مشاعره با حرف ش

moh@mad · 17/5/23

niloofar.H گفت:
شرف مرد به جود است و کرامت نه سجود
هر که این هر دو ندارد عدمش به زوجود

شیوه مردان نباشد عشق پنهان باختن
کمتر از پروانه نتوان بود در جان باختن
در مقامرخانه رندان با همت در آی
تا ببینی از گدایان ملک سلطان باختن

*NiLOOFaR* · 17/5/23

شخصی همه شب بر سر بیمار گريست
چون صبح شد او بمرد و بیمار بزیست

*NiLOOFaR* · 18/5/23

شد بهار ای دل بیمار، چرا در خوابی؟
منم آن سنگ، گرت هست به دل، اسراری

خانه‌ای ساختمت از گل و ریحان، ای عشق
لایقی! بیشتر از این همه، برخورداری!

moh@mad · 18/5/23

Niloofar.r گفت:
شد بهار ای دل بیمار، چرا در خوابی؟
منم آن سنگ، گرت هست به دل، اسراری

خانه‌ای ساختمت از گل و ریحان، ای عشق
لایقی! بیشتر از این همه، برخورداری!

شب چو در بستم و سرخوش از مینابش کردم
ماه اگر حلقه به در کوفت جوابش کردم

دیدی آن ترک ختا دشمن جان بود مرا
گرچه عمری به خطا دوست خطابش کردم

فرخی یزدی

YeGaNeH · 29/5/23

شبت خوش میشود
بی من؟
دو چشمت می‌رود بی من؟
من اینجا بی تو بیدار
تو خوابت می‌برد
بی من؟

- احسان‌حق‌شناس

YeGaNeH · 7/6/23

‏شبهای هجر را گذراندیم و زنده‌ایم
ما را به سخت جانی خود این گمان نبود

- شکیبی اصفهانی

moh@mad · 9/6/23

YeGaNeH گفت:
‏شبهای هجر را گذراندیم و زنده‌ایم
ما را به سخت جانی خود این گمان نبود

- شکیبی اصفهانی

شاخه ها خشکید و از چنگ شکوفائی گریخت
خوش بحال هر که از غم های این دنیا گریخت

فاضل

Mahii · 20/6/23

moh@mad گفت:
شاخه ها خشکید و از چنگ شکوفائی گریخت
خوش بحال هر که از غم های این دنیا گریخت

فاضل

شاید محال نیست که بعد از هزار سال،
روزی غبار ما را آشفته پوی باد؛
در دوردست دشتی از دیده‌ها نهان
بر برگ ارغوانی
پیچیده با خزان
یا پای جویباری
چون اشک ما روان
پهلوی یکدیگر بنشاند!
ما را به یکدیگر برساند!

moh@mad · 22/6/23

Mahii گفت:
شاید محال نیست که بعد از هزار سال،
روزی غبار ما را آشفته پوی باد؛
در دوردست دشتی از دیده‌ها نهان
بر برگ ارغوانی
پیچیده با خزان
یا پای جویباری
چون اشک ما روان
پهلوی یکدیگر بنشاند!
ما را به یکدیگر برساند!

شکایت‌ها همی‌کردی که بهمن برگ ریز آمد
کنون برخیز و گلشن بین که بهمن بر گریز آمد

ز رعد آسمان بشنو تو آواز دهل یعنی
عروسی دارد این عالم که بستان پرجهیز آمد

Mahii · 23/6/23

moh@mad گفت:
شکایت‌ها همی‌کردی که بهمن برگ ریز آمد
کنون برخیز و گلشن بین که بهمن بر گریز آمد

ز رعد آسمان بشنو تو آواز دهل یعنی
عروسی دارد این عالم که بستان پرجهیز آمد

شاها اگر به عرش رسانم سریر فضل
مملوک این جنابم و مسکین این درم

من جرعه نوش بزم تو بودم هزار سال
کی ترک آبخـــورد کند طبعِ خوگـــَرَم

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

کاربر ممتاز

مدیر آزمایشی اقلیم جادوگران

مدیر آزمایشی اقلیم جادوگران

کاربر ممتاز

معاونت کل سایت رمان ۹۸

معاونت کل سایت رمان ۹۸

کاربر ممتاز

کاربر نیمه فعال

کاربر ممتاز

کاربر نیمه فعال

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین