خوشنویسی چین باستان

~kiana_stay~ · 13/3/23

خوشنویسی جایگاه خود را در کنار نقاشی به عنوان مهم‌ترین هنر باستانی چین تثبیت نمود و برای اولین بار در دوران سلسله‌ی هان (۲۰۶ق.م – ۲۲۰ میلادی) ظهور پیدا کرد. از تمامی مردان تحصیل کرده و برخی از زنان درباری انتظار می‌رفت تا در این هنر حاذق باشند، توقعی که در دوران مدرن نیز پا بر جا باقی مانده است. گذشته از عمل نوشتن، یک خوشنویسی خوب کنترل دقیق قلم مو و توجه به ترکیب‌بندی را به نمایش می‌گذارد. اما نحوه‌ی نوشتار نیز خود از اهمیت برخوردار بود و ضربه‌های سریع و فی‌البداهه قلم مو روش ایده آل بشمار می‌رفت. ضربه‌های قلم مو، فلسفه و ابزار خوشنویسی بر روی سبک‌های نقاشی چینی به ویژه نقاشی منظره و طبیعت تاثیر گذاشت و بسیاری از خط نوشته‌های باستانی امروزه همچنان در نوشتار مدرن چینی تقلید می‌شوند.

ابزار و مصالح

قلم‌مو‌های خوشنویسی بسیار انعطاف پذیر بوده و از موی حیوانات (و در مواقعی نادر از پر) تهیه شده که با نوکی نازک بریده و به دسته‌ای از جنس بامبو و یا چوب بسته می‌شدند. جوهر استفاده شده توسط خود خوشنویس با مخلوط کردن پس مانده‌ی خشک‌شده‌ی حیوانات و یا گیاهان با مواد معدنی و چسب بر روی سنگی خیس تهیه می‌شد. چوب، بامبو، ابریشم (از تاریخ ۳۰۰ ق.م) و پس از آن کاغذ (از تاریخ ۱۰۰ میلادی) متداول ترین سطوح مورد استفاده برای نوشتن بودند اما خوشنویسی بر روی کالا‌های روزمره مانند بادبزن، پرده، پرچم‌ها نیز ظاهر می‌شد. اما کاغذ بهترین سطح برای خوشنویسی بشمار می‌رفت و اختراع کاغذ با کیفیت بالاتر (توسط تسای لون در سال ۱۰۵ میلادی) با قدرت جذب تمامی جزئیات ضربات قلم مو، به شکل گرفتن سبک‌های بیشتری از خوشنویسی کمک کرد.

~kiana_stay~ · 13/3/23

نحوه‌ی اجرا

خبرگی در خوشنویسی به سرعت شکل گرفت و این هنر در کنار آیین‌های مذهبی، موسیقی، کمانداری، ارابه رانی و اعداد، تبدیل به یکی از شش هنر کلاسیک و باستانی شد. از خوشنویسان ماهر انتظار می‌رفت تا از ضخامت‌های متفاوت، زوایای دقیق و لطیف و ارتباط سیال ضربات قلم مو استفاده کرده و اثری با کلیتی زیبا خلق کنند.

تاریخدان ر. داوسن در رابـ*ـطه با جذابیت و زیبایی اثر خلق شده توسط خوشنویسی ماهر در مقایسه با اثری چاپی چنین می‌گوید: حروف چاپی مانند شخصیت‌های عکس‌های ویکتوریایی خشک و انعطاف‌ناپذیر می‌باشند، اما حروف نوشته شده با قلم مو بر روی کاغذ با ظرافت و سرزندگی باله می‌رقصند. فرم‌های زیبای خوشنویسی چینی با زیبایی‌های طبیعی مقایسه می‌شدند و هر ضربه‌ی قلم‌مو الهام گرفته شده از طبیعت و دارای انرژی یک موجود زنده بود. در نتیجه خوشنویسان چینی در تماشای پدیده‌های طبیعی به دنبال منبع الهام می‌گشتند. وانگ ژی چی، معروف‌ترین خوشنویس چینی، به تماشای قوها علاقه داشت زیرا حرکت ساده و ظریف گردنشان برای او یادآور گردانیدن قلم مو بود و گفته می‌شود که راهب هوآیسو با نظاره کردن ابرهای تابستانی به حرکت درآمده در باد، از تنوع بی پایان موجود در سبک پیوسته خوشنویسی چینی لـ*ـذت می‌برد.

~kiana_stay~ · 13/3/23

سبک‌های نگارش خوشنویسی

پنج سبک نگارش مهم و اصلی در خوشنویسی چینی باستان وجود دارد:

۱_ نگارش مهری (جوان شو)_ مورد استفاده از تاریخ ۱۲۰۰ ق.م
۲_ نگارش دینی (لی شو)_ از تاریخ ۲۰۰ ق.م
۳_ نگارش با قاعده (کای شو‌)_ از تاریخ ۲۰۰-۴۰۰ میلادی
۴_ نگارش پیوسته (شین شو)_ از سده‌ی ۴ میلادی
۵_ نگارش تند نویسی (تسائو شو)_ از سده‌ی ۷ میلادی

۱_ نگارش مهری: نگارش مهری، همانطور که از نام آن مشخص است، سبکی رسمی و مورد استفاده در تهیه‌ی مهرها و دیگر اسناد رسمی بود زیرا دارای ضربه قلمو موهایی با ضخامت‌های یکسان و تغییر جهت‌هایی کم بود که کار تکثیر را برای تراش‌کاران آسان می‌کرد.
۲_ نگارش دینی: نگارش دینی نیز سبکی رسمی بود که با ضربات ضخیم در انتهای حرکت قلم مو برای ثبت مدارک توسط روحانیون و صاحب منصبان مورد استفاده قرار می‌گرفت. بعدها این نگارش به سبک معمول نوشتار تبدیل شد.
نگارش های مهری و دینی هر دو در قرون ۱۷ و ۱۸ میلادی به عنوان سبک‌هایی هنری احیا شدند.
۳_ نگارش با قاعده: نگارش با قاعده سبک استاندارد مورد استفاده برای چاپ بود و امروزه نیز عموما مورداستفاده قرار می‌گیرد.
۴_ نگارش پیوسته: نگارش پیوسته‌ی پر زرق و برق انتخابی محبوب برای بیان‌های هنری و نوشته‌های اضافه شده به نقاشی‌ها بود.
۵_ نگارش تندنویسی: سبک تندنویسی بسیار سریع نوشته شده و در بعضی موارد به چالش کشیدن عرف و قرارداد‌های نوشتار حروف توسط هنرمند، شناختن حروف در اولین نگاه را بسیار دشوار می‌ساخت.

~kiana_stay~ · 13/3/23

صرف نظر از گونه‌های ذکر شده، هر هنرمند بالطبع سبک نگارش شخصی خود را داشت. یک خوشنویس ممکن بود دقت را به حرکت آزاد و سبک پر زرق و برق را به سبک ظریف ترجیح داده و یا بر روی فضاهای خالی در ترکیب‌بندی تمرکز کند. در کنار آثاری زیبا، نگارش در موارد و برای اهداف دیگر نیز مورد قضاوت قرار می‌گرفت.
تاریخدان م. دیلن در این مورد توضیح می‌دهد: از آنجایی که سبک نگارش هر فرد نشانی از خلق و خو، ارزش‌های اخلاقی و معرفت وی بود، امپراطورهای سلسله‌های تانگ و سونگ در برخی موارد وزرای خود را بر اساس کیفیت نگارششان انتخاب می‌کردند. این مفهوم که خوشنویسی قادر بود احساسات خودجوش فردی با فراست را از طریق طغیان جان و روان در لحظه‌ای خاص بیان کند، باعث تقویت و حفظ سنت خوشنویسی می‌شد.
نمونه‌های شناخته شده از خوشنویسی در غالب نامه‌ها، مقدمه‌های کتب، آثار نثر، متون مذهبی، نوشته‌های روی آثار نقاشی، لوح‌های یادبود و سنگ مقبره‌های حکاکی شده که در آن‌ها سنگ‌تراش اثر خوشنویس را به دقت کپی کرده است، باقی مانده‌اند. در زمان‌های قدیم آثار فاخر متعلق به خوشنویسان شناخته شده بخصوص در کتابخانه‌های امپراطور‌ها جمع آوری شده و یا با آن‌ها در مقبره‌هایشان دفن می‌شدند. این آثار بقدری ارزشمند بودند که گهگاه نمونه‌های جعلی آن‌ها به عنوان نمونه‌های اصلی تولید و به مجموعه‌داران فروخته می‌شدند. نشانه‌ی دیگری از ارزش گذاشته شده بر روی آثار توسط اساتید خوشنویسی قدیم، نامرتبط بودن معنی متن به قیمت و ارزش کلکسیونی آن‌ها بود. بسیاری از اوراق که بسیار قدیمی و دارای ارزشی بالا هستند صرفا نوشته‌هایی در رابـ*ـطه با آب و هوا و یا پرتقال‌های هدیه داده شده بودند.

منبع: worldhistory.org

~kiana_stay~ · 13/3/23

خوشنویسان چینی هم برای خوشنویسی از مجموعه‌ای وسایل تحریر استفاده می‌کنند که به آن “گنجینه چهارگونه اتاق خط نویسی” می‌گویند. این ابزار شامل ابزاری به نام “بی”، “مو ئو”، “جی” و “یان” است . که یان همان قلم مو است و “موئو”، نیز همان کاغذ است، که این‌ها برای خارجی‌ها قابل شناخت است، اما ممکن است شما با بقیه ابزار آشنایی نداشته باشید. مثلا “مو” و “یان” که این دو برای درست کردن مرکب استفاده می‌شود. “مو” میله‌ای سیاه رنگ است که عمدتا مرکب از دوده زغال و بخلوق است و “یان” که یک سکوی سنگی است. برای تهیه مرکب، نخست کمی آب داخل سکوی “یان” می ریزند، سپس میله “مو” را روی سکو می کشند تا آب آن کم کم سیاه رنگ شده و به مرکب تبدیل شود. لازم به ذکر است که معروف ترین و بهترین “مو” امروزه در شهر “شه شیان” و “یان” در شهر “شوان چن” تولید می شود. همه این کارها در استان “آن هوی” قرار دارند.

انسو یکی از محبوب‌ترین شخصیت‌های خوشنویسی ژاپنی است - به طور کلی پذیرفته شده است که شخصیت هنرمند به طور کامل در شیوه‌ای که انسو می‌کشد تجلی می‌یابد. تنها کسی که روحی خالص و کامل دارد می تواند یک انسو واقعی خلق کند. بسیاری از خوشنویسان ساعت ها صرف تمرین طراحی انسو می کنند و هر روز آن را می کشند و به این ترتیب "دفتر خاطرات معنوی" خود را جمع آوری می کنند.

منبع: tarikhema.org

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

خوشنویسی چین باستان

~kiana_stay~

حامی انجمن رمان ۹۸

رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

رمان ۹۸ | دانلود رمان

~kiana_stay~

حامی انجمن رمان ۹۸

رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

رمان ۹۸ | دانلود رمان

~kiana_stay~

حامی انجمن رمان ۹۸

رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

رمان ۹۸ | دانلود رمان

~kiana_stay~

حامی انجمن رمان ۹۸

رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

رمان ۹۸ | دانلود رمان

~kiana_stay~

حامی انجمن رمان ۹۸

رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

رمان ۹۸ | دانلود رمان

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

حامی انجمن رمان ۹۸

حامی انجمن رمان ۹۸

حامی انجمن رمان ۹۸

حامی انجمن رمان ۹۸

حامی انجمن رمان ۹۸

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین