اشعار امیر خسرو دهلوی

~MobinA~ · 25/4/24

شماره ۱۸۳۵: باز این ابر بهاری از کجا آید همی؟

شماره ۱۸۳۶: سبزه نوخیز است و باران در فشان آید همی

شماره ۱۸۳۷: باز بهر جان ما را ناز در سر می‌کنی

شماره ۱۸۳۸: ای پریوش، هر چه رسم مردمی کم می کنی

شماره ۱۸۳۹: هر زمانی از کرشمه خویشتن بینی کنی

شماره ۱۸۴۰: چتر عنبروش کن از گیسو که سلطان منی

شماره ۱۸۴۱: گر تو سیمین سرو را شکل سرافرازی دهی

شماره ۱۸۴۲: جان شیرین منی، ای از لطافت چون پری

شماره ۱۸۴۳: چه شدت که از کرشمه نظری به ما نکردی؟

شماره ۱۸۴۴: ز نظر اگر چه دوری، شب و روز در حضوری

شماره ۱۸۴۵: بسم از جمال سـ*ـاقی و نوشیدنی ارغوانی

شماره ۱۸۴۶: نفسی که با نگاری گذرد به شادمانی

شماره ۱۸۴۷: خنده ای کن شکرستان دهن بازگشای

شماره ۱۸۴۸: عالم آشوب تر از طره طرار خودی

شماره ۱۸۴۹: می به جام ار چه زخون من مسکین داری

شماره ۱۸۵۰: بختم از خواب در آمد چو تو با من خفتی

شماره ۱۸۵۱: گر تو رنج من مسکین گدا بشناسی

شماره ۱۸۵۲: نوبهار است و گل و موسم عید، ای سـ*ـاقی

شماره ۱۸۵۳: باز، ای سرو خرامان، ز کجا می آیی؟

شماره ۱۸۵۴: آن نه روییست که ماهی ست بدان زیبایی

شماره ۱۸۵۵: چو منی را مده از دست که کمتر یابی

~MobinA~ · 25/4/24

شماره ۱۸۵۶: جان من، بی من درمانده تنها چونی؟

شماره ۱۸۵۷: بی تو، ای بی تو به جان آمده جانم، چونی؟

شماره ۱۸۵۸: دلها به غمزه دزدی، چون خنده برگشایی

شماره ۱۸۵۹: ای بیغم از دل من، بسیار شد جدایی

شماره ۱۸۶۰: ای که تاراج دل و دین می دهی

شماره ۱۸۶۱: سرمه اندر چشم خودبین می کنی

شماره ۱۸۶۲: آنکه جان گویند خلقی، آن تویی

شماره ۱۸۶۳: ای ز رویت چشم جان را روشنی

شماره ۱۸۶۴: ترک من، بر شکل دیگر می روی

شماره ۱۸۶۵: تا فراقت تاخت بر من بارگی

شماره ۱۸۶۶: آمد آن شادی جان بر ما دی

شماره ۱۸۶۷: هر شب، ای ماه، کجا می گردی؟

شماره ۱۸۶۸: گر چه سعادت بسی ست در فلک مشتری

شماره ۱۸۶۹: ای رفته در غریبی، باز آکه عمر و جانی

شماره ۱۸۷۰: ای باد باز بر سر کوی که می روی؟

شماره ۱۸۷۱: نامردم است، هر که درو نیست مردمی

شماره ۱۸۷۲: به بت نمای مرا ره، اگر به دین نتوانی

شماره ۱۸۷۳: هلال عید نمود، ای مه دو هفته، کجایی؟

شماره ۱۸۷۴: سلام و خدمت ما، ای صبا، به یار بگوی

شماره ۱۸۷۵: ای باد صبحگاه به من نام او بگوی

شماره ۱۸۷۶: گاهم ز غمزه‌ها هدف تیر می‌کنی

شماره ۱۸۷۷: ای یار پرنمک، جگرم ریش می‌کنی

شماره ۱۸۷۸: بت من، بت پرست را چه زنی؟

شماره ۱۸۷۹: هیچ شکر چو آن دهان دیدی؟

شماره ۱۸۸۰: گر منت می کنم عنان گیری

شماره ۱۸۸۱: تا تو روی چو ماه بنمایی

شماره ۱۸۸۲: چو کار جهان نیست جز بیوفایی

شماره ۱۸۸۳: مرادوش گویی به خواب آمدی

شماره ۱۸۸۴: ز من برشکستی به یکبارگی

شماره ۱۸۸۵: تو خود به غمزه سراسر کرشمه و نازی

~MobinA~ · 25/4/24

شماره ۱۸۸۶: ای شب تیره به گیسوی کسی می مانی

شماره ۱۸۸۷: کرشمه کردن تو وقت نار و بدخویی

شماره ۱۸۸۸: سمن داری به زیر سبزه یا خود یاسمین داری

شماره ۱۸۸۹: تا داشت به جان طاقت، بودم به شکیبایی

شماره ۱۸۹۰: مگر، ای باد نوروزی، گذر بر یار من داری

شماره ۱۸۹۱: دلا، آن ترک را دیدی، کنون سامان کجا بینی؟

شماره ۱۸۹۲: عزیزی همچو جان، ار چه چو خاکم خوار بگذاری

شماره ۱۸۹۳: گهی بنما و گه پوشیده دار آن روی گلناری

شماره ۱۸۹۴: ز من که عاشق و مستم صلاح کار مجوی

شماره ۱۸۹۵: ای باد صبح گاهی، خه از کدام سویی؟

شماره ۱۸۹۶: نه از ره ست که گوییم کبک خوش گامی

شماره ۱۸۹۷: دلم که لاف زدی از کمال دانایی

شماره ۱۸۹۸: هر بار که تو در دل شب در دلم آیی

شماره ۱۸۹۹: تو، ای پسر، که از این سو سوار می گذری

شماره ۱۹۰۰: ما را در آرزویت بگذشت زندگانی

شماره ۱۹۰۱: هـ*ـوس پخته ست این پروانه بهر خویشتن سوزی

شماره ۱۹۰۲: به ناز هر نفسی سوی من گذر چه کنی؟

شماره ۱۹۰۳: ای جان ز تن رفته، به تن باز کی آیی؟

شماره ۱۹۰۴: تو نیز ای بی وفا، تا کی ستم بر جان من خواهی؟

شماره ۱۹۰۵: ز من برگشته ای، جانا، ندانم با که می سازی؟

~MobinA~ · 25/4/24

شماره ۱۹۰۶: بدین صفت که تویی در زمانه، معذوری

شماره ۱۹۰۷: هندوی زلف را چو تو یغما چنین دهی

شماره ۱۹۰۸: چو لـ*ـب زنی به می و در میان بگردانی

شماره ۱۹۰۹: گر چه به نظاره ایم، نیز نخوانی

شماره ۱۹۱۰: ای دل، مرا به هر کو افسانه چند خواهی؟

شماره ۱۹۱۱: بدین صفت که ببستی کمر به خونخواری

شماره ۱۹۱۲: سزد که سجده کنند، ای برهمن عجمی

شماره ۱۹۱۳: نشان آن دهن از من چه پرسی؟

شماره ۱۹۱۴: به یک کرشمه کزان چشم دلربا کردی

شماره ۱۹۱۵: به خوبی همچو مه تابنده باشی

شماره ۱۹۱۶: ای که امروز به زیبایی او می نازی

شماره ۱۹۱۷: در تو، ای دوست به خون ریختنم داری رای

شماره ۱۹۱۸: فسون چشمش ار خوابم نبستی

شماره ۱۹۱۹: دلی دارم در او دردی و داغی

شماره ۱۹۲۰: ای کاش مرا با تو سر و کار نبودی

شماره ۱۹۲۱: گر ماه تو از مشک تو آلوده نبودی

شماره ۱۹۲۲: امید نبود ار چه مرا یک نظر از وی

شماره ۱۹۲۳: من باد نخواهم که وزد بر چو تو باغی

شماره ۱۹۲۴: صبا زلف ترا گر دم ندادی

شماره ۱۹۲۵: زهی رویت شکفته لاله زاری

شماره ۱۹۲۶: بیکار دلی باشد کو را نبود دردی

شماره ۱۹۲۷: گل آمد و هر مرغی زد نغمه به هر باغی

شماره ۱۹۲۸: عشق آتشم در جان زد و جانان ازان دیگران

شماره ۱۹۲۹: فراهم کرد شکل کج کلاهی

شماره ۱۹۳۰: مرا دل با یکی مانده ست جایی

شماره ۱۹۳۱: ای زلف تو هر گره تنبلی

شماره ۱۹۳۲: ای فتنه ز چشم تو نشانی

شماره ۱۹۳۳: گر چشم من در روی آن خورشید رخسار آمدی

شماره ۱۹۳۴: بهر گشاد عالمی بگشا ز زلف خود خمی

~MobinA~ · 25/4/24

شماره ۱۹۳۵: ای ننهاده هیچ گه تن به رضای چون منی

شماره ۱۹۳۶: سرو سمنبرم کجا تا به برش درآرمی؟

شماره ۱۹۳۷: گر به کمند زلف تو من نه چنین اسیرمی

شماره ۱۹۳۸: پیش از این من با جوانان آشنایی کردمی

شماره ۱۹۳۹: پیش از این من کاشکی عشقت نمی ورزیدمی

شماره ۱۹۴۰: همه شب فرو نیاید به دلم کرشمه سازی

شماره ۱۹۴۱: پسرا و نازنینا، به کرشمه گاه گاهی

شماره ۱۹۴۲: به فراغ دل زمانی نظری به ماهرویی

شماره ۱۹۴۳: من ترا دارم و جز لطف توام نیست کسی

شماره ۱۹۴۴: در سر افتاده ز عشق توام، ای جان، هوسی

شماره ۱۹۴۵: بسیار باشد، ای جان، از همچو من غمینی

شماره ۱۹۴۶: آن چشم شوخ را بین هر غمزه‌ای بلایی

شماره ۱۹۴۷: هر شبم کآهم به عالم دم زدی

شماره ۱۹۴۸: من ندیدم چون تو هرگز دلبری

شماره ۱۹۴۹: آنکه مرا در دل است گر به کنار آمدی

شماره ۱۹۵۰: یک ره بکن ز غمزه خونین اشارتی

شماره ۱۹۵۱: آمد بهار و سرو بر آراست قامتی

شماره ۱۹۵۲: مردانه می کشد به جفایم ستمگری

شماره ۱۹۵۳: ای صد شکست زلف ترا زیر هر خمی

شماره ۱۹۵۴: سـ*ـاقی بیا که موسم عیش است و میم و یی

شماره ۱۹۵۵: تو می روی و به نظاره تو چشم جهانی

شماره ۱۹۵۶: بسی نماند که جانی برون رود ز غریبی

شماره ۱۹۵۷: یار است و صد کرشمه، شهر است و خوبرویی

شماره ۱۹۵۸: ای که به چشم تو نیایم همی

شماره ۱۹۵۹: هر کسی را هوای سیم و زری

شماره ۱۹۶۰: دوش می گفت پیر ترسایی

شماره ۱۹۶۱: ای ز زلف تو مشک تر بویی

شماره ۱۹۶۲: دلی دارم، اما جز افگار نی

شماره ۱۹۶۳: مسلمانان، گرفتارم به دست نامسلمانی

~MobinA~ · 25/4/24

شماره ۱۹۶۴: ای گل، دهن تنگت صد تنگ شکر چیزی

شماره ۱۹۶۵: لعل است چنان با لـ*ـب یا هست ز جان چیزی!

شماره ۱۹۶۶: بهاری این چنین خرم، مرا آواره دل جایی

شماره ۱۹۶۷: دو چشم سرخوش ترا نیست از جهان خبری

شماره ۱۹۶۸: من اشک بیدلان را خنده می پنداشتم روزی

شماره ۱۹۶۹: صبا آمد، ولی بویی ازان گلزار بایستی

شماره ۱۹۷۰: نیست در شهر گرفتارتر از من دگری

شماره ۱۹۷۱: سخن چون زان دو لـ*ـب گویی، چه گوید انگبین باری؟

شماره ۱۹۷۲: گل آمد و همه در باغ با می و جامی

شماره ۱۹۷۳: کشان دل تو به سوی گلی و نسترنی

شماره ۱۹۷۴: گذشت آن کین دل زارم شکیبا بود یک چندی

شماره ۱۹۷۵: خوش آن شبها که آن جان جهان مهمان من بودی

شماره ۱۹۷۶: نبود یار من آن را که یار داشتمی

شماره ۱۹۷۷: ای غنچه را بر بسته لـ*ـب، شکل و دهان چون تویی

شماره ۱۹۷۸: شاه حسنی وز متاع نیکویی داری فراغی

شماره ۱۹۷۹: نوبهار آمد و بگذشت به شادی مه دی

شماره ۱۹۸۰: ای معدن ناز، ناز تا کی؟

شماره ۱۹۸۱: ای که به غمزه می کنی قصد شکار دیگری

شماره ۱۹۸۲: باز روی تو خون آلوده و جعد تو تر است

شماره ۱۹۸۳: فتح می آید در دهلیز دولت باز کن

شماره ۱۹۸۴: ای به هر موی شده بسته زلف دل من

شماره ۱۹۸۵: گر حقیقت نشدت واقعه جانی من

شماره ۱۹۸۶: ترک من ای من غلام روی تو

شماره ۱۹۸۷: مطربا سوی چمن وقت گل آهنگ تو کو
شماره ۱۹۸۸: سوی تو دیدم ریختی خون دلم را بی گنه

شماره ۱۹۸۹: نشدت دل که به این دل شده مهمان آیی

شماره ۱۹۹۰: هزار شکر خدا را که چون تو دلداری

شماره ۱۹۹۱: رفت سرما و صبا می دهد از گل خبری

شماره ۱۹۹۲: ترک من خونابه من بین و دست از من بشوی

شماره ۱۹۹۳: جهانی به خواب خوشست و من از غم به بیداری

شماره ۱۹۹۴: خیالی کرده‌ام وین از خیال خود نمی‌دانی

شماره ۱۹۹۵: گر تو یک ناوک از آن چشم سیه بستانی

شماره ۱۹۹۶: می شکفد گل به چمن تا ز نسیم سحری

~MobinA~ · 25/4/24

قصیده شماره ۱: خوش خلعتی است جسم ولی استوار نیست - خوش حالتی است عمر ولی پایدار نیست

قصیده شماره ۲ - قصیده: مرد همه جا سر کار به - شخص معطل خجل وخوار به

قصیده شماره ۳ - قصیده دریای ابرار «این تلخ می که هست دل مرده را حیات زهر است در دهان حریفان بد فعال»: کوس شه خالی و بانک غلغلش درد سر است - هر که قانع شد به خشک و تر شه بحر و بر است

قصیده شماره ۴ - زمان ارکان هر دو بار باز هم روبرو شدند و از هر دو جانب شاعران قصیده‌ها سرودند قصیده معروف امیر خسرو شاید در همین مجالس قرائت شده باشد:: زهی ملک خوش چون دو سلطان یکی شد - زهی عهد خوش چون دو پیمان یکی شد

قصیده شماره ۵ - امیر خسرو نزد سلطان کیقباد رسید قصیده مدحیه را شاید درین ایام به وی تقدیم داشته باشد:: منت ایزد را که شه بر تـ*ـخت سلطانی نشست - در دماغ سلطنت باد سلیمانی نشست

قصیده شماره ۶ - اشعار حاوی و قایع تاریخی از قران السعدین (حاوی مجمل کتاب ) مجموع عنوان‌های فصول مثنوی و قران السعدین که ضمنا فهرست مندرجات کتاب میباشد نیز بذات خود یک قصیده مستقل میشود و آنرا در اینجا میریم :: شکر گویم که به توفیق خداوند جهان - بر سر نامه ز توحید نوشتم عنوان

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

اشعار امیر خسرو دهلوی

~MobinA~

مدیر آزمایشی قلمرو خون آشام

رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

رمان ۹۸ | دانلود رمان

~MobinA~

مدیر آزمایشی قلمرو خون آشام

رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

رمان ۹۸ | دانلود رمان

~MobinA~

مدیر آزمایشی قلمرو خون آشام

رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

رمان ۹۸ | دانلود رمان

~MobinA~

مدیر آزمایشی قلمرو خون آشام

رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

رمان ۹۸ | دانلود رمان

~MobinA~

مدیر آزمایشی قلمرو خون آشام

رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

رمان ۹۸ | دانلود رمان

~MobinA~

مدیر آزمایشی قلمرو خون آشام

رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

رمان ۹۸ | دانلود رمان

~MobinA~

مدیر آزمایشی قلمرو خون آشام

رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

رمان ۹۸ | دانلود رمان

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

مدیر آزمایشی قلمرو خون آشام

مدیر آزمایشی قلمرو خون آشام

مدیر آزمایشی قلمرو خون آشام

مدیر آزمایشی قلمرو خون آشام

مدیر آزمایشی قلمرو خون آشام

مدیر آزمایشی قلمرو خون آشام

مدیر آزمایشی قلمرو خون آشام

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین