مشاعره با حرف د

moh@mad · 21/11/24

Mitra_Mohammadi گفت:
دریاب که از روح جدا خواهی رفت

در پردۀ اسرار فنا خواهی رفت

دل را به زلف پرچین تسخیر می توان کرد
این شیر را به مویی زنجیر می توان کرد

خط نرسته پیداست از چهره نکویان
مو را چگونه پنهان در شیر می توان کرد

صائب

Mahii · 21/11/24

moh@mad گفت:
دل را به زلف پرچین تسخیر می توان کرد
این شیر را به مویی زنجیر می توان کرد

خط نرسته پیداست از چهره نکویان
مو را چگونه پنهان در شیر می توان کرد

صائب

دامن مکش به ناز که هجران کشیده‌ام
نازم بکش که ناز رقیبان کشیده‌ام

Mitra_Mohammadi · 23/11/24

دل من ز غصه خون شد
دل او خبر ندارد

moh@mad · 27/11/24

Mitra_Mohammadi گفت:
دل من ز غصه خون شد
دل او خبر ندارد

در آتش آمدیم و فعانی نداشتیم
بودیم شمع شوق و زبانی نداشتیم

صد شیوه یافتیم ز معشوق روز وصل
وز بهر نیم شیوه بیانی نداشتیم

عرفی

moh@mad · 27/11/24

Mitra_Mohammadi گفت:
دل من ز غصه خون شد
دل او خبر ندارد

در آتش آمدیم و فعانی نداشتیم
بودیم شمع شوق و زبانی نداشتیم

صد شیوه یافتیم ز معشوق روز وصل
وز بهر نیم شیوه بیانی نداشتیم

عرفی

~ZaHrA~ · 28/11/24

moh@mad گفت:
در آتش آمدیم و فعانی نداشتیم
بودیم شمع شوق و زبانی نداشتیم

صد شیوه یافتیم ز معشوق روز وصل
وز بهر نیم شیوه بیانی نداشتیم

عرفی

دگرم آرزوی عشقی نیست

بی دلان را چه آرزو باشد

دل اگر بود باز می نالید

که هنوزم نظر به او باشد

moh@mad · 28/11/24

~ZaHrA~ گفت:
دگرم آرزوی عشقی نیست

بی دلان را چه آرزو باشد

دل اگر بود باز می نالید

که هنوزم نظر به او باشد

در همه دِیر مغان نیست چو من شیدایی
خرقه جایی گرو باده و دفتر جایی

دل که آیینهٔ شاهی‌ست غباری دارد
از خدا می‌طلبم صحبت روشن‌رایی

حافظ

~ZaHrA~ · 28/11/24

moh@mad گفت:
در همه دِیر مغان نیست چو من شیدایی
خرقه جایی گرو باده و دفتر جایی

دل که آیینهٔ شاهی‌ست غباری دارد
از خدا می‌طلبم صحبت روشن‌رایی

حافظ

در مسجد و میخانه خیالت اگر آید
محراب و کمانچه ز دو ابروی تو سازم

moh@mad · 5/12/24

~ZaHrA~ گفت:
در مسجد و میخانه خیالت اگر آید
محراب و کمانچه ز دو ابروی تو سازم

دنیا مرا فروخت، ولی کاش دست کم
چون بردگان مرا به تماشا نمی‌گذاشت

شاید اگر تو نیز به دریا نمی‌زدی
هرگز به این جزیره کسی پا نمی‌گذاشت

فاضل

~ZaHrA~ · 5/12/24

moh@mad گفت:
دنیا مرا فروخت، ولی کاش دست کم
چون بردگان مرا به تماشا نمی‌گذاشت

شاید اگر تو نیز به دریا نمی‌زدی
هرگز به این جزیره کسی پا نمی‌گذاشت

فاضل

در ناامیدی بسی امید است
پایان شب سیه سپید است

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

کاربر ممتاز

کاربر نیمه فعال

شاعر آزمایشی + ناظر آزمایشی

کاربر ممتاز

کاربر ممتاز

مدیر بازنشسته رمان ۹۸

کاربر ممتاز

مدیر بازنشسته رمان ۹۸

کاربر ممتاز

مدیر بازنشسته رمان ۹۸

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین