سلسله و دودمان ایزوری (۸۶۷-۷۱۷ میلادی)

The unborn · 25/10/20

چراغ دودمان هرقل، براثر هرج‌ومرج و شورش خاموش شد. آخرین امپراتور، تئودوز سوم، که قادر به اعاده انتظامات نبود، استعفا داد و استراتژ آناتولی، لئون، که طرفدارانش او را دعوت کرده بودند در کلیسای سنت صوفی تاج امپراتوری بر سر گذاشت.
لئون سوم، که از مردم ایزوری آسیای صغیر بود، از سال ۷۱۷ تا ۷۴۱ میلادی سلطنت کرد (لومرل، ۱۳۲۹، ص ۹۴). پدرش دامدار بود و به پرورش گوسفند می پرداخت. چون کار او در زمان ژوستینین رونق گرفت، پانصد گوسفند را با پسرش لئون به امپراتور پیشکش کرد. لئون یکی از محافظان کاخ امپراتور شد و سپس به مقام فرماندهی سپاهیان آسیای صغیر و بعد به امپراتوری رسید (ممتحن، ۱۳۷۰، ص ۷۰۳).
لئون سوم، که به نام عقیده بعضی از مورخان (تئوفان) اصلا ایزوری و شاید از اهالی ژرمانیسه در سوریه شمالی (ناحیه کوهستانی ماراش) بوده است، افسری لایق و کاردان و کارآزموده بود. چون در جنگ‌های اعراب و امپراتوری روم شرقی از خود شجاعت بی نظیری نشان داد و با کمال رشادت و فداکاری در برابر هجوم قشون اعراب دفاع درخشانی از قسطنطنیه کرد، وجهه خوبی در میان توده مردم به دست آورد و، با استفاده از آن با، کمک طرفدارانش، در کلیسای سنت صوفی تاج امپراتوری را بر سر گذاشت (مؤیدی، ۱۳۴۵، ص۱۵۳).
درباره این دوره قضاوت‌های متناقص شده است. در حقیقت، دوره مذکور دنباله منطقی قرن هفتم است. در خارج، مسائل اسلاو، بلغار، عرب، به طور محسوسی دارای همان صفات سابق بودند و از دست رفتن مغرب درنتیجه تاج‌گذاری شارلمانی بود. (لومرل، ۱۳۲۹، صص ۶-۹۵).
درباره ویژگی‌ها و مختصات دوره لئون سوم میان مورخان قرون‌وسطی و قرون جدید تفاوت‌ها و اختلافات فراوان مشاهده می‌شود. مورخان قرون‌وسطی، که موافق تکریم پیکره ها و تصویرهای نقاشی شده مقدس، یا شمایل‌های مریم مقدس، مسیح قدیسان گوناگون بودند، تصویر بدی از او به دست داده‌اند و اقدامات او را ناچیز شمرده اند. اما مورخان قرون جدید سـ*ـیاست‌های او را ستوده‌اند و تصمیم او را مبنی برای بین بردن شمایل مقدسین در داخل کلیساها درخور ستایش و مقدمه‌ای بر نهضت مارتین لوتر که باعث مذهب پروتستان شد دانسته‌اند. این نویسندگان او را در اعداد نابغه‌ها به شمار آورده اند (هاسی، ۱۹۶۶، ص ۶۱).

The unborn · 25/10/20

وقتی لئون سوم به سلطنت رسید، ابتدا درصدد فرونشاندن شورش‌های داخلی برآمد. برای نیل به این مقصود، با روشی بسیار خشن و تند مخالفان و آشوبگران داخلی را سرکوب کرد. سپس، با تغییر مقررات و نشر قوانین جدید مالیاتی، کشاورزی، قضایی و نظامی در تقویت سازمان‌های اداری و لشکری مملکت اهتمام کافی به خرج داد و به اصلاحات دامنه‌داری دست زد. برای اینکه مانند گذشته افراد متجاسر و جاه‌طلب داخلی نتوانند توطئه‌هایی ترتیب دهند، با اختیارات تام و قدرت مطلقه حکومت کرد و به هیچ‌کس اجازه دخالت در اداره امور مملکت را نداد. چنانکه در باب دخالت مجلس سنا در امر حکومت چنین اظهار می‌کرد: این وظیفه امپراتور است که از امانت‌هایی که طبیعت به وی سپرده است نگهداری کند (کوئردان، ۱۹۷۳، ص ۴۴).

نقشه قسطنطنیه
در نامه‌هایی به پاپ می‌نویسد: من پادشاه و نیز پیشوای دینمبرای اصلاحات نظامی و سرکوبی دشمنان داخلی و خارجی، نظام «تمها» را توسعه داد و هر یک از تم‌ها یا ایالت‌ها به اطاعت یک استراتژ درآمدند و با این ترتیب موفق شد اغتشاش و انقلاب مدهش سیسیل را با اعزام سرداری بی رحم و لایق فورا بخواباند. همچنین توانست در ۷۲۰ میلادی قیام آناستاز دوم، امپراتور مخلوع، را به شدیدترین وجه سرکوب و او را به جرم توطئه دستگیر کند و بکشد و امنیت و آرامش را در مملکت برقرار کند. نیز در ۷۱۷ و ۷۱۸ میلادی، با تقویت و تجدید سازمانهای دفاعی مملکت، توانست ارتش نیرومند عرب را، که قسطنطنیه را محاصره و پایتخت راتهدید می‌کرد، شکست سختی بدهد و آن‌ها را وادارد که قسمت غربی آسیای صغیر را تخلیه کنند. با این موفقیت درخشان به پیشرفت اعراب در مشرق پایان داد، همان طور که در ۷۳۲ میلادی شارل مارتل در شهر پواتیه، تعرض اعراب را که از اسپانیا شروع شده بود متوقف گردانید (مؤیدی، ۱۳۴۵، ص ۱۵۴). تاریخ بیزانس کمبریج تعداد سپاه اعراب را۰۰۰/ ۱۸۰ نفر برآورد کرده است که ۲۵۰۰ کشتی آن‌ها را همراهی می‌کرد (هاسی، ۱۹۶۶، ص ۶۳).

The unborn · 25/10/20

ازنظر اصلاحات اقتصادی و مالی کشور به اقدامات و اصلاحات اساسی مبادرت کرد. به دستور امپراتور، دست منتفذان و عناصر ماجراجوی از کارهای مالی کشور و خزانه مملکت کوتاه شد، با جمع آوری و مرکزیت دادن کامل درآمدهای کشور و نظارت دقیق بر هزینه های کشوری پیشرفتهای عظیمی در امپراتوری نسبت به دوران گذشته حاصل شد (مؤیدی، ۱۳۴۵، ص ۱۵۴). برای جبران صدمات و زیانهای وارد شده و از جنگ‌های داخلی و ترمیم خرابی‌های مملکت به افزایش مالیات‌ها فرمان را دو املاک کلیسایی سیسبیل و کالابر را مصادره و نواحی متروک را از نو آباد کرد. خلاصه، می‌توان گفت که لئون سوم، با وضع قوانین مالی، در اندک زمانی موفق شد که، با دلسوزی و دقت کامل در دریافت عواید و پرداخت مخارج، کسری بودجه مملکت را مرتفع سازد.

وسعت امپراتوری بیزانس
برای رونق دادن به مبادلات تجارتی از راه دریا به تنظیم و نشر مجموعه ای اقدام کرد که به قانون رودس؟ معروف شد، چون خسارات وارد شده به کاروانهای تجارتی از تاخت و تاز و دستبرد دزدان دریایی بر طبق قراردادی از طرف دولت جبران می‌شد و از طرف دیگر سود حاصل نیز به طرز عادلانه ای بین تجار تقسیم می‌شد. این موجب تشویق بازرگانان و بهبود وضع اقتصادی مملکت شد (مؤیدی، ۱۳۴۵، ص ۱۵۵).
ازنظر قضایی، تغییرات اساسی مهمی در دادگستری صورت گرفت، با پرداخت حقوق کافی به قضات مراکز فساد و ارتشاء را از مملکت ریشه کن ساخت و قسمتی از مقررات و مواد اساسی قوانین گذشته را که می خواست با عقاید مذهبی خود هم آهنگ سازد تغییر داد، مثلاً شرایط مربوط به ازدواج و یا وظیفه مهمی را که مادران در امر تربیت داشتند با تدوین که یا مجموعه ای تعیین و عملی ساخت (مؤیدی، ۱۳۴۵، ص ۱۵۵).

The unborn · 25/10/20

خلاصه می‌توان گفت که سـ*ـیاست لئون سوم ازنظر اجتماعی و اقتصادی با وضع قوانین روستایی و کشاورزی بسیار مفید آثار مطلوبی به بار آورد، زیرا، بنا بهنظریه ویل دورانت، با آزادی زارعان از نفوذ فئودالیزم جلوگیری کامل شد و اراضی وسیعتری برای کشت در اختیار سربازان قرار گرفت تا به‌جای خدمت نظام به آبادانی مزارع اقدام کنند. اما ازنظر مذهبی یکصد و بیست سال وضع مشرق را مغشوش کرد (۸۴۲-۷۲۶میلادی) و در خارج هم ارتباط روم و قسطنطنیه قطع شد (همان، ۱۳۴۵، ص ۱۵۶).
لئون سوم پسرخود، کنستانتین پنجم ملقب به کرپرونیم، را از سال ۷۴۱ تا ۷۷۵ میلادی در تـ*ـخت و تاج سهیم کرد. او نیز به پدر خود تأسی و پسرش، لئون چهارم، را از ۷۷۵تا ۷۸۰ میلادی با خود شریک کرد. این سه امپراتور سلسله ایزوری را تشکیل می‌دادند که بیش از شصت سال حکومت پایدار برای امپراتوری روم شرقی را تأمین کرد (لومرل، ۱۳۲۹، صص ۹۴).

بخش اول: ایکونوکلاسم (تمثال شکنی)
معنی تحت اللفظی ایکونوکلاسم «شکستن و خرد کردن تصاویر و تمثالها» است. درحقیقت، نهضت ایکونوکلاسم، در بدو امر، همچون واکنشی بود بر ضد پرستش و عبادت تصاویر مقدس و، سپس، واکنشی بر ضد برخی اعمال که آن‌ها را خرافاتی می‌دانستند، از قبیل روشن کردن شمع و سوزانیدن عود و، بالاخره، گاهی حتی بر ضد پرستش حضرت مریم و مقدسین و مخصوصاً پرستش اعضا یا اشیایی که از مقدسین به یادگار مانده بود (لومرل، ۱۳۲۹، صص ۱۰۰-۹۹).

The unborn · 25/10/20

در قرن هشتم، حکومت مبارزه با مالکیت ارضی کلیساها را آغاز کرد. برای قطع نفوذ کلیسا درعین حال، با شمایل پرستی نیز مبارزه می‌شد و به همین مناسبت این جنبش به نام مبارزه با شمایل (ایکونوکلاسم) معروف شد (کاسمینسکی، ۱۳۵۸، ص ۵۳).
پرستش تمثالها به‌تدریج به‌کلیسا راه یافته بود و هر قدمی که در این راه برداشته می‌شد خاطر خرافاتیان را خشنود می‌کرد. لیکن، در آغاز قرن هشتم، که تمثال پرستی به اعلى مراتب آن رواج یافته بود، آن دسته از یونانیان که جرئت کمتری داشتند ترسیدند که مبادا در پشت نقاب عیسویت، دین آبا و اجداد خود را زنده کرده باشند (گیبون، ۱۳۸۱،ج دوم،ص۱۰۵۵).
استفاده از تصاویر مذهبی، خاصه به‌صورت شمایل با تصاویر اولیای مقدس، در اوایل سده ششم چنان دامنه ای گرفت که رفته رفته اتهام بت پرستی از این طرف و آن طرف برضد بیزانس بر سر زبانها افتاد. شمایل پرستان برهان می‌آوردند که شمایل برای پرستش نیست، بلکه از آن برای ارتقای فهم دینی اشخاص بی‌سواد استفاده می کنند.
این نهضت، که در استان‌های آسیای صغیر امپراتوری آغاز شد، مدعی بود که نگهداری پیکره ها و تصویرهای مقدس، یا شمایلهای مریم مقدس، مسیح و مقدسات گوناگونی که در کلیساها، صومعه ها، مغازه‌ها و خانه‌های بیزانس یافت می‌شود، گنـ*ـاه و معصیت به شمار می رود. تمثال شکنان به‌ویژه از آن لحاظ نگران بودند که به نظر می‌رسید مردم این شمایل‌ها را می پرستند، عملی که رنگ و بوی ادیان کلاسیک روم و یونان را داشت (کوریک، ۱۳۸۰، ص ۱۱۴).
لئون سوم در ابتدا به اعتدال و احتیاط پیش رفت و شورایی عظیم از سناتوران و اسقفان تشکیل داد و با موافقت ایشان در ۷۲۶ میلادی قانونی وضع کرد که همه تمثالها را از کلیسا و محراب بردارند و در ارتفاعی مناسب در کلیسا قرار دهند تا مردم همه آن‌ها را ببیند و خرافاتیان را بدان‌ها دسترسی نباشد (گیبون، ۱۳۸۱، ج دوم، ص ۱۰۵۷).

The unborn · 25/10/20

لئون سوم، با صدور دومین فرمان خود در ۷۶۳ میلادی، به دنبال شورای مذهبی که در قسطنطنیه تشکیل شد، تصاویر مذهبی و نماز بردن بر آن‌ها را ممنوع کرد، تا بدان حد که تمثال‌های مسیح و مریم عذرا و قدیسین را نیز منهدم کردند (گیبون، ۱۳۸۱، ج دوم، ص ۱۰۵۸). به دنبال این تصمیم عملیاتی از قبیل خرد کردن تصاویر یا گچ مالی روی آن‌ها و پراکندن یادگارهای مقدسین به وقوع پیوست، امپراتور ضمناً مبارزه شدیدی را بر ضد راهبان، که طبعاً پرحرارت‌ترین مدافعان تصاویر بودند، آغاز کرد. او اموال راهبان را مصادره کرد، صومعه‌ها را به شکل عرضی و غیرمذهبی در آورد و راهبان مقیم صومعه‌ها را بیرون کرد( لومرل، ۱۳۲۹، ص ۱۰۰).
سربازانی که شمایل‌ها را برمی‌داشتند هدف حمله شهروندان خشمگین قرار گرفتند و شورش برپا شد. هنگامی‌که شورشیان، به حمایت از شمایل‌ها، استقلال خود را از قسطنطنیه اعلام داشتند، جنگ داخلی درگرفت بعدها، مسبب شورش، به همراه ناوگانش، به دست نیروی دریایی امپراتوری غرق شد.
در غرب، پاپ گریگوریوس دوم تمثال شکنی و سـ*ـیاست‌های لئون را محکم کرد. لئون، با خارج کردن جنوب ایتالیا از زیر اقتدار پاپ، ضربه متقابل را وارد آورد. از دست رفتن این قلمرو به اعتبار پاپ لطمه زد و اجاره بهای زمینهای متعلق به‌کلیسا و این منطقه را از خزانه او خارج ساخت.
دو امپراتور بعدی نیز تمثال شکن بودند و پسر لئون، کنستانتین پنجم، به‌ویژه مجری بی رحم تمثال شکنی بود. کنستانتین دستور داد هزاران شمایل را نابود کردند و حامیان آن‌ها را شکنجه و قطع عضو کردند و به قتل رساندند. تمثال شکنی سرانجام در ۸۴۳ یعنی ۶۸ سال پس از مرگ کنستانتین، غیرقانونی اعلام شد (کوریک، ۱۳۸۰، صص ۱۵-۱۱۴).

The unborn · 25/10/20

لئون سوم قصد داشت منع تمثال پرستی را، به اعتبار فتوای شورای عمومی مذهبی، یکی از اصول ایمان اعلام کند، ولی تشکیل چنین شورایی نصیب فرزند او، کنستانتین، شد. مذاکرات و احکام بسیاری از شوراهای ایالتی مقدمه ای شد برای فراهم آمدن شورایی عمومی در حومه قسطنطنیه، در ۷۵۴ میلادی، که متشکل از جمع عظیم سیصد و سی و هشت اسقف از اروپا و آناتولی بود، زیرا که اسقفان انطاکیه و اسکندریه بندگان خلیفه بودند، ازاین‌رو، پاپ جماعات کاتولیکی مذهب ایتالیا و مغرب را از مشارکت در امور مذهبی با یونانیان مسیحی باز داشته بود. پس از شش ماه مشاوره، سیصد و سی و هشت اسقف به اتحاد رای فتوایی امضا و صادر کردند که هر علامت مشهودی برای نمایاندن مسیح کفر است و ارتداد، مگر عشای ربانی، و نماز بردن بر تمثال‌های اولیای دین باعث فساد مسیحیت و تجدید مذهب بت پرستی است و اگر کسی از تحویل دادن اشیای مورد پرستش که در نزد خود دارد امتناع ورزد، از شریعت و امپراتوری نافرمانی کرده و مجرم است (گیبون، ۱۳۸۱، ج دوم، ص ۱۰۵۸).پاپ گریگوری دوم این تصمیم را غیرقانونی اعلام کرد و از پذیرش آن سرباز زد (هاسی، ۱۹۶۶، صص ۷۱-۷۰).
مردم مشرق از پرستش تمثال‌های مقدس به‌شدت اکراه داشتند، اما ایتالیاییان، که مردمی متعصب بودند، با قوت هر چه تمامتر از تمثال پرستی دفاع می‌کردند و صور قدیسین را عزیز و گرامی می داشتند. (گیبون، ۱۳۸۱، ج دوم، ص ۱۰۶۲). لئون سوم و جانشینان او را به همین مناسبت بت شکن لقب داده اند (دولاندلن، ۱۳۷۰، ص ۳۵۳). مورخان و نویسندگان نظریات مختلفی در این باب ابراز داشته اند. در اینجا عقاید بعضی از آن‌ها را آورده ایم (مؤیدی، ۱۳۴۵، ص ۱۰۲). سلسله و درمان ایزوری واسیلیف، مورخ روسی، مبارزه با تصویر پرستی را عملی سـ*ـیاسی دانسته به نظر شوارزلز، لئون سوم با اقدام به این کار می خواسته ملت بیزانس را از قید و تسلط کلیساها آزاد کند. زیرا کلیسا، با استفاده از این کار (پرستش تصاویر) قدرت روزافزون خود را بر عوام الناس افزایش می‌داد.المبارد، مورخ فرانسوی، نیز معتقد بود که لئون سوم از این طریق در نظر داشت که از پیشرفت بت پرستی جلوگیری نماید.

The unborn · 25/10/20

شارل دیل مورخ فرانسوی و بوری مورخ انگلیسی اتخاذ این سـ*ـیاست مذهبی را با اصلاحات سـ*ـیاسی و اجتماعی توأم دانسته‌اند و معتقدند که لئون سوم، با مبارزه با بت‌پرستی قصد داشته مالکیت آن زمان را، که با توسعه یافتن صومعه‌ها در بیزانس به وجود آمده بوده تضعیف کند، زیرا افزایش قابل ملاحظه راهبان و صومعه ها و قدرت و ثروت و امتیازات آن‌ها خطرهای بزرگی را ازنظر اقتصادی کشور در برداشت و ازنظر اجتماعی رقابت غیرقابل اعتراضی بین هیئت مذهبی بسیار مقتدر و ثروتمند و هیئت غیرروحانی، که از این نعمت و آسایش ازلحاظ ثروت دنیوی دور بود، وجود داشت. پس منسوخ کردن پرستش تصاویر به‌منظور پیشگیری از خطرهای سـ*ـیاسی، اقتصادی و اجتماعی کشیشان و راهبان بسیار به موقع بوده است.
ویل دورانت نیز در این مورد می‌نویسد (دورانت، ۱۳۷۳، صص ۷-۵۴۶): در اوان مسیحیت، کلیسا هرگونه تمثالی را به‌منزله بازمانده شرک مردود می‌شمرد و به مجسمه‌هایی که مشرکان، به‌منظور نمایش دادن خدایان می‌ساختند، با نفرت نگریسته بود.

ویل دورانت
اما پیروزی مسیحیت، در دوران کنستانتین، و نفوذ محیط، سنتها، و پیکره سازی یونان در قسطنطنیه و شرق هلنیستی از این مخالفت کاسته بود. در میان مردم، تصویرها و پیکره‌ها و یادگارهای متبرک پرستش می‌شد. مردم در برابر آن‌ها به سجده می‌افتادند، آن‌ها را می بـ*ـو*سیدند، در برابرشان شمع و عود و عبیر می سوزاندند، تاج گل بر سر آن‌ها می نهادند و از نفوذ غیبی آن‌ها انتظار معجزات داشتند. در عالم مسیحی یونانی در همه جا تمثال‌های متبرک دیده می‌شد: در کلیساها، صومعه ها، خانه‌ها و دکانها و حتی روی اثاث منزل و زیورآلات کوچک و لباسهایی که به تن می‌کردند. لئون سوم از این زیاده رویهای عامیانه آزرده خاطر بود. در نظر او چنان مینی که شرک می رود تا با این شیوه بر مسیحیت چیره شود و نیش و کنایه هایی را ی مسلمانان، یهودیان و فرقه های مسیحی بر ضد خرافات جماعات اصیل آیین اظهار داشته بود به‌خوبی احساس می‌کرد. او، برای تضعیف نفوذ راهبان در مردم و حکومت و برای جلب حمایت نسطوریان و پیروان مذهب وحدت طبیعت، شورایی بزرگ از اسقفها و سناتورها تشکیل داد و با موافقت آنان در ۷۲۶ میلادی فرمانی را اعلام داشت که طبق آن مقرر شد هرگونه شمایلی از کلیساها برداشته شود؛ نشان دادن تمثال مسیح و مریم عذرا به‌کلی ممنوع و دستور داده شد که روی نقاشیهای دیوارهای کلیساها را گچ اندود کنند.
برخی از روحانیون عالیمقام از این فرمان پشتیبانی کردند، اما روحانیون دون پایه تر و راهبان، زبان به اعتراض گشودند و مردم سر به شورش برداشتند. افسران سپاه امپراتوری را از ونیز، راونا و روم بیرون کردند و شورایی مرکب از اسقفان غربی، که ازجانب پاپ گرگوریوس دوم احضار شده بود، بی آنکه از شخص امپراتور نامی ببرد، تمثال شکنان را لعن و تکفیر کرد.

The unborn · 25/10/20

بخش دوم: کنستانتین پنجم (۷۷۵-۷۴۱ میلادی)

پس از مرگ لئون سوم در ۱۸ ژوئن ۷۴۱ میلادی، پسرش، کنستانتین پنجم که شریک او در امپراتوری بود، به سلطنت نشست. او شدیدا با شمایل پرستی مخالف و از آن متنفر بود. از همین روست که طرفداران شمایل پرستی از او بد گفته اند و اقدامات او را حقیر شمرده اند، هر چند که آن‌ها نیز معترضند که او در بین مردم محبوبیت داشته و او را سرداری بزرگ و خردمند دانسته‌اند (هاسی، ۱۹۶۶، بخش اول، ص ۷۲). چون او در عقیده مذهبی خود تعصب فوق‌العاده ای نشان می‌داد، اکثر مورخان و وقایع نگاران چندان نظر خوبی درباره او نداشته اند. به همین سبب، به او لقب کپرونیم یا سرگین داده اند. تئوفان در باب این وجه تسمیه چنین می‌نویسد (مؤیدی، ۱۳۴۵، ص ۱۷۱): کنستانتین پنجم، برعکس دیگر امپراتوران که شکار و اسب سواری را دوست می داشتند، بیشتر وقت خود را در طویله امپراتوری به تماشای اسبها می گذراند و بوی پهن نیز به مذاق وی خوشایند بوده است.

مورخ دیگر ارمنی در این زمینه می‌نویسد (مؤیدی، ۱۳۴۵، ص ۱۷۲): بعد از مرگ لئون سوم، کنستانتین پنجم که ملقب به کابالینوس بود به سلطنت رسید. قشون عرب در کنار رود هالیس با او در جنگ بود. کنستانتین فرمان داد که پهن زیادی جمع آوری کنند و به رودخانه بریزند. از منظره رودخانه اعراب به وحشت افتادند، زیرا تصور کردند که عده قشون امپراتور رو به فزونی گذاشته و آن‌ها از ترس فرار کردند. در باب نظر بالا می‌توان چنین حدس زد که شاید امپراتور با این عمل می خواسته است که یک حیله جنگی به کار ببرد، چنان که در یونان قدیم نیز به چنین کاری دست زده شده است و جزئیات آن در آناباز گزنفون دیده می‌شود. بدین معنا که یونانیان برای اینکه به دشمن نشان دهند که سپاه فراوانی در اختیار دارند، پهنها را جمع می‌کرده و در رودخانه ریختند.
کنستانتین پنجم سـ*ـیاست پدر خود را تعقیب کرد و شورش‌ها را فرو نشاند (دولاندلن، ۱۳۷۰، ص ۳۵۳). او وظیفه خود می دانست که قدرت نوپای بلغارها را که به خطرناک بودن آن پی برده بود نابود سازد. او خود شخصاً در چند جنگ با بلغارها فرمانده بود و حتی در پیکار بزرگی که، در ۷۶۲ میلادی، در شهر آنکیالوس، درگرفت پیروز شد، اما سرانجام شکست خورد و در زمان ایرن، بلغارها امپراتوری را مجبور کردند که به ایشان باج بدهد (مؤیدی، ۱۳۴۵، ص ۱۷۲).

The unborn · 25/10/20

ازنظر مذهبی او شورایی مرکب از اسقفهای کلیسای شرقی، که به اشاره او (در ۷۵۴ میلادی) در قسطنطنیه تشکیل شد تمثال پرستی را به منزله «اعمل شنیع» محکوم کرد و فتوا داد که شیطان بت پرستی را بدین وسیله دوباره رواج داده است و «نقاش جاهلی» را که با دستهای نجس خود چیزی را صورت می بخشد که فقط قلب باید به آن معتقد باشد، تخطئه کرد و مقرر داشت که کلیه تمثال‌های کلیساها محو و نابود شوند. کنستانتین این امریه را بدون هیچ دوراندیشی با اعتدالی به اجرا گذاشت و راهبانی را که مقاومت می ورزیدند به زندان فرستاد و شکنجه داند. بار دیگر چشم‌ها از کاسه درآمد، زبان‌ها بریده شد، بینی‌ها کنده شد؛ به طریق را شکنجه دادند و سر از بدنش جدا ساختند
(۷۶۷ میلادی). کنستانتین پنجم صومعه ها و دیرها را بست، اموال آن‌ها را ضبط کرد، ابنیه آن‌ها را به مصارف غیرروحانی اختصاص داد و اراضی متعلق به صومعه ها را به مقربان خویش بخشید. حکمران افسوس، با تصویب خود امپراتور، راهبان و راهبه های آن ایالت را به دور هم جمع کرد و آن‌ها را مجبور ساخت که یا با یکدیگر وصلت کنند یا به مرگ تن در دهند. تعقیب و آواز این جماعت مدت پنج سال (۷۷۱-۷۶۵ میلادی ادامه داشت.
کنستانتین فرزند خود، لئون چهارم، را واداشت تا سوگند یاد کند که خط مشی تمثال شکنانه او را ادامه دهد (دورانت، ۱۳۷۳، ص۵۸۴). در مورد مرگ امپراتور می نویسند (مؤیدی، ۱۳۴۵، ص ۱۷۳): در بهار ۷۷۵میلادی که کنستانتین پنجم از نهمین جنگ با بلغارها مراجعت می‌کرد، به تب شدیدی دچار شد. او را به آرکادیو پلیس می برند و به کشتی سوار می کنند تا به نیکومدی ببرند. ولی در چهاردهم سپتامبر ۷۷۵ فوت می‌کند. او ۵۶ سال سن و سی و چهار سال و دو ماه و بیست و شش روز سلطنت کرد و در سن آپوتر دفن گردید، ولی در زمان سلطنت میخاییل سوم در ۸۵۵ میلادی جسد او را از خاک درآوردند و آتش زدند.

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

مدیر ارشد بازنشسته رمان ۹۸

مدیر ارشد بازنشسته رمان ۹۸

مدیر ارشد بازنشسته رمان ۹۸

مدیر ارشد بازنشسته رمان ۹۸

مدیر ارشد بازنشسته رمان ۹۸

مدیر ارشد بازنشسته رمان ۹۸

مدیر ارشد بازنشسته رمان ۹۸

مدیر ارشد بازنشسته رمان ۹۸

مدیر ارشد بازنشسته رمان ۹۸

مدیر ارشد بازنشسته رمان ۹۸

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین