مشاعره با حرف س

moh@mad · 14/7/24

-FãTéMęH- گفت:
سرم ای ماه
به دامان نوازش بگذار

تا در آ*غو*ش تو
سوز غزلی ساز کنم

هوشنگ ابتهاج

سر سودای تو هرگز ز سر ما نرود
برود این سر سودایی و سودا نرود

پرتو نور تجلی رخت، ممکن نیست
که اگر کوه ببیند دلش از جا نرود

پای سست است و رهم دور از آن می‌ترسم
که سر من برود در طلب و پا نرود

ساوجی

-FãTéMęH- · 14/7/24

moh@mad گفت:
سر سودای تو هرگز ز سر ما نرود
برود این سر سودایی و سودا نرود

پرتو نور تجلی رخت، ممکن نیست
که اگر کوه ببیند دلش از جا نرود

پای سست است و رهم دور از آن می‌ترسم
که سر من برود در طلب و پا نرود

ساوجی

سر ارادت ما و آستان حضرت دوست
که هر چه بر سر ما می‌رود ارادت اوست

moh@mad · 17/7/24

-FãTéMęH- گفت:
سر ارادت ما و آستان حضرت دوست
که هر چه بر سر ما می‌رود ارادت اوست

ساز امکان از شکست آواز پیدا می‌کند
بال بر هم می‌خورد پرواز پیدا می‌کند

می‌نهد پیش از سخن گردن به تیغ انفعال
چون قلم هرکس که شرح راز پیدا می‌کند

-FãTéMęH- · 20/7/24

moh@mad گفت:
ساز امکان از شکست آواز پیدا می‌کند
بال بر هم می‌خورد پرواز پیدا می‌کند

می‌نهد پیش از سخن گردن به تیغ انفعال
چون قلم هرکس که شرح راز پیدا می‌کند

سبز و معلق ماندم
میان خورشید و جغرافیا
من دیدم که بال ها چگونه کار می‌کنند،
و عطرهای چگونه پراکنده می‌شوند