دلنوشته حس من | سامیار زاهد کاربر انجمن رمان ٩٨

samiar-ᶻʰᵈ · 25/10/19

حس من نازک نارنجی‌تر از آن است که نشان می‌دهد.
حس من زود رنج است؛
زود غمگین می‌شود.
کمی بیش از حد مهربان است و از همین رو ضربه می‌خورد.
حس من کمی زودتر از موعد اعتماد می‌کند.
و این خوب نیست
اما...
اما حس من کمی کینه ایست
کمی که نه!
حس من کمی بیشتر از کمی، کینه توزی می‌کند!
بدی‌هایت را فراموش نمی‌کند،
تندخویی‌هایت را همیشه به یاد دارد،
بی‌احترامی‌هایت را می‌شنود و آن را در خاطراتش ذخیره می‌کند!
لطفا حواست به حسم باشد!
اگر بخواهد کاری بر علیه‌ت انجام دهد نمی‌توانم در مقابلش بایستم...
گفته بودم که "این حس متعلق به من است."
من هیچ‌وقت نمی‌توانم در برابر خودم بایستم، متاسفم!

samiar-ᶻʰᵈ · 25/10/19

راست می‌گفت!
از اولش هم راست می‌گفت!
نباید به تو اعتماد می‌کردم.
تو کمی بیشتر از کمی اشتباه کردی.
تو از اول هم برای ماندن نیامده بودی!
اصلا بگو ببینم دلیل بودن کوتاهت کنار من چه بود؟!
نقشه جدیدی داشتی؟
راست می‌گفت!
حس من راست می‌گفت.
تو اصلا قابل اعتماد نبودی!

samiar-ᶻʰᵈ · 25/10/19

این روزها سرم پر از حرف‌های ناراحت کننده و غم انگیز است.
اما حسی ندارم!
این روزها به هیچ‌کس و هیچ چیز حسی ندارم.
فکر می‌کنم اتفاقات اطرافم کار خودشان را کرده‌اند.
آری، حس من مرده است!

samiar-ᶻʰᵈ · 25/10/19

همه چیز در یک زمان مشخص اتفاق افتاد.
عادی بودی؛
زیادی ادعای عاشق پیشگی کردی،
سرد شدی،
مرا نادیده گرفتی،
حرف از رفتن زدی.
گقتی عاشق شخص دیگری هستی.
گفتم دوستت دارم و تو چه ساده تمام احساسم را به یغما بردی و من چه ابلهانه به تو اجازه رفتن دادم.
نه...
نه این‌که عشق را گدایی کنم!
هرگز!
فقط کمی حسرت به دلم مانده، همین و بس!

samiar-ᶻʰᵈ · 25/10/19

تو برای من پله‌ی ترقی محسوب شدی.
نه این‌که از تو سواستفاده کرده باشم؛
نه!
تو با رفتنت، تنها بودن را به من یادآوری کردی.
با رفتنت به من فهماندی که کسی را ندارم
و من چه‌کار کردم؟
صادقانه بگویم، نوشتم!
اوایل فقط می‌نوشتم اما کم کم و با فکر به خاطراتمان در حال پیش‌رفت هستم
تنها مشکلم غمگین بودن فضای نوشته‌هایم است
اما این را بدان!
"من شاد می‌نویسم اما غمگین خوانده می‌شود."

samiar-ᶻʰᵈ · 25/10/19

حس من از یک جایی به بعد، دیگر متعلق به من نبود؛
عروسک خیمه شب بازی تو شده بود!

samiar-ᶻʰᵈ · 25/10/19

امشب شکم به یقین تبدیل شد!
مدت‌هاست دیگر با کسی مهربان نیستم
مدت‌هاست دیگر لبخند نمی‌زنم
مدت‌هاست از رنج کشیدن مردم دلگیر نمی‌شوم
مدت‌هاست که فقط انسانم و انسانیت ندارم
مدت‌هاست که زنده‌ام و زندگی نمی‌کنم
مدت‌هاست که دیگر "منی" وجود ندارد و کالبد تو خالیِ من در حال گشت و گذار است!
آری امشب شکم به یقین تبدیل شد!
من مدت‌هاست که مرده‌ام...!

samiar-ᶻʰᵈ · 25/10/19

مدت‌هاست دیگر به یاد ندارم چگونه می‌خندیدی!
چگونه حرف می‌زدی،
شیطنت‌هایت را،
لوس بازی‌های گاه و بی‌گاهت را،
طرز لباس پوشیدنت را،
دوستت دارم‌هایت را،
نوع راه رفتنت،
طرز صحبتت،
هیچ چیز را به یاد ندارم!
اما تصویر بزرگی از سیاه چشمانت درست روبه‌روی صفحه‌ی نمایش چشمانم است،
که هر کاری می‌کنم نمی‌توانم فراموشش کنم و یا حداقل یادش را کم‌رنگ کنم!

samiar-ᶻʰᵈ · 25/10/19

چه می‌گویی؟
چه داری که بگویی؟
بی‌بهانه فریاد نزن!
کسی که جهان هم اکنون نیازمند شنیدن فریادش است، من هستم!
چرا دست پیش می‌گیری که پس نیفتی؟
هر که نداند فکر می‌کند کسی که اشتباه کرد من بودم!
هه! خیلی جالب است!

samiar-ᶻʰᵈ · 25/10/19

این روزها حس من کمی عصبی‌تر از حد معمول به نظر می‌رسد.
دلیلش را نمی‌دانم!
اوه! صبر کن، شاید هم بدانم!
اری درست است، روز تولد آشناییمان نزدیک است.

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

نگارشگر انجمن

نگارشگر انجمن

نگارشگر انجمن

نگارشگر انجمن

نگارشگر انجمن

نگارشگر انجمن

نگارشگر انجمن

نگارشگر انجمن

نگارشگر انجمن

نگارشگر انجمن

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین