خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

رمان ۹۸ با هدف ترویج فرهنگ کتاب خوانی و تقویت قلم عزیزان ایجاد شده است.
هدف ما همواره ایجاد محیطی گرم و صمیمی و دوستانه بوده
برای مطالعه کامل رمان‌ها و استفاده از امکانات انجمن
به ما بپیوندید و یا وارد انجمن شوید.

~MOHADESE~

مدیر تالار فرهنگ
عضو کادر مدیریت
مدیر تالار انجمن
ناظر کتاب
  
عضویت
21/4/21
ارسال ها
1,375
امتیاز واکنش
4,971
امتیاز
298
محل سکونت
دنیای خواب...
زمان حضور
132 روز 50 دقیقه
نویسنده این موضوع
ازیهای محلی دزفول
الخترalaxtor – تاجفت tâjoft – دالپلو dâlpelow – چوگه – čugaپا پا pâpâ – کی گل بره kigolbare – فیتال fitâl – رنگم رنگم ری لاسیه rangom rangom ri lâsie و…

توضیح برخی از بازیهای سنتیِ دزفولی
کی گل بره
این بازی از جمله بازیهای درون آب است که در آن افراد به صورت دسته جمعی وارد آب رودخانه می شوند و در جاهایی که عمیق باشد به زیر آب می روند، هر کس که توانست مسیر بیشتری را زیر آب طی کند و نفس کم نیاورد برنده است. این بازی مشترک میان دختران و پسران است و از سنین ۱۰ تا ۲۰ سال در آن شرکت می کنند.

رنگم رنگم ری لاسیه
این بازی توسط دختران برگزار می شود. در این بازی یک نفر از بقیه بزرگتر است و با گرفتن یک سینی بزرگ در دست جلو می ایستد٬ بقیه با گرفتن طنابی در دست و عبور دادن از پاهای خود به صورت یک ستون پشت سر او قرار می گیرند و این اشعار را می خوانند: رنگم رنگم ری لاسیه٬ افراد حاضر در صف می گویند: همچه گلی عباسیه hamče goli abâsiya و به دنبال آن می روند. در اینجا باید کسی از صف خارج شود و هر کس که به زمین افتاد بازنده است.

بازیهای محلی بهبهان
بازیهای منطقه بهبهان دارای تنوع و گستردگی خاصی است که کودکان، نوجوانان اعم از دختر یا پسر به انجام آن می پردازند. برخی از انواع این بازی ها به شرح زیر می باشد:
قطور qotur، تی تی titi، سوار سوار، کل کل برد kelkelebard، تپ تپ گا taptape gâ، امی بی amibi یا دال کلی dâlkeli، ای دسه ei dasa، اسه سوار esesavâr، گل تکونار gol tekonâr، مزوت شهری mazotešahri، مرد سلوری marde salori و...


فرهنگ خوزستان

 

~MOHADESE~

مدیر تالار فرهنگ
عضو کادر مدیریت
مدیر تالار انجمن
ناظر کتاب
  
عضویت
21/4/21
ارسال ها
1,375
امتیاز واکنش
4,971
امتیاز
298
محل سکونت
دنیای خواب...
زمان حضور
132 روز 50 دقیقه
نویسنده این موضوع
توضیح برخی از بازیهای سنتیِ بهبهان
سوار سوار
بازی به صورت دو نفر دو نفر انجام می شود. پس از قرعه کشی یک نفر روی کول دیگری سوار می شود و به در خانه ها رفته از صاحب خانه سؤال می کنند سوار سوار؟ یا پیاده سوار؟ اگر صاحب خانه می گفت پیاده سوار آن دو جایشان را عوض می کنند و بازی به همین ترتیب ادامه می یابد.

تپ تپ گا taptape gâ
روش این بازی به این شرح است که یک نفر در محل مشخص چشم می گذارد و دیگران پنهان می شوند پس از لحظاتی او به دنبال آنان می گردد و هر کس را که ببیند دست خود را به سر او می زند و آن شخص به این ترتیب از بازی خارج می شود. هر کس نیز بتواند بدون دیده شدن به محل بازی برسد برنده است. نوبت چشم گذاری بعدی به فردی می رسد که زودتر ازهمه بازنده شده باشد.

پوشاک سنتیِ لرها و بختیاریها
هر جامعه ای پوشاکی متناسب با فرهنگ خود دارد. پوشاک همواره به عنوان ویژگی خاصی در تمایز جوامع از هم به شمار می رفته است و نوعی نماد برای بیان فرهنگ هر جامعه است.

پوشاک سنتیِ زنانِ لر و بختیاری- تن پوش

تنبان قری: برای دوخت آن ۱۰ متر پارچه نیاز است. پارچه مورد استفاده این نوع تنبان معمولا ضخیم است. این نوع پارچه ها از تنوع رنگ برخوردارند. در بالای این نوع پوشاک، برای رد کردن بند تنبان قسمتی تعبیه شده است.


فرهنگ خوزستان

 

~MOHADESE~

مدیر تالار فرهنگ
عضو کادر مدیریت
مدیر تالار انجمن
ناظر کتاب
  
عضویت
21/4/21
ارسال ها
1,375
امتیاز واکنش
4,971
امتیاز
298
محل سکونت
دنیای خواب...
زمان حضور
132 روز 50 دقیقه
نویسنده این موضوع
هنگام بسته شدن بند شلوار قری، بر روی کمر، به علت پهنای زیاد پارچه، چینهای متعددی بر روی آن ایجاد می شود. لبه شلوار قری به وسیله نوار رنگی با نام محلی گرزgerz تزیین می شود.

زیر پیراهن: بالا پوشی زنانه که از حدود ۵/۲متر پارچه تهیه می شود. پیراهن دارای آستینهای ساده و آزاد و یقه گرد است. لبه های زیر پیراهن توسط نوار رنگی تزیین می شود.

پیراهن: بالا پوشی که از حدود ۵/۳ متر پارچه تهیه می شود. پیراهن دارای یقه هفتی و چاکی است که از دو طرف از کمر به پایین می باشد. پارچه پیراهن از بهترین جنس مخملی انتخاب می شود. لبه های پیراهن را با نوار رنگی و سکه تزیین می نمایند.

جلیقه:پوشاکی است بدون آستین که از جلو باز می باشد و بر روی پیراهن پوشیده می شود. پارچه آن نیز از مخمل تهیه می شود و لبه های آن با نوارهای رنگی و سکه تزیین می شود. دو جیب نیز در قسمت پایین جلیقه تعبیه شده است.

پوشاک سنتیِ زنانِ لر و بختیاری – سر پوش
لچک:روسری است که عمدتا از پارچه های سفید (تترون)تهیه می شود. برای دوخت آن، قاعده پارچه مستطیل شکلی به وسیله پارچه نیم دایره ای دوخته می شود. به لبه های آزاد لچک، بند هایی نیز دوخته می گردد. این بند به وسیله مهره های رنگی با نام محلی بوناbuna مزین شده و نوک هر مهره نیز توسط سکه، مهره ها و الماس های مصنوعی تزیین می شود تا آویزی زیبا، شکل گیرد.


فرهنگ خوزستان

 

~MOHADESE~

مدیر تالار فرهنگ
عضو کادر مدیریت
مدیر تالار انجمن
ناظر کتاب
  
عضویت
21/4/21
ارسال ها
1,375
امتیاز واکنش
4,971
امتیاز
298
محل سکونت
دنیای خواب...
زمان حضور
132 روز 50 دقیقه
نویسنده این موضوع
به پشت لچک، پارچه ای مربع شکل تزیین شده با منجوق و نوارهای رنگی آویخته می شود، به این زیور زنانه “پی سری” یا” زلزله” یا” مونجاق” می گویند. بندی به طول ا تا ۵/۱ متر مزین به مهره، سکه و الماسهای مصنوعی با سنجاق قفلی به دوطرف لچک، وصل می گردد. این زیور از پشت به حالت آویزان می باشد و به “بند سیزن”معروف است. زنان بختیاری هنگام بستن لچک، دو قسمت از گیسوی خود را از طرفین جدا کرده و از دو طرف چهره خود و از زیر بند لچک می گذرانند. که این نوعی آرایش زنانه محسوب می شود. این نوع پوشاک بیشتر در آیین های شاد مورد استفاده قرار می گیرد.

مِی نا: روسری بلندی که از ۵ متر پارچه تهیه می شود و مستطیل شکل است. مینا را با سنجاق به پشت لچک وصل می کنند. یکی از گوشه های مینا از روی شانه رد شده و بر روی شانه دیگر با سنجاق قفلی مهار می شود.

تیگ بند: دستمال سیاهیست که زنان عزادار به پیشانی می بندند.

پوشاک سنتیِ زنانِ لر و بختیاری – پاپوش
در اصطلاح محلی لری و بختیاری به پاپوش،”پاوزارpawezar”می گویند. از معروفترین پاپوشهای زنان لر و بختیاری می توان از کفش های چرمی ِ زنانه موسوم به “اُرسی”نام برد که در قدیم به رنگ سفید بودند. اُرسی از جنس پلاستیک هم ساخته می شد.
پوشاک سنتیِ زنانِ لر و بختیاری – زیور آلات
میل کول:بازوبندی نقره ای است که روی بازو بسته می شود.
بند سیزه: مانند تسبیحی است و شامل مهره های رنگی می شود که به وسیله دو گیره به پشت سر آویزان می کنند.
گردن بند میخک: گردن بندیست که از میخک بافته شده است و برای خوشبو شدن تن و لباس به گردن می آویزند.


فرهنگ خوزستان

 

~MOHADESE~

مدیر تالار فرهنگ
عضو کادر مدیریت
مدیر تالار انجمن
ناظر کتاب
  
عضویت
21/4/21
ارسال ها
1,375
امتیاز واکنش
4,971
امتیاز
298
محل سکونت
دنیای خواب...
زمان حضور
132 روز 50 دقیقه
نویسنده این موضوع
پوشاک سنتیِ مردان لر و بختیاری -تن پوش
شلوار دبیت: این شلوار از پوشاک های سنتی مردان بختیاری است و هنوز هم مورد استفاده قرار می گیرد. جنس شلوار از دبیت است و رنگ آن سیاه. در دوخت این شلوار ۵ متر پارچه استفاده می گردد. برای بند این شلوار ۳ الی ۴ کش استفاده می شود.
چوقا: نوعی بالا پوش است که از نخهای پشمی خود رنگ بافته می شود. چوقا به رنگ سفید و گاهی سفید متمایل به زرد با خطوط راه راه بدون آستین و جلو باز است. بلندی چوقا تا بالای زانو می باشد.

پوشاک سنتیِ مردان ِیختیاری – سر پوش
کلاه نمدی(ُکَله): کلاه نمدی در بختیاریها شامل شب کلاه و کلاه خسروی و کلاه خانی است. رنگ شب کلاه قهوه ای روشن است و گنبدی شکل اند که کودکان و اقشار عادی از آن استفاده می کردند. کلاه خسروی آنهایی هستند که بالایشان صاف و دهانه آنها اندکی تنگ و رنگ آنها سیاه است.

کلاههای بلندی که بالایشان صاف و دهانه آنها اندکی تنگ و به رنگ سفیدند کلاه خانی نام دارند. نکته جالب در مورد کلاه این بود که شیوه قرار گرفتن کلاه بر سر نمایانگر موقعیت اجتماعی افراد بوده است. مثلا کدخدا ها و مسن تر ها کلاهشان را مایل به جلو ی سر و کمی کج قرار می دادند. جوانان کلاه را وسط سر و رو به عقب می گذاشتند. نمدمالهای شوشتر و دزفول، عمده ترین سازندگان کلاه های نمدی بودند که متاسفانه امروزه به جز عده معدودی، کسی از آنها باقی نمانده است.


فرهنگ خوزستان

 

~MOHADESE~

مدیر تالار فرهنگ
عضو کادر مدیریت
مدیر تالار انجمن
ناظر کتاب
  
عضویت
21/4/21
ارسال ها
1,375
امتیاز واکنش
4,971
امتیاز
298
محل سکونت
دنیای خواب...
زمان حضور
132 روز 50 دقیقه
نویسنده این موضوع
زبان و گویش مردم استان خوزستان
قديمى‏ترين زبان اهالى اين استان زبان انزانى يا شوشى بوده كه به عقيده دمرگان در سه هزار سال قبل از ميلاد متروك شد و پس از آن زبان سومرى و زبان سامى در اينجا رواج يافت.

زبان خوزى در زمان هخامنشى اهميت و رواج كامل داشته و اين زبان تا زمان سقوط خوزستان به دست اعراب، زبان رسمى مردم خوزستان بوده، و همين زبان است كه مقدسى، جغرافى نگار سده ۴ ه .ق از آن نام برده است.

در حال حاضر مردم خوزستان با لهجه‏ هاى مخصوصى محلى مانند دزفولى، شوشترى، بهبهانى، رومزى (رامهرمزى)، آبادانى و زبان عربى تكلم میکنند.

در استان خوزستان زبان فارسى، عربى، تركى و كرد و لرى وجود دارد.

مردم اهواز فارسى و عربى صحبت میکنند.

اهالى انديمشك فارسى زبان هستند.

زبان مردم خرمشهر و آبادان عربى است و به زبان فارسى نيز آشنايى دارند.

مردم دزفول به زبان فارسى لرى تكلم مینمايند.

مردم بهبهان با گويش فارسى ميانه و فارسى لرى سخن مى‏گويند.

مردم شايگان عربند و اين منطقه از مهمترين مناطق عرب‏نشين خوزستان است.

زبان مردم شوشتر فارسى درى و فارسى محلى (لهجه شوشترى) است.

در شوشتر اتراك نيز ساكن هستند كه تا حدودى لر شده‏ اند.

مردم طايفه لركى خوزستان به زبان تركى و فارسى شكسته تكلم مینمايند.

افراد طايفه عمله در خوزستان لر هستند.

زبان مردم ايل افشار خوزستان تركى است.


منبع: دانشچی


فرهنگ خوزستان

 
shape1
shape2
shape3
shape4
shape7
shape8
بالا