هنر و تمدن ژاپن

reyhaneZ · 22/11/23

امپراتور میجی (۱۸۶۸ـ۱۹۱۲)، معروف به امپراتور بزرگ میجی

جنگ از مردم ژاپن بیش از دو میلیون قربانی گرفت، حدود چهل درصد شهرهای آن به ویرانه مبدل گردید.
تاسیسات صنعتی و تولیدی تخریب و نابود شد، مزارع سوخت، سررشته کشت و زرع و کار و تولید از هم گسیخت،
اقتصاد کشور فلج شد و سرانجام چیزی جز سرزمینی ویران و مردمی بیکار و گرسنه بر جای نماند.
با این همه مردم ژاپن، خیلی زود بر بهت و گیجی خود فایق آمدند و شروع به خودسازی و نوسازی کشور کردند.

از آنجا که بلافاصله پس از جنگ در قانون اساسی خود به صلح‌دوستی و مجاهدت در راه حفظ و استقرار صلحی پایدار و جهانی تاکید ورزیدند، ارتش را به کلی منحل کردند.
لذا افراد نظامی نیز به سایر مردم پیوستند، و به سازندگی کشوری مشغول شدند که از لحاظ منابع طبیعی، یکی از فقیرترین کشورهای جهان است.

اشغال کشور از سوی متفقین (۱۹۴۵ تا ۱۹۵۲)نظام سـ*ـیاسی کشور را تبدیل به نظامی دموکراتیک کرد
و همچنین احیای شگفت انگیز اقتصادی را بر اساس سـ*ـیاست فعال صادرات آغاز ساخت.
آیین شینتوـ که با ملی گرایی افراطی همسان شده بود ـ به صورت دین رسمی کنار گذاشته شد
و در همین خلال جریانی به نام نهضت آموزش پدید آمد که طی آن کشور، گروهی از افراد مستعد را به منظور کسب و آموزش تخصص راهی کشورهای پیشرفته جهان ساخت.

ژاپن بعد از جنگ به اشغال نیروهای نظامی ایالات متحده درآمد و این کشور در تربیت جوانان ژاپنی سعی بلیغی نمود.
دو سال بعد از جنگ جهانی دوم در ۱۹۴۷م قانون اساسی ژاپن به تصویب رسید.

reyhaneZ · 22/11/23

اقتصاد ژاپن

ژاپن پس از رهایی از جنگ، سـ*ـیاست مسالمت آمیز در پیش گرفت و در ۱۹۵۶م به عضویت سازمان ملل متحد درآمد.
اقتصاد این کشور بار دیگر تنها چند سال پس از پایان جنگ و در دهه ۱۹۶۰م با رشد متوسط ۱۰٪ در سال به بالاترین نرخ رشد اقتصادی در بین تمامی کشورهای درگیر جنگ رسید.
و این کشور به یکی از بزرگترین قدرت‌های اقتصادی جهان تبدیل گردید و در عرصه فناوری پیشتاز شد.
در ۸ ژانویه ۱۹۸۹ یک روز پس از مرگ امپراتور هیروهیتو، آکی‌هیتو پسر او جانشین وی شد. عرصه سـ*ـیاست ژاپن تحت سلطه لیبرال دموکرات‌ها است،
که به رغم رسواییهای مالی از ۱۹۵۵ قدرت را در دست دارند.

توکیو

توکیو (به ژاپنی: 東京 Tōkyō) با نام رسمی کلان‌شهر توکیو (به ژاپنی: 東京都 Tōkyō-to) پایتخت کشور ژاپن است.
توکیو در شرق جزیرهٔ هونشوی ژاپن واقع شده‌است و یکی از استان‌های ۴۷ گانهٔ ژاپن به شمار می‌آید.[۲] توکیو در ابتدا یک دهکدهٔ ماهیگیری کوچک به نام ادو بود.
در دوره‌های بعد ادو رفته‌رفته به شهری بزرگ تبدیل گشت، به گونه‌ای که در قرن ۱۸ میلادی به یکی از بزرگ‌ترین شهرهای جهان تبدیل شد.
تا سال ۱۹۴۳ میلادی، تقسیم‌بندی و عنوان‌های شهر توکیو و استان توکیو وجود داشت
اما در این سال این گونه تقسیم‌بندی منسوخ شد و شهر و استان توکیو با یکدیگر ادغام شدند.
توکیو پس از نیویورک و لندن عنوان بزرگ‌ترین پایتخت‌های صنعتی جهان را به دست آورده‌است.

در سال ۲۰۱۰ میلادی، منطقهٔ شهری توکیو که شامل توکیو و استان‌های مجاور آن می‌شود،
با جمعیت ۳۶ میلیون و ۶۶۹ هزار نفر پرجمعیت‌ترین منطقهٔ شهری در جهان بوده‌است.

reyhaneZ · 22/11/23

همچنین توکیو عنوان بزرگترین اقتصاد شهری جهان را دارا می‌باشد.

در سال ۲۰۰۸ میلادی از پانصد شرکت برتر جهان، ۴۷ شرکت در توکیو واقع بوده‌اند و این شهر از این نظر، رتبهٔ نخست در جهان را از آن خود کرده‌است.
توکیو شهری است که بارها به خاطر زمین‌لرزه، آتش‌سوزی و یا جنگ بطور کامل ویران شده‌است و هر بار با زیبایی بیشتر از نو ساخته شده‌است.
به همین سبب چشم‌انداز کنونی شهر توکیو با معماری معاصر بسیار مدرن و جذاب به نظر می‌رسد و بناهای تاریخی و کهنه در شهر بسیار کمیاب هستند.
حمل و نقل عمومی در توکیو بسیار پاکیزه و کارآمد است.

قطارها و متروی توکیو به عنوان اصلی‌ترین بخش حمل و نقل عمومی فعالیت می‌کنند و در کنار این دو، اتوبوس، مونوریل و واگن برقی به عنوان مکمل فعالیت دارند.
توکیو جشنواره‌های هنری، ورزشی و تفریحی متعددی دارد.

پیشینه

توکیو در ابتدا یک دهکدهٔ ماهیگیری کوچک به نام ادو بود. در اسناد به‌جا مانده از قرن دوازدهم برای اولین بار نام روستای ادو به چشم می‌خورد.
از آن زمان به بعد این ناحیه به نام ادو خوانده می‌شده‌است.
در زمان جنگ‌های داخلی دوره سن گوکو در سال ۱۴۵۷ میلادی سامورایی‌ای به نام اوتا دوکان، قلعه ادو را در آن محل می‌سازد.

در سال ۱۵۹۰ میلادی، توکوگاوا ایه‌یاسو ادو را پایگاه خود قرار می‌دهد و هنگامی که وی در سال ۱۶۰۳ میلادی، نظام مبتنی بر حکومت شوگون‌ها به نام ادوباکوفو را پایه‌گذاری کرد،
این شهر تبدیل به مرکز سـ*ـیاسی دولت نظامی شوگون‌ها در سراسر ژاپن گردید.
از دوران ادوباکوفو با عنوان دورهٔ ادو نیز یاد می‌شود.

reyhaneZ · 22/11/23

در واقع در دورهٔ ادو با این که امپراتور در شهر کیوتو زندگی می‌کرد و کیوتو پایتخت محسوب می‌شد ولی در عمل شهر ادو به پایتخت ژاپن تبدیل شده‌بود.
در دوره‌های بعد ادو رفته‌رفته به شهری بزرگ تبدیل گشت، به گونه‌ای که در قرن ۱۸ میلادی جمعیت این شهر به یک میلیون نفر رسید و به یکی از بزرگ‌ترین شهرهای جهان تبدیل شد.

در دوره باکوماتسو (بین سال‌های ۱۸۵۳ و ۱۸۶۷ میلادی) جمعیت بزرگی از ساکنان ادو را سامورایی‌ها تشکیل می‌دادند که ۱۰۰ درصد آنها باسواد بودند،
به همین علت نرخ سواد در بین مردان بالغ ادو در این دوران حدود ۷۰ درصد تخمین زده می‌شود که بسیار فراتر از نرخ سواد در سطح جهانی بوده‌است.
دوره ادو حدود ۲۶۰ سال بطول انجامید و در طی این مدت پانزده شوگون قدرت را در اختیار داشتند.

اساطیر ژاپن

اساطیر ژاپن، مجموعه‌ای از باورهای تأثیرگرفته از آموزه‌ها و سنت‌های شینتو و بودیسم است
که بر فرهنگ و آداب و رسوم فولکلوریک مبتنی می‌باشد و با کشت و زرع و شرایط اقلیمی و جغرافیایی در ژاپن نیز مرتبط است.
پانتئون یا مجموعه خدایان آئین شینتو، خود به تنهایی شامل تعداد غیر قابل شمارش از کامی است.

کامی یک واژهٔ ژاپنی است که ترجمهٔ آن معادل «خدایان» یا «روح» می‌باشد.

این مقاله، ضمن مروری بر ریشه‌های احتمالی پدیداری اساطیر ژاپن، به برخی عناصر معمول که در اساطیر مشرق زمین مورد توجه می‌باشند،
همچون منشاء خلقت و نحوهٔ پیدایش عالم وجود، مروری خواهد کرد،
و ضمن اشاره به خدایان مهم در اساطیر ژاپن، از شناخته شده‌ترین داستان‌های ژاپنی نیز، صحبت می‌کند

reyhaneZ · 22/11/23

ژاپن را سرزمین افسانه‌ها و روایات اساطیری و فولکلوریک دانسته‌اند
و شاید این سرزمین بدین لحاظ از غنی‌ترین سرزمین‌های جهان باشد.
کتاب‌ها و نمایش‌های ژاپنی، سرشار از افسانه‌های خدایان، خدای بانوان، قهرمانان است
و کانون‌های خانوادگی نیز، جایگاه بازگویی این گونه افسانه هاست.

روایات و افسانه‌های ژاپنی همانند داستان‌های خوب و ماندگار، همچنان از طریق سـ*ـینه به سـ*ـینه و انتشار آثار مکتوب تکرار می‌شوند
و به همین دلیل است که ژاپن را دیار اسطوره ها، روایات، افسانه ها و فولکلور (فرهنگ تودهٔ مردم) دانسته‌اند.

تنوع و گوناگونی روایات و داستانهای اساطیری و فولکلور ژاپن، به عوامل مختلفی وابسته‌است که از آن جمله می‌توان به تنوع شرایط اقلیمی و جغرافیایی ژاپن اشاره نمود
که بدون شک در تنوع افسانه‌های اساطیری این سرزمین، ایفای نقش نموده‌است.

ثر آئین‌های شینتو و بودا

تنوع و گوناگونی و همینطور تعدد و بسیاری افسانه‌ها و داستان‌های ژاپنی از آئین شینتو
نیز متأثر است در آئین شینتو بسیاری از نمودهای طبیعت مثلاً یک آتشفشان،
یک درخت هلو، یک رود یا دریاچه و….همگی می‌توانند نماد یک انسان،
یک روح و یا یک کامی باشند.

در آئین شینتو، بسیاری از درختان و حیوانات، پیک‌ها یا پیام آوران خدایان
محسوب می‌شوند و به همین دلیل نباتات و حیوانات در اساطیر و فولکلور ژاپن
از نقش اساسی برخوردارند.

reyhaneZ · 22/11/23

همچنین آئین بودا نیز در پاره‌ای از افسانه‌های اسطوره‌ای و فولکلوریک مشهود است.
از طرفی معابد و عبادتگاههای بودایی و شینتو در مناطق جنگلی و کوهستانی ژاپن از
زیباترین جلوه‌های هنر دست ساز انسان به شمار می‌روند.
از جملهٔ این قبیل معابد، معبد منطقه‌ای نی کو، واقع در چند صد کیلومتری توکیو و همینطور
آرامگاه شوگون‌های توکوگاوا، جزو زیباترین‌ها به شمار می‌روند.

این قبیل مکان‌ها نیز در شکل گیری پاره‌ای از اساطیر و فولکلور، تأثیر داشته‌اند.
ازجمله در زبان ژاپنی، واژهٔ ککو به معنای زیبا است و کمتر جهانگرد و مسافری است که در ژاپن با ضرب المثل:
«تا نی کو را ندیده‌ای، از ککو سخن مگوی!» را نشنیده باشد و با آن آشنا نباشد.

خاستگاه اسطوره‌ای ژاپنی‌ها

خاستگاه و منشاء مردمان ژاپن مبهم و نامشخص است،
اما غالباً آینوهای کنونی ساکن هوکائیدو را نیاکان مردمان کنونی ژاپن می‌دانند.
در اسطوره‌ها و افسانه‌ها، آینوها را غالباً بربرهایی می‌نامند
که توسط مهاجمانی که از بوملاد آسیا و از طریق شبه جزیره به ژاپن هجوم آوردند، به شمال رانده شدند.

در اواخر قرن گذشته، ژاپنی‌ها را یکی از قبایل گم شدهٔ بنی اسرائیل می‌دانستند.
برخی از هواخواهان جدی این نظریه، زاپنی‌ها را از اعقاب بنیامین و جزو قبیلهٔ او محسوب می‌کردند.

reyhaneZ · 22/11/23

آفرینش در اساطیر ژاپن

در افسانه‌های کودکان، از قنات ماهی عظیمی یاد می‌شود که در ژرفای دریا در خواب بود.
وقتی قنات ماهی آغازین بیدار شد از حرکت او جزر و مدی عظیم پدید آمد
و سپس دریا طوفانی شد و بدین ترتیب جزایر ژاپن شکل گرفت.
اما اسطورهٔ آفرینش ژاپن از گزارش‌های کهن تری نیز متأثر است که ایزاناگی نومیکوتو و ایزانامی نومیکوتو به نوعی آغازگر آنند.

در آغاز آسمان و زمین توده‌ای درهم و بی شکل به مانند تخمی بی قواره بود.
بخش سبکتر، یعنی قسمت صافتر، بالا ماند و با گذشت زمان به آسمان تبدیل شد.
رفته رفته و با گذشت زمانی بیشتر، بخش سنگین تر، یعنی قسمت غلیظ تر و فشرده تر، پائین رفت و زمین را تشکیل داد.
در آغاز، همانند ماهی که در آب شناور است، قسمت‌هایی از زمین در فضا شناور بود.

سپس جسمی مجزا مانند جوانه نی، هنگامیکه تازه از خاک سر بیرون می‌زند،
همانند ابری که بر سر دریا شناور باشد، در فضای میان آسمان و زمین شناور گشت.
این جسم سپس به نخستین خدا تبدیل شد، آن گاه خدایان دیگری پدید آمدند
که جوانترین و خردترین آنها، ایزاناگی نومیکوتو و ایزانامی نومیکوتو نام داشتند.

بررسی مفهوم «کامی» در آیین شین تو در ژاپن

اگر استانبول را شهر مناره ها بدانیم،ژاپن را به حق باید سرزمین معابد و ایزدکده های شینتویی نامید.
آیین شینتو،نگرشی مادی گرایانه به جهان دارد که به نظر می رسداین نگرش در ادیان دیگر به ندرت دیده می شود.
این آیین به استدلال های عقلانی اهمیتی نمی دهد و تنها ادراک باطنی امور را به عنوان مشخصه اصلی خود می شناسد.
به همین علت پیروان شینتو معمولا پرسش های جهان شناختی را مطرح نمی کنند،بلکه در نظر آنان کافی است حقیقت کامی ادراک شود.

از اینرو، پرداختن به آیین شینتو از این رو در خور بررسی است که ذهن بشر امروز را با شیوه های گوناگون دین ورزی و مواجهه با خدایان در سرزمین های شرق دور آشنا می کند
و مجال خوبی را برای مطالعات تطبیقی فراهم می آورد.
در واقع آن چه جهان بینی ملل شرق را از پیروان ادیان ابراهیمی متمایز می کند،
همین روحیه تکثرگرا این جوامع است که بسـ*ـتر مناسبی را برای پرورش روحیه تسامح و تساهل فراهم نموده است.

reyhaneZ · 22/11/23

مفهوم شرمساری در آیین ژاپن

روث بندیکت، مردم شناس معروف آمریکایی،فرهنگ ژاپنی را«فرهنگ شرم»تعریف کرده
و گفته است که در دنیا دو فرهنگ وجود دارد:
یکی فرهنگ بر پایه شرم ودیگر فرهنگ بر اساس گنـ*ـاه.
به عقیده او مردم ژاپن به سنگینی و بار شرمساری بیش تر اهمیت می دهند تا به بار گنـ*ـاه.
این گفته ممکن است صحیح باشد ،زیرا که در سنّت ژاپنی نه یکتاپرستی وجود دارد و نه احساس اصلی گنـ*ـاه.
امّا به گمان نگارنده این فرهنگ را باید با تامّل بیش تری نگریست.
بندیکت می گوید در جایی که شرمساری نیروی اصلی الزام آور باشد،
لازم نیست که مردم از خطایی که در ملأ عام نباشد و دیده نشود،نگران باشند.
بدین سان مدعی است که در چنین فرهنگی هرکس می تواند به خود اجازه هر کاری را بدهد،
مگر آن که بر مردم دیده و آشکار شود.

ژاپنی ها عبارت «من در مقابل آسمان و زمین شرمسار نیستم»
یعنی که من در برابر چشمان خدا و خلق خدا،کارصحیح انجام داده ام را زیاد به کار می برند.
معیار شرمنده نبودن، فقط عکس العمل دیگران نیست،
بلکه مفهوم واقعی این عبارت آن است که «باید چنان رفتار کنید که در برابر آسمان وزمین شرمنده نباشید» و
«شما باید مطابق «گی»(عدالت)رفتارکنید.
اگر رفتار کسی مخالف با عدالت باشد،باید از خود شرمنده باشد.
مفهوم شرمساری فقط عکس العمل نسبت به انتقاد دیگران نیست.
مفهوم آن بسیار بالاتر و مهم تراز ملاحظه دیگران است. (نقل به مضمون تاکه شی،1374: 52)

reyhaneZ · 22/11/23

علت دوگانگی در جهانبینی ژاپنی ها

در فرهنگ ژاپن، آرامش و آشفتگی، معنویت و کشتار اغلب دست به دست یکدیگر داده اند.
روث بندیکت کوتاه زمانی پس از پایان جنگ جهانی دوم این فرهنگ را تلفیقی از «گل داوودی و شمشیر» توصیف کرده بود.
چه بسا چنین توصیفی شامل حال یونان باستان، اروپای عصر گوتیک و رنسانس یا دوران پادشاهی فردریک کبیر هم بشود.

در ژاپن در کنار سامورایی با آن شمشیر مهلک و واکنش های سریع، شاعر، حامی مراسم چای و خط شناس نیز وجود داشتند.
این گونه دوگانگی را به ویژه در هنر بودیسم می بینیم که همراه با شینتو نقشی محوری در شکل بخشیدن به زیبایی شناسی ژاپنی ایفا می کردند.
هنر ژاپنی، همچون دین ژاپنی می تواند متضمن آرامش یا پندار آرامش باشد،
و در عین حال آشفتگی زندگی درونی و بیرونی را نیز بازتاب دهد.(ریو،1388: 25)

یک حقیقت شایان ذکر در مورد سرزمین ژاپن این است که کم پیش آمده در میان آن ها حس تقسیم نژادی تا تخاصم نژادی پدید آمده باشد
و این تا حدی برخاسته از سیمای جغرافیایی این کشور است، که دریاهای نا آرام پیرامونش را گرفته، و شکل دراز و باریکش را زنجیره کوه ها به درّه ها و دشت های بی شمار تقسیم کرده است.

وقایع نامه های کوجیکی(712م) و نیهون گی(720م) در فهم دین ژاپن و شکل گیری شینتو اهمیت بسیار دارند.
این آثار دو ایده مرسوم دینی را نشان می دهند؛
اوّل این که اصل ژاپن و مردم آن به خدا یا نیمه خدا برمی گردد
و دوّم این که تعدد کامی ها با این سرزمین و مردم آن رابـ*ـطه نزدیکی دارد.

با توجه به چنین وضعیتی می توانیم دریابیم که چرا محققان شینتو مفتخرانه تاکید دارند که شینتو بیش از آن که ساخته مجموعه ای مشخص از اصول یک گرایش مذهبی حساب شده باشد،
بیان طبیعی زندگی ژاپنی است.

reyhaneZ · 22/11/23

معنی لغوی شینتو:

آیین شینتو، آیین سنتی و بومی کشور ژاپن است. کلمه شینتو(۲) در اصل از دو کلمه چینی شِن» (shen) به معنی ارواح یا خدایان، و دائو (dao) به معنی راه تشکیل شده
و در مجموع به معنی راه ارواح یا راه خدایان است. وبدین سبب بدین نام تغییر یافته تا میان دو آیین تمایز قائل شوند.
آن را در قرن هشتم پس از معرفی بودا چنین نامیدند.

نام این آیین به زبان ژاپنی،»کامی نومیتی» یعنی طریق خدایان بود بعدها چینی هااین آیین را به نام «شینتو» خواندند
که در زبان چینی به همان معنی «طریق خدایان» بود،
و این نام از طریق چینی ها وارد زبان اروپایی گردید.
واژه شینتو، نخستین بار در کتاب نیهون گی یا نیهون شوکی به کار رفته که اشاره به مناسک خاص کامی دارد.

تاریخ شین تو:

شینتو به عنوان دسته ای از آیین های کشاورزی پیشا تاریخی،
به هیچ وجه شامل ادبیات فلسفی یا مباحث اخلاقی نمی شد.
شمن های ابتدایی یا همان میکو ها مراسم را اجرا می کردند؛
سرانجام شمن های طایفه یاماتو از سوی طایفه های دیگر این کار را انجام دادند
و سرکرده ی آنها وظایفی را بر عهده گرفت که به ریاست دولت شینتوانجامید.
در قرن هشتم نویسندگان یاماتو خاستگاه های خدایی خاندان امپراتوری را نوشتند و از اینرو ادعای مشروطیت برای فرمانروایی کردند
وشینتو صبغه سـ*ـیاسی (۳) به خود گرفت.

آیین شین توی در کنار هندویی، یکی از دو سنّت دینی بدون بنیانگذار عالم است که در نتیجه، تاریخ پیدایش معینی ندارند
و بیش تر به مجموعه آداب ورسوم وسنن باستانی یک قوم و ملّت می ماند تا یک دین عرفی و آسمانی.
اکثر قریب به اتفاق ژاپنی هاخود را شین تویی می دانند تا مذهبی.

منبع:ویکی‌پدیا

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

مدیر آزمایشی تالار هنر

مدیر آزمایشی تالار هنر

مدیر آزمایشی تالار هنر

مدیر آزمایشی تالار هنر

مدیر آزمایشی تالار هنر

مدیر آزمایشی تالار هنر

مدیر آزمایشی تالار هنر

مدیر آزمایشی تالار هنر

مدیر آزمایشی تالار هنر

مدیر آزمایشی تالار هنر

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین