دلنوشته های دانیال فریادی

*Ghazale* · 16/7/19

در من تيمارستاتيست...

با هفتاد مریض
و هفتاد تختخواب
وسخت ترین کار دنیا را من می کنم
وقتی از من می پرسید خوبی?
باید هفتاد روانی را آرام کنم
وبا متانت صادقانه بگويم خوبم...
در من زيارتگاهايست
با هفتاد چهل جراغ
و هفتاد عکس جوان ناکام
وقتی از من می پرسید
شب وصال چه شبی است?
باید چشم ها و گوش های هفتاد جوان ناکام را
با دستمال ببندم
وبگويم ساکت!
هنوز وقت ش نرسیده است!

#دانیال فریادی

*Ghazale* · 16/7/19

هزار بار ازکوه قاف بالا رفتم!

تمام روز در اینه خیره ماندم
بهار پشت پنجره ام
تکرار شب پیش بود
دیگر نمی توانستم
صدای پا هایم از انکار
روحم خبر می داد
ونگاه خسته م انگار
با همه تقویم های باطله
نسبت داشت
اذان ظهر
افتاب را بر سرم سرازیر می کرد
دیگر نمیتوانستم
دیگر نمیتوانستم
شمع های نذری مادرم را
با دستانم کور کردم
شاید چشمانش
به واقعیت های زندگی ش
روشن شود
هزار باز از کوه قاف بالا رفتم
هزار باروعده شکستم
اه های طویل ان زن
گوش هایم راپر کرده بود
معشـ*ـوقه من
شاید مومیایی پنج هزارای ساله باشد
که یک شب
درکفن عصمت وپاکی خود مدفون شد
تمام روز در اینه خیره ماندم
بهار پشت پنحره ام
غبار مرگ را
بسوی اخرین نجات دهنده رهسپار می کرد
و ساز های بادی
دیگر صدای شادی هایم را
حتی به گوش فلک هم نمی رساند
دیگر نمیتوانستم
دیگر نمیتوانستم
تمام روز در افتاب
به سایه های از دست رفته ام می اندیشیم
تمام روز خواب هایم را
برای باغچه تعریف می کردم
تمام روز کسی
در ان گوشه حیاط به من لبخند می زد
ومادرم تمام غرور مرا
به طناب رخت اویزان می کرد
بادبادک های رنگی از دستم جدا می شدند
و مترسک هادرسرراهم
شکل کودکی من می شدند
وکاسه های نمک زیر باران
گهواره زالو های تن م بودند
صدایی که در من هر لحظه تکرار می شد
تو هیچگاه پیش نرفته ای!
تو هیچگاه پیش نرفته ای!

#دانیال فریادی

*Ghazale* · 16/7/19

ستاره های ملول.یکی.یکی به خاک می افتند!

رود پر آب بود
وزمین ترشده بود از شبنم
باران سرود ریزش خود را
به گوش شب می خواند
داس های واژگون درته انبار
خوشه های رسیده گندم را
در خواب می دیدند!
تارعنکبوتي
در خواهش عبور حشره ی می سوخت
ستاره های ملول یکی یکی به زمین می افتند!
موشی از سوراخ خود ماه را بوی می کرد!
وکلاغي از دور
به تنهایی آدم ها می خندید!
وحياط ی تنها
که شب ها خمیازه می کشید
و رز آجرهایش پناهگاه مارمولک ها می شد
و شب پر بود از وهم
از ترديد
از صدای جیغ دخترکی در کوچه
وشعاع بینش
حول محور ثابتی در چرخش بود!
واز ان دریچه
هر شب
مرا کسی به اسم صدا می زد!
و کسی در خواب
روی ماه می رقصید!
وکسي به مترسک های سوخته در آفتاب
مشق شب یاد می داد
شهر پر بود از داد
از بی داد
از ترانه خوان های سر گردان
از بیوه های هر جایی
شهر خالی بود از شعر
از شور
از میکده های بی خواب
از خانه های کاگلي
از شجاعت
از شمع
و کسی فریاد می زد
مورچه ها ی خوشبخت!!
و کسی یونجه خیس را
به الاق های بی پالان تقدیم می کرد
وکسي خواب مرا تعبير کرد
خواب پريچهره های غمگینی بود
که شب هااز غصه ميميرند!!
وسحرگاهان با یک مهر باز بدنیا می آیند!

#دانیال فریادی

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

دلنوشته های دانیال فریادی

Ghazale

مدير بازنشسته

رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

رمان ۹۸ | دانلود رمان

Ghazale

مدير بازنشسته

رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

رمان ۹۸ | دانلود رمان

Ghazale

مدير بازنشسته

رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

رمان ۹۸ | دانلود رمان

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

مدير بازنشسته

مدير بازنشسته

مدير بازنشسته

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین