رباعیات خیام

KHAYYAM · 23/6/19

برخیز و بیا بتا برای دل ما
حل کن به جمال خویشتن مشکل ما

یک کوزه نوشیدنی تا بهم نوش کنیم
زان پیش که کوزه‌ها کنند از گل ما

KHAYYAM · 23/6/19

چون عهده نمی‌شود کسی فردا را
حالی خوش دار این دل پر سودا را

نوشیدنی نوش به ماهتاب ای ماه که ماه
بسیار بتابد و نیابد ما را

KHAYYAM · 23/6/19

قرآن که مهین کلام خوانند آن را
گه گاه نه بر دوام خوانند آن را

بر گرد پیاله آیتی هست مقیم
کاندر همه جا مدام خوانند آن را

KHAYYAM · 23/6/19

گر *** نخوری طعنه مزن مستان را
بنیاد مکن تو حیله و دستان را

تو غره بدان مشو که *** می نخوری
صد لقمه خوری که *** غلام‌ست آنرا

KHAYYAM · 23/6/19

هر چند که رنگ و بوی زیباست مرا
چون لاله رخ و چو سرو بالاست مرا

معلوم نشد که در طربخانه خاک
نقاش ازل بهر چه آراست مرا

KHAYYAM · 23/6/19

آن قصر که جمشید در او جام گرفت
آهو بچه کرد و روبه آرام گرفت

بهرام که گور می‌گرفتی همه عمر
دیدی که چگونه گور بهرام گرفت

KHAYYAM · 23/6/19

امروز ترا دسترس فردا نیست
و اندیشه فردات به جز سودا نیست

ضایع مکن این دم ار دلت شیدا نیست
کاین باقی عمر را بها پیدا نیست

Empire · 23/6/19

ای دیده اگر کور نئی گور ببین

وین عالم پر فتنه و پر شور ببین

شاهان و سران و سروران زیر گلند

روهای چو مه در دهن مور بین

Empire · 23/6/19

دوری که در او آمدن و رفتنِ ماست

او را نه بدایت نه نهایت پیداست

کس می نزند دمی در این معنی راست

کاین آمدن از کجا و رفتن به کجاست

KHAYYAM · 23/6/19

ای دل چو زمانه می‌کند غمناکت
ناگه برود ز تن روان پاکت

بر سبزه نشین و خوش بزی روزی چند
زان پیش که سبزه بردمد از خاکت

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی