بیوگرافی آکیرا کوروساوا | کارگردان_تهیه کننده_نویسنده

SelmA · 7/3/23

زندگی نامه آکیرا کوروساوا
کوروساوا معروف ترین کارگردان سینمای ژاپن در سطح بین المللی است که موفق به دریافت اسکار و نخل طلای جشنواره کن شده است.
آکیرا کوروساوا در مارس سال ۱۹۱۰ در خانواده ای سامورایی در توکیو به دنیا آمد. کوروساوا پیش از خود 6 برادر و خواهر دیگر نیز داشت.

او دو برادر و چهار خواهر داشت‌. رابـ*ـطه‌ وی‌ با پدرش‌، بیشتر شبیه‌ روابط‌ دو دوست‌ بود تا پدر و پسر. پدر کوروساوا یک‌ نظامی‌ مقرراتی‌ و خشک‌ و خشن‌ بود.

مادر کوروساوا از یک‌ خانواده‌ سامورایی‌ بود. او زنی‌ جدی‌، با وقار و دارای‌ روحیاتی‌ انسانی‌ و والا بود.

دوران‌ کودکی‌ کوروساوا، همانند بسیاری‌ از بچه‌های‌ دیگر گذشت‌، در حالی‌که‌ دنیا نمی‌دانست‌ که‌ بعدها این‌ بچه‌ چه‌ تاثیری‌ بر سینمای‌ جهان‌ خواهد گذاشت‌.

پدر کوروساوا به‌ هنر خوشنویسی‌ ژاپنی‌ علاقه‌ خاصی‌ داشت‌. برای‌ همین‌ هم‌ کوروساوا را به‌ مدرسه‌ مخصوص‌ این‌ هنر فرستاد تا این‌ هنر بومی‌ و قدیمی‌ را فرا بگیرد ولی‌ ذهن‌ خلاقه‌ کوروساوا به‌ این‌ یافته‌های‌ محدود ، راضی‌ نبود و پس‌ از شش‌ماه‌ از مدرسه‌ فرار کرد.

پدر او مدیر یک مدرسه نظامی و سخت پایبند به نظم و مقررات بود با این حال به هنر جدید سینما علاقه خاصی داشت.

وی آکیرا و برادر بزرگتر او را با خود به تماشای فیلم‌های صامت می‌برد و آکیرای نوجوان برخلاف بسیاری از هم نسلان ژاپنی‌اش، فرصتی داشت تا با سینمای روز دنیا آشنا شود.

SelmA · 7/3/23

کوروساوا در ۱۷ سالگی به انگیزه نقاش شدن خانه پدری را ترک کرد. مدتی هم چپگرا و کمونیست شد.

پس از مدتی با برادر بزرگترش در محله‌ای از توکیو همخانه شد. برادرش برای امرار معاش، در سالن‌های سینما، بنشی (نقال) بود. وی در کنار پرده سینما می‌ایستاد و رو به تماشاگران آنچه را در فیلم‌های صامت غربی اتفاق می‌افتاد به زبانی شیوا و همراه با موسیقی فیلم برای آنها توضیح می‌داد. اما با رونق گرفتن سینمای ناطق، کار و بار او کساد شد و از فرط نومیدی خودکشی کرد. این‌ بزرگترین‌ فاجعه‌ برای‌ کوروساوا در تمام‌ طول‌ عمرش‌ بود.

کوروساوا درباره حادثه از دست دادن برادرش می گوید: او برادری‌ بود که‌ من‌ عاشقش‌ بودم‌، فاجعه‌ از دست‌ دادن‌ او و غم‌ بزرگ‌ آن‌ را هرگز فراموش‌ نمی‌کنم‌.

پس از مرگ برادر، کوروساوا نقاشی را رها کرد و به عنوان دستیار کاجیرو یاماموتوی کارگردان مشغول کار شد و همزمان به نوشتن فیلمنامه هم روی آورد.

کاجیرو یاماموتو اولین‌ و بزرگترین‌ معلم‌ کوروساوا بود.

کوروساوا در طول سال‌های جنگ دوم جهانی همواره فعال بود و از درامی به نام Sanshiro Sugata (محصول ۱۹۴۳) به عنوان اولین فیلم بلند او نام برده شده است. فیلمی که او را به عنوان کارگردانی بااستعداد در سینمای ژاپن مطرح کرد.

SelmA · 7/3/23

منتقدان، فیلم‌های او را به دودسته ی اصلی"جیدای گکی" یا فیلم‌هایی که حوادث آنها در دورانی خاص از تاریخ کهن ژاپن روی می‌دهد و اسطوره‌های سامورایی را هم در بر می‌گیرد و دیگری "گندای گکی" یا فیلم‌هایی با مضامین اجتماعی در دوران معاصر.

گرچه فیلم‌های او در هر دو ژانر بسیار زیبا بوده‌اند، ولی این فیلم‌های سامورایی او بودند که شهرتی عالمگیر را برایش به ارمغان آوردند.

فیلم درسو اوزالا که اوایل قرن بیستم در صربستان از اقمار شوروی سابق ساخته شد، تنها فیلم کوروساوا بود که در خارج از ژاپن و به زبان غیر ژاپنی ساخته شد. این فیلم اسکار بهترین فیلم غیرانگلیسی را برای او به‌ همراه آورد.

پس از آن «کوروساوا» به‌همراه «جورج لوکاس» و «فرانسیس فورد کوپولا» فیلم « کاگه‌ موشه » را ساختند که این فیلم موفق شد جایزه نخل طلای جشنواره کن را در سال ۱۹۸۰ به‌دست آورد.

اما بزرگ‌ترين پروژه فيلم‌سازی سال‌های پايانی اين كارگردان بی ترديد فيلم آشوب بود كه نسخه سينمايی از شاهكار شاه لير شكسپير محسوب می شد. اين فيلم كه نامزدی بهترين كارگردانی اسكار را برای كوروساوا به‌همراه آورد.

SelmA · 7/3/23

آکیرا کوروساوا افسانه ای سینمای ژاپن در ششم سپتامبر ۱۹۹۸ در سن ۸۸ سالگی بر اثر سکته مغزی در توکیو چشم از جهان فرو بست. پس از مرگ او آخرین پروژه اش به نام پس از باران توسط نزدیکترین دوستش تاکاشی کوئیرو به سرانجام رسید.

20 شاهکار کوروساوا
۱– هفت سامورایی ۱۹۵۴ Seven Samurai
شاید قرار گرفتن «هفت سامورایی» در صدر هر لیست در مورد آکیرا کوروساوا امری عادی به نظر برسد، اما این فیلم استثنایی شایسته هر تحسینی است که دریافت می‌کند؛ و یا حتی بیشتر از همه آن‌ها. زمان فیلم ۲۰۷ دقیقه است اما هرگز کند به نظر نمی‌رسد چراکه از هر قاب خود در جهت گسترش کاراکترها، ایجاد کشش و تعمق در تفسیرهای تفکربرانگیزش بر شکاف طبقاتی، استفاده می‌کند.

کارگردانی کوروساوا کاملاً حیرت‌انگیز است؛ مخصوصاً توجهش به جزئیات. او زمان زیادی را برای وارسی این دهکده صرف می‌کند و مشخص می‌کند که جنگ‌جویان چگونه قصد دارند با راهزنان مبارزه و آن‌ها را تهدید کنند. تا وقتی که نبردها در حال انجام هستند، ما محیط پیرامونی و همچنین عملکرد کاراکترها را می‌شناسیم و از آن جایی که کاراکترها به‌طرز شگفت‌آوری با جزئیات شکل گرفته‌اند، یک علاقه ریشه‌ای خالص در تماشای قهرمانان وقتی که به پیروزی می‌رسند، وجود دارد. (همچنین هرگاه که یکی از آن‌ها جانش را از دست می‌دهد، حس همدردی را برمی‌انگیزد.)

SelmA · 7/3/23

درباره «هفت سامورایی» می‌توان صفحه‌ها نوشت؛ بدون آن‌که هرگز سخنی رو به اتمام رود اما این فیلمِ بی‌نهایت مجذوب‌کننده شایستگی این را دارد که به‌عنوان یکی از نقاط تحول تاریخ هنر قرن بیستم نیز شناخته شود.

۲ – راشومون ۱۹۵۰ Rashomon
آکیرا کوروساوا در این فیلم با دو داستان کوتاه از نویسنده بدبین، ریونوسوکه آکوتاگاوا، کار می‌کند. او داستان یک قتل در جنگل را روایت می‌کند و بیان می‌دارد که چگونه احزاب مختلف درگیر در این ماجرا، نسخه‌های خودشان را از آن‌چه رخ داده است، ارائه می‌کنند. او در این مسیر به بررسی ماهیت نسبی واقعیت و بی‌میلی انسان به روراست بودن حتی با خودش می‌پردازد.

«راشومون» برای دو سال به نتایج چشم‌گیری در گیشه سینمای ژاپن دست یافت. پس از آن در جشنواره بین‌المللی فیلم ونیز نمایش داده شد (بدون اطلاع کوروساوا؛ او در زمان پذیرش این فیلم مشغول فیلم‌برداری «ابله» The Idiot بود.) و بی‌درنگ اثرش را بر چشم‌انداز این سینما به جای گذاشت. رئیس استودیو دایئی، ماساایچی ناگاتا، نسبت به تولید آن، تردید داشت اما متعاقباً برای نبوغش آن را تشویق کرد. این، آکیرا کوروساوا، فیلم‌نامه‌نویس شینوبو هاشیموتو و استفاده اعجاب‌انگیز از دوربین توسط کازوئو میاگاوا بود که باعث شد چنین فیلمی پدید آید و تاریخ همچنان به قدردانی از آن ادامه می‌دهد.

SelmA · 7/3/23

۳ – بالا و پایین ۱۹۶۳ High and Low
ممکن بود «بالا و پایین» در دستان کارگردان دیگری، به یک فیلم ژانری خوب تبدیل می‌شد (به‌بیانی، یک سرگرمی نظام‌نامه‌ای پلیسی سفت‌وسخت) اما تحت هدایت کوروساوا، به یکی از تفکربرانگیزترین تصاویر متحرک دهه ۱۹۶۰ بدل می‌گردد.

کوروساوا از چارچوب ژانری استفاده می‌کند (یک آدم‌ربا پسر یک تاجر ثروتمند را هدف قرار داده است) به این جهت که تنگناهای اخلاقی به وجود آورد و گزاره‌های اجتماعی زننده ارائه کند. یکی از دوستان پسر مرد ثروتمند به‌اشتباه ربوده شده است اما جنایت‌کار همچنان اصرار دارد که تاجر این باج را بپردازد یا در غیر این صورت مسئولیت مرگ این کودک با دستان خودش را بپذیرد. زمانی که پلیس درگیر این ماجرا می‌شود، این فیلم شروع به کنکاش در نقاط ضعف تاریک توکیو می‌کند و از این امراض اجتماعی که در دوران پساجنگ ژاپن بر افراد کم‌برخوردار اثر می‌گذاشتند، پرده برمی‌دارد. «بالا و پایین» به‌لحاظ فنی بی‌عیب‌ونقص است و نمای پایانی این فیلم در جایگاه یکی از فراموش‌نشدنی‌ترین پایان‌های تاریخ سینما قرار می‌گیرد.

۴ – یوجیمبو ۱۹۶۱ Yojimbo
«یوجیمبو» احتمالاً خالص‌ترین فیلم سرگرم‌کننده در مجموعه آثار آکیرا کوروساوا است و از نظر چگونگی به تصویر کشیدن خشونت، نقطه مقابل «آشوب» قرار گرفته است. سامورایی بی‌استاد و کم‌حرفِ توشیرو میفونه، با تبه‌کاران یک شهر فاسد دست‌وپنجه نرم می‌کند. او اغلب به دنبال یک قتل، لطیفه‌ای را زمزمه می‌کند. (بعد از کشتن سه مرد و رها کردن بازوی چهارمی، او به نجار شهر می‌گوید که سه تابوت آماده کند، مکثی می‌کند و بعد می‌گوید احتمالاً چهارتا نیاز باشد آنگاه که خون‌ریزی این مرد نقص‌عضو‌شده منجر به مرگ او می‌شود) هیچ‌یک از قربانیان او با همدردی دیده نمی‌شوند و فیلم هرگز تظاهر به “واقع‌بینانه” بودن نمی‌کند و البته به‌طور سرخوشانه‌ای (و تعمداً) سرگرم‌کننده است.

SelmA · 7/3/23

و اجازه بدهید بگوییم که موسیقی متن ماسارو ساتو، به همان اندازه سرزنده و به‌یادماندنی است.

۵ – آشوب ۱۹۸۵ Ran
در صحنه آغازین «آشوب»، یک افسر عالی‌رتبه به‌نام هیدتورا ایچیمونجی، را می‌بینیم که در حال تعقیب کردن است و یک گراز وحشی را ذبح می‌کند. درست هنگامی که کمان او کشیده و آماده پرتاب می‌شود، فیلم به عنوان اصلی‌اش کات می‌خورد و ما را از تماشای این لحظه واقعی که حیوان بی‌نوا کشته شده است،‌ فرو می‌گذارد. این، یکی از معدود لحظات شفقت کوروساوا است که او به مخاطبش ارزانی می‌دارد؛ در فیلمی که بدون شک آزاردهنده‌ترین و مخوف‌ترین اثر اوست.

آکیرا کوروساوا با الهام از «شاه لیر» شکسپیر به سوژه یک پیرمرد در زمان‌های متغیر برمی‌گردد. ایچیمونجی یک زندگی جنگی و پر از خون و خون‌ریزی داشته است و حالا با مسئولیتی که پسرانش بر عهده گرفته‌اند (و در مقابل او تغییر کرده‌اند) گذشته‌اش برای تسخیر او بازگشته است. تجربه‌های وحشتناک ایچیمونجی (او می‌بیند که مردانش کشته می‌شوند و از پادشاهی وی طرد می‌گردند) به‌شدت خشونت و ظلمی را که او در زمان جوانی به دیگران تحمیل کرده بود، بازتاب می‌دهند؛ به‌جز خشونتی که اکنون برای او مهیا شده است.

آکیرا کوروساوا در نوشتن صحنه معروف حمله به قلعه، تعیین کرد که این صحنه را “بدون صداهای واقعی” پخش خواهد کرد و این موسیقی که روی آن قرار گرفته، “مانند قلب بودا، در ضرب‌هایی از پریشانی‌های عمیق میزان شده است.

SelmA · 7/3/23

این آوازخوانی از یک ملودی پر از غم و اندوه به‌مانند هق‌هق گریه است و رفته‌رفته همان‌طور که تکرار می‌شود، اوج می‌گیرد؛ مثل چرخه‌های زیست‌کاری. سپس در انتها مثل فریادی از این بودای بلندمرتبه، به صدا در می‌آید.” او هیچ راه‌حلی برای این مساله که چرا در طول نسل‌ها، این مردان به کشتن یکدیگر ادامه می‌دهند، ارائه نمی‌کند. در عوض اعمال خشونت‌بار را وحشتناک و غیرانسانی نمایش می‌دهد.

۶ – کاگه‌موشا ۱۹۸۰ Kagemusha
«کاگه‌موشا» به چند دلیل یکی از جذاب‌ترین فیلم‌های آکیرا کوروساوا به‌لحاظ تاریخی بوده است. اولین دلیل احتمالاً این است که در زمان ناامیدکننده‌ترین بخش از دوران فعالیت حرفه‌ای این کارگردان پدید آمده است. کوروساوا این فیلم‌نامه را با ستاره فیلم «زاتوایچی» Zatoichi، شینتارو کاتسو، به نگارش درآورد؛ با این پیش‌زمینه ذهنی که نقش اصلی را برای او در پی داشته باشد. کاتسو پذیرفت اما این دو در روز اول فیلم‌برداری مشاجره کردند و در نهایت تاتسویا ناکادای جایگزین این بازیگر شد.

«کاگه‌موشا» قرار بود توسط کازوئو میاگاوا فیلم‌برداری شود؛ کسی که پیش‌تر «راشومون» و «یوجیمبو» را برای کوروساوا فیلم‌برداری کرده بود. (علاوه‌بر آن، او فیلم‌برداری «اوگتسو مونوگاتاری» Ugetsu برای کنجی میزوگوچی و «علف‌های شناور» Floating Weeds برای یاسوجیرو اوزو را به انجام رسانده بود) متاسفانه میاگاوا در انتها به دلیل عوارض سلامتی ناگهانی مجبور شد کار خود را به‌عنوان یک مشاور خلاق ادامه دهد. همچنین یک مشکل دیگر وجود گردبادها بود که برای چندین روز، تولید کار را متوقف کرده بودند و هزینه‌های چندهزار دلاری را فقط در یک روز به همراه داشتند. با این وجود این فیلم تحت این شرایط به نتیجه مطلوبی رسید و به اثر به‌واقع قابل‌توجهی بدل گشت.

SelmA · 7/3/23

حقوق نیوز
سینما،تئاتر،تلویزیون۴۲۹۸۲۰
Akira Kurosawa
زندگی نامه آکیرا کوروساوا و 20 شاهکار این کارگردان ژاپنی | نامه آکیرا کوروساوا به اینگمار برگمان
کوروساوا معروف ترین کارگردان سینمای ژاپن در سطح بین المللی است که موفق به دریافت اسکار و نخل طلای جشنواره کن شده است
نامه آکیرا کوروساوا به اینگمار برگمان

زندگی نامه آکیرا کوروساوا
کوروساوا معروف ترین کارگردان سینمای ژاپن در سطح بین المللی است که موفق به دریافت اسکار و نخل طلای جشنواره کن شده است.

آکیرا کوروساوا در مارس سال ۱۹۱۰ در خانواده ای سامورایی در توکیو به دنیا آمد. کوروساوا پیش از خود 6 برادر و خواهر دیگر نیز داشت.

او دو برادر و چهار خواهر داشت‌. رابـ*ـطه‌ وی‌ با پدرش‌، بیشتر شبیه‌ روابط‌ دو دوست‌ بود تا پدر و پسر. پدر کوروساوا یک‌ نظامی‌ مقرراتی‌ و خشک‌ و خشن‌ بود.

مادر کوروساوا از یک‌ خانواده‌ سامورایی‌ بود. او زنی‌ جدی‌، با وقار و دارای‌ روحیاتی‌ انسانی‌ و والا بود.

دوران‌ کودکی‌ کوروساوا، همانند بسیاری‌ از بچه‌های‌ دیگر گذشت‌، در حالی‌که‌ دنیا نمی‌دانست‌ که‌ بعدها این‌ بچه‌ چه‌ تاثیری‌ بر سینمای‌ جهان‌ خواهد گذاشت‌.

پدر کوروساوا به‌ هنر خوشنویسی‌ ژاپنی‌ علاقه‌ خاصی‌ داشت‌. برای‌ همین‌ هم‌ کوروساوا را به‌ مدرسه‌ مخصوص‌ این‌ هنر فرستاد تا این‌ هنر بومی‌ و قدیمی‌ را فرا بگیرد ولی‌ ذهن‌ خلاقه‌ کوروساوا به‌ این‌ یافته‌های‌ محدود ، راضی‌ نبود و پس‌ از شش‌ماه‌ از مدرسه‌ فرار کرد.

پدر او مدیر یک مدرسه نظامی و سخت پایبند به نظم و مقررات بود با این حال به هنر جدید سینما علاقه خاصی داشت.

وی آکیرا و برادر بزرگتر او را با خود به تماشای فیلم‌های صامت می‌برد و آکیرای نوجوان برخلاف بسیاری از هم نسلان ژاپنی‌اش، فرصتی داشت تا با سینمای روز دنیا آشنا شود.

کوروساوا در ۱۷ سالگی به انگیزه نقاش شدن خانه پدری را ترک کرد. مدتی هم چپگرا و کمونیست شد.

SelmA · 7/3/23

پس از مدتی با برادر بزرگترش در محله‌ای از توکیو همخانه شد. برادرش برای امرار معاش، در سالن‌های سینما، بنشی (نقال) بود. وی در کنار پرده سینما می‌ایستاد و رو به تماشاگران آنچه را در فیلم‌های صامت غربی اتفاق می‌افتاد به زبانی شیوا و همراه با موسیقی فیلم برای آنها توضیح می‌داد. اما با رونق گرفتن سینمای ناطق، کار و بار او کساد شد و از فرط نومیدی خودکشی کرد. این‌ بزرگترین‌ فاجعه‌ برای‌ کوروساوا در تمام‌ طول‌ عمرش‌ بود.

کوروساوا درباره حادثه از دست دادن برادرش می گوید: او برادری‌ بود که‌ من‌ عاشقش‌ بودم‌، فاجعه‌ از دست‌ دادن‌ او و غم‌ بزرگ‌ آن‌ را هرگز فراموش‌ نمی‌کنم‌.

پس از مرگ برادر، کوروساوا نقاشی را رها کرد و به عنوان دستیار کاجیرو یاماموتوی کارگردان مشغول کار شد و همزمان به نوشتن فیلمنامه هم روی آورد.

کاجیرو یاماموتو اولین‌ و بزرگترین‌ معلم‌ کوروساوا بود.

کوروساوا در طول سال‌های جنگ دوم جهانی همواره فعال بود و از درامی به نام Sanshiro Sugata (محصول ۱۹۴۳) به عنوان اولین فیلم بلند او نام برده شده است. فیلمی که او را به عنوان کارگردانی بااستعداد در سینمای ژاپن مطرح کرد.

منتقدان، فیلم‌های او را به دودسته ی اصلی"جیدای گکی" یا فیلم‌هایی که حوادث آنها در دورانی خاص از تاریخ کهن ژاپن روی می‌دهد و اسطوره‌های سامورایی را هم در بر می‌گیرد و دیگری "گندای گکی" یا فیلم‌هایی با مضامین اجتماعی در دوران معاصر.

گرچه فیلم‌های او در هر دو ژانر بسیار زیبا بوده‌اند، ولی این فیلم‌های سامورایی او بودند که شهرتی عالمگیر را برایش به ارمغان آوردند.

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

مدیر تالار بیوگرافی

مدیر تالار بیوگرافی

مدیر تالار بیوگرافی

مدیر تالار بیوگرافی

مدیر تالار بیوگرافی

مدیر تالار بیوگرافی

مدیر تالار بیوگرافی

مدیر تالار بیوگرافی

مدیر تالار بیوگرافی

مدیر تالار بیوگرافی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین