مشاعره با حرف ر

niloofar.H · 7/11/20

راستی آور که شوی رستگار
راستی از تــو ظفــر از کردگار

نظامی
***
راه مردان به خود فروشی نیست
در جهان بهتر از خموشی نیست

اوحدی
***
رخت بر بست ز دل شــادی و هنــگام و وداع
با غمت گفت که یا جای تو یا جای من است

فرخی یزدی

parädox · 7/11/20

روزها فکر من اینست و همه شب سخنم
که چرا غافل از احوال دل خویشتنم
مولانا
..........................................................

رفیقی بایدم همدم، به شادی یار و در غم هم
وزین خویشان نامحرم مرا بیگانگی باید
اقبال لاهوری
...........................................................

روزگار است این که گه عزت دهد گه خوار دارد
چرخ بازیگر از این بازیچه ها بسیار دارد
قائم مقام فراهانی

niloofar.H · 7/11/20

روزی که نفخ صور برانگیزم ز خاک
جانم همه ثنای تو خواهد ز استخوان

راحتی گر بود در کنج خموشی بوده است
بر زبان‌ها چون سخن بیهوده سرگردان شدیم

روزی که روی سرخوش و خرامان سوی بازار
در شهر بکی صومعه آباد نیابد

رها شد ز بند زره موی اوی
درفشان چو خورشید شد روی اوی
فردوسی

راست به مانند یکی زلزله
داده تنش بر تن ساحل یله
نیما یوشیج

moh@mad · 8/11/20

niloofar.H گفت:
روزی که نفخ صور برانگیزم ز خاک
جانم همه ثنای تو خواهد ز استخوان

راحتی گر بود در کنج خموشی بوده است
بر زبان‌ها چون سخن بیهوده سرگردان شدیم

روزی که روی سرخوش و خرامان سوی بازار
در شهر بکی صومعه آباد نیابد

رها شد ز بند زره موی اوی
درفشان چو خورشید شد روی اوی
فردوسی

راست به مانند یکی زلزله
داده تنش بر تن ساحل یله
نیما یوشیج

روز و شب خون جگر میخورم از درد جدایی
ناگوار است به من زندگی ای مرگ کجایی

هاتف

رنج تن دور از تو ای تو راحت جانهای ما
چشم بد دور از تو ای تو دیده بینای ما

مولانا

رفت از بر من آنکه مرا مونس جان بود
دیگر به چه امید در این شهر توان بود
سعدی

niloofar.H · 8/11/20

رهگذر شاخه نوری که به لـ*ـب داشت
به تاریکی شن ها بخشید و به انگشت
نشان داد سپیداری و گفت
نرسیده به درخت
کوچه باغی است که از خواب خدا
سبز تر است

رسم این قصه همین است و همه می دانیم
که نه پایدار غم است و نه که شاد می مانیم
زندگی شاد اگر هست و یا غمناک است
نغمه و ترانه و آواز است
بانگ نای باشد اگر یا که آواز قناری به دشت
زندگی زیبا است

رایگان می بخشد نارون شاخه ی خود را به کلاغ
هر کجا برگی هست شور من می شکفد
مثل یک گلدان می دهم گوش به موسیقی روییدن

LIDA_M · 8/11/20

راه عــدم نـرفـت کـس از رهـروان خـاک
چـون رفـت خـواهـی ایـنـهـمـه راه نرفته را
***
رنـــگ رؤیـــا زده ام بـــر افــق دیــده و دل
تـــا تـــمــاشــا کــنــم آن شــاهــد رؤیــائــی را
***
رام دیــوانــه شــدن آمــده درشـان پـری
تــو بـه جـز رم نـشـنـاسـی ز پـریـشـانـیـهـا
***
روان دهـد بـه سـر انـگـشـت دلـنواز به ساز
کـه نـبـض مرده جهد چون مسیح بود طبیب

#شهریار

moh@mad · 8/11/20

LIDA_M گفت:
راه عــدم نـرفـت کـس از رهـروان خـاک
چـون رفـت خـواهـی ایـنـهـمـه راه نرفته را
***
رنـــگ رؤیـــا زده ام بـــر افــق دیــده و دل
تـــا تـــمــاشــا کــنــم آن شــاهــد رؤیــائــی را
***
رام دیــوانــه شــدن آمــده درشـان پـری
تــو بـه جـز رم نـشـنـاسـی ز پـریـشـانـیـهـا
***
روان دهـد بـه سـر انـگـشـت دلـنواز به ساز
کـه نـبـض مرده جهد چون مسیح بود طبیب

#شهریار

روز شادی همه کس یاد کند از یاران
یاری آنست که ما را شب غم یاد کنید

خواجوی کرمانی

رفتم به طبیب جان گفتم که ببین دستم
هم بیدل و بیمارم هم عاشق و سرمستم

مولانا

رو بر رهش نهادم و بر من گذر نکرد
صد لطف چشم داشتم و یک نظر نکرد
حافظ

LIDA_M · 8/11/20

رفــتــم و بــیــشــم نـبـود روی اقـامـت
وعــده دیــدار گــو بــمــان بــه قـیـامـت
***
رقـیـبـت گـر هـنـر هـم دزدد از مـن من نخواهد شد
به گلخن گر چه گل هم بشکفد گلشن نخواهد شد
***
روشــنــانـی کـه بـه تـاریـکـی شـب گـردانـنـد
شــمــع در پــرده و پــروانــه ســر گــردانــنــد
***
روی در کـعـبـه ایـن کـاخ کـبـود آمـده ایـم
چون کواکب به طواف و به درود آمده ایم

#شهریار

moh@mad · 8/11/20

LIDA_M گفت:
رفــتــم و بــیــشــم نـبـود روی اقـامـت
وعــده دیــدار گــو بــمــان بــه قـیـامـت
***
رقـیـبـت گـر هـنـر هـم دزدد از مـن من نخواهد شد
به گلخن گر چه گل هم بشکفد گلشن نخواهد شد
***
روشــنــانـی کـه بـه تـاریـکـی شـب گـردانـنـد
شــمــع در پــرده و پــروانــه ســر گــردانــنــد
***
روی در کـعـبـه ایـن کـاخ کـبـود آمـده ایـم
چون کواکب به طواف و به درود آمده ایم

#شهریار

رخ تو آتش و زلف تو دود است
مرا زین سرد‌مهری‌ها چه سود است

دشتستانی

رود از دیده چو با یاد منش اشک ندامت
لاله از خاکم و از کالبدم ناله برآید

شهریار

ره آسمان درونست پٓر عشق را بجنبان
پر عشق چون قوی شد غم نردبان نماند

مولانا

LIDA_M · 8/11/20

روزه هــجــر شــکــســتــیــم و هــلـال ابـروئـی
مــنــظــر افــروز شــب عــیــد وصــالــی کــردیـم
***
روح مــن نــیــز بـه دنـبـال تـو گـیـرد پـرواز
دگر از صحبت این دلشده سیر آمده است
***
روی در کـعـبـه ایـن کـاخ کـبـود آمـده ایـم
چون کواکب به طواف و به درود آمده ایم

#شهریار

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

کاربر نیمه حرفه‌ای

اخراج شده

کاربر نیمه حرفه‌ای

کاربر ممتاز

کاربر نیمه حرفه‌ای

کاربر حرفه‌ای

کاربر ممتاز

کاربر حرفه‌ای

کاربر ممتاز

کاربر حرفه‌ای

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین