بهر دل خلق
ببرید ز شیرین و چو فرهاد بسوخت

اوحدی مراغه ای

شب خیز که عاشقان به شب راز کنند
گرد در و بام دوست پرواز کنند
هر جا که دری بود به شب بربندند
الا در دوست را که شب باز کنند

ابوسعید ابوالخیر

~ZaHrA~ · 31/8/20

شاهد عهد شباب آمده بودش به خواب.
باز به پیرانه سر عاشق و دیوانه شد

شبستانی که طوفانش دمید از رخنه و روزن
دو صد شمعش برافروزی یکی روشن نخواهد شد

شهریار

شمع من دور تو گردم که به کاخ شب وصل
هر که توفیق پری یافته پروانه توست

شهریار

شبی را با من ای ماه سحرخیزان سحر کردی
سحر چون آفتاب از آشیان من سفر کردی

شهریار

شب و روز مونس من غم آن نگار بادا
سر من بر آستان سر کوی یار بادا

اوحدی

شبهای هجر بود دلی همنفس مرا
آنهم کنون نماند ببر یکنفس مرا

همای شیرازی

شهاب یاد تو در آسمان چشم من
پیاپی از همه سو خط زر کشید بیا ۲

سیمین بهبهانی

""شب وصل است و تب دلبری جانان است
ساغر وصل لبالب به لـ*ـب مستان است

در نظربازیشان اهل نظر حیران است
گوییا مشعله از بام فلک ریزان است

~ZaHrA~ · 31/8/20

شب یار من تب است و غم سـ*ـینه سوز هم
تنها نه شب در آتشم ای گل که روز هم ۴

شب در اعماق سیاهی ها
مه چو در هاله راز آید
نگران دیده به ره دارم
شاید آن گمشده بازآید

فروغ فرخزاد

شاهنشهی که شیشه جان ها به دست اوست
گر بشکند به سنگ فقط مزد شست اوست

شهریار این ورق از عمر چو در می پیچید
چون شکنج خم زلفت به فشار آمده بود

شهریار

شهریارا ز خراسان به ری آوردش باز
آن خدایی که هم او از همدان باز آورد

شهریار

شاید چو یوسفم بنوازد عزیز مصر
پاداش ذلتی که به زندان کشیده ام

شهریار

شانه زد زلف جوانان چمن باد بهار
تا تو پیرانه سر ای دل به سر کار آیی

شهریار

شرم از کمند طره او داشت شهریار
روزی که سر به کوه و بیابان نهاد از او

شهریار

شکفته ام به تماشای چشم شهلایی
که جز به چشم دلش نشکفد تماشایی

شهریار

شمع شب های سیه بودی و لبخندزنان
با نسیم دم اسحار هم آ*غو*ش شدی

شهریار

شب است و باغ گلستان خزان رویاخیز
بیا که طعنه به شیراز می زند تبریز

شهریار

شبی که با تو سرآمد چه دولتی سرمد
دمی که بی تو بسر شد چه قسمتی ناچیز

شهریار

شب ها منم و چشمک محزون ثریا
با اشک غم و زمزمه راز و نیازت

شهریار

moh@mad · 31/8/20

شب عاشقان بی‌دل چه شبی دراز باشد
تو بیا کز اول شب در صبح باز باشد
عجبست اگر توانم که سفر کنم ز دستت
به کجا رود کبوتر که اسیر باز باشد

سعدی

شبهای دراز !بی عبادت چه کنم
طبعم به گنـ*ـاه کرده عادت چه کنم
گویند کریم است، گنه می بخشد
گیرم که ببخشد زخجالت چه کنم

حسن زده املی

شب بود که چون ستاره آمد لـ*ـب بام
رفتم که ببوسمش چو مهتاب گریخت

مهدی سهیلی

^~SARA~^ · 4/9/20

شاه شمشاد قدان خسرو شیرین دهنان
که به مژگان شکند فلب همه صف شکنان

«حافظ»

شب همه تا سحر تو را من به دعا بخواستم تا به چه شیوه ها تو را من ز خدا بخواستم

«مولوی»

شگفته شد گل حمرا و گشت بلبل سرخوش صلای سرخوشی ای صوفیان باده پرست

«حافظ»

شنیدم سخنی خوش که پیر کنعان گفت فراق یار نه آن میکند که بتوان گفت

«حافظ»

moh@mad · 5/9/20

ﺷﺪ ﻣﺎﻩ ﻣﻦ ﺁﻥ ﺷﻤﻊ ﺷﺐﺍﻓﺮﻭﺯ ﺍﻣﺸﺐ
ﮔﻮ ﭼﺮﺥ ﻭ ﻓﻠﮏ ﺯ ﺭﺷﮏ ﻣﯽﺳﻮﺯ ﺍﻣﺸب
ﺍﻣﺸﺐ ﻧﻪ ﺷﺐ ﻭﺻﻞ، ﺷﺐ ﻗﺪﺭ ﻣﻦﺳﺖ
ﺑﻬﺘﺮ ﺯ ﻫﺰﺍﺭ ﺭﻭﺯ ﻧﻮﺭﻭﺯ ﺍﻣﺸﺐ

هلالی جغتایی

شب من نشان مویت
سحرم نشان رویت
قمر از فلک در افتد
چو نقاب بر گشایی

مولانا

شب خیز که عاشقان به شب راز کنند
گرد در و بام دوست پرواز کنند
هر جا که دری بود به شب بربندند
الا در دوست را که شب باز کنند

ابوسعید ابوالخیر

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

عضو تازه وارد انجمن

عضو تازه وارد انجمن

کاربر نیمه حرفه‌ای

اخراج شده

کاربر ممتاز

مدیر بازنشسته رمان ۹۸

مدیر بازنشسته رمان ۹۸

کاربر ممتاز

کاربر فعال انجمن

کاربر ممتاز

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین