مشاعره با حرف ه

paeez81 · 20/8/21

هـوای مـاه خـرگـاهـی مـکـن ای کـلـبـه درویش
نـگـنـجـد مـوکـب کـیـوان شـکـوه پـادشاه اینجا
***
هـر لـالـه ای که از دل این خاکدان دمید
نـــو کـــرد داغ مـــاتـــم یـــاران رفــتــه را
***
هـنـوز زیـن هـمـه نـقاش ماه و اختر نیست
شــبــیــه ســازتــر از اشــگ مــن ثـریـا را
***
هــر چــنــد اشــتــبــاه از او نــیــسـت لـیـکـن او
بـا مـن هـنـوز هـم خـجـل از اشـتـبـاهـش اسـت
***
هــر نــالــه کـه داری بـکـن ای عـاشـق شـیـدا
جـائـی کـه کـنـد نـالـه عـاشـق اثـر ایـنـجـاسـت
***

استاد شهریار

moh@mad · 2/9/21

paeez81 گفت:
هـوای مـاه خـرگـاهـی مـکـن ای کـلـبـه درویش
نـگـنـجـد مـوکـب کـیـوان شـکـوه پـادشاه اینجا
***
هـر لـالـه ای که از دل این خاکدان دمید
نـــو کـــرد داغ مـــاتـــم یـــاران رفــتــه را
***
هـنـوز زیـن هـمـه نـقاش ماه و اختر نیست
شــبــیــه ســازتــر از اشــگ مــن ثـریـا را
***
هــر چــنــد اشــتــبــاه از او نــیــسـت لـیـکـن او
بـا مـن هـنـوز هـم خـجـل از اشـتـبـاهـش اسـت
***
هــر نــالــه کـه داری بـکـن ای عـاشـق شـیـدا
جـائـی کـه کـنـد نـالـه عـاشـق اثـر ایـنـجـاسـت
***

استاد شهریار

هوا هوای بهار است و باده بادهی ناب
به خنده خنده بنوشیم جرعه جرعه نوشیدنی
در این پیاله ندانم چه ریختی، پیداست
كه خوش به جان هم افتادهاند آتش و آب

مشیری

هر گه که نظر بر گل رویت فکنم
خواهم که چو نرگس مژه بر هم نزنم

سعدی
هر که در آتش عشقش نبود طاقت سوز
گو به نزدیک مرو کآفت پروانه پر است
گر من از دوست بنالم نفسم صادق نیست
خبر از دوست ندارد که ز خود با خبر است
سعدى

parädox · 26/9/21

هر که ندارد سپاس نعمت امروز
حیف خورد بر نصیب رحمت فردا

«سعدی»

هم مگر لطف تو گردد عذر خواه بندگان
ور نه معلوم است کز حد میرود تقصیر ما

«خواجوی کرمانی»

هرکه جنباند کلید شرع را بر وفق طبع
طبع نگشاید به رویش جز در ادبار را

«جامی»

parädox · 26/9/21

هر که از زنگ دوئی آیینه را سازد پاک
بیند از چشم غزالان نگه لیلی را

«صائب»

هرشب ز عشق روی تو ای آفتاب روی
از دود آه تیره کنم روی ماه را

«شوریده شیرازی»

هر سحر صد ناله و زاری کنم پیش صبا
تا ز من پیغامی آرد بر سر کوی شما

«فخرالدین عراقی»

parädox · 26/9/21

هزاران فرسخ از من ظاهرا دور است و من امشب
بیادش تا سحر خوشبو نمایم بسـ*ـتر خود را

«ابوالقاسم لاهوتی»

هر که در آتش سودای تو امروز بسوخت
ظاهر آنست که فردا بود ایمن ز عذاب

«خواجوی کزمانی»

هیچ قفلی را نیست در بازار امکان بی کلید
بستگی ها را گشایش از در یزدان طلب

«صائب»

parädox · 26/9/21

هین سخن تازه بگو تا دو جهان تازه شود
وارهد از حد جهان بی حد و اندازه شود

«مولانا»

هر که را جامه ز عشقی چاک شد
او ز حرص و جمله عیبی پاک شد
«مولانا»

هرگز نمیرد آنکه دلش زنده شد به عشق
ثبــت اســت بر جریــده عالــم دوام مــا

«حافظ»

moh@mad · 27/9/21

هر نفسی شور عشق در دو جهان افکنی
آتش سودای خویش در دل و جان افکنی
جان و دل خسته را ز آرزوی خویشتن
گه به خروش آوری گه به فغان افکنی

عطار

هر گه که نظر بر گل رویت فکنم
خواهم که چو نرگس مژه بر هم نزنم

سعدی

هیچم آرام دل از زلف دل آرام نماند
نازم این حلقه کزو هیچ دل آرام نماند
نام نیک ار طلبی گرد خرابات مگرد
که در این کوچه کسی نیست که بدنام نماند

فروغی

paeez81 · 1/10/21

هین سخن تازه بگو تا دو جهان تازه شود :aiwan_light_heart:

وارهد از حد جهان بی حد و اندازه شود

«مولانا»

هر که را جامه ز عشقی چاک شد :aiwan_light_heart:

او ز حرص و جمله عیبی پاک شد
«مولانا»

هرگز نمیرد آنکه دلش زنده شد به عشق :aiwan_light_heart:

ثبــت اســت بر جریــده عالــم دوام مــا

«حافظ»

همه کس طالب یارند چه هشیار چه سرخوش :aiwan_light_heart:

همه جا خانه عشق است چه مسجد چه کنشت
«حافظ»

هزاران معنی باریک باشد بیت ابرو را :aiwan_light_heart:

به غیر از مو شکافان کس نفهمد معنی او را
«صائب»

moh@mad · 4/11/21

paeez81 گفت:
هین سخن تازه بگو تا دو جهان تازه شود وارهد از حد جهان بی حد و اندازه شود

«مولانا»

هر که را جامه ز عشقی چاک شد او ز حرص و جمله عیبی پاک شد
«مولانا»

هرگز نمیرد آنکه دلش زنده شد به عشق ثبــت اســت بر جریــده عالــم دوام مــا

«حافظ»

همه کس طالب یارند چه هشیار چه سرخوش همه جا خانه عشق است چه مسجد چه کنشت
«حافظ»

هزاران معنی باریک باشد بیت ابرو را به غیر از مو شکافان کس نفهمد معنی او را
«صائب»

هزار شکر که گر غایبی ز دیده ی ما
غم فراق تو با اشک من هم آ*غو*شست

مهدی سهیلی

هر نفسی شور عشق در دو جهان افکنی
آتش سودای خویش در دل و جان افکنی
جان و دل خسته را ز آرزوی خویشتن
گه به خروش آوری گه به فغان افکنی

عطار
هر گه که نظر بر گل رویت فکنم
خواهم که چو نرگس مژه بر هم نزنم
سعدی

SONIA.K · 4/11/21

هرگز نمیرد آنکه دلش زنده شد به عشق
ثبــت اســت بر جریــده عالــم دوام مــا
همه کس طالب یارند چه هشیار چه سرخوش
همه جا خانه عشق است چه مسجد چه کنشت
هرگز نمیرد آنکه دلش زنده شد به عشق
ثبت است بر جریده عالم دوام ما
هرآنکس که در این حلقه نیست زنده به عشق
بر او نمرده به فتوای من نماز کنید
هرکس که بدید چشم او گفت
کو محتسبی که سرخوش گیرد

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

کاربر نیمه حرفه‌ای

کاربر ممتاز

اخراج شده

اخراج شده

اخراج شده

اخراج شده

کاربر ممتاز

کاربر نیمه حرفه‌ای

کاربر ممتاز

مدیر بازنشسته رمان ۹۸

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین