اشعار حسین زحمت کش

حریر محمودی · 28/8/21

با خنده کاشتی به دل خلق٬ "کاش ها"
با عشوه ریختی نمکی بر خراش ها

هرجا که چشم های تو افتاد فتنه اش
آن بخش شهر پر شده از اغتشاشها

گیسو به هم بریز و جهانی ز هم بپاش!
معشـ*ـوقه بودن است و «بریز و بپاش» ها

ایزد که گفته بت نپرستید پس چرا؟
دنیا پر است این همه از خوش تراش ها؟!

از بس به ماه چشم تو پر میکشم٬ شبی
آخر پلنگ می شوم از این تلاشها!

حریر محمودی · 28/8/21

می گویم اما درد دل سر بسته تر بهتر
بغض گلوی مردها نشکسته تر بهتر
وقتی که چای چشم پر رنگ تو دم باشد
مردی که پیشت می نشیند خسته تر بهتر

در مکتب چشمت گرفتم کاردانی را
ابروی تو هر قدر نا پیوسته تر بهتر

سخت است فتح کشوری که متحد باشد
موهای تو آشفته و صد دسته تر بهتر

از دور می آیی و شعرم بند می آید
موی تو وا باشد، دهانم بسته تر... بهتر

حریر محمودی · 28/8/21

انگار غزل آب نباتی شده باشد
وقتی که دو تا لـ*ـب قر و قاطی شده باشد

لـ*ـب های تو با طعم انار است و دو چشمت
شیری ست ...که کم کم شکلاتی شده باشد

این طور نگاهم نکن ، انگار ندیدی !
شهری پی عشق تو دهاتی شده باشد

من با تو خوشم با نمد بر سر دوشم
بگذار که عالم کرواتی شده باشد

یک بار به من حق بده ، لـ*ـب های کبودم
در لیقه ی موهات دواتی شده باشد

باید که غزل های مرا هم نشناسی !!
وقتی که غزل هم صلواتی شده باشد

حریر محمودی · 28/8/21

مجال خلوتی پیدا شود از حرف لبریزم

منی که در خودم عمریست اشک و بغض میریزم

شبیه کودکی در حسرت یک "بستنی چوبی"

-که میبیند به دست این و آن- با خود گلآویزم

اگر شاعر نمی بودم دلم می خواست برگردم

گلوبندی شوم از گردنت خود را بیآویزم!

نمی ارزد به حسرت خوردن و افسوس فرداها

اگر یک لحظه امروز از تماشایت بپرهیزم

حریر محمودی · 28/8/21

گفتی تو را "ببخشم" و از عشق بگذرم...

رد میشوم ولی نه!محالست" بگذرم "!

آنقدر گرد "کینه" به جانم نشسته است

دیگر برای آینه سخت است باورم

آن اشکها که ریخته ام پای تو شدست

آبی که سالهاست گذشته است از سرم...

هر لحظه بی تو بودن من، سالها گذشت

من از تمام مردم دنیا مسن ترم...

گه گاه می روم به سر قبر مادرت...

"گفتی: رها نمیکنم ات... جان مادرم..."

حریر محمودی · 28/8/21

به تو خو کرده ام، مانند "سربازی" به "سربندش"

تو معروفی به دل کندن... مونالیزا به لبخندش

تو تا وقتی مرا سربار می بینی، نمی بینی-

-درخت میوه را پرُبار خواهد کرد پیوندش!

به تو تقدیم کردم از همان اول، دلت را زد...

بهای شعر هایم را بپرس از آرزومندش!

به دنیا اعتباری نیست، این حاجی بازاری

نه قولش قول خواهد شد نه پا برجاست سوگندش

گریزی نیست جز راه آمدن با مردم پابند

همیشه کفش تقدیرش گره خوردست با بندش

به غیر از رفتنت چیزی اگر هم بوده، یادم نیست

چنان شعری که میماند به خاطر آخرین بندش

چه حالی داشتم با رفتنت؟ "سربسته" می گویم

شبیه حال مردی شاهد اعدام فرزندش...

حریر محمودی · 28/8/21

من نمی دانم که بُردم جنگ را یا باختم

زنده بیرون آمدم اما سپر انداختم...

از جهنــّـــم هیچ باکی نیست وقتی سالها

با جهانی این چنین هم سوختم هم ساختم

دوست از دشمن مخواه از من که بشناسم رفیق

من! که در آیینه خود را دیدم و نشناختم...

آنچه باید میکشیدم را کشیدم، هر نفس

آنچه را بایست می پرداختم پرداختم

سالها سازی به دستم بود و از بی همتی

هیچ آهنگی برای دل خوشی ننواختم

زندگی شطرنج با خود بود و در ناباوری

فکر می کردم که خواهم بُرد... اما باختم...!

حریر محمودی · 28/8/21

تو خواهی رفت، دیگر حرف چندانی نمی‌ماند
چه باید گفت با آن کس که می‌دانی نمی‌ماند؟

بمان و فرصت قدری تماشا را مگیر از ما
تو تا آبی بنوشانی به من، جانی نمی‌ماند

برایم قابل درک است اگر چشمت به راهم نیست
برای اهل دریا شوق بارانی نمی‌ماند

همین امروز داغی بر دلم بنشان که در پیری
برای غصه‌خوردن نیز دندانی نمی‌ماند

اگر دستم به‌ناحق رفته در زلف تو معذورم
برای دست‌های تنگ ایمانی نمی‌ماند

اگر این‌گونه خلقی چنگ خواهد زد به دامانت
به ما وقتی بیفتد دور، دامانی نمی‌ماند

بخوان از چشم‌های لالِ من امروز شعرم را
که فردا از منِ دیوانه دیوانی نمی‌ماند!

حریر محمودی · 28/8/21

شیشۀ عطریم و در افسوس، بوی رفته را
عشق، برگردان به ما این آب جوی رفته را

یوسفم را گرگ برد و حسرت پیراهنش
پس نخواهد داد نور چشم و سوی رفته را

منّت رسوایی ات را بر سرم نگذار عشق
تا به سر خاکی بریزم، آبروی رفته را

بی حساب امروز دل بازیچه کن اما بدان
میکشد روزی خدا از ماست موی رفته را

هرچه در دنیا دلم پوسید دیگر کافی است
تا نپوسیدم صدا کن مرده شوی رفته را

حریر محمودی · 28/8/21

کشاندت به خواری؟! به رویش نیاور
خطا کرده؟ آری؟ به رویش نیاور

اگر قلب آیینه ات را شکسته
تو قدر غباری به رویش نیاور

دل من، اگر سنگدل بود و ساکت
تو که آبشاری به رویش نیاور

اگر شادی هر شبت را گرفته
تو غم را که داری! به رویش نیاور

تو که بار آخر قسم خورده بودی
به رویش نیاری… به رویش نیاور

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

عضو تازه وارد انجمن

عضو تازه وارد انجمن

عضو تازه وارد انجمن

عضو تازه وارد انجمن

عضو تازه وارد انجمن

عضو تازه وارد انجمن

عضو تازه وارد انجمن

عضو تازه وارد انجمن

عضو تازه وارد انجمن

عضو تازه وارد انجمن

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین