جادوی رنسانس

*NiLOOFaR* · 12/8/23

یوهان وایر

یوهان وایر (1515-1588) یک پزشک، غیبت شناس و شیطان شناس هلندی و از شاگردان و پیروان هاینریش کورنلیوس آگریپا بود. او از اولین کسانی بود که علیه آزار و اذیت جادوگران منتشر کرد. تأثیرگذارترین اثر او De Praestigiis Daemonum et Incantationibus ac Venificiis ("درباره توهمات شیاطین و طلسم ها و سموم"، 1563) است.

وایر از Malleus Maleficarum و شکار جادوگران توسط مقامات مسیحی و مدنی انتقاد کرد. گفته می شود که او اولین کسی بود که از اصطلاح بیمار روانی یا مالیخولیایی برای نام بردن زنان متهم به انجام جادوگری استفاده کرد. در زمانی که محاکمه جادوگرانو اعدام‌ها به‌تازگی رایج شده بود، او به دنبال زیر پا گذاشتن قانون مربوط به تعقیب جادوگری بود. او ادعا کرد که نمونه‌های جادو نه تنها تا حد زیادی باورنکردنی هستند، بلکه جنایت جادوگری به معنای واقعی کلمه غیرممکن است، بنابراین هرکسی که به جرم خود اعتراف کند احتمالاً دچار اختلال روانی می‌شود (عمدتاً مالیخولیا، مقوله‌ای بسیار انعطاف‌پذیر با علائم مختلف).

در حالی که او از این ایده دفاع می‌کرد که قدرت شیطان آنقدر قوی نیست که کلیساهای مسیحی ارتدکس در De Praestigiis Daemonum ادعا می کنند، از این ایده نیز دفاع می‌کرد که شیاطین واقعاً قدرت دارند و می‌توانند در برابر افرادی که آنها را صدا می‌کنند ظاهر شوند و توهم ایجاد کنند. اما معمولاً هنگام صحبت در مورد افرادی که می‌توانند توهم ایجاد کنند به جادوگران اشاره می‌کرد و نه به جادوگران می‌گفت آنها بدعت گذارانی هستند که از قدرت شیطان برای انجام این کار استفاده می‌کردند و هنگام صحبت در مورد جادوگران از اصطلاح بیمار روانی استفاده می‌کرد.

علاوه بر این، وایر نه تنها فهرست شیاطین Pseudomonarchia Daemonum را نوشت، بلکه توصیف و التماس آنها را بیان کرد تا در وقت مناسب و به نام خدا و تثلیث آنها را فراخوانی کند، نه برای ایجاد توهم، بلکه آنها را مجبور به انجام کارها کند. وصیت جادوگر و همچنین توصیه هایی در مورد چگونگی اجتناب از خطرات و ترفندهای خاص در صورتی که دیو تمایلی به انجام کاری که به او دستور داده شده یا دروغگو بود. علاوه بر این، او می خواست تعقیب جادوگران را لغو کند، و هنگام صحبت در مورد کسانی که شیاطین را فرا می خوانند (که او آنها را ارواح می‌نامید ) با دقت از کلمه جن گیر استفاده می‌کرد.

*NiLOOFaR* · 12/8/23

وایر هرگز وجود شیطان و تعداد زیادی از شیاطین درجه بالا و پایین را انکار نکرد. آثار او الهام‌بخش دیگر غیبت‌شناسان و شیطان‌شناسان، از جمله نویسنده ناشناسی بود که لمگتون (کلید کوچک سلیمان) را نوشت. نسخه‌های زیادی از کتاب‌های او (نوشته شده به زبان لاتین)، به ویژه Pseudomonarchia Daemonum، و چندین اقتباس به زبان انگلیسی، از جمله "کشف جادوگری" رجینالد اسکات (1584) وجود داشت.
درخواست وایر برای عفو متهمان به جنایت جادوگری بعداً در قرن شانزدهم با مخالفت پزشک سوئیسی توماس اراستوس، نظریه‌پرداز حقوقی فرانسوی ژان بودین و جیمز ششم پادشاه اسکاتلند مواجه شد.

جان دی و ادوارد کلی

جان دی (1527–1608 یا 1609) یک ریاضیدان، ستاره شناس، ستاره شناس، معلم، غیبت شناس و کیمیاگر انگلیسی بود. او اخترشناس دربار و مشاور الیزابت اول بود. او که دانشجوی نوافلاطونیسم رنسانس مارسیلیو فیچینو بود، بیشتر وقت خود را صرف کیمیاگری، پیشگویی و فلسفه هرمسی کرد. او به عنوان یک باستان شناس، یکی از بزرگترین کتابخانه‌های انگلستان در آن زمان را داشت. او به عنوان مشاور سـ*ـیاسی از تأسیس مستعمرات انگلیسی در دنیای جدید حمایت کردبرای تشکیل یک " امپراتوری بریتانیا "، اصطلاحی که به او نسبت داده می‌شود.

دی یک مسیحی شدید بود، اما دینداری او تحت تأثیر آموزه های هرمسی و افلاطونی - فیثاغورثی بود که در رنسانس فراگیر شده بود. او معتقد بود که اعداد اساس همه چیز و کلید دانش هستند. او از هرمسییسم این باور را به دست آورد که انسان دارای پتانسیل قدرت الهی است که می‌تواند از طریق ریاضیات اعمال شود. هدف او کمک به ایجاد یک دین جهانی یکپارچه از طریق بهبود نقض کلیساهای کاتولیک رومی و پروتستان و بازپس گیری الهیات ناب پیشینیان بود.

*NiLOOFaR* · 12/8/23

در اوایل دهه 1580، دی از پیشرفت خود در یادگیری اسرار طبیعت ناراضی بود. او متعاقباً شروع به چرخش پرانرژی به سمت ماوراء طبیعی به عنوان وسیله ای برای کسب دانش کرد. او به دنبال تماس با ارواح از طریق استفاده از یک قلاب‌زن یا کریستال‌نگار بود که فکر می‌کرد به عنوان واسطه‌ای بین او و فرشتگان عمل می‌کند.

اولین تلاش‌های دی با چندین خط‌زن رضایت‌بخش نبود، اما در سال 1582 با ادوارد کلی (1555-1597/8) ملاقات کرد، سپس خود را ادوارد تالبوت نامید تا محکومیت‌اش را برای «سکه‌سازی» یا جعل پنهان کند، که او را به شدت تحت تأثیر توانایی‌هایش قرار داد. دی کلی را به خدمت خود گرفت و شروع به وقف تمام انرژی خود برای فعالیت‌های فراطبیعی خود کرد. این «کنفرانس‌های معنوی» یا «اقدامات» با تقوای شدید مسیحی، همیشه پس از دوره‌هایی از طهارت، نماز و روزه انجام می‌شد. دی از مزایایی که می توانستند برای بشریت به ارمغان بیاورند متقاعد شده بود. ارزیابی شخصیت کلی دشوارتر است: برخی به این نتیجه می‌رسند که او با بدبینی عمل کرده است، اما توهم یا خودفریبی را نمی توان رد کرد. «خروجی» کلی به دلیل حجم، پیچیدگی و واضح بودن آن قابل توجه است. دی بر این باور بود که فرشتگان به سختی چندین کتاب را از طریق کلی به او دیکته کردند که برخی از آنها به زبان فرشته ای یا انوشی بود.

در سال 1583، دی با اشراف زاده لهستانی فقیر و در عین حال محبوب، آلبرت لااسکی ملاقات کرد ، که پس از گذراندن زمان استقبال در دادگاه، از دی دعوت کرد تا او را به لهستان همراهی کند. با برخی از تشویق های "فرشتگان" (دوباره از طریق کلی) و به دلیل وضعیت بدتر او در دادگاه، دی تصمیم به انجام این کار گرفت. او، کلی و خانواده‌هایشان در سپتامبر 1583 آنجا را ترک کردند، اما Łaski ثابت کرد که ورشکست شده و در کشورش مورد علاقه نیست. دی و کلی زندگی عشایری را در اروپای مرکزی آغاز کردند، در همین حال به کنفرانس های معنوی خود ادامه دادند، که دی در خاطرات و سالنامه های خود به تفصیل آن را توضیح داد. آنها با امپراتور رودولف دوم مخاطبانی داشتندقلعه پراگ و استفان باتوری پادشاه لهستان، که آنها تلاش کردند تا اهمیت ارتباط فرشتگان را متقاعد کنند.

*NiLOOFaR* · 12/8/23

در سال 1587، در یک کنفرانس معنوی در بوهمیا، کلی به دی گفت که فرشته یوریل به مردان دستور داده است که تمام دارایی‌های خود، از جمله همسرانشان را به اشتراک بگذارند. در این زمان، کلی به عنوان یک کیمیاگر شهرت زیادی به دست آورده بود و در این زمینه بیشتر از دی مورد توجه بود: این خط کاری بود که چشم‌اندازی برای منافع مالی جدی و بلندمدت داشت، به‌ویژه در میان خانواده‌های سلطنتی اروپای مرکزی. با این حال، دی بیشتر علاقه مند به برقراری ارتباط با فرشتگان بود، فرشتگانی که معتقد بود به او در حل اسرار آسمان ها از طریق ریاضیات، اپتیک، طالع بینی، علم و ناوبری کمک می کنند. شاید در واقع کلی آرزو داشت به وابستگی دی به او به عنوان یک پیشگو در کنفرانس های معنوی طولانی و مکرر آنها پایان دهد. دستور شریک شدن زن باعث ناراحتی دی شد، اما ظاهراً او شک نداشت که واقعی است و آنها ظاهراً همسران مشترکی داشتند. با این حال، دی بلافاصله پس از آن کنفرانس ها را قطع کرد. او در سال 1589 به انگلستان بازگشت، در حالی که کلی به سمت کیمیاگر امپراتور رودولف دوم رفت.

در سال 1590 کلی در اروپا زندگی مجللی داشت و از حمایت اشراف برخوردار بود: چندین ملک و مبالغ هنگفتی از روزنبرگ دریافت کرد. در همین حال، او به آزمایشات کیمیاگری خود ادامه داد تا اینکه رودولف دوم را متقاعد کرد که آماده شروع تولید طلا، هدف کارش است. رودولف در 23 فوریه 1590 به او لقب شوالیه سر ادوارد کلی از ایمان و لوبن جدید را داد (اما ممکن است این اتفاق در سال 1589 رخ داده باشد). در ماه مه 1591، رودولف کلی را به اتهام کشتن یک مقام رسمی به نام یری هانکلر در یک دوئل دستگیر و در قلعه کریووکلات در خارج از پراگ زندانی کرد. این امکان وجود دارد که او همچنین نمی خواست که کلی قبل از اینکه واقعاً طلا تولید کند فرار کند. در سال 1595، کلی موافقت کرد که همکاری کند و به کار کیمیاگری خود بازگردد. او آزاد شد و به وضعیت سابق خود بازگردانده شد. وقتی نتوانست طلایی تولید کند، دوباره زندانی شد، این بار در قلعه هنوین در شهر ماست. همسر و دختر ناتنی او تلاش کردند تا یک مشاور امپراتوری استخدام کنند که ممکن است کلی را از زندان آزاد کند، اما او در اواخر سال 1597 / اوایل 1598 به دلیل جراحات وارده در حین تلاش برای فرار در زندانی درگذشت.

تعداد کمی از نوشته‌های کلی امروز موجود است، از جمله دو رساله کیمیاگری به زبان انگلیسی، و سه رساله دیگر که او از زندان به رودولف دوم تقدیم کرد. عنوان آنها Tractatus duo egregii de lapide philosophorum una cum theatro astronomiae (1676) بود. این رساله ها به عنوان نوشته های کیمیاگری ادوارد کلی (1893) ترجمه شده است.

*NiLOOFaR* · 12/8/23

جووردانو برونو

جووردانو برونو (۱۵۴۸–۱۶۰۰) یک راهب، فیلسوف، ریاضی‌دان، شاعر، نظریه‌پرداز کیهان‌شناسی و غیبت‌شناس هرمسی ایتالیایی دومینیکن بود. او به دلیل نظریه‌های کیهان‌شناختی‌اش، که از نظر مفهومی مدل جدید کپرنیکی را گسترش می‌داد، شناخته شده است. او پیشنهاد کرد که ستارگان خورشیدهای دوردستی هستند که توسط سیارات خودشان احاطه شده‌اند، و او این احتمال را مطرح کرد که این سیارات ممکن است زندگی خودشان را تقویت کنند، موقعیتی کیهانی که به عنوان کثرت گرایی کیهانی شناخته می‌شود. او همچنین اصرار داشت که جهان بی نهایت است و نمی‌تواند "مرکزی" داشته باشد.

برونو علاوه بر کیهان‌شناسی، در مورد هنر حافظه نیز نوشت، گروهی از تکنیک‌ها و اصول یادگاری که به‌طور ضعیف سازمان‌یافته است. مورخ فرانسیس یتس استدلال می‌کند که برونو عمیقاً تحت تأثیر طالع بینی اسلامی (به ویژه فلسفه اوروس )، نوافلاطونی، هرمسیسم رنسانس، و افسانه‌های پیدایش مانند خدای مصری توت قرار گرفته است. مطالعات دیگر برونو بر رویکرد کیفی او به ریاضیات و کاربرد مفاهیم فضایی هندسه در زبان متمرکز شده است.

برونو در سال 1584 دو گفتگوی فلسفی مهم منتشر کرد (La Cena de le Ceneri و De l'infinito universo et mondi) که در آنها علیه کره های سیاره ای استدلال می کرد (کریستوف روتمان در سال 1586 همان کاری را انجام داد که تیکو براهه در سال 1587 انجام داد) و تأیید کرد. اصل کوپرنیک به ویژه برای حمایت از دیدگاه کوپرنیک و مخالفت با ایرادی که بر اساس آن حرکت زمین از طریق حرکت بادها، ابرها و غیره درک می شود، برونو در La Cena de le Ceneri برخی از استدلال های گالیله را پیش بینی می‌کند.

*NiLOOFaR* · 12/8/23

اصل نسبیت کیهان شناسی برونو بین "خورشیدها" که نور و گرمای خود را تولید می‌کنند و اجسام دیگری در اطراف آنها در حال حرکت هستند تمایز قائل می‌شود. و «زمین‌ها» که به دور خورشیدها حرکت می‌کنند و از آنها نور و گرما می‌گیرند. برونو پیشنهاد کرد که برخی، اگر نه همه، از اجرام کلاسیک که به عنوان ستاره های ثابت شناخته می‌شوند، در واقع خورشید هستند. به گفته اخترفیزیکدان استیون سوتر، او اولین کسی بود که دریافت که "ستاره‌ها خورشیدهای دیگری با سیارات خود هستند." برونو نوشت که جهان‌های دیگر «نه فضیلت کمتری دارند و نه ماهیتی متفاوت از زمین ما دارند» و مانند زمین، «حاوی حیوانات و ساکنان هستند».

در سال 1588، او به پراگ رفت و در آنجا 300 تالر از رودولف دوم گرفت، اما هیچ مقام معلمی نداشت. او به مدت کوتاهی به عنوان استاد در هلمشتد خدمت کرد، اما زمانی که توسط لوتریان تکفیر شد، مجبور به فرار شد. در این دوره او چندین اثر لاتین تولید کرد که به دوست و منشی خود Girolamo Besler دیکته شد، از جمله De Magia (درباره جادو )، Thes De Magia ( Thess on Magic ) و De Vinculis in Genere ( A General Account of Bonding).). همه اینها ظاهراً توسط بسلر (یا بیسلر) بین سال‌های 1589 و 1590 رونویسی یا ضبط شده است.

از سال 1593، برونو به اتهام بدعت گذاری توسط تفتیش عقاید رومی به اتهام انکار چندین دکترین اصلی کاتولیک، از جمله لعنت ابدی، تثلیث، الوهیت مسیح، باکره بودن مریم، و استحاله محاکمه شد. كلیسا با كلیسا بی‌اهمیت انگاشته نشد، و تعلیم او در مورد انتقال روح (تناسخ) نیز مورد توجه قرار نگرفت. تفتیش عقاید او را مجرم تشخیص داد و در کمپو د فیوری رم در آتش سوزانده شد.در سال 1600. پس از مرگش، شهرت قابل توجهی به دست آورد و به ویژه توسط مفسران قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم که او را شهیدی برای علم می دانستند، مورد تجلیل قرار گرفت، اگرچه اکثر مورخان موافق هستند که محاکمه بدعت او پاسخی به دیدگاه های کیهانی او نبود، بلکه بلکه پاسخی به دیدگاه های دینی و پس از مرگ او بود. با این حال برخی از مورخان معتقدند که دلیل اصلی مرگ برونو در واقع دیدگاه‌های کیهانی او بوده است. مورد برونو هنوز نقطه عطفی در تاریخ آزاد اندیشی و علوم نوظهور محسوب می‌شود.

*NiLOOFaR* · 12/8/23

جیامباتیستا دلا پورتا

جیامباتیستا دلا پورتا (1535-1615) دانشمند، دانشمند و نمایشنامه نویس ایتالیایی بود که در زمان انقلاب علمی و اصلاحات در ناپل زندگی می‌کرد. معروف‌ترین اثر او که برای اولین بار در سال 1558 منتشر شد، Magia Naturalis (جادوی طبیعی) نام دارد. او در این کتاب موضوعات مختلفی را که مورد بررسی قرار داده بود، از جمله اپتیک، فلسفه غیبی، طالع بینی، کیمیاگری، ریاضیات، هواشناسی، و فلسفه طبیعی پوشش داد. از او به عنوان «استاد اسرار» نیز یاد می‌شد.

در سحر و جادو طبیعی، دلا پورتا وسیله‌ای خیالی را توصیف می‌کند که به عنوان تلگراف دلسوز شناخته می‌شود. این دستگاه از دو جعبه دایره‌ای شبیه به قطب نما تشکیل شده بود که هر کدام دارای یک سوزن مغناطیسی بودند که قرار بود توسط همان لودستون مغناطیسی شوند. هر جعبه باید با 26 حرف، به جای جهت‌های معمول، برچسب گذاری شود. دلا پورتا فرض کرد که این سوزن‌ها را به گونه‌ای هماهنگ می کند که وقتی نامه ای در یک جعبه شماره گیری می‌شود، سوزن در جعبه دیگر به سمت همان حرف حرکت می کند و در نتیجه به برقراری ارتباط کمک می‌کند، در سال 1563، دلا پورتا De Furtivis Literarum Notis، اثری در مورد رمزنگاری منتشر کرد. او در آن اولین رمز جایگزینی دیگرافیک شناخته شده را توصیف کرد. چارلز جی مندلسون اظهار داشت:
او به نظر من رمزنگار برجسته رنسانس بود. ممکن است برخی ناشناس که در یک اتاق مخفی پشت درهای بسته کار می‌کردند، در درک کلی این موضوع از او پیشی گرفته باشند، اما در میان کسانی که کارشان قابل مطالعه است، او مانند یک غول بالا می‌رود.

دلا پورتا روشی را ابداع کرد که به او اجازه می‌داد پیام‌های مخفیانه را در داخل تخم‌مرغ بنویسد. در جریان تفتیش عقاید اسپانیا، برخی از دوستان او به زندان افتادند. در دروازه زندان همه چیز را چک کردند به جز تخم مرغ. دلا پورتا با استفاده از مخلوطی از رنگدانه های گیاهی و زاج، پیام هایی را روی پوسته تخم مرغ نوشت. جوهر به پوسته تخم مرغ که نیمه متخلخل است نفوذ کرد. وقتی پوسته تخم مرغ خشک شد، تخم مرغ را در آب داغ جوشاند و جوهر بیرونی تخم مرغ شسته شد. هنگامی که گیرنده در زندان پوسته را جدا کرد، پیام یک بار دیگر روی سفیده تخم مرغ آشکار شد.

*NiLOOFaR* · 12/8/23

دلا پورتا بنیانگذار انجمن علمی به نام Academia Secretorum Naturae (Accademia dei Segreti) بود. این گروه بیشتر به نام اوتیوسی (مردان اوقات فراغت) شناخته می‌شد. Otiosi که زمانی قبل از 1580 تأسیس شد، یکی از اولین انجمن های علمی در اروپا بود و هدف آنها مطالعه "اسرار طبیعت" بود. هر فردی که درخواست عضویت می کرد باید نشان می‌داد که کشف جدیدی در علوم طبیعی انجام داده است.

Academia Secretorum Naturae مجبور به انحلال شد که اعضای آن مشکوک به برخورد با غیبت شدند. دلا پورتا یک کاتولیک توسط تفتیش عقاید مورد بررسی قرار گرفت و توسط پاپ گریگوری سیزدهم به رم احضار شد. اگرچه او شخصاً سالم از جلسه بیرون آمد، اما مجبور شد Academia Secretorum Naturae خود را منحل کند و در سال 1592 آثار فلسفی او توسط کلیسا از انتشار بیشتر منع شد. این ممنوعیت در سال 1598 برداشته شد.

علی‌رغم این حادثه، دلا پورتا از نظر مذهبی مذهبی باقی ماند و به یک برادر یسوعی غیر روحانی تبدیل شد. درگیری پورتا با تفتیش عقاید مورخان را به دلیل مشارکت فعال او در کارهای خیریه یسوعیان تا سال 1585 معما می‌کند. توضیح احتمالی این امر در روابط شخصی پورتا با فرا پائولو سارپی پس از 1579 نهفته است.

هاینریش خونرات
هاینریش خونرات (حدود 1560-1605) پزشک، فیلسوف هرمتیک و کیمیاگر آلمانی بود. فرانسیس یتس او را رابطی بین فلسفه جان دی و رزیکلاسیسم می‌دانست. نام او در املای «هنریکوس کنراهت» به عنوان نام مستعار برای ناشر 1670 Tractatus Theologico-Politicus باروخ اسپینوزا استفاده شد.

*NiLOOFaR* · 12/8/23

Khunrath، یکی از شاگردان پاراسلسوس، در درسدن، ماگدبورگ و هامبورگ طبابت می کرد و احتمالاً در لایپزیگ سمت استادی داشته است. او پس از 1588 به طور گسترده سفر کرد، از جمله اقامت در دربار امپراتوری در پراگ، خانه امپراتور هابسبورگ رودولف دوم. قبل از رسیدن به پراگ، او جان دی را در 27 مه 1589 در برمن ملاقات کرد، زمانی که دی در راه بازگشت از بوهم به انگلستان بود. خنراث در آثار بعدی خود دی را ستود. در طول اقامت خود در دربار، Khunrath با ادوارد کلی کیمیاگر آشنا شدکه پس از جدایی او و دی، پشت سر مانده بود. در سپتامبر 1591، Khunrath به عنوان پزشک دربار کنت Rosemberk در Trebona منصوب شد. او احتمالاً زمانی که در تربونا، یکی از نویسندگان پیشنهادی رساله‌های «بازیلیوس والنتینوس» در مورد کیمیاگری بود، با یوهان تولده ملاقات کرد.
تلاش‌های Khunrath با John Dee و Thölde و باورهای Paracelsian، او را به ایجاد یک جادوی طبیعی مسیحی‌شده سوق داد، و به دنبال یافتن اولین ماده‌ای مخفی بود که انسان را به سوی خرد ابدی هدایت می‌کرد. دیدگاه مسیحی‌شده‌ای که خونرات داشت، حول تعهد او به الهیات لوتری شکل می‌گرفت. او همچنین معتقد بود که تجربه و مشاهده برای تحقیقات عملی کیمیاگری ضروری است، مانند یک فیلسوف طبیعی.

معروف‌ترین اثر او در مورد کیمیا، Amphitheatrum Sapientiae Aeternae (آمفی‌تئاتر حکمت ابدی) است، اثری درباره جنبه‌های عرفانی آن هنر، که حاوی حکاکی پر بیننده‌ای با عنوان «مرحله اول اثر بزرگ» است که بیشتر به عنوان معروف است. "آزمایشگاه کیمیاگر". این کتاب برای اولین بار در سال 1595 در هامبورگ منتشر شد، با چهار صفحه مدور استادانه، دست‌رنگ و حکاکی شده با طلا و نقره که خنرات طراحی کرده و توسط پاولوس ون در دورت حکاکی شده است. این کتاب سپس با افزودن صفحات دیگری که پس از مرگ در هانائو در سال 1609 منتشر شد، به صورت گسترده‌تر در دسترس قرار گرفت.

*NiLOOFaR* · 12/8/23

Amphitheatrum Sapientiae Aeternae یک کلاسیک کیمیاگری است که هم مسیحیت و هم جادو را ترکیب می‌کند. خنرات در آن نشان داد که در کیمیاگری روحانی مهارت دارد و مسیر پیچیده و چند مرحله‌ای به سوی کمال معنوی را به تصویر می کشد. کار Khunrath در محافل لوتری مهم بود. جان وارویک مونتگومری اشاره کرده است که یوهان آرنت (1555-1621) که نویسنده تأثیرگذار کتاب‌های تقوا و عبادت لوتری بود، تفسیری بر آمفی تئاتر نوشت . برخی از ایده‌های آثار او ماهیت کابالیستی دارند و نشان‌دهنده‌ی رزیکلاسیسم هستند.
سایر نویسندگان دوره رنسانس

سایر نویسندگان در مورد موضوعات غیبی یا جادویی در این دوره عبارتند از:

توماس شارنوک (1524-1581) کیمیاگر و غیبت‌شناس انگلیسی بود که زندگی خود را وقف جستجوی سنگ فیلسوف کرد.
نیکلاس فلامل (1330-1418) کاتب و دستفروش فرانسوی بود . پس از مرگش، فلامل به عنوان یک کیمیاگر شهرت پیدا کرد که معتقد بود سنگ فیلسوف را کشف کرده و از این طریق به جاودانگی دست یافته است . این روایت های افسانه ای برای اولین بار در اواخر قرن شانزدهم ظاهر شد. چندین اثر اواخر قرن شانزدهم تا اوایل قرن هفدهم به فلامل نسبت داده شده است.
ریحان ولنتاین (نام مستعار برای یک یا چند نویسنده قرن شانزدهم) که به ویژه برای دوازده کلید ریحان ولنتاین (1599) شناخته شده است.

منبع: ویکی‌پدیا

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

مدیر آزمایشی اقلیم جادوگران

مدیر آزمایشی اقلیم جادوگران

مدیر آزمایشی اقلیم جادوگران

مدیر آزمایشی اقلیم جادوگران

مدیر آزمایشی اقلیم جادوگران

مدیر آزمایشی اقلیم جادوگران

مدیر آزمایشی اقلیم جادوگران

مدیر آزمایشی اقلیم جادوگران

مدیر آزمایشی اقلیم جادوگران

مدیر آزمایشی اقلیم جادوگران

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین