عاشقانه‌های سمیه صباح

ASaLi_Nh8ay · 28/2/20

راهبری می دانست رویای مرا
کوچه ای را نشان داد به من
پُرِ خانه هایِ خاموشِ تنهایی
و این شد
آغازِ بی انجامِ آشنایی پاهای برهنه
با زمینِ سنگستان
و خرده شیشه هایِ شکستۀ بی رنگ
و آرزویِ تابشِ روشنایی

ASaLi_Nh8ay · 28/2/20

دوان دوان آمدم
تا سَرِ آن کوچه
پا نهادم بر همه شیشه و سنگ
و ایستادم
روبروی خانه ای
که از پشت پنجره اش پیدا بود قالی گُلداری؛
در بگشود به رویِ منِ خسته، نازنین دلداری
و گفت:
– سلام
– سلام

و زمان رفت عقب
سیبی از شاخه فروافتاد در آب
گذر کردم از کنار حوض
و کاشی هایِ آبیِ فیروزه ایِ تَر ...

ASaLi_Nh8ay · 28/2/20

و
نیم دور
در کوچه باغِ تَرِ کودکی،
و هر گام
می فشرد
شاهرگِ زمان را
و ریه هایِ آماسیده یِ زمان
می شوند لبریزِ آب

ASaLi_Nh8ay · 28/2/20

دَر
نگاهی ساده و کنجکاو
که می خزد آرام، آرام بَر
چرخشِ پرچم ها رویِ بادنمای کاغذی
هاشورزنی با مداد رنگی
سایه هایِ اکلیلی
حاشیه هایِ رنگی و ریشه دارِ چارقدِ مادربزرگ
و فصلِ مشترکِ حبابهایِ شفاف و معلقِ صابون
دَر شیارهایِ هوا

ASaLi_Nh8ay · 28/2/20

دَر
روزهایِ بَراقِ سرشار از
نغمه یِ چکاوک و چلچله
قصه و خاطره
افسانه یِ چهل گیس بانو
و دوستی هایِ بلورین

و دَر
قطره هایِ الماسی که می چکند نم نم
از آسمانِ اَبریِ چشم
برایِ مشقهایِ نانوشته
پژمردنِ گُلهایِ یاسمنِ گُلدان لَبِ طاقچه
کوچِ پرستوهایِ شهر
و مرگِ ماهی هایِ دریاچه یِ کبود

ASaLi_Nh8ay · 28/2/20

–سلام!
دستهایِ معصومِ آشنا با
نخِ بادبادکهایِ مقوایی
قایقهایِ کاغذی شناور در آبگیر
قندیلهایِ یاقوتیِ آویزان از تاک
و پنجره هایِ باز
تا شریانِ خانه شود پُر از
ریزشِ گُرگُر تکه هایِ نور
و بویِ بهارنارنج

ASaLi_Nh8ay · 28/2/20

–سلام!
دستهایِ کوچکِ نوازشگرِ
گلهایِ اقاقیای سفیدِ باغچه
و گیلاسهایِ سرخِ اشتیاق.
مسافر، منتظرِ بدرقه است!
آب هم،
-در کاسه یِ گِلیِ لَبِ حوض-
تا بگویید: به اُمیدِ دیدار!
و پلکهایِ نازکِ سنگین
از هجومِ خوابِ رنگین
تا دانه دانه
بشمرید ستاره ها را

ASaLi_Nh8ay · 28/2/20

–سلام!
اَشکهایِ همزادِ باران
گیسوهایِ درهم و تابدار
-عشق هایِ چنگِ نسیمِ بی قرار-
سکه هایِ نقره ایِ رقصان
بَر جبینِ دخترکانِ ایلیاتی
-گُلدُخت و گُلچهره و گُلپاره و گُلنار-
و انگشتهایِ بازیگوشِ خاک آلود

ASaLi_Nh8ay · 28/2/20

– سلام!
آیینه یِ میناکاریِ احساسِ بی زنگار
و اندیشه یِ پاک از غبارِ پندار
که می فهمد
سرخیِ ریخته بَر گونه هایِ خیسِ پدر
وقتی که می آید دستِ خالی از دَر

ASaLi_Nh8ay · 28/2/20

و لغزش:
ریختنِ لیوانِ آب، تویِ برکه یِ نیلیِ قالی
خط خطی کردنِ گُلهایِ کاشی
دست چین کردنِ میوه هایِ کالِ سَردرختی
یا پَراندن همسایه از لانه یِ خوابِ نیمروزی
در هیاهویِ
قایم موشک
و لِی لِی
و تاب بازی
بَر طنابِ بسته به گَردنِ کُلُفتِ چنار.

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

مدیر بازنشسته رمان ۹۸

مدیر بازنشسته رمان ۹۸

مدیر بازنشسته رمان ۹۸

مدیر بازنشسته رمان ۹۸

مدیر بازنشسته رمان ۹۸

مدیر بازنشسته رمان ۹۸

مدیر بازنشسته رمان ۹۸

مدیر بازنشسته رمان ۹۸

مدیر بازنشسته رمان ۹۸

مدیر بازنشسته رمان ۹۸

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین