مشاعره با حرف ب

moh@mad · 8/5/24

-FãTéMęH- گفت:
به قیاس درنگنجی و به وصف درنیایی
متحیرم در اوصاف جمال و روی و زیبت

( سعدی )

باد صبا چون نقاب از رخ گل برگرفت
بلبل سرخوش از نشاط زمزمه از سر گرفت

مدحت گل میکند بلبل خوشگو ادا
گل صفتش میدهد بر کف از آن در گرفت

ابن یمین

zariiiiiiiii · 12/5/24

بعد عمری که به خواب من بی دل آمد
گریه آبی به رخم ریخت که بیدار شدم
- کاشانی

moh@mad · 17/5/24

zariiiiiiiii گفت:
بعد عمری که به خواب من بی دل آمد
گریه آبی به رخم ریخت که بیدار شدم
- کاشانی

بی‌تاب وصال است دل اما چه توان کرد
جسم است به راهت گره رشتهٔ جان‌ها

آنجا که بود جلوه‌گه حسن کمالت
چون آینه محو است یقین‌ها و گمان‌ها

بیدل

MēLįKąღ · 17/5/24

بازآ بازآ هر آنچه هستی بازآ
گر کافر و گبر و بت‌پرستی، بازآ
این درگه ما درگه نومیدی نیست
صدبار توبه شکستی،بازآ

-FãTéMęH- · 17/5/24

Melika_hsh گفت:
بازآ بازآ هر آنچه هستی بازآ
گر کافر و گبر و بت‌پرستی، بازآ
این درگه ما درگه نومیدی نیست
صدبار توبه شکستی،بازآ

بنده پیر مغانم که ز جهلم برهاند
پیر ما هر چه کند عین عنایت باشد

( حافظ )

moh@mad · 19/5/24

-FãTéMęH- گفت:
بنده پیر مغانم که ز جهلم برهاند
پیر ما هر چه کند عین عنایت باشد

( حافظ )

بر جگر تا خورده‌ام نیشِ خمارِ نوش را
می‌کنم با درد سودا بادهٔ سرجوش را

مهر بر لـ*ـب زن که در خون غوطه
زخم دندان پشیمانی لـ*ـب خاموش را

صائب

MēLįKąღ · 20/5/24

بی تو مهتاب شبی باز از آن کوچه گذشتم
همه تن چشم شدم خیره به دنبال تو گشتم

شوق دیدار تو لبریز شد از جام وجودم
شدم آن عاشق دیوانه که بودم

Mystery · 20/5/24

Melika_hsh گفت:
بی تو مهتاب شبی باز از آن کوچه گذشتم
همه تن چشم شدم خیره به دنبال تو گشتم

شوق دیدار تو لبریز شد از جام وجودم
شدم آن عاشق دیوانه که بودم

بیا تا گل برافشانیم ومی در ساغر اندازیم
فلک را سقف بشکافیم و حوضی نو دراندازیم

moh@mad · 22/5/24

Mystery گفت:
بیا تا گل برافشانیم ومی در ساغر اندازیم
فلک را سقف بشکافیم و حوضی نو دراندازیم

بـ*ـو*سه ریزد گاه حرف از لعل شکربار او
جنگ باشد گوش و لـ*ـب را بر سر گفتار او

پاک می سازد ز دین و دل بساط خاک را
بر زمین دامن کشد چون سرو خوش رفتار او

Mystery · 22/5/24

moh@mad گفت:
بـ*ـو*سه ریزد گاه حرف از لعل شکربار او
جنگ باشد گوش و لـ*ـب را بر سر گفتار او

پاک می سازد ز دین و دل بساط خاک را
بر زمین دامن کشد چون سرو خوش رفتار او

بی‌زار گشتم و حیران، چون پرنده‌ای ز قفس آزاد
ای کاش پر پروازم را نمی‌شکستم به هوای شدن آزاد

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

کاربر ممتاز

کاربر نیمه فعال

کاربر ممتاز

کاربر نیمه فعال

مدیر ارشد رمان ۹۸

کاربر ممتاز

کاربر نیمه فعال

اخراج شده

کاربر ممتاز

اخراج شده

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین