M O B I N A
سرپرست بخش فرهنگ و ادب
عضو کادر مدیریت
کاربر V.I.P انجمن
سرپرست بخش
ناظر کتاب
منتقد انجمن
- عضویت
- 3/4/21
- ارسال ها
- 24,702
- امتیاز واکنش
- 63,864
- امتیاز
- 508
- سن
- 19
- محل سکونت
- BUSHEHR
- زمان حضور
- 273 روز 8 ساعت 33 دقیقه
نویسنده این موضوع
هنر فلزکاری در دوره باستانی
آن گونه که اشاره شد هنر و صنعت فلزکاری در ایران پیشینهای طولانی دارد و آثار برجای مانده از پایگاههای تمدنی چون سیلک و گنجینههای لرستان، پیشرفت تکاملی فلزکاری را در هزارههای کهن نشان میدهد. هنر فلزکاری ایران در دوره باستان پیشرفت قابل ملاحظهای نمود. اگرچه از فلزکاری اصفهان این دوره آثار چندانی در دست نیست، اما میتوان بر اساس پیشینه این صنعت در اصفهان پیش از تاریخ و وجود کانیهای غنی فلزی در اصفهان، تداوم و تکامل این صنعت در اصفهان دوره باستانی را با وجود افول پایگاههای مدنی چون سیلک، همگام با کانونهای دیگر ایران انتظار داشت.
گنجینه زیویه، یکی از گنجینههای بینظیر هنر مادی است که سرآمد هنرمندان و صنعتگران مادی را در فلزکاری نشان میدهد. از مهمترین نمونههای هنر مادی، آلات و ابزار مربوط به اسبان بود که با فلزات گوناگون ساخته میشد و به انواع نقش گیاهان و جانوران و سایر نقوش تزیین میشد. مادها در ساخت اشیای فلزی از کوره استفاده میکردند. نباید از نظر دور داشت که اصفهان در این دوره از پایگاههای پرورش اسب ایران بود. در این دوره برنزکاری در ساخت مصنوعات مختلف چون ابزار و اثاث منزل، تندیسهای مقدس و اشیای زینتی کاربرد گسترده پیدا کرد.
صنعت فلزکاری در دوره هخامنشی نیز پیشرفت شگفتی نمود. دسترسی به مواد اولیه و تلفیق هنر و مهارت صنعتگران و هنرمندان تمدنهای مختلف در قلمرو شاهنشاهی هخامنشی رونق این صنعت و خلق آثار ارزشمند و گنجینههای گرانبهایی را در پی داشت. گنجینه آمودریا (جیحون) نمونهای از هنر تلفیقی هخامنشی را نشان میدهد. ساخت ریتونهای زیبا از فلزات گرانبها نیز از دیگر ویژگیهای هنر فلزکاری هخامنشی است.
ضرب سکه در دوره داریوش اول به عنوان ابزاری مهم در رونق و تسهیل مناسبات تجاری، افزون بر اهمیت مالی و اقتصادی، در رونق و فعالیت صنعت فلزکاری نیز قابل تأمل است. بر پایه آنچه گفته شد، دوره هخامنشی دوران اوج هنر فلزکاری در عرصههای مختلف بود. بیشتر آثار این دوره از طلا، نقره، مفرغ و برنز است. در این دوران از قلمزنی به دو روش ریختهگری و قالبریزی و روش چکشکاری استفاده میشد.
هنر سوار کردن یک فلز بر روی فلز دیگر یا کارگذاری سنگهای قیمتی روی فلز (گوهرنشانی) و آب طلا دادن به فلزات متداول شد. با وجود این که در دوره اسکندر و جانشینان سلوکی او هنر هلنی یونان آشکارا در ایران نفوذ کرد، اما بررسی آثار فلزی باقی مانده از دوره اشکانی نشان میدهد که هنر فلزکاری این دوره بیش از هنر یونانی به هنر دوره هخامنشی نزدیک است، اگرچه هنر هخامنشی در ظرافت، ابتکار، پختگی و طرحهای استادانه و انتقال معنا بر هنر اشکانی برتری دارد.
فلزکاران دوره پارتی در تولید و ساخت مصنوعات فلزی به ویژه زیورآلات زرین و سیمین شهرت داشتند. فلزکاران اشکانی در ساخت ابزارآلات جنگی به ویژه پیکان مهارت ویژهای داشتند.
آن گونه که اشاره شد هنر و صنعت فلزکاری در ایران پیشینهای طولانی دارد و آثار برجای مانده از پایگاههای تمدنی چون سیلک و گنجینههای لرستان، پیشرفت تکاملی فلزکاری را در هزارههای کهن نشان میدهد. هنر فلزکاری ایران در دوره باستان پیشرفت قابل ملاحظهای نمود. اگرچه از فلزکاری اصفهان این دوره آثار چندانی در دست نیست، اما میتوان بر اساس پیشینه این صنعت در اصفهان پیش از تاریخ و وجود کانیهای غنی فلزی در اصفهان، تداوم و تکامل این صنعت در اصفهان دوره باستانی را با وجود افول پایگاههای مدنی چون سیلک، همگام با کانونهای دیگر ایران انتظار داشت.
گنجینه زیویه، یکی از گنجینههای بینظیر هنر مادی است که سرآمد هنرمندان و صنعتگران مادی را در فلزکاری نشان میدهد. از مهمترین نمونههای هنر مادی، آلات و ابزار مربوط به اسبان بود که با فلزات گوناگون ساخته میشد و به انواع نقش گیاهان و جانوران و سایر نقوش تزیین میشد. مادها در ساخت اشیای فلزی از کوره استفاده میکردند. نباید از نظر دور داشت که اصفهان در این دوره از پایگاههای پرورش اسب ایران بود. در این دوره برنزکاری در ساخت مصنوعات مختلف چون ابزار و اثاث منزل، تندیسهای مقدس و اشیای زینتی کاربرد گسترده پیدا کرد.
صنعت فلزکاری در دوره هخامنشی نیز پیشرفت شگفتی نمود. دسترسی به مواد اولیه و تلفیق هنر و مهارت صنعتگران و هنرمندان تمدنهای مختلف در قلمرو شاهنشاهی هخامنشی رونق این صنعت و خلق آثار ارزشمند و گنجینههای گرانبهایی را در پی داشت. گنجینه آمودریا (جیحون) نمونهای از هنر تلفیقی هخامنشی را نشان میدهد. ساخت ریتونهای زیبا از فلزات گرانبها نیز از دیگر ویژگیهای هنر فلزکاری هخامنشی است.
ضرب سکه در دوره داریوش اول به عنوان ابزاری مهم در رونق و تسهیل مناسبات تجاری، افزون بر اهمیت مالی و اقتصادی، در رونق و فعالیت صنعت فلزکاری نیز قابل تأمل است. بر پایه آنچه گفته شد، دوره هخامنشی دوران اوج هنر فلزکاری در عرصههای مختلف بود. بیشتر آثار این دوره از طلا، نقره، مفرغ و برنز است. در این دوران از قلمزنی به دو روش ریختهگری و قالبریزی و روش چکشکاری استفاده میشد.
هنر سوار کردن یک فلز بر روی فلز دیگر یا کارگذاری سنگهای قیمتی روی فلز (گوهرنشانی) و آب طلا دادن به فلزات متداول شد. با وجود این که در دوره اسکندر و جانشینان سلوکی او هنر هلنی یونان آشکارا در ایران نفوذ کرد، اما بررسی آثار فلزی باقی مانده از دوره اشکانی نشان میدهد که هنر فلزکاری این دوره بیش از هنر یونانی به هنر دوره هخامنشی نزدیک است، اگرچه هنر هخامنشی در ظرافت، ابتکار، پختگی و طرحهای استادانه و انتقال معنا بر هنر اشکانی برتری دارد.
فلزکاران دوره پارتی در تولید و ساخت مصنوعات فلزی به ویژه زیورآلات زرین و سیمین شهرت داشتند. فلزکاران اشکانی در ساخت ابزارآلات جنگی به ویژه پیکان مهارت ویژهای داشتند.
هنر فلزکاری در دوره باستانی
رمان ۹۸ | دانلود رمان
نودهشتیا,بزرگترین مرجع تایپ رمان, دانلود رمان جدید,دانلود رمان عاشقانه, رمان خارجی, رمان ایرانی, دانلود رمان بدون سانسور,دانلود رمان اربابی,
roman98.com