دلنوشته‌های حسین صفا

SAEEDEH.T · 29/1/20

‏او که یک چیز نامشخّص بود
هی مرا سمت خود کشید، وَ من
نامشخّص به سمت او رفتم
در خِلال همین کشیده شدن
هر چه بیهوده دست و پا نَزدم
بیشتر در خودم فرو رفتم...

#حسین_صفا
***
ای درد مادر زاد
با شیر مادر کاش
قاطی نمیکردی
غمخوار بودن را...

#حسین_صفا

SAEEDEH.T · 29/1/20

منی که از تو نمی‌افتم
به اسبِ تشنگی‌ات گفتم:
در این مسافت طولانی
تو در شفاعتِ بارانی
و غم درشکه‌ای از ابر است
و ابر شیهه‌ی کوتاهی

#حسین_صفا
***
به این جماعت حالی کن
وقتی کسی در خودش غرق می شود،
خفه می شود!

#حسین_صفا

SAEEDEH.T · 29/1/20

خطاق من چیست
اگر سگی را که سال‌ها پیش
همسایه‌ام
دو ساعت پیشم به امانت گذاشت
فراموش نکرده‌ام؟

گنـ*ـاه من چیست
اگر دوست افسرده‌ام
که هرشب
کنار خیابان
بالا می‌آورْد و من به او می‌خندیدم
طوری مرد
که یک عاشق بعد از خداحافظی می‌میرد؟

و تو که حواست هنوز به‌جاست
غمگین بودی از این‌که سیگار می‌کشیدم
در شلوغیِ خانه اما
نگران می‌دویدی به‌سمت آن پاکت لعنتی
که مبادا
سیگار بچّه‌ات
زیر دست و پا له شود

خطای من چیست
جز این‌که از تُنگی غمگین
پریدم بیرون و فرزندت شدم
و مهر را که یادم داده بودی
مثل پولِ توجیبی
در راه مدرسه گم کردم
و هنوز
دختری را تعقیب می‌کنم
که با روپوش سرمه‌ای
و دندان‌های سفید
نمی‌خندید
تا من پیر شوم
و هرشب کنار همه‌چیز دنیا بالا بیاورم
از دوست‌های واقعی بترسم
از همسایه‌های واقعی بترسم
از سگ‌های واقعی بترسم
و حساسیت به کلمه‌ی فِراق
رنجم بدهد؟

تو که جای تمام قرص‌ها را می‌دانی و
وقتی می‌خندی
بیشتر شکل خودت می‌شوی
و اعتقادت به دریا
ماهی‌ها را
برای روضه دور هم جمع می‌کند
چرا یادت نبود که وقتی مرا حامله بودی
کم‌تر گریه کنی
تا من امروز
به این حافظه‌ی بلندمدّت
مبتلا نباشم

#حسین_صفا

SAEEDEH.T · 29/1/20

به اين اتوبوس حالی كن
اين لبخند لاغر
سوء‌تفاهمی‌ست بر ما
كه دو نيمه‌ی سيبی بوديم كه از وسط مرده بود

غمی درختان خيابان را هل می‌داد و می‌بُرد
تو يك پنجره بودی كه ملایم از ديوار پايين می‌آمد
آه می‌‌كشيد و آتش می‌زد جهان را
تا از جهان
ساعتی مچی باقی بماند
بر دستی منتظر.
من اما دستی بودم
كه تا آماده می‌شدم برای خداحافظی
انگشت‌هايم فرو می‌ريخت

باز بگذار پنجره‌ها را
شايد اين هوای مرده را تحمّل كنيم
كه در جزيره‌ای نامكشوف
در انتظار نجات
مرديم و خوراك جانوران شديم
و حالی كن به اين اتوبوس
كه خيره ماندن به معنای بدرقه نيست.
مرا بيرون بياور از خودم
تنها يك ديوانه می‌تواند
بيرون بياورد از چاه
سنگی را كه يك ديوانه در چاه انداخته
و هنگام مهاجرت از من
به خاطر بسپار
لك‌لك دو پرنده‌ی تنهاست
كه مبادا يكی از او بر دامنی لانه كند
دوست تنهای من!
مبادا دستی داشته باشی و
دست ديگری نداشته باشی

حالی كن به اين اتوبوس
يا مرا از اينجا ببرد يا دنيا را
كه هر مقدّری بی‌نهايت غمگين است
‌
#حسین_صفا

SAEEDEH.T · 29/1/20

شکل دندان های کرم خورده‌ام بودم
شب‌ها خواب زرافه می‌دیدم
بیدار می‌شدم
گردن‌های شکسته‌ام را
جمع می‌کردم از رختخواب
غم‌های عالم را که نذر کرده بودم ادا کنم
ادا می‌کردم

#حسین_صفا
***
ساحل نشین شو به همراه
نهنگ درون دو چشمانت
که درون فکر پریشانت
هزار تایتانیک غرق است

نبین شیخ دعاگو را
کنار خود انسانت
در آستانه ی جان دادن
که بینشان هزار فرق است...

#حسین_صفا

SAEEDEH.T · 29/1/20

به جای حرف زدن در هراس هستم که
چگونه از همه پنهان کنم دهانم را
سؤال میکنم از های و هوی قیچی ها
که از شما چه کسی می بُرد دهانم را

عجب مسابقه ای ! میدوم به دنبالم
برای من رقبا فکر های تیز من اند
عجیب نیست اگر از نفس بیندازم
و گوشه ای بنشانم دوندگانم را

میان کوچه قدم میزنم و میگویم
چه‌ خوب میشد اگر کوچه بودم و هرشب
چهار چرخه می آمد که رأس ساعت ۹
تهی کند بتکاند زباله دانم را...

#حسین_صفا

SAEEDEH.T · 29/1/20

تو صدای زیبایی داری
حرف که می‌زنی
هزاران امیرکبیر
در سودای تجدّد کشته می‌شوند

زیبا! زیبا! زیبا!
چشم‌هایم را که می‌بندم
صدایت را می‌بینم

شجریان
زیرِ سِرُم
به تو فکر می‌کند
در گوشه‌ی دیلمان

صدایت
سنگ می‌اندازد
شیشه‌های قطار را می‌شکند
شاعرها خارج می‌شوند از ریل
کلمه‌ها
توبه می‌کنند

باران شدّت پیدا می‌کند
دلتنگی شدّت پیدا می‌کند
حرف که می‌زنی

#حسین_صفا

SAEEDEH.T · 29/1/20

در می‌زنی
که وارد تنهایی‌ام شوی
اما بعید نیست زمانی که می‌روی
در از خودش جلای وطن گفته
مثل من در جستجوی در زدنت
در به در شود...

#حسین_صفا
***
عکسی چیزی از خودت بفرست
هوا برای نفس کشیدن می خواهم
و سعی می کنم خیابانی باشم
خیلی طولانی
خیلی خلوت

#حسین_صفا

SAEEDEH.T · 29/1/20

تو که جای تمام قرص‌ها را می‌دانی و
وقتی می‌خندی
بیشتر شکل خودت می‌شوی
و اعتقادت به دریا
ماهی‌ها را
برای روضه دور هم جمع می‌کند
چرا یادت نبود که وقتی مرا حامله بودی
کم‌تر گریه کنی
تا من امروز
به این حافظه‌ی بلندمدّت
مبتلا نباشم..

#حسین_صفا

SAEEDEH.T · 29/1/20

شنبه انگشت هاي كشيده اي دارد
در شنبه اي متوالي
به قامت بلندت گفتم
من ترس دارم از ارتفاع.

چه سال ها كه در انتظار تو بودم
اي طولاني ترين روز عمر!
كشيده مي خوردم از ايام
مي مردم
زنده نمي شدم.

در لبخند هاي پاره وقت
در راهبندان رگ هايم زندگي مي كردم
ناخن هايم را مي جويدم.

شنبه آخرين روز عمرم بود
من در آخرين روز عمرم به دنيا آمدم.

اين جدّي ترين شكل مردن است
تو را جستجو كردن تو را يافتن
و در ساعات اداري
در ميان برگه هاي مرخصي
انگشت هاي كشيده ي تو را
نوشتن

و
به اداره بازگشتن

#حسین_صفا

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

مدیر بازنشسته رمان۹۸

مدیر بازنشسته رمان۹۸

مدیر بازنشسته رمان۹۸

مدیر بازنشسته رمان۹۸

مدیر بازنشسته رمان۹۸

مدیر بازنشسته رمان۹۸

مدیر بازنشسته رمان۹۸

مدیر بازنشسته رمان۹۸

مدیر بازنشسته رمان۹۸

مدیر بازنشسته رمان۹۸

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین