مشاعره با اشعار سهراب سپهری

parädox · 7/11/20

:)Azi گفت:
كعبه‌ام بر لـ*ـب آب
كعبه‌ام زیر اقاقی‌هاست.
كعبه‌ام مثل نسیم، می‌رود باغ به باغ، می‌رود شهر به شهر

رهگذر شاخه ی نوری كه به لـ*ـب داشت به تاريكي شن‌ها بخشيد
و به انگشت نشان داد سپيداري و گفت:
نرسيده به درخت

:)Azi · 7/11/20

تمام راه به یک چیز فکر می‌کردم
و رنگ دامنه‌ها هوش از سرم می‌برد.
خطوط جاده در اندوه دشت‌ها گم بود

parädox · 7/11/20

:)Azi گفت:
تمام راه به یک چیز فکر می‌کردم
و رنگ دامنه‌ها هوش از سرم می‌برد.
خطوط جاده در اندوه دشت‌ها گم بود

دو قدم مانده به گل،
پای فواره ی جاويد اساطير زمين مي‌ماني
و تو را ترسي شفاف فرا مي‌گيرد.

moh@mad · 8/11/20

مهتا گفت:
دو قدم مانده به گل،
پای فواره ی جاويد اساطير زمين مي‌ماني
و تو را ترسي شفاف فرا مي‌گيرد.

در نبندیم به نور
در نبندیم به آرامش پرمهر نسیم
زندگی رسم پذیرایی از تقدیر است
وزن خوشبختی من
وزن رضایتمندیست

parädox · 8/11/20

moh@mad گفت:
در نبندیم به نور
در نبندیم به آرامش پرمهر نسیم
زندگی رسم پذیرایی از تقدیر است
وزن خوشبختی من
وزن رضایتمندیست

تو مرا آزردی ...
که خودم کوچ کنم از شهرت
تو خیالت راحت !
میروم از قلبت
میشوم دورترین خاطره در شبهایت

niloofar.H · 11/11/20

تلخی زندگی ما همچو شهد شیرین است
من و تو می دانیم
زندگی آغازی است که به پایان راهی است
زندگی آمدن و بودن و جاری شدن است
زندگی رفتن خاموش به یک تنهایی است

parädox · 11/11/20

niloofar.H گفت:
تلخی زندگی ما همچو شهد شیرین است
من و تو می دانیم
زندگی آغازی است که به پایان راهی است
زندگی آمدن و بودن و جاری شدن است
زندگی رفتن خاموش به یک تنهایی است

تیرگی هست و چراغی مرده.
می‌کنم تنها از جاده عبور
دور ماندند ز من آدمها
سایه‌ای از سر دیوار گذشت
غمی افزود مرا بر غمها

niloofar.H · 12/11/20

انسان مه آلود از روی حوص کاشی گذشت
وگریان به سویم پرید.
شیشه ی پنجره شکست و فروریخت،:
لولوی شیشه ها
شیشه ی عمرش شکسته بود

moh@mad · 18/11/20

niloofar.H گفت:
انسان مه آلود از روی حوص کاشی گذشت
وگریان به سویم پرید.
شیشه ی پنجره شکست و فروریخت،:
لولوی شیشه ها
شیشه ی عمرش شکسته بود

دست جادويی شب
در به روی من و غم می بندد.
می كنم هر چه تلاش
او به من می خندد

parädox · 4/1/21

moh@mad گفت:
دست جادويی شب
در به روی من و غم می بندد.
می كنم هر چه تلاش
او به من می خندد

در نبندیم به نور!
در نبندیم به آرامش پرمهر نسیم
زندگی رسم پذیرایی از تقدیر است
وزن خوشبختی من،
وزن رضایتمندیست!

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

اخراج شده

عضو جدید انجمن

اخراج شده

کاربر ممتاز

اخراج شده

کاربر نیمه حرفه‌ای

اخراج شده

کاربر نیمه حرفه‌ای

کاربر ممتاز

اخراج شده

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین