مجسمه انتزاعی

M O B I N A · 23/11/21

پدر مجسمه سازی انتزاعی
کنستانتین برانکوزی در سال 1876 و هنگامی که هنرهای معاصر اروپا عمدتا نقاشی و مجسمه سازی و کاملا تمثیلی بودند، در رومانی متولد شد.
در آن زمان، تکامل تدریجی به سمت ساخت مجسمه انتزاعی آغاز شده بود
و چندین هنرمند حرفه ای تا آن زمان جسورانه به تلاش برای خلق آثار انتزاعی خالص یا حتی تعریف دقیق معنای آن پرداخته بودند.
اولین تجربه مجسمه سازی برانکوزی بسیار کاربردی بود.
او اجزای یک مزرعه را برای استفاده کودکان پیاده سازی کرد و در نهایت آن را به مدرسه هنر تبدیل کرد.
البته قبل از این کار، به طور کلاسیک آموزش دیده بود.

پرتره Mademoiselle Pogany، ۱۹۱۲ ، موزه هنر فیلادلفیا

مجسمه سازی انتزاعی ، مجسمه های برانکوزی
برانکوزی در سال 1903 از رومانی به پاریس رفت و در کنفرانس مدرنیسم شرکت کرد.
او مشتاقانه با ایده های مربوط به انتزاع موافقت کرد و نتیجه گیری کرد
که هدف مجسمه سازی مدرن این است که « فرم بیرونی نه، بلکه ایده و ماهیت اشیاء مهم است ».
در سال 1913، بعضی از اولین مجسمه های انتزاعی برانکوزی در شهر نیویورک و در نمایشگاه Armory Show نمایش داده شد.
این نمایشگاه عمدتا هنرهای مدرن را در ایالات متحده معرفی می کند. منتقدان مجسمه او را به تمسخر می گرفتند.
به عنوان مثال، پرتره Mademoiselle Pogany را مانند یک تخم مرغ می پنداشتند.
سیزده سال بعد، برانکوزی به این تمسخر ها پایان داد زیرا یکی از مجسمه های او موجب تغییر در قانون فدرال آمریکا شده بود.
این اتفاق زمانی رخ داد که یک فرد کلکسیون دار، یکی از مجسمه های پرنده برانکوزی
که به هیچ وجه شبیه پرنده نیست و پرواز را نمایش می دهد را خریداری کرد و به ایالات متحده آمریکا برد.
مقامات گمرک به جای اعطای مجوز به وارد کردن آن مجسمه انتزاعی به عنوان یک اثر هنری، وی را ملزم به پرداخت مالیات وارداتی کردند.
به همین دلیل، فرد کلکسیون دار شکایت کرد و برنده دعوا شد و در نتیجه دادگاه
ایالات متحده اعلامیه رسمی را صادر کرد، مبنی بر اینکه یک شیء نباید حتما تجسمی باشد تا یک اثر هنری به حساب بیاید (یعنی انتزاعی هم مورد قبول است)

M O B I N A · 23/11/21

مجسمه انتزاعی پابلو پیکاسو و هنر مونتاژسازی
پابلو پیکاسو، یکی دیگر از پیشگامان مهم در حوزه ساخت مجسمه انتزاعی بود، هر چند که ممکن است قصد فعالیت در این حوزه را نداشته باشد.
در حدود سال 1912، پیکاسو شروع به گسترش ایده های خود درباره کوبیسم سه بعدی کرد.
او ابتدا به ساخت کلاژ ها پرداخت که به دلیل داشتن سطح لایه ای و استفاده از مواد و اشیاء جایگزین شده به جای رنگ، نوعی جنبه سه بعدی داشتند.
سپس ایده کولاژ را در فضای سه بعدی کامل و با مونتاژ اشیاء واقعی یا قالب بندی شده، به ویژه گیتار و موادی مانند مقوا، چوب، فلز و سیم پیاده سازی کرد.
به طور سنتی، مجسمه سازی با یک قالب یا توده ای از خاک رس و یا یک نوع فرآیند تقلیلی مانند حکاکی انجام می شود.
پیکاسو با ایجاد یک اثر مجسمه ای به وسیله مونتاژ قطعات مختلفی از مواد قالب بندی شده در یک فرم، ناخواسته شیوه سنتی مجسمه سازی را به چالش کشید.
علاوه بر این، او با نصب آن اثر بر روی دیوار، به جای نصب بر روی پایه، ذهن مردم را متزلزل کرد.
بازدیدکنندگان از اثر گیتار پیکاسو، مبهوت و حتی خشمگین شدند و می خواستند بدانند که این اثر، نقاشی است یا مجسمه سازی.
پیکاسو نیز به آنها می گفت: “هیچ کدام، این یک گیتار است!” نمی دانیم که آیا پیکاسو
واقعا قصد ایجاد تحول را داشت یا خیر اما واقعیت این است که او تعریف اولیه و پایه از
مجسمه را به چالش کشید و یکی از طولانی ترین بحث ها درباره هنر انتزاعی را آغاز کرد.
مجسمه انتزاعی و اصطلاح حاضرآماده‌ها (به انگلیسی: Readymades)
هنرمندانی مانند پیکاسو و برانکوزی ممکن است در زمان خود برای مردم، هنرمندانی انقلابی به نظر برسند.
اما جالب توجه است که در سال 1913 نیز، هنرمند دادائیسم، مارسل دوشان
اصطلاح “حاضر آماده” را برای آثار هنری ساخته شده از اشیاء به کار برد که باید بر روی هر اثر توسط هنرمند امضا می شد.
طبق این نظر دوشان، شأن اشیاء معمولی را می توان با انتخاب و استفاده در یک اثر هنری، بالا برد.
در سال 1917، دوشان اثر فواره که مشهورترین اثر حاضر آماده او است را با امضای R. Mutt ارائه کرد.
دوشان اثر فواره را برای ارائه در اولین نمایشگاه انجمن هنرمندان مستقل نیویورک ساخت که یک نمایشگاه آزاد از هنر معاصر و بدون جشن و جوایز بود.
این کار به طرز شگفت انگیزی از نمایشگاه حذف شد و باعث خشم در جامعه هنری شد؛
زیرا هیچ کس در نمایشگاه کار او را تصدیق نمی نمود.
رئیس انجمن نیز درباره اثر فواره گفت:” با هیچ تعریفی اثر هنری به شمار نمی آید”.
با این وجود، این اثر هنوز نیز الهام بخش نسل های آتی برای خلق یک اثر خلاقانه است.

M O B I N A · 23/11/21

فاکتورا و تکتونیکا (Faktura and Tektonika) و مجسمه انتزاعی
در سال 1921 در روسیه، گروهی از هنرمندان به نام اولین گروه کاری ساختارگرایان تشکیل و به همگان معرفی شد.
هدف این گروه ساختارگرا، ایجاد یک هنر محض و ناب بر اساس اصول رسمی، هندسی و انتزاعی بود که به طور مؤثر بیننده را درگیر خود می کرد.
اصول مجسمه سازی ساختارگرایی به دو عنصر مجزا تقسیم می شود:

فاکتورا (faktura) که به ویژگی های مادی مجسمه اشاره می کند
تکتونیکا (tektonika) که به ساخت مجسمه در فضای سه بعدی اشاره دارد.

ساختارگرایان معتقد بودند که مجسمه به هیچ موضوعی نیاز ندارد و می تواند کاملا انتزاعی باشد.
تنها چیزهایی که برای آنها اهمیت داشت، ماهیت مواد و فضا بود.
آنها به اشغال کل فضای نمایشگاه توسط مجسمه (شیء) و همچنین نحوه ارتباط آن با فضای بین آن و بیننده اعتقاد داشتند.
مجسمه سازی ساختارگرایانه به تعریف مفاهیمی که یک مجسمه می تواند دارا باشد
و اشغال فضای بیشتر به صورت آسان و تعریف فضا به عنوان یک عنصر مهم از اثر، می پردازد.

طراحی در فضا در مجسمه انتزاعی
در اواخر دهه 1920، هنر مجسمه سازی مدرنیست انتزاعی شامل برجسته کاری ابعادی،
اشیاء قالب بندی شده، انتزاع هندسی و تمثیلی و تصور کامل و خالی فضای فیزیکی است.
هنرمندان پیشرو ایتالیایی از مجسمه سازی حتی برای نشان دادن حرکت و یا پویایی،
از جمله قطعاتی مانند فرم های منحصر به فرد مستقر در فضا به نام Umberto Boccioni (که بیشتر توضیح داده می شود) استفاده می کنند.
اما مزیت این جنبش برای هنر مجسمه سازی،
ایجاد یک عرصه جدید به نام مجسمه سازی متحرک (Kinetic Sculpture,) منسوب به الکساندر کالدر است.
کالدر فارغ التحصیل مهندسی مکانیک بود که بعدها به مدرسه هنر رفت.
پس از فارغ التحصیلی، او شروع به ساخت اسباب بازی های مکانیکی کرد و در نهایت یک سیرک مکانیکی کامل را طراحی کرد.
در سال 1929، او شروع به ساخت مجسمه های سیمی ظریف و مفرح کرد و نام این تکنیک را «طراحی در فضا» توصیف کرد.
در سال 1930، زمانی که او قطعاتی متحرک را به مجسمه های سیمی خود اضافه کرد،
مارسل دوشان این آثار را “پیکره های متحرک” نامگذاری کرد.
آثار متحرک کالدر در حال حاضر معروف ترین آثار وی هستند که الهام بخش هنرمندانی مانند ژان تینگوئلی،
خالق اثر Metamechanics (فرا مکانیک ها) بوده است.
همچنین پرطرفدارترین استاد مدرنیست در حوزه “طراحی در فضا”، یعنی Gego،
هنرمند ونزوئلایی که در دهه 1960 به خاطر ارائه این مفهوم به درجه استادی رسید را تحت تاثیر قرار داده است.

M O B I N A · 23/11/21

ترکیب ها و انباشت ها در مجسمه انتزاعی

در دهه 1950، هنرمندان مفهومی با ایده های مطرح شده توسط پیکاسو و دوشان کار می کردند.
مفهوم اشیاء قالب بندی شده در همه جا گسترش یافته بود، زیرا شهرهای بزرگ با
زباله های سنگین روبرو شدند و تولید و مصرف محصولات صنعتی به بالاترین سطح رسیده بود.
هنرمند چند رشته ای، رابرت راوسنبرگ، اصول و مبانی کلاژها و مونتاژهای پیکاسو را با
مفاهیم دوشان درباره اشیاء قالب بندی شده و انتخاب هنرمند به منظور ایجاد یک اثر انتزاعی با امضاء خود، ترکیب کرد.
وی آنها را «اثر ترکیبی» (Combine) نامید که اساسا مجسمه های مونتاژ و ساخته شده
از زباله های مختلف، اضافات و محصولات صنعتی بودند و توسط هنرمند برای خلق یک جرم واحد با هم ترکیب می شدند.
در حدود همان زمان، هنرمند مفهومی آرمان (Arman)، یکی از اعضای بنیانگذار
واقع گرایان نووِئو، از ایده حاضر آماده های دوشان به عنوان سکوی پرتابی برای ساخت
مجموعه ای از آثار مجسمه سازی به نام «انباشت ها» (Accumulations) استفاده کرد.
برای این آثار، آرمان چندین اشیاء حاضر آماده را جمع آوری کرد و آنها را با هم به صورت یک مجسمه انباشته کرد.
با استفاده از محصولات در این شیوه، او دوباره ایده «مجسمه حاضر آماده» را توسط
استفاده کردن از اشیاء به جای یک فرم انتزاعی، حذف معنای سابق این ایده و تبدیل آن به چیزی نمادین و ذهنی، بازتعریف کرد.
مواد و فرایند مجسمه انتزاعی
در دهه 1960، مجسمه سازان بیشتر بر جنبه های رسمی محض آثار خود تمرکز می کردند.
مجسمه سازانی مانند اوا هس و دونالد جاد، به منظور رد احساسات و تمایلات
پیشینیانشان، بر روی مواد خامی که در آثار خود به کار می بردند و فرایند ساخت آنها متمرکز بودند.
ایوا هس یکی از پیشگامانی بود که با مواد صنعتی سمی مانند لاتکس و فایبرگلاس کار می کرد.
بر خلاف هس که تکنیک و فردیت آن به وضوح در فرم مجسمه های او برجسته بود،
دونالد جاد سعی داشت هر گونه شواهدی از دست هنرمند را کاملا حذف کند.
او چیزی را تحت عنوان «اشیاء خاص» خلق کرد.
اشیاء خاص، اشیائی هستند که فراتر از تعاریف هنر دو بعدی و سه بعدی هستند
و از مواد و فرآیندهای صنعتی استفاده می کنند و معمولا توسط ماشین آلات یا توسط کارگرانی غیر از خود هنرمند، ساخته می شوند.
هنر همه جانبه معاصر
به لطف پیشرفت مجسمه سازان مدرنیست در بیش از 100 سال گذشته، امروز زمان بازتاب شگفت انگیز هنر انتزاعی است.
اقدامات همه جانبه معاصر منجر به ایجاد هیجان و پدیده زیبایی شناختی چند وجهی می شوند.
آثار بسیاری از هنرمندان انتزاعی معاصر دارای چنین ویژگی منحصر به فردی هستند که عبارتند از نقاشی، مجسمه سازی و نصب.
پیشگامان مدرنیست مجسمه سازی انتزاعی، باعث شدند که امروزه هنرمندان معاصر،
از آزادی و داشتن راه های بی شمار برای تفسیر زیبایی شناختی دنیا، لـ*ـذت ببرند.
آموزش مجسمه سازی در تصویرگران پویا اندیش به گونه ای است که شما هنرجویان عزیز
بنا به خواسته خود میتوانید سبک مورد نظر خود را انتخاب کرده و مجسمه انتزاعی
و یا رئال بسازید و در پایان نیز از شما دعوت به عمل می آوریم تا در نمایشگاه های
انفرادی و گروهی که برای شما پس از اتمام هر دوره تدارک میبینیم شرکت نموده و دیگران را با تفسیر زیبایی شناختی خود از دنیا آشنا سازید .
#پویا_اندیش

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

مجسمه انتزاعی

M O B I N A

سرپرست بخش فرهنگ و ادب

رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

رمان ۹۸ | دانلود رمان

M O B I N A

سرپرست بخش فرهنگ و ادب

رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

رمان ۹۸ | دانلود رمان

M O B I N A

سرپرست بخش فرهنگ و ادب

رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

رمان ۹۸ | دانلود رمان

M O B I N A

سرپرست بخش فرهنگ و ادب

رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

رمان ۹۸ | دانلود رمان

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

سرپرست بخش فرهنگ و ادب

سرپرست بخش فرهنگ و ادب

سرپرست بخش فرهنگ و ادب

سرپرست بخش فرهنگ و ادب

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین