گردشگری استان فارس

haniye anoosha · 9/8/19

مسجد وکیل

درباره مسجد وکیل
این مسجد زیبا که ساخت آن در دوره زندیه به دستور کریم خان آغاز شد تنها مسجد اصلی شهر است که از اواخر دوره زندیه تا به امروز باقی مانده است. در کنار در ورودی دو ایوان بزرگ به سمت شمال و جنوب، یک حیاط باشکوه که دور تا دور آن با شاه نشین و هشتی های کاشی کاری شده پوشانده شده است و یک حال مخصوص نمازگزاران که با 48 ستون منحنی دربرگرفته شده است قرار دارد که مجموعه مسجد را شکل می دهند.
در داخل محل نمازگزاران محرابی وجود دارد که از سنگ مرمرهای یک تکه ساخته شده که گفته می شود از آذربایجان به این مکان آورده شده اند. برخی از کاشی کاری ها و دیگر تزئینات مسجد نیز در اوایل دوره قاجار به این بنا افزوده شد.

haniye anoosha · 9/8/19

محله سنگ سیاه

درباره محله سنگ سیاه
«سنگ سیاه» نام محله‌ای بسیار قدیمی در شیراز است که وجه تسمیه آن به دلیل وجود سنگ سیاه چهار گوشی است که در محوطه آرامگاه سیبویه قرار دارد. از تاریخچه این سنگ اطلاعات دقیقی در دست نیست ولی در گذشته مردم شیراز برای شفا یافتن به این سنگ مراجعه می‌کرده‌اند.
در این محله قدیمی با کوچه‌های تنگ و باریک، همچنان زندگی جریان دارد و عمر برخی از خانه‌های آن به 100 سال می‌رسد.

haniye anoosha · 9/8/19

درباره مسجد نصیرالملک
از مدرسه خان به سمت پایین خیابان که بروید به مسجد نصیر الملک می رسید مسجدی که بی اغراق می توان گفت زیباترین و دیدنی ترین مسجد در جنوب ایران است. این مسجد که از بناهای دوران قاجار به شمار می‌رود و در سال 1293 تا 1305 توسط «حسنعلی نصیرالمک» ساخته شد کمی تأثیر پذیرفته از معماری عثمانی است.
توصیه می کنیم در بازدید از مسجد، مقرنس کاری طاقی ورودی که به وسیله کاشی های هفت رنگ انجام شده و سنگ نوشته شعری از شوریده شیرازی در کتیبه سردر را از دست ندهید.

haniye anoosha · 9/8/19

درباره موزه سنگ های تاریخی هفت تنان
تکیه هفت تنان که یکی از بناهای دوره زندیه می باشد، باغ مصفایی است در شمال آرامگاه حافظ در دامنه کوه تـ*ـخت ضرابی ( کوه چهل مقام ) که علت نامگذاری آن به هفت تنان وجود هفت قبر عارف گمنام در این مکان است که کریم خان روی هر کدام از این قبور سنگ قبر بزرگی بدون کتیبه نصب کرده است .
در تالار بنا پنج مجلس با رنگ و روغن بر روی گچ نقاشی شده که به سهم خود از شاهکارهای نقاشی دوران زندیه است. این تصاویر در سال 1336 و 1337 ه.ش توسط نقاش و هنرمند فقید محمد باقر جهانمیری به همان طرح و نقش قدیمی اش تعمیر و مرمت گردید.
در حال حاضر از این عمارت و باغ به عنوان موزه سنگ های تاریخی استفاده می شود .
سنگ های موجود در این موزه متعلق به قرون 3 تا 11 ه.ق است که با انواع خطوط کوفی، ثلث، نستعلیق، دیوانی، توقیع، تعلیق، نسخ و ... تزئین شده اند.

haniye anoosha · 9/8/19

درباره باغ و عمارت نارنجستان قوام
این باغ که به لحاظ وسعت کوچکترین ولی به لحاظ زیبایی کمی از بزرگترین باغ های شیراز ندارد محل اقامت قوام الملک شیرازی بوده و در حدود سال 1300 ه.ق به وسیله محمدرضا خان قوام الملک –از متمولین زمان قاجار- ساخته شد و چون درختان نارنج زیادی در آن می رویید به «نارنجستان» معروف شد.وسط حیاط آب نمایی قرار دارد که دو باغچه مملو از درختان نخل و نارنج آن را احاطه کرده است. در جلوی عمارت نیز حوض بسیار بزرگی با لبه های سنگی قرار دارد که نمای عمارت در آن منعکس شده و هنر معماری زیرکانه چهل ستون اصفهان را تداعی می کند.
ساختمان این عمارت دو قسمت است: ساختمان جنوبی و ساختمان شمالی که این ساختمان عمارت اصلی و مهم نارنجستان است.این عمارت شاهکار معماری، حجاری، نقاشی، گچ بری و آئینه کاری دوران قاجار است .
حال ورودی آیینه کاری شده به اتاق هایی منتهی می شود که با ترکیبی بی نظیری از منبت کاری و کاشی کاری با پنجره های شیشه کاری منقش تزئین شده بطوریکه نفس هر بیننده ای را در سـ*ـینه حبس خواهد کرد.
سقف طبقه دوم با تیرک های چوبی پوشیده شده که روی آن ها نقاشی هایی به سبک اروپایی نقش بسته است.
اگر می خواهید فقط یکی از عمارت های قجری را در شیراز ببینید ما این عمارت زیبا و خوش نقش و نگار را به شما پیشنهاد می دهیم.

haniye anoosha · 9/8/19

درباره سرای مشیر
سرای مشیر یا سرای گلشن از آثار دوره قاجاریه در شیراز است که در انتهای جنوبی بازار وکیل قرار گرفته‌است. این سرا که دارای طرح و نقشه‌ای دایره‌ای (هشت گوش) است، توسط میرزا ابوالحسن‌خان مشیرالملک ساخته شده است.
معماری این بنا برگرفته از معماری کاروانسراهای دوره صفویه است که به مرور زمان تخریب شد ولی در زمان پهلوی به دستور فرح دیبا، کاشی‌های ریخته و درک‌های فرسوده و شکسته‌ این بنا مورد مرمت قرار گرفت و به شکل امروزی در آمد. رنگ زرد و طرح‌های گلدانی معرف سبک اختلاط است که بیننده را به دوره ی قاجار می کشاند.

ویژگی معماری
این بنا به شکل هشت ضلعی است که اتاق‌ها در هشت ضلع آن قرار گرفته‌اند. در وسط حیاط نیز حوض بزرگ هشت ضلعی ای قرار دارد که لبه و پاشویه آن از سنگ‌های مختلف یکپارچه ساخته شده‌است و در آن سه فواره وجود دارد. در چهار طرف این حوض، باغچه‌هایی قرار گرفته و در آن درخت نارنج پرورش یافته‌است.
در ضلع شرقی و غربی حیاط، مغازه‌ها و راهروهایی وجود دارد که دری مغازه‌ها همگی ارسی‌های چوبی است که با شیشه‌های رنگی تزیین شده‌اند.
سردر ورودی سرای مشیر دارای دو طبقه کاشی‌کاری‌ شده‌است که چند لچکی نیز در آن قرار دارد. در بالای آن نیز، به جهت نورگیری حجره‌های طبقه دوم سرا، پنجره‌ای مشبک از آجر قرار گرفته‌است.
بالای بام نیز از قطعات سنگ یکپارچه تهیه شده‌است. در دو طرف نمای سردر ورودی، دو اسپره کاشی‌کاری‌ شده وجود دارد و بالاتر از آن، مقرنس‌هایی از کاشی قرار گرفته‌است.
در زیر آن کتیبه‌ای کاشی‌کاری‌ شده با زمینه لاجوردی و خط نستعلیق عبارت سرای گلشن بنای مرحمت پناه حاجی میرزا ابوالحسن‌خان مشیرالملک شیرازی را نشان می‌دهد. در پایین کتیبه، دو سنگ مرمری قرار گرفته که بر روی آن‌ها در سه سطر عبارتی در بیان اهداف تأسیس سرا، حجاری شده‌ و در پایان نیز تاریخ 1282 ه. ق قید شده‌است. در دو طرف این دو سنگ، دو حاشیه کاشی‌کاری‌ مزین به شاخ و گل و برگ، قرار گرفته‌است.

سازمان میراث فرهنگی، این بنا را در سال 1347 ه. ش . با شماره 424 به ثبت تاریخی رسانید.

haniye anoosha · 9/8/19

درباره آرامگاه سعدی
همین که نام شیراز را می شنوی اولین چیزی که ذهنت را پر می کند نام حافظ و سعدی است. سعدی شیرازی بی تردید بزرگترین شاعری است که پس از حکیم ابوالقاسم فردوسی آسمان ادب فارسی را به نور خود روشن ساخته است. وی در اوایل سده هفتم هجری قمری در میان خاندانی که از عالمان دین بودند، در شهر شیراز متولد شد. مقدمات علوم ادبی و شرعی را در همان شهر آموخت و سپس برای ادامه تحصیلات به بغداد رفت و در مدرسه معروف نظامیه آن شهر به تعلیم مشغول شد.
پس از گذراندن ایام تحصیل در بغداد، سفرهای طولانی خود را در حجاز، شام، لبنان و روم آغاز کرد و بر وفق گفتار خویش، در اقصای عالم گشت و با هر کسی ایام را به سر برد و به هر گوشه ای تمتعی یافت و از هر خرمنی خوشه ای برداشت. سفری که وی در حدود سال 620-621 هجری قمری آغاز کرده بود در سال 655 هجری قمری مقارن با ایام حکمرانی اتابک ابوبکر بن سعد بن زنگی از «اتابکان سلغری» با بازگشت به شیراز پایان پذیرفت و حاصل این سفرها چیزی نبود جز دو شاهکار نامی اش بـ*ـو*ستان و گلستان.او در بین سال های 691 و 694 هجری قمری در شیراز وفات یافت و در دامنه کوهی به نام پهند به خاک سپرده شد. بنای کنونی با اقتباس از کاخ چهل ستون در اصفهان و ابنیه قدیم دیگر توام با معماری جدید در دوره پهلوی و به سال 1331 خورشیدی ساخته شد.

haniye anoosha · 9/8/19

درباره پل رودخانه خشک (علی بن حمزه)
روزگاری مردم اولیه شیراز در حاشیه این رود که «خرم دره» نام داشت و امروزه به «رودخانه خشک» معروف است دور هم جمع و مشغول گذراندن زندگی روزمره خود بودند. اندک اندک این جمعیت گسترش یافت و به دشت شیراز کشیده شد و شیراز کنونی را به وجود آورد.این رودخانه، رودخانه ای فصلی است که برای گذر از آن پل های متعددی روی آن زده شد که از جمله آن ها پل رودخانه خشک یا علی ابن حمزه است که معماری آن به دوره زندیه باز می گردد. لازم بذکر است مکان این نقطه روی نقشه حدودی است.

haniye anoosha · 9/8/19

حسینیه مشیر
درباره حسینیه مشیر
حسینیه مشیر در قسمت شمالی خانه مسکونی «مشیرالملک» بنا شده و عمارت ایوانی آن نیز ساختمانی بزرگ با باغی بسیار وسیع و زیبا داشته که هم اکنون بقایای آن برجای مانده است.این حسینیه که توسط «حاج میرزا ابوالحسن خان مشیرالملک» بنا نهاده شد، به عزاداران امام حسین (ع) در ماه‌های محرم و صفر غذا می‌داده‌است و در ماه مبارک رمضان نیز به روزه داران سحری. اما بعد از فوت مرحوم مشیر، قسمتی از ظرف‌ها و وسایل حسینیه به سرقت رفتند و قسمتی از آن‌ها از طرف ورثه مشیر به موزه‌ آستانه احمد بن موسی شاه چراغ اهدا شدند.حسینیه همچنین دارای شاه نشینی در قسمت شمالی است که هنگام برگزاری مراسم، خود مشیر و سران و بزرگان شهر یا میهمانان خصوصی او برای تماشا در آنجا می‌نشستند.در بالای سردر کتیبه به خط زیبای ثلث بر سنگی از مرمر این متن نقاشی شده‌است: «بسم الله الرحمن الرحیم، قل هو الله احد، الله الصمد، لم یلد و لم یولد و لم یکن له هو کفواً احد. فالله خیراً حافظا و هو ارحم الراحمین».

haniye anoosha · 9/8/19

درباره آرامگاه شاهچراغ
آرامگاه شاهچراغ، آرامگاه سید میراحمد بن موسی کاظم (ع) یکی از 17 برادران حضرت رضا (ع) - است که توسط خلیفه وقت در شیراز به شهادت رسید. اولین بار در سال 745 ه.ق تاشی‌خاتون، مادر شاه ابواسحاق فرمانروای فارس، مقبره ای بزرگ به همراه مدرسه ای در کنار آن بنا نهاد ولی بیشتر آنچه که امروزه می بینید به اواخر دوره قاجار و دوره انقلاب اسلامی باز می گردد که در حال حاضر نیست در حال توسعه می باشد.ویژگی‌های شخصیت احمد (ع)
: حضرت احمد (ع) در نزد پدرش امام موسی کاظم(ع)، از جایگاه و احترام ویژه‌ای برخوردار بوده‌است. نوشته‌اند که حضرت احمد، مردی کریم، جلیل القدر، بزرگوار و پارسا بود. حضرت امام موسی کاظم (ع) به دلیل علاقه‌ای که به حضرت احمد (ع) داشت، ملکی به نام یسیره را به او هدیه کرد، ملکی که بعدها حضرت احمد (ع) آن را فروخت و به وسیله آن هزار اسیر را آزاد کرد.
شهادت احمدبن موسی (ع)
بنا به دستور قتلغ خان، سربازان وی به پناهگاه حضرت احمدبن موسی (ع) حمله ور شدند آن حضرت، شجاعانه در برابر سربازان به دفاع از خود پرداخت. دشمنان که از پس او برنمی‌آمدند، دیوار پشتی مخفی‌گاه حضرت را خراب کرده و به درون خانه او نفوذ کردند و از پشت سر با شمشیر، فرق مبارک آن حضرت را شکافتند و سپس خانه را بر بدن مطهر او ویران کردند، این واقعه در تاریخ 17 رجب رخ داده‌است.تاریخچه آرامگاه :احمدبن موسی(ع)
در سال 745 (ه. ق) مادر شاه شیخ ابواسحاق اینجو پادشاه فارس، ملکه تاشی‌خاتون اقدامات نیکویی بر بارگاه آن حضرت انجام داد. این بانوی نیکوکار، اقدام به بهسازی بارگاه کرد و در عرض 5 سال از سال 745 تا 750 (ه. ق) آرامگاهی وسیع و گنبدی بلند بر آن ساخت. همچنین در جنب آرامگاه، مدرسه‌ای وسیع بنا کرد. او همچنین تعداد زیادی از مغازه‌های بازار نزدیک حرم و ملک میمند فارس را وقف بر این آستان مقدس کرد.
ابن بطوطه جهانگرد مراکشی که در سال 748 (ه. ق) برای بار دوم به شیراز سفر کرده، در سفرنامه خود درباره اقدامات ملکه تاشی‌خاتون و توصیف آرامگاه، چنین نوشته‌است:
این آرامگاه در نظر شیرازی‌ها احترام تمام دارد و مردم برای تبرک و توسل به زیارتش می‌روند. تاشی‌خاتون، مادر شاه ابواسحاق، در جوار این بقعه بزرگ، مدرسه و زاویه‌ای ساخته‌است که در آن به اطعام مسافران می‌پردازند و عده‌ای از قاریان پیوسته بر سر تربت امام زاده، قرآن می‌خوانند شب‌های دوشنبه، خاتون به زیارت آرامگاه می‌آید و در آن شب قضات و فقها و سادات شیراز نیز حاضر می‌شوند. این جمعیت در بقعه جمه می‌شوند و با آهنگ خوش به قرائت قرآن مشغول می‌شوند. خوراک و میوه به مردم داده می‌شود و پس از صرف طعام، واعظ، بالای منبر می‌رود و تمام این کارها در بین نماز عصر و شام انجام می‌گیرد.
خاتون در غرفه مشبکی که مشرف به مسجد است، می‌نشیند. در آخر هم (به احترام این بقعه) همانند سرای پادشاهان طبل و شیپور و بوق می‌نوازند.
در سال 912 (ه. ق) به دستور شاه اسماعیل صفوی، بهسازی گسترده‌ای بر آرامگاه انجام گرفت. 85 سال بعد بر اثر زلزله سال 997 (ه. ق)، نیمی از گنبد آرامگاه ویران شد که دوباره در سال‌های بعد بازسازی گردید.
در سال 1142 (ه. ق) نادرشاه افشار بهسازی گسترده‌ای بر این آرامگاه انجام داد و به دستور او قندیل بزرگی در زیر سقف و گنبد آویزان کردند. نادرشاه پیش از گرفتن شیراز و غلبه بر افغان‌ها، پیمان بسته بود که اگر در جنگ پیروز شود، بهسازی شایسته‌ای بر این بقعه انجام دهد. بنابراین پس از پیروزی بر افغان‌ها و تسلط شیراز، 1500 تومان پول آن زمان را صرف بهسازی شاهچراغ کرد و قندیل او 720 مثقال وزن داشته که از طلای ناب و زنجیر نقره‌ای ساخته بوده‌اند. این قندیل تا سال 1239 (ه. ق) همچنان آویزان بود.
در زلزله سال 1239 (ه. ق) شیراز با خاک یکسان شد و این آرامگاه نیز به کلی مخروبه گردید، نویسنده تذکره دلگشا که خود شاهد این زلزله بوده‌است چنین می‌نویسد:
گنبد بقعه (شاهچراغ) که از غایت ارتفاع، آفتاب جهان تاب هر روز در نیم روز خود را در سایه آن کشیدی به یک دفعه چنان بر زمین خورد که زمین شکافته و در اعماق خاک فرو‌رفت .. و آن عمارات عالی ... تو گویی همیشه ویران بوده ... .
پس از زلزله، قندیل اهدایی نادرشاه را فروختند و صرف بازسازی آرامگاه کردند.
در سال 1243 (ه. ق) به دستور فتحعلی شاه قاجار، حسینعلی میرزا فرمانفرما، پی‌گیر شد تا کف بقعه را یک متر از سطح زمین بلندتر بسازد. این کار صورت گرفت و به جای استفاده از سنگ و ساروج، آن را از سنگ و آجر و گچ بنا کردند و در آخر ضریحی نقره‌ای بر مزار مطهر نصب کردند. در سال 1269 (ه. ق) بر اثر زلزله، گنبد آرامگاه شکست و فرو‌ریخت. در همان سال محمدناصر ظهیرالدوله آن را نوسازی کرد.
در سال 1289 (ه. ق) مسعود میرزا ظل السلطان دری نقره‌ای بر ورودی حرم نصب کرد و در سال 1292 (ه. ق) شاهزاده ظل السلطان، ساعت زنگ دار بزرگی بر برج جنوبی بقعه نصب کرد.
در سال 1306 (ه. ق) آینه کاری مفصلی بر دیوارهای داخل حرم انجام گرفت.
در سال 1336 خورشیدی، آخرین گنبد قدیمی آرامگاه برچیده شد و اولین گنبد با بتون آرمه‌ای توسط انجمن آثار ملی و اداره باستان شناسی فارس ساخته شد.
در سال 1360 خورشیدی با حکمی از سوی حضرت امام خمینی (ره) سید محمد مهدی دستغیب به تولیت آستان مقدس احمدی و محمدی منصوب شدند و در این دوره بازسازی های بسیاری در این حرم مطهر صورت گرفت که همچنان در حال توسعه می باشد.

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

کاربر نیمه حرفه‌ای

کاربر نیمه حرفه‌ای

کاربر نیمه حرفه‌ای

کاربر نیمه حرفه‌ای

کاربر نیمه حرفه‌ای

کاربر نیمه حرفه‌ای

کاربر نیمه حرفه‌ای

کاربر نیمه حرفه‌ای

کاربر نیمه حرفه‌ای

کاربر نیمه حرفه‌ای

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین