- عضویت
- 25/8/24
- ارسال ها
- 24
- امتیاز واکنش
- 79
- امتیاز
- 13
- محل سکونت
- آ*غو*شِ‌گایا
- زمان حضور
- 9 ساعت 53 دقیقه
یک سوال به شدت هیجان انگیز و شاید هم کسالت آور در مورد جهان این است که آیا جهان لبه دارد؟
منظور از لبه این است که آیا جهان انتهایی دارد و بعد از مدتی حرکت کردن در یک جهت خاص به تابلوی "اینجا پایان دنیا هست و بعد از این چیزی نیست" می رسید؟
بر طبق آخرین دانش فیزیکدانان، به احتمال خیلی زیاد جهان لبه ای ندارد اما این لبه نداشتن شامل دو حالت می شود:
یا جهان از لحاظ اندازه نامحدود هست و هرچقدر در آن حرکت کنید باز هم جهان ادامه دارد و شما هیچگاه به پایان یا لبه جهان نمی رسید.
یا اینکه جهان کروی است که در این صورت از لحاظ اندازه محدود است اما باز هم بدون لبه است زیرا اگر در یک کره در یک جهت خاص حرکت کنید بعد از مدتی به نقطه آغاز می رسید درست همانند کره زمین. پس حتی در این صورت که جهان کروی و محدود باشد باز هم بدون لبه است.
اما متاسفانه یا خوشبختانه برای جهان قابل مشاهده، لبه وجود دارد و این لبه همان افق کیهانی است.
برگرفته از سخنان پروفسور شان کارول، فیزیکدان نظری از انستیتو فناوری کالیفرنیا، کَلتِک
می دانیم که کیهان در حال انبساط است، اما سوال اینجاست این انبساط درون چه چیزی رخ می دهد؟ به عبارت دیگر، بیرون از کیهان ما چیست که جهان ما دائما درون آن رشد می کند. نکته ظریف دیگر این است که وقتی از عبارت «بیرون از کیهان» استفاده می کنیم، به طور غیر مستقیم داریم می گوییم که کیهان در جایی دارای لبه است. (یعنی مرزی بین درون و بیرون جهان) اما این موضوع همه چیز را پیچیده می کند، چون دانشمندان صراحتا مطمئن هستند که هیچ خروجی ای به بیرون از کیهان وجود ندارد.
به گزارش بیگ بنگ، فرض کنید از شما بپرسند: «جایی را سراغ دارید که از آنجا بتوانید جهان را از نمای بیرونی ببینید؟» مثل این که از پنجره ی اتاقتان، نمای خارجی یک ساختمان را به نظاره بنشینید. جواب این سوال «احتمالا خیر» است. رابرت مک نیس، استادیار فیزیک دانشگاه لویولا شیکاگو، می گوید یکی از دلایل پاسخ منفی سوال مورد نظر «اصل کیهان شناختی» است. این اصل به ما می گوید توزیع مواد در کیهان به گونه ای است، که ما از هر زاویه و جهتی به جهان نگاه کنیم، میزان توزیع مواد تقریبا یکنواخت است. در واقع از نظر علمی، کیهان ایزوتروپیک(Isotropic) یا همسانگرد است.
اصل کیهان شناختی از این ایده که می گوید قوانین فیزیکی در همه جای کیهان یکسانند نشات می گیرد. مک نیس گفت: « در کیهان ناهمسانی های بسیار زیادی وجود دارد. مثلا وجود توده های بزرگی از مواد، مانند ستارگان، کهکشان ها، خوشه های کهکشانی و غیره. اینها نمونه هایی برای عدم یکنواختی ماده در جهان هستند. اما وقتی در مقیاس های عظیم، کیهان را مورد بررسی قرار می دهیم موضوع کمی تغییر می کند، در واقع در مقیاس های کلان بخشی از جهان را نمیتوانیم پیدا کنیم که از نظر توزیع ماده با بخش های کلان دیگر تفاوت ِ قابل توجهی داشته باشد.» این یعنی اینکه کیهان ما هیچ لبه ای ندارد. و جایی نیست که بتوان به آنجا پایان جهان گفت، جایی که بتوانیم از آن عبور کرده و از بیرون جهانمان را به نظاره بنشینیم.
مسافران فضا
منظور از لبه این است که آیا جهان انتهایی دارد و بعد از مدتی حرکت کردن در یک جهت خاص به تابلوی "اینجا پایان دنیا هست و بعد از این چیزی نیست" می رسید؟
بر طبق آخرین دانش فیزیکدانان، به احتمال خیلی زیاد جهان لبه ای ندارد اما این لبه نداشتن شامل دو حالت می شود:
یا جهان از لحاظ اندازه نامحدود هست و هرچقدر در آن حرکت کنید باز هم جهان ادامه دارد و شما هیچگاه به پایان یا لبه جهان نمی رسید.
یا اینکه جهان کروی است که در این صورت از لحاظ اندازه محدود است اما باز هم بدون لبه است زیرا اگر در یک کره در یک جهت خاص حرکت کنید بعد از مدتی به نقطه آغاز می رسید درست همانند کره زمین. پس حتی در این صورت که جهان کروی و محدود باشد باز هم بدون لبه است.
اما متاسفانه یا خوشبختانه برای جهان قابل مشاهده، لبه وجود دارد و این لبه همان افق کیهانی است.
برگرفته از سخنان پروفسور شان کارول، فیزیکدان نظری از انستیتو فناوری کالیفرنیا، کَلتِک
می دانیم که کیهان در حال انبساط است، اما سوال اینجاست این انبساط درون چه چیزی رخ می دهد؟ به عبارت دیگر، بیرون از کیهان ما چیست که جهان ما دائما درون آن رشد می کند. نکته ظریف دیگر این است که وقتی از عبارت «بیرون از کیهان» استفاده می کنیم، به طور غیر مستقیم داریم می گوییم که کیهان در جایی دارای لبه است. (یعنی مرزی بین درون و بیرون جهان) اما این موضوع همه چیز را پیچیده می کند، چون دانشمندان صراحتا مطمئن هستند که هیچ خروجی ای به بیرون از کیهان وجود ندارد.
به گزارش بیگ بنگ، فرض کنید از شما بپرسند: «جایی را سراغ دارید که از آنجا بتوانید جهان را از نمای بیرونی ببینید؟» مثل این که از پنجره ی اتاقتان، نمای خارجی یک ساختمان را به نظاره بنشینید. جواب این سوال «احتمالا خیر» است. رابرت مک نیس، استادیار فیزیک دانشگاه لویولا شیکاگو، می گوید یکی از دلایل پاسخ منفی سوال مورد نظر «اصل کیهان شناختی» است. این اصل به ما می گوید توزیع مواد در کیهان به گونه ای است، که ما از هر زاویه و جهتی به جهان نگاه کنیم، میزان توزیع مواد تقریبا یکنواخت است. در واقع از نظر علمی، کیهان ایزوتروپیک(Isotropic) یا همسانگرد است.
اصل کیهان شناختی از این ایده که می گوید قوانین فیزیکی در همه جای کیهان یکسانند نشات می گیرد. مک نیس گفت: « در کیهان ناهمسانی های بسیار زیادی وجود دارد. مثلا وجود توده های بزرگی از مواد، مانند ستارگان، کهکشان ها، خوشه های کهکشانی و غیره. اینها نمونه هایی برای عدم یکنواختی ماده در جهان هستند. اما وقتی در مقیاس های عظیم، کیهان را مورد بررسی قرار می دهیم موضوع کمی تغییر می کند، در واقع در مقیاس های کلان بخشی از جهان را نمیتوانیم پیدا کنیم که از نظر توزیع ماده با بخش های کلان دیگر تفاوت ِ قابل توجهی داشته باشد.» این یعنی اینکه کیهان ما هیچ لبه ای ندارد. و جایی نیست که بتوان به آنجا پایان جهان گفت، جایی که بتوانیم از آن عبور کرده و از بیرون جهانمان را به نظاره بنشینیم.
مسافران فضا
آیا جهان لبه دارد؟
رمان ۹۸ | دانلود رمان
نودهشتیا,بزرگترین مرجع تایپ رمان, دانلود رمان جدید,دانلود رمان عاشقانه, رمان خارجی, رمان ایرانی, دانلود رمان بدون سانسور,دانلود رمان اربابی,
roman98.com
آخرین ویرایش توسط مدیر:
