- عضویت
- 1/8/21
- ارسال ها
- 4,188
- امتیاز واکنش
- 38,170
- امتیاز
- 443
- سن
- 16
- محل سکونت
- قصر نوتلا
- زمان حضور
- 101 روز 10 ساعت 48 دقیقه
بازی محلی سايه بردك
اين بازي را هم پسران بازي مي‌كردند و هم دختران براي شروع بازي ابتدا چند نفري جمع مي‌شدند كه در اين بازي تعداد مطرح نبوده است مدتي هم بازي مي‌كردند كه هوا مهتابي بوده باشد همه افراد سر رديف ايستاده و يك نفر را از ميان خود به عنوان رئيس انتخاب مي‌كردند رئيس يك سنگ گرد برداشته و سنگ را پرتاب مي كرد تا مشخص شود كه سنگ در سايه چه كسي مي‌افتد شخصي كه سايه آن سنگ رويش بود بايد دنبال بقيه افراد مي‌دويد و دست و روس سر آنها مي‌گذاشت دست روي سر هر كه مي‌نهاد آن شخص با شخص اول همكاري مي‌كرد تا الي آخر ... .
بازی محلی جيجه خروس
ابتدا، بازيکنان در قسمتى از آب دريا دور هم جمع مى‌شوند. سپس يک نفر به‌نام استاد با دست آب را آن‌قدر به‌هم مى‌زند تا کف کند. پس از چند دقيقه، رفته‌رفته آب صاف و راکد مى‌شود. استاد پنجه‌هاى خود را به‌هم قفل کرده و دست‌هاى خود را دايره‌وار روى آب مى‌گذارد. بازيکنان به آبهائى که بين دست‌هاى استاد قرار گرفته تلنگر مى‌زنند. هنگام تلنگر زدن انگشت هرکس محکم به آب خورد و قلپ صدا کرد جيجه (جوجه) است و هرکس که انگشت آن آهسته صدا کرد خروس مى‌شود . اگر تعداد خروس‌ها از يک نفر بيشتر بود، کار را تکرار مى‌کنند تا فقط يک خروس باقى بماند. نفرى که خروس شود، بازنده است. بازيکنان جائى را، مثلاً بند يک کشتى را به‌عنوان دکه انتخاب مى‌کنند و بعد همگى به آب مى‌زنند. در اينجا خروس موظف است به‌وسيله ٔ شنا، جيجه‌ها را تعقيب کند. ضمناً بايد مراقب باشد کسى خودش را به دکه نرساند. اگر خروس موفق شد يکى از جيجه‌ها را گر کند برنده مى‌شود و اگر موفق نشد، يعنى اگر جيجه‌اى خود را به سردکه رسانيد، باز خروس بازنده است و بازى به‌همين ترتيب از نو شروع مى‌شود.
بازی محلی چوكيلي
اين بازي مخصوص مردان مي‌بود.م يك چوب بزرگ 80 سانتي‌متر و يك چوب كوچك 10 سانتي تهيه كرده و زمين بازي به شكل يك دايره مي‌باشد كه به آن داكه مي‌گويند و گروه برنده در آن دايره چوب كوچك را به سمت بيرون پرتاب مي‌كنند و تيم مقابل متقابلاً آن را به طرف دايره (داكه) پرتاب مي‌كنند كه تيم برتر بايستي از ورود چوب كوچك (كيلي) به درون دايره جلوگيري بعمل آورند.
یکی از عناصر ماندگار هر ملت که ریشه در اصالت و باورهای هر قوم داشته و ارتباط ناگسستنی با ذائقه ملل و فرهنگ آن ها دارد بازی ها و سرگرمی های بومی و محلی هر سرزمین است.
بازی های بومی و محلی که در طول تاریخ ظهور می یابد سـ*ـینه به سـ*ـینه از گذشتگان به آیندگان به ارث می رسد؛ در حالی که در طول تاریخ دست خوش تغییراتی می شود ولی ماهیت آن ماندگار است.
هرمزگان به واسطه اصالت و پیشینه تاریخی اش نقش به سزایی در پیدایش و ظهور بازی های بومی و محلی داشته؛ در گذشته که بازی های رایانه ای این گونه بازارش داغ نبوده در هر مراسم شادی و دورهمی بازی های بومی و محلی رونق داشت.
بازی هایی که تبلور روح جوانمردانه، پاسداشت اخلاق و برجسته نمودن فضایل اخلاقی و تجلی همدلی و وحدت به شمار می آید جز لاینفک مجالس و مهمانی های هرمزگانی ها در گذشته ای نه چندان دور بوده است؛ با وجود اینکه در برخی از مناطق این بازی ها دست خوش تغییراتی شده و یا از یاد رفته ولی در بعضی مناطق دیگر همچنان به قوت خود پایدار است.
بازی کلمچا، دار کلکا، سنگ چلکا، دار توپا، کتالا ،علی دزا، کل شیطونا، تیله یا، هفت سنگ بالا، کنجا کنجا، دزا،گوپا و لپنگا از جمله بازی های بومی و محلی هرمزگان است که بخش شیرین زندگی کودکی بومیان را در بر می گیرد.
با گسترش زندگی شهر نشینی و ظهور ساختمان های سر به فلک کشیده در حال حاضر کودکان کمتر به بازی های بومی و محلی پرداخته و بیشتر با حبس شدن در آپارتمان ها بازی های رایانه ای را ترجیح می دهند که سوغات این گونه سبک زندگی فراموشی بازی های محلی است.
بسیاری از این بازی های محلی نه تنها در شهر ها بلکه در روستا ها نیز در حال فراموشی است که همت والای مسئولان را می طلبد که با برگزاری مسابقات و جشنواره های بازی های بومی و محلی به پایندگی این سنت ها کمک کنند.
بازی هفت سنگ بالا از جمله بازی های بومی و محلی هرمزگانی هاست که در جای جای این استان به صورت دسته جمعی در ایام شادی و مهمانی ها در کوه و دشت انجام می شود و همچنان طرفداران زیادی در این استان دارد که روز به روزبه تعداد هواداران این ورزش بومی و محلی افزایش می یابد.
این بازی که تعداد بازیکنان آن چهار نفر اصلی و یک نفر به عنوان ذخیره است نیاز به وسایل پیچیده و زیادی ندارد و تنها با داشتن هفت سنگ و یک توپ کوچک می توان این بازی را انجام داد و در گذشته های دور در روستا های هرمزگان که دسترسی به امکانات رفاهی کم بود از دمپایی پلاستیکی به جای توپ استفاده می شد.
به قید قرعه تیم شروع کننده بازی مشخص شده و نفر اول تیم مهاجم از پشت خط پرتاب، توپ را با دست به سمت سنگ‌ها در مدت کمتر از سه ثانیه پرتاب می کند.
اگر توپ به سنگ‌ها اصابت نکند نفر بعدی تیم مهاجم پرتاب را انجام می‌دهد و پس از اینکه سنگ‌ها به زمین ریخته شد بازیکنان مدافع توپ را برداشته و سعی می‌کنند با پاس‌کاری و حرکت، بازیکنان تیم مهاجم را که قصد چیدن سنگ‌ها را دارند با توپ بزنند.
بازیکنی که توپ به او اصابت نماید از زمین بازی خارج می‌شود، اگر مدافعین همه بازیکنان مهاجم را با توپ بزنند برنده خواهند شد؛ اما اگر قبل از اینکه همه بازیکنان تیم مهاجم از بازی خارج شوند بازیکنی موفق به چیدن سنگ‌ها شود، آن تیم برنده بازی خواهد بود.
این بازی به ایجاد روحیه همکاری، تقویت و مهارت نشانه گیری و بهبود در سرعت و سرگرمی و شادی و دوستی بیشتر کمک می کند.
منبع راه دانا
اين بازي را هم پسران بازي مي‌كردند و هم دختران براي شروع بازي ابتدا چند نفري جمع مي‌شدند كه در اين بازي تعداد مطرح نبوده است مدتي هم بازي مي‌كردند كه هوا مهتابي بوده باشد همه افراد سر رديف ايستاده و يك نفر را از ميان خود به عنوان رئيس انتخاب مي‌كردند رئيس يك سنگ گرد برداشته و سنگ را پرتاب مي كرد تا مشخص شود كه سنگ در سايه چه كسي مي‌افتد شخصي كه سايه آن سنگ رويش بود بايد دنبال بقيه افراد مي‌دويد و دست و روس سر آنها مي‌گذاشت دست روي سر هر كه مي‌نهاد آن شخص با شخص اول همكاري مي‌كرد تا الي آخر ... .
بازی محلی جيجه خروس
ابتدا، بازيکنان در قسمتى از آب دريا دور هم جمع مى‌شوند. سپس يک نفر به‌نام استاد با دست آب را آن‌قدر به‌هم مى‌زند تا کف کند. پس از چند دقيقه، رفته‌رفته آب صاف و راکد مى‌شود. استاد پنجه‌هاى خود را به‌هم قفل کرده و دست‌هاى خود را دايره‌وار روى آب مى‌گذارد. بازيکنان به آبهائى که بين دست‌هاى استاد قرار گرفته تلنگر مى‌زنند. هنگام تلنگر زدن انگشت هرکس محکم به آب خورد و قلپ صدا کرد جيجه (جوجه) است و هرکس که انگشت آن آهسته صدا کرد خروس مى‌شود . اگر تعداد خروس‌ها از يک نفر بيشتر بود، کار را تکرار مى‌کنند تا فقط يک خروس باقى بماند. نفرى که خروس شود، بازنده است. بازيکنان جائى را، مثلاً بند يک کشتى را به‌عنوان دکه انتخاب مى‌کنند و بعد همگى به آب مى‌زنند. در اينجا خروس موظف است به‌وسيله ٔ شنا، جيجه‌ها را تعقيب کند. ضمناً بايد مراقب باشد کسى خودش را به دکه نرساند. اگر خروس موفق شد يکى از جيجه‌ها را گر کند برنده مى‌شود و اگر موفق نشد، يعنى اگر جيجه‌اى خود را به سردکه رسانيد، باز خروس بازنده است و بازى به‌همين ترتيب از نو شروع مى‌شود.
بازی محلی چوكيلي
اين بازي مخصوص مردان مي‌بود.م يك چوب بزرگ 80 سانتي‌متر و يك چوب كوچك 10 سانتي تهيه كرده و زمين بازي به شكل يك دايره مي‌باشد كه به آن داكه مي‌گويند و گروه برنده در آن دايره چوب كوچك را به سمت بيرون پرتاب مي‌كنند و تيم مقابل متقابلاً آن را به طرف دايره (داكه) پرتاب مي‌كنند كه تيم برتر بايستي از ورود چوب كوچك (كيلي) به درون دايره جلوگيري بعمل آورند.
یکی از عناصر ماندگار هر ملت که ریشه در اصالت و باورهای هر قوم داشته و ارتباط ناگسستنی با ذائقه ملل و فرهنگ آن ها دارد بازی ها و سرگرمی های بومی و محلی هر سرزمین است.
بازی های بومی و محلی که در طول تاریخ ظهور می یابد سـ*ـینه به سـ*ـینه از گذشتگان به آیندگان به ارث می رسد؛ در حالی که در طول تاریخ دست خوش تغییراتی می شود ولی ماهیت آن ماندگار است.
هرمزگان به واسطه اصالت و پیشینه تاریخی اش نقش به سزایی در پیدایش و ظهور بازی های بومی و محلی داشته؛ در گذشته که بازی های رایانه ای این گونه بازارش داغ نبوده در هر مراسم شادی و دورهمی بازی های بومی و محلی رونق داشت.
بازی هایی که تبلور روح جوانمردانه، پاسداشت اخلاق و برجسته نمودن فضایل اخلاقی و تجلی همدلی و وحدت به شمار می آید جز لاینفک مجالس و مهمانی های هرمزگانی ها در گذشته ای نه چندان دور بوده است؛ با وجود اینکه در برخی از مناطق این بازی ها دست خوش تغییراتی شده و یا از یاد رفته ولی در بعضی مناطق دیگر همچنان به قوت خود پایدار است.
بازی کلمچا، دار کلکا، سنگ چلکا، دار توپا، کتالا ،علی دزا، کل شیطونا، تیله یا، هفت سنگ بالا، کنجا کنجا، دزا،گوپا و لپنگا از جمله بازی های بومی و محلی هرمزگان است که بخش شیرین زندگی کودکی بومیان را در بر می گیرد.
با گسترش زندگی شهر نشینی و ظهور ساختمان های سر به فلک کشیده در حال حاضر کودکان کمتر به بازی های بومی و محلی پرداخته و بیشتر با حبس شدن در آپارتمان ها بازی های رایانه ای را ترجیح می دهند که سوغات این گونه سبک زندگی فراموشی بازی های محلی است.
بسیاری از این بازی های محلی نه تنها در شهر ها بلکه در روستا ها نیز در حال فراموشی است که همت والای مسئولان را می طلبد که با برگزاری مسابقات و جشنواره های بازی های بومی و محلی به پایندگی این سنت ها کمک کنند.
بازی هفت سنگ بالا از جمله بازی های بومی و محلی هرمزگانی هاست که در جای جای این استان به صورت دسته جمعی در ایام شادی و مهمانی ها در کوه و دشت انجام می شود و همچنان طرفداران زیادی در این استان دارد که روز به روزبه تعداد هواداران این ورزش بومی و محلی افزایش می یابد.
این بازی که تعداد بازیکنان آن چهار نفر اصلی و یک نفر به عنوان ذخیره است نیاز به وسایل پیچیده و زیادی ندارد و تنها با داشتن هفت سنگ و یک توپ کوچک می توان این بازی را انجام داد و در گذشته های دور در روستا های هرمزگان که دسترسی به امکانات رفاهی کم بود از دمپایی پلاستیکی به جای توپ استفاده می شد.
به قید قرعه تیم شروع کننده بازی مشخص شده و نفر اول تیم مهاجم از پشت خط پرتاب، توپ را با دست به سمت سنگ‌ها در مدت کمتر از سه ثانیه پرتاب می کند.
اگر توپ به سنگ‌ها اصابت نکند نفر بعدی تیم مهاجم پرتاب را انجام می‌دهد و پس از اینکه سنگ‌ها به زمین ریخته شد بازیکنان مدافع توپ را برداشته و سعی می‌کنند با پاس‌کاری و حرکت، بازیکنان تیم مهاجم را که قصد چیدن سنگ‌ها را دارند با توپ بزنند.
بازیکنی که توپ به او اصابت نماید از زمین بازی خارج می‌شود، اگر مدافعین همه بازیکنان مهاجم را با توپ بزنند برنده خواهند شد؛ اما اگر قبل از اینکه همه بازیکنان تیم مهاجم از بازی خارج شوند بازیکنی موفق به چیدن سنگ‌ها شود، آن تیم برنده بازی خواهد بود.
این بازی به ایجاد روحیه همکاری، تقویت و مهارت نشانه گیری و بهبود در سرعت و سرگرمی و شادی و دوستی بیشتر کمک می کند.
منبع راه دانا
بازی های محلی هرمزگان
رمان ۹۸ | دانلود رمان
نودهشتیا,بزرگترین مرجع تایپ رمان, دانلود رمان جدید,دانلود رمان عاشقانه, رمان خارجی, رمان ایرانی, دانلود رمان بدون سانسور,دانلود رمان اربابی,
roman98.com
