عاشقانه‌های نسرین خزایی

SAEEDEH.T · 13/12/19

همچنان
نان های مقدس
و صورتک های منجی
می کِشند
بر خون مردگی
غارهای بسته ای که
به ارث می گردانند
انسان های هر روز بدوی ...
***
مجلس یادبودی بود
برای آزادی
و باز
سکوتی مرگبار
و
ختم جلسه !

SAEEDEH.T · 13/12/19

توسن خیالم میتازد
درفضای مه آلوده ی خفته
بدنبال قافله ی انسانیت
که ره گم کرده باشند
دراین وادی درد
که آفتاب پرستان بسیارند!
***
چند
قبض آب وبرق وگاز
بدون مهلت
و
یک
جیب
خالی خالی خالی
***
امان...!
امان از سایه های بزرگ
وآدمیان کوچک
زندگی رابه سخره میکشند
این مسخ شدگان غروب

SAEEDEH.T · 13/12/19

جسدم را به آتشکده برده
بر آتش بزنید
خاکسترم را به باد دهید
نه هندویم نه بودایم
من از نسل کوروشـــم
من اهـوراییم
***
کبوتران را چه شده ؟!
که به پاس آزادی
کلاغان را آزاد می کنند !
***
روزی برگ کاغذی خواهم شد
درشمارگان بسیار
بر دیوار شهر مصلوب
با نگاره ای سردوبیروح
گل سرخی پژمرده در پهلو
و اماامروز
سومین روز رهاییم...

SAEEDEH.T · 13/12/19

خرابه های خشتیشان را
بوق و کرنا میکنند
اما افسوس
!
ما
سازه های سنگیمان
را
بردیم زیاد
و
کردیم
زیر آب

SAEEDEH.T · 13/12/19

عرش ملکوت می لرزد!
ننگت باد
ای برنای بی مهر
که خدایان زمینیت را
به بت خانه میسپاری
دوزخ ارزانی تووامثال توباد
ای مار درآستین...

SAEEDEH.T · 13/12/19

حلقه های زنجیرچون میله های زندان
هارمونی
اسارتنددرحصارزندگی!
سالهاست
روزه دارندوصبور
وای اگرعیوب بشکند
صبرشان را!
***
زبان که سرخ شد
نمیبیند !!!
هیچ خط قرمزی را
وعبورمیکند
باسرعت
به سوی
آنچه
حق نامیده اند
***
شمعدانی که شکست
دل من هم
شکست !
خاطره ای بود
در کنار حوض
حال
خاطره ایست
برای ماهی ها
از
گربه شوخ همسایه

SAEEDEH.T · 13/12/19

یک دل سیر
نان و آب
درکنارلوله ی گاز
خودت را
به برق سه فار
نزدیک کن
قابل تشریح نیست !
پیکره ی سوخته درفردا !
***
سالهاست
غوطه می خورد
یادم در باد خاطره هایش
و من بی نیاز از مهتاب
می جویم خویشتن خویش را
در بـــــــــــــــاد ...

SAEEDEH.T · 13/12/19

پاره پاره پاره میشوم
چند پاره میشوم
همچون ابری سیاه
بعد از گریه های آسمان
ببخشید جناب خدا
آیا بعد از این شبهای سیاه
سپیده ما هم سرمیرسد ؟
هرچند دل ما به هیچ ماهی خوش نشد !

SAEEDEH.T · 13/12/19

جنگ است..
جنگ گلادیاتورها
درباریان مینشینندومیبینند
زندگی دربرابر مرگ را
وچه وحشیانه
فریادشوق سرمیدهند
آنگاه که یکی دیگری رابه زانو درمی آورد
اف براین تمدن وحشیانه
حال بیاوببین تمدن ایران زمین را...
تمدن ماریشه دراعتقادات راستین ما
پندارت چون نیک گشت
گفتارت چون کردارت نیک گردد

سالهاست برده داری رابردارکرده ایم
آنچنان که منصور نفس خویش را
ومهر راستین را از دل آتش گرفتیم

SAEEDEH.T · 13/12/19

دیریست...
ازخانه خرابان جهانیم
چون تیربه مژگانیم و
خود نمیدانیم
زخمی ترازآنیم
که بیمار بمیریم
رنجورتر از آنیم
که هوشیاربمیریم
***
ساز قانونشان
سخت
بدآهنگ است
چنان
زخمه ی درد
میکشند
صورت خلق را
که
قندیل میبندد
خون
برچهره ی
فسرده ی
دادرا!

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

مدیر بازنشسته رمان۹۸

مدیر بازنشسته رمان۹۸

مدیر بازنشسته رمان۹۸

مدیر بازنشسته رمان۹۸

مدیر بازنشسته رمان۹۸

مدیر بازنشسته رمان۹۸

مدیر بازنشسته رمان۹۸

مدیر بازنشسته رمان۹۸

مدیر بازنشسته رمان۹۸

مدیر بازنشسته رمان۹۸

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین