خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

رمان ۹۸ با هدف ترویج فرهنگ کتاب خوانی و تقویت قلم عزیزان ایجاد شده است.
هدف ما همواره ایجاد محیطی گرم و صمیمی و دوستانه بوده
برای مطالعه کامل رمان‌ها و استفاده از امکانات انجمن
به ما بپیوندید و یا وارد انجمن شوید.

SelmA

مدیر تالار بیوگرافی
عضو کادر مدیریت
مدیر تالار انجمن
  
عضویت
11/2/22
ارسال ها
2,312
امتیاز واکنش
42,774
امتیاز
418
سن
18
محل سکونت
قلبِ زی‌زی جونم.
زمان حضور
113 روز 16 ساعت 37 دقیقه
نویسنده این موضوع
*شلوار

شلوارهای زنان ترکمن هم انواعی دارد که عبارتند از:

بالاق‌ (Balak)

بالاق شلوار زنان ترکمن است که کمر دارد و میان ساق آن نسبت به سایر شلوارهای سنتی زنان ایرانی قدری گشادتر است. دمپای دو ساق شلوار تنگ است و سوزن‌دوزی‌ چشم نوازی دارد. در قدیم این تزیینات شامل، دو ردیف پهن از نقش مایه‌های متضاد بود که حاشیه های باریک تری داشتند. سوزن‌دوزی‌ها اسامی مختلفی دارند که از میان آنها از دویه‌ کله‌ (سر شتر)، سکدیرمه‌ چویچه‌ (نقش جوجه)، واخ آرمان، ایکی‌حورمان‌ و ... در ساق پا استفاده می کردند. قانات (بال پرنده)، قویماق، تکه نقش، موی نقش (نقش عقرب) و بـ*ـو*ستانی نیز دیگر نقوشی بودند که در لباس ها به کار می رفت.

جنس و رنگ پایین شلوار متفاوت از بالای آن است. برای بالای شلوار پارچه ای از جنس کرباس و یا متقال و به رنگ سفید انتخاب می کنند. قسمت بالایی و نخی آزاد به گونه ای است که بتوانند آن را پس از پاره شدن از پارچه حاشیه دوزی پایین شلوار جدا کنند. حاشیه های پارچه شلوار هنوز هم بسیار ارزشمندند و به طور جداگانه به عنوان جهیزیه دوخته می شوند. برخی از این حاشیه ها تا چهل سانتی‌متر پهنا دارند و به سمت قوزک‌ها گشاد می شوند.

برش شلوارهای زنانه، همانند برش شلوارهای مردانه است؛ اما پایین آن تنگ در نظر می گیرند تا به پاها بچسبد. در پایین پاچه های شلوار، نوار سیاهی به پهنای 1 تا 1.5 سانتی‌متر دوخته می شود که آن را «بالاک یوب» می خوانند.


پوشاک سنتی ترکمن‌ها از گذشته تا به امروز

 
آخرین ویرایش توسط مدیر:
  • تشکر
Reactions: YaSnA_NHT๛، YeGaNeH و (SINA)

SelmA

مدیر تالار بیوگرافی
عضو کادر مدیریت
مدیر تالار انجمن
  
عضویت
11/2/22
ارسال ها
2,312
امتیاز واکنش
42,774
امتیاز
418
سن
18
محل سکونت
قلبِ زی‌زی جونم.
زمان حضور
113 روز 16 ساعت 37 دقیقه
نویسنده این موضوع
پیشانی‌بند، سربند و روسری

از گذشته برای پوشاندن سر از البسه متفاوتی در میان زنان ترکمن استفاده می شود که در اینجا به آنها می پردازیم:

بوروک‌ (Börük)

بوروک یا عرقچین کلاه گرد و صاف و بدون‌ برجستگی بود که دختران‌ آن‌ را با زینت‌ آلات‌ نقره‌ای‌ شامل پولک و قبک‌ها زینت می دادند. در گذشته کسی از روسری استفاده نمی کرد و اغلب دختران‌ بوروک بر سر می گذاشتند. این کلاه به نام‌های «تاسه گ» و «تاخیه» نیز شهرت دارد. دختران موهای خود را به صورت چهار رشته می بافتند و دو رشته جلو و دو رشته پشت آنان می افتاد.

بوروک در دو نوع است و هر یک کاربردهای خود را دارند:

بوروک ساده و بدون تزیین

پسرها و مردها به هنگام نماز بر سر می گذارند

مردی که به مکه می رود و می خواهد از دستار سر مخصوص حاجی ها استفاده کند باید آن را به دور بورک بپیچد و مانند عمامه بر سر بگذارد

بوروک تزیین شده

بوروک با سکه های نقره، پولک، قبه/ دپه بند و سایر زیور آلات پوششی برای دختران

بوروک با پری به نام اوتاغا برای دختران نامزد دار که اوتاغی قیز نامیده می شدند.
توپبی‌ (Topbi)

کلاه و سربند در میان ترکمن ها معرف طایفه و مشخص کننده موقعیت زنان ازدواج کرده یا دختران است. زنان تکه، نخورلی و ساریق کلاه هایی به شکل مخروط ناقص بر سر می گذارند که از نی و چوب جارو و ... تهیه می شود. دختر ترکمن‌ پس از عروسی بوروک را کنار می گذاشت و پیشانی‌بندی قرمز به نام توپبی را بر سر می نهاد تا نشانه شادی باشد. این پیشانی بند در نزد یموت ها با عناوینی همچون «هاساوا» یا «خاوه» یا «آلین دانگی» (Alyndang) شناخته می شود. این پیشانی بند مزین به نقش نارنج و ترنج است که آن را به دقت تا کرده و در جلو گره می خورد.


پوشاک سنتی ترکمن‌ها از گذشته تا به امروز

 
آخرین ویرایش توسط مدیر:
  • تشکر
Reactions: YaSnA_NHT๛، YeGaNeH و (SINA)

SelmA

مدیر تالار بیوگرافی
عضو کادر مدیریت
مدیر تالار انجمن
  
عضویت
11/2/22
ارسال ها
2,312
امتیاز واکنش
42,774
امتیاز
418
سن
18
محل سکونت
قلبِ زی‌زی جونم.
زمان حضور
113 روز 16 ساعت 37 دقیقه
نویسنده این موضوع
روی توپبی را با روسری می پوشانند و در بالای آن دستمال بزرگی از حریر یا نخ به نام «قین قاج» قرار می دهند. یک سر قین قاج پشت سر می افتد و سر دیگر که دهان را می پوشاند «یاشماق» نام دارد. یموت ها پارچه پیشانی بندی به نام «آلاندانگی» دارند که به دور سر و بر روی یک روسری نقش دار گره می خورد. نخورلی ها قبل از رفتن عروس به خانه شوهر تاج عروسی را که از نی های ریز بافته شده بر سر عروس می گذارند و آن را آلین دانگی می دانند. بر روی این تاج پارچه ای می کشند و زیوری به نام «آلین شای» را بر پیشانی عروس می اندازند.

پیشانی بند را با سربندی ابریشمی به نام یغلیق (Yagliq) می آرایند که نقوش چهارگوش بر روی آن دیده می شود و نقش یاشماق یا روبنده را برای احترام به مردان بزرگتر ایفا می کند. در گذشته این سربند را زیر پیشانی‌بندی پنهان می کردند که در پشت با دنباله‌های آویزان گره می‌خورد. اساس الگوی این سربند یک ذوزنقه است که از نی‌های به هم پیچیده تهیه می شود. روی این سربند را با استفاده از پارچه ابریشمی زرشکی و قرمز و به صورت شلوغ و چین‌دار می پوشانند و در یک طرف آن دنباله پارچه ای بلندی می گذارند. روی سربند را با زیورهای نقره‌ای و طلایی می پوشانند و گاهی در مواقع عروسی، نیم تاجی مزین به جواهر نیز بر روی آن می گذارند.

گاهی در جلوی این سربند پلاک مستطیل نقره‌ای شکل خمیده‌ای به نام اغمه (Egme) و دسته‌هایی از پلاک های متصل کوچک‌ تر به نام اوورمه (Owurme) نیز استفاده می شد. این سربند را در طوایف تکه «سُمَق»، در ایرساری «بُغمک» و در گذشته در یموت «خسبه» می خواندند. سربند تکه با پارچه زرین و طرح‌های مواج و لوزی ها و هلال‌های کوچک تکراری زراندود پوشیده می شود و عقیق‌های جگری بر آن متصل می کنند. سربندهای یموت طرح قوی تری دارند.


پوشاک سنتی ترکمن‌ها از گذشته تا به امروز

 
آخرین ویرایش توسط مدیر:
  • تشکر
Reactions: YaSnA_NHT๛، YeGaNeH و (SINA)

SelmA

مدیر تالار بیوگرافی
عضو کادر مدیریت
مدیر تالار انجمن
  
عضویت
11/2/22
ارسال ها
2,312
امتیاز واکنش
42,774
امتیاز
418
سن
18
محل سکونت
قلبِ زی‌زی جونم.
زمان حضور
113 روز 16 ساعت 37 دقیقه
نویسنده این موضوع
طوایف تکه از آنق استفاده می کنند که با پارچه ‎ی زرین و طرح های نقش دارِ مواج تهیه شده و عقیق های جگری به آن وصل می شود. گاهی از انواع زیورهای آویزه دار بر روی سربند استفاده می شود که سطح کلاه را کاملا می پوشانند و ابهتی خاص به صاحبش می دهند. زنان برای افزایش زیبایی و شکوه، گیسوان بافته خود را از میان گیسوبندهای نقره‌ای رد می کنند و زیورهای مجلل و خوش ساخت را از دو طرف چهره خود و از روی کلاه آویزان می کنند.

هر سال به اندازه دو بند انگشت از بلندی سربند می کاهند و هر چه قدر زن به دوره میان سالی نزدیک شود سربند کوتاه تری خواهد داشت و در این زمان آن را «تبرّک» می خوانند. زن در این مرحله به نشانه مجرب بودن از پیشانی بند سیاه استفاده می کند و در دوران پیری به رنگ سفید به نشانه عاقل بودن رنگ سفید را بر سر می نشاند. درمیان گوکلان ها زنان مسن کلاه کم ارتفاعی به رنگ سیاه می گذارند و آن را علامت تجربه می دانند. وقتی زنی نوه اش عروسی کند این کلاه برای احترام به رنگ سفید در می آید.
دون

دون زنان ترکمن پوشاکی از جنس ابریشم و بر دو نوع است:

«گی ییم دون» که پوششی معمولی با حاشیه های پولک دوزی شده است و در مهمانی های معمولی کاربرد دارد.

«قرمز دون» یا «باش دون» که در روز عروس کشان، آن را بر سر عروس می اندازند.

حواشی قرمز دون را سوزن دوزی می کنند و سکه های نقره ای، پولک های رنگین و زیور آلات نیز برای زینت آن به کار می برند.


پوشاک سنتی ترکمن‌ها از گذشته تا به امروز

 
آخرین ویرایش توسط مدیر:
  • تشکر
Reactions: YaSnA_NHT๛، YeGaNeH و (SINA)

SelmA

مدیر تالار بیوگرافی
عضو کادر مدیریت
مدیر تالار انجمن
  
عضویت
11/2/22
ارسال ها
2,312
امتیاز واکنش
42,774
امتیاز
418
سن
18
محل سکونت
قلبِ زی‌زی جونم.
زمان حضور
113 روز 16 ساعت 37 دقیقه
نویسنده این موضوع
چارقد

چارقد روسری بزرگی است که زنان در هنگام بیرون رفتن، مراجعه به شهر، میهمانی یا عروسی سربند خود را با آن می پوشانند. در گذشته این پوشش از ابریشم تهیه می شد؛ اما امروزه از چیت گلدار با ریشه بلند و مجلل است.

چارقد طرح ها و رنگ های متنوعی دارد و کناره های آن با ریشه‌هایی به نام «پورچیک» مزین است. زنان ترکمن از چارقد 1.5 متر مربعی که به شکل مربع است استفاده می کنند. آنها این پوشش را از وسط تا می‌کنند و به شکل مثلث بر سرشان می اندازند.

چاشو

برخی از طوایف‌ همچون‌ یموت‌ روسری‌هایی‌ به‌ نام‌ چأشو (çäşew) یا باش آتار نیز دارند که روسری مربعی‌ شکل‌ و ابریشمین‌ نازک است. چاشو در بین زنان ترکمن، حکم چادر رایج در بین زنان فارس را دارد. در حدود 50 سال پیش این پوشش مورد استفاده زنان مسن بود که آن را از وسط تا کرده و بر سر می انداختند. چاشو بر اساس نخ مورد استفاده برای بافت انواع مختلفی دارد که عبارتند از:

«اریش چاشو» از نخ‌های پشمی، «چله چاشو» از نخ‌های ابریشمی، «کنت چاشو» از نخ‌های پنبه‌ای، «گوکلن چاشو» از نخ‌های ابریشمی بافت قبیله گوگلان، «المینچه چاشو»، «آطلاس/ اطلس چاشو»، «قارتما چاشو»

چاشوهای ابریشمی در حال حاضر تنها برای تزیین تابوت مرده به کار می روند. در زمان حمل متوفی تا گورستان چاشو را بر روی آن می اندازند و فلسفه آن، به تقدیس ابریشم نزد ترکمن ها باز می گردد.


پوشاک سنتی ترکمن‌ها از گذشته تا به امروز

 
آخرین ویرایش توسط مدیر:
  • تشکر
Reactions: YaSnA_NHT๛، YeGaNeH و (SINA)

SelmA

مدیر تالار بیوگرافی
عضو کادر مدیریت
مدیر تالار انجمن
  
عضویت
11/2/22
ارسال ها
2,312
امتیاز واکنش
42,774
امتیاز
418
سن
18
محل سکونت
قلبِ زی‌زی جونم.
زمان حضور
113 روز 16 ساعت 37 دقیقه
نویسنده این موضوع
چیرپی (Cirpi)

چیرپی نوعی شنل تشریفاتی است که هنوز هم زنان طایفه تکه آن را می پوشند. این شنل دارای آستین های بدون کاربرد است و از بالای سربند تا زیر بـ*ـغل سمت چپ را می پوشاند. حاشیه دوزی فراوانی در این پوشش دیده می شود که از لحاظ رنگ و نقش‌مایه از طایفه ای به طایفه دیگر تغییر می کند و رنگ آن حکایت از سن و مقام فرد دارد. دور یقه این پوشش دارای پیچک‌های گلدوزی شده است.

نوعی از آن «کورته » نام دارد که روپوش بلند و نوعی روسری و پوشش زمستانی ضخیم با سوزن ‎دوزی های زیاد است و آستین‌های گشاد و ظاهری شبیه به کت دارد. زنان تیره های ترکمن، در جشن ها، اعیاد و مراسم تشریفاتی شان، کورته را به عنوان پوشش نهایی سر استفاده می کنند. کورته عروس را معمولا به رنگ قرمز تهیه می کنند و رنگ آن را نشانه خوشبختی می دانند. طوایف یموت نام این پوشش را «بورنجک» (buremgek) گذاشته اند که ساده‌تر است و آن را از ابریشم سبز مزین به نقوش قرمز می دوزند. این پوشش از پارچه ‎های کتان و گاهی از پارچه ‎های ابریشمی تیره یا سرخ رنگ می دوزند و در محل آستین ‎ها، دو دنباله ی بلند تعبیه می کنند که «ینگ» نام دارند. کورته سوزن دوزی مختصرتری نسبت به چیرپی دارد.

قینگاچ‌ (Gyňaç)

قینگاچ‌ نوعی روسری و بافته ای‌ از ابریشم‌ نازک‌ است که‌ در گذشته کاربرد داشت و بر دو نوع بود: قیرمیزی‌ قینگاچ‌ و کله‌لی‌ قینگاچ‌. این روسری ها را همانند کلاغه ای های بانوان لر می دانند که دارای نقش‌های زرد و نارنجی در زمینه‌ای مشکی است. کلاغه ای یا کلاقه ای نوعی چاپ روی پارچه است که بر روی زمینه مشکی صورت می گیرد.


پوشاک سنتی ترکمن‌ها از گذشته تا به امروز

 
آخرین ویرایش توسط مدیر:
  • تشکر
Reactions: YaSnA_NHT๛، YeGaNeH و (SINA)

SelmA

مدیر تالار بیوگرافی
عضو کادر مدیریت
مدیر تالار انجمن
  
عضویت
11/2/22
ارسال ها
2,312
امتیاز واکنش
42,774
امتیاز
418
سن
18
محل سکونت
قلبِ زی‌زی جونم.
زمان حضور
113 روز 16 ساعت 37 دقیقه
نویسنده این موضوع
یالیق

یالیق یا یایلیق روسری بسیار نازک، ابریشمی و دارای نقش است که در خانه کاربرد دارد.

یاشماق

یاشماق یعنی پوشانیدن بخشی از چهره و در اصطلاح به بخشی از یایلیق می گویند که زن ترکمن در هنگام برخورد با مردان غریبه دهان خود را با آن می پوشاند. این کار نشانه حجب و حیا محسوب می شود و امروزه تاحد زیادی از میان رفته است.

نوعی از یشماق به نام «قی قاچ» وجود دارد که به صورت نقاب است و به عنوان علامت حرف نزدن با غیر استفاده می شود. صدای نوعروسِ ترکمن، حداقل تا زمانی که مادر نشده نباید به گوش کسی برسد. عروس ترکمن با این نقاب هم صورت خود را از نامحرم می پوشاند و هم به احترام کهنسالان، به ویژه از پدرشوهر و اقوام شوهرش در حضور آنها صحبت نمی کند. در گذشته پدرشوهر پس از پانزده سال جشنی برپا می ساخت و هدیه ‎ای به نام «رونما» به عروس خود می داد تا اجازه برداشتن نقاب را به او بدهد.
پاپوش

پوشش پا در میان بانوان ترکمن به دو بخش تقسیم می شود:

کفش

زنان ترکمن از کفش های خشن و از چرم خام استفاده می کردند که آياق قاب يا كُويش نام داشت و تزیینات گلدوزی بر روی آن صورت می گرفت و در انواع گل منچ لی، قير ماكُویش با نوک برگردان و پاشنه بلند شناخته می شد. این کفش ها پنجه های پهن و پاشنه های سه گوش داشتند.

جوراب

بانوان ترکمن مانند بسیاری از زنان دیگر اقوام ایرانی جوراب‌هایی از پشم‌ و ابریشم‌ الوان می پوشند که بافت آن کار خودشان است.


پوشاک سنتی ترکمن‌ها از گذشته تا به امروز

 
آخرین ویرایش توسط مدیر:
  • تشکر
Reactions: YaSnA_NHT๛، YeGaNeH و (SINA)

SelmA

مدیر تالار بیوگرافی
عضو کادر مدیریت
مدیر تالار انجمن
  
عضویت
11/2/22
ارسال ها
2,312
امتیاز واکنش
42,774
امتیاز
418
سن
18
محل سکونت
قلبِ زی‌زی جونم.
زمان حضور
113 روز 16 ساعت 37 دقیقه
نویسنده این موضوع
روند تولید لباس در گذشته

در گذشته، تولید پارچه پوشاک و چرم مورد استفاده در کفش ها نیز بر عهده زنان و مردان ترکمن بود. آنها با اصول پرورش کرم ابریشم و تولید نخ ابریشمی آشنا بودند و پارچه های نفیسی را تولید می کردند. ر‌نگرزی پارچه ها نیز با مواد رنگزای طبیعی صورت می گرفت. ترکمن‌ها با به کار بردن رنگ‌های زیبا و زنده پوشش هایی چشمگیر را ایجاد می کردند تا جایی که پ.ا.اندروز - نویسنده به نام- در این رابـ*ـطه می گوید:

تا دهه 1970م.، پوشاک و زیور آلات ترکمن مفصل ترین جامه عشیره ای آن زمان ایران بود.

از آن جا که پرورش کرم ابریشم نیازمند یکجانشینی و کاشتن درختان توت است، این فعالیت در میان ترکمن هایی دیده می شد که یکجا نشین شده بودند و هنوز هم در میان آنها رواج دارد. ابریشم کشی امروزه در روستاهای نزدیک کلاله، بایندر، پیش کمر، و قازان قیه و در ناحیه جرگلان و ... هنوز هم دیده می شود.

تبدیل تخم ها به پیله، بسته به شرایط اقلیمی بین 26 تا 40 روز طول می کشد و از هر چهار کیلو پیله حدود یک کیلو ابریشم می توان به دست آورد. فرایند جمع آوری الیاف و ابزار ضروری این کار را «کیل دان» می نامند. در ابتدا پیله ها را در غازان (ظرفی به شکل نیمکره) بر روی اجاق دیگی می ریزند و در آب جوش سعی می کنند با چوب یا قلابی، الیاف ابریشم «یوپک» را از پیله ها جدا کنند و بر قرقره بپیچند. چرخ ابریشم ریسی «پریک» (پروانه) نام دارد و کار با آن و کل روند تولید نخ و پارچه به عهده زنان خانواده است. مردان تنها در بخش چیدن سرشاخه های درخت توت زنان را یاری می دهند.

ابریشم بافی

پارچه های ابریشمی قرمز رنگ ترکمن در میان پارچه های رنگارنگ خارجی به فراموشی سپرده شده اند و به ندرت می توان در روستاهای ترکمن صحرا تعدادی کارگاه پارچه بافی دید. تنها زنان کهنسال مشغول بافتن پارچه ابریشمی هستند و بیشتر، نوعروسان به سراغ شان می آیند.


پوشاک سنتی ترکمن‌ها از گذشته تا به امروز

 
آخرین ویرایش توسط مدیر:
  • تشکر
Reactions: YaSnA_NHT๛، YeGaNeH و (SINA)

SelmA

مدیر تالار بیوگرافی
عضو کادر مدیریت
مدیر تالار انجمن
  
عضویت
11/2/22
ارسال ها
2,312
امتیاز واکنش
42,774
امتیاز
418
سن
18
محل سکونت
قلبِ زی‌زی جونم.
زمان حضور
113 روز 16 ساعت 37 دقیقه
نویسنده این موضوع
داشت.این تغییر بنیان های اجتماعی ترکمن ها را نیز تحت تاثیر قرار داده است. در گذشته تشخیص فرد ترکمن، در شهرهای دیگر بسیار ساده بود؛ اما امروزه یکپارچگی گذشته را نمی توان در میان شان یافت. امروز تمام شهرهای ایران ظاهری مشابه دارند و شرایط محیطی موجب نادیده انگاشتن تفاوت ها در میان آنها شده است. از یاد بردن و در حاشیه قرار دادن البسه سنتی، از یاد بردن فلسفه‌های قومی و بخشی از پیشینه آن را به دنبال دارد و ضرری جبران ناپذیر به شمار می رود.

ابزار و لوازم مورد استفاده برای تولید لباس در گذشته عبارت بود از:

دستگاه تارا (Tara)- چرخ دستی برای تابیدن ابریشم: پارچه های بافته شده توسط این دستگاه نوارهایی به رنگ قرمز و دارای راه راه زرد هستند.

رنگ‌هایی طبیعی‌ همچون‌ قرمز‌، انار دانه‌، پوست‌انار، بویا، نیل‌ و دیگر گیاهان‌ صحرایی‌ رنگ‌زا

دستگاه بافندگی پدالی

نخ ابریشم وپارچه ابریشم قرمز و پارچه ابریشم مایل به زرد، پارچه کرباس یا متقال

نمد، چرم خام، پوست شتر، پوست گاو، پوست گوسفند، پوست بره، چرم شتر، چرم گاو، چرم گاو میش، کرک شتر و مواد و تجهیزات لازم به جهت دباغی

زیور آلات نقره‌ای مانند پولکی و قبک، سکه، منجوق

ابزارهای معمول مورد نیاز برای دوخت لباس و کفش مانند نخ، انواع سوزن، قیچی، كارد و ...
انواع پارچه پوشاک ترکمن ها

پارچه های نخی، کتانی، ماووت، تورمه، تابدا، ساوسانی، آلاتاو «دونلیق» تکه قرمزی و ساری تخته در دوخت البسه ترکمنی استفاده می شوند. پارچه های ماووت از پشم هستند و تورمه برای دوخت کت «چاویت» کاربرد دارند.

«آلاتاو» پارچه ای ابریشمی و مناسب برای دوختن کت «چاویت»، جولبار «بالاق» و بی جامه «کوینک» است. تابدا و ساوسانی نیز ابریشمی هستند و برای دوختن پیراهن زنانه کاربرد دارند. تکه قرمزی هم ابریشمی است و در دوختن پیراهن و شلوار از آن استفاده می کنند.

امروزه پارچه های قدیمی ترکمن تنها در بقچه ها و صندوق های قدیمی جای دارند و به عنوان جهیزیه عروس و اثری ارزشمند از نسلی به نسل دیگر منتقل می شوند.


پوشاک سنتی ترکمن‌ها از گذشته تا به امروز

 
آخرین ویرایش توسط مدیر:
  • تشکر
Reactions: YeGaNeH و (SINA)

SelmA

مدیر تالار بیوگرافی
عضو کادر مدیریت
مدیر تالار انجمن
  
عضویت
11/2/22
ارسال ها
2,312
امتیاز واکنش
42,774
امتیاز
418
سن
18
محل سکونت
قلبِ زی‌زی جونم.
زمان حضور
113 روز 16 ساعت 37 دقیقه
نویسنده این موضوع
پوشاک امروزی ترکمن ها

گذر زمان و جریانات اجتماعی و سـ*ـیاسی هر چیزی حتا پوشش های سنتی را تحت تاثیر قرار می دهند. یکی از این اتفاقات در کشورمان تلاش‌های رضاخان‌ در جهت‌ یکدست‌ کردن‌ شکل‌ لباس‌ ها در ایران بود که از سفرهای وی به اروپا نشات می گرفت. او با این عمل ویرانی بخشی از فرهنگ قومیت های مختلف ایرانی را پایه ریزی کرد و بسیاری از جلوه های سنتی را به باد داد. این کار تاثیری عمیق بر بخشی از لباس های سنتی مردم شهرهای مختلف گذاشت و موجب جایگزینی آنها با لباس‌های متداول روز و متاثر از فرهنگ اروپا شد. البسه هر قوم متناسب با شرایط اقلیمی، اجتماعی و فرهنگی مردمش تعریف می شود و خلاقیت و حس زیبایی دوستی آنها را نیز به نمایش می گذارد. بنابراین ضررهای مادی و معنوی این اتفاق بسیار زیاد بود و هنوز هم تاثیراتش را می توان دید.

پوشاک ترکمن ها نیز از این قاعده مستثنا نبود و بسیاری از جامه های آنان به فراموشی سپرده شد. تهاجم فرهنگ غربی تغییراتی را در الگوهای رفتاری به وجود آورد و در الگوی پوششی نیز تاثیرات خود را بر جای گذاشت. امروزه‌ پوشش‌ سنتی مردانه‌ ترکمن‌ تقریبا از میان رفته است و خیلی کم استفاده می شود. دیگر خبری از پارچه‌های ابریشمین نیست و آنها جای خود را به پارچه‌های ساخت کارخانجات داده اند. تغییرات به وجود آمده در البسه ترکمن ها را در دو بخش مردان و زنان شرح می دهیم:

لباس مردان

البسه مردان در اثر اتفاق های به وجود آمده پذیرای تغییرات زیر شد:

صوفی یقه در پیراهن مردان ترکمن جای خود را به یقه آهاری به نام یقه آرو در پیراهن های دوخت غرب داد.

جولبار بی دکمه که برای محکم کردن آن، از بند تنبان استفاده می شد، از میان رفت و شلوارهای دکمه‌دار مدل غربی که با کمربندی چرمی به دور کمر محکم می شوند، جایش را گرفتند.

کت به جای روپوش‌های دامن بلند دوخته شده با پارچه‌های راه راه روی کار آمد.


پوشاک سنتی ترکمن‌ها از گذشته تا به امروز

 
آخرین ویرایش توسط مدیر:
  • تشکر
Reactions: YaSnA_NHT๛، YeGaNeH و (SINA)
shape1
shape2
shape3
shape4
shape7
shape8
بالا