اشعار حسین زحمت کش

حریر محمودی · 27/8/21

زود باور
آن شاعران که از تو به توصیف تن خوشند
کورند آنقدرکه به یک پیرهن خوشند

زیباییت وسیع تر از حد وصف ماست
بدبخت مردمی که به اشعار من خوشند

دل خوش به خنده های رقیبان من مباش
دیوانه ها به لطف خدا غالبا خوشند

مو واکن و بین که در این شهر عده ای
با کمند گرم بهم ریختن خوشند

گاهی مرا نگاه کنی رد شوی بس است
انان که بی کسند به یک درزدن خوشند

حریر محمودی · 28/8/21

پشت آن لبخند بُهت آور فریبی بیش نیست
آنچه آدم را به خاک افکند، سیبی بیش نیست

دست کم هرگز نگیر آن موی کج رفتار را
علت سُر خوردنِ در درّه، شیبی بیش نیست

ای دل جان بر لـ*ـب من! این که از دستانِ او
انتظار معجزه داری طبیبی بیش نیست !

از همین هایی که دورت جمع کردی، میخوری
گربه، اهلی هم که باشد نانجیبی بیش نیست …

شاهم، اما شاه وقتی تاج افتاد از سرش
در نگاه مردمش دیگر غریبی بیش نیست

می روم تکلیف خود را با دعا روشن کنم
این که می ترسانی ام از او، رقیبی بیش نیست …

حریر محمودی · 28/8/21

اگر امشب بت من دست به ابرو ببرد
خبر مرگ مرا باد به هر سو ببرد

هر کسی شعر به چشمان تو تقدیم کند
مثل این است که آواز خوان به باکو ببرد

سر مویی اگر از حسن تو معلوم شود
سر انگشت زیاد است که چاقو ببرد!

روسری های تو باعث شده زنبور عسل
جای گل حسرت و اندوه به کندو ببرد

لـ*ـب من عطر تو را دارد و من می ترسم
نکند مادرم از بـ*ـو*سه ی مان بو ببرد

باز هم خیره به عکست شده ام تا شاید
این سری چشم تو را چشم من از رو ببرد

حریر محمودی · 28/8/21

دست ما کوتاه و دستان شما در دست دوست
خاطراتی که شما دارید ... ما را آرزوست

دشمنان از رو برو خنجر زدند و دوستان ...
کاش بر میگشتم و می ایستادم رو به دوست

آنچه از تو برده ایم این زخم های کهنه است
آنچه از ما برده ای ای عشق، عمری آبروست

حاصل یک عمر پیش چشممان بر باد رفت
چون کسی که رکعت آخر بفهمد بی وضوست

حریر محمودی · 28/8/21

می گویم اما درد دل سر بسته تر بهتر

بغض گلوی مردها نشکسته تر بهتر

وقتی که چای چشم پر رنگ تو دم باشد

مردی که پیشت می نشیند خسته تر بهتر

در مکتب چشمت گرفتم کاردانی را

ابروی تو هر قدر ناپیوسته تر بهتر

سخت است فتح کشوری که متحد باشد

موهای تو آشفته و صد دسته تر بهتر

از دور می آیی و شعرم بند می آید

موی تو وا باشد زبانم بسته تر بهتر

حریر محمودی · 28/8/21

خدا را شکر، گیر افتاده ام در تور گیسوها
که خیلی ها گرفتارند با قلّاب ابروها!

مهاراجای من! از گوشه ی ایوان تماشا کن
که می افتند پیش پای تو در سجده هندوها

چنان عشق این پلنگ خسته را انداخته ست از پا
که هرجا می رود دستش می اندازند آهوها...

مرا «نیش زبانت»، مانع از «نوش لبانت» نیست
به نیشی دل نخواهد کـَـند، خرس از شهد کندوها

اگر سویت بیایم، می روی یک شهر آنسوتر
شبیه گُربه افتادم به دنبال پرستوها

تو را تا کی میان سـ*ـینه ام پنهان کنم ای عشق؟
نخواهد ماند آتش تا ابد در عمق پستوها

حریر محمودی · 28/8/21

کسی با " موج " موهایت " کنار" آمد به غیر از من؟
کسی با هستی اش پای شرط بندی آمد به غیر از من؟

کدامین سنگدل فکر شکار افتاد غیر از تو؟
کدام آهو به میدان شکار آمد به غیر از من؟

تمام شهر در جشن " تماشا " ی تو حاضر شد
تمام شهر آن شب ، در شمار آمد ، به غیر از من

برایت دستمال کاغذی بودم ، ولی آیا
کسی در لحظه ی بغضت ، به کارآمد به غیرازمن؟

مرا از" جمع " خاطرخواه ها " منها " کن ای " حوا "

تو را کافی است " آدم " هرچه بار آمد به غیر از من

حریر محمودی · 28/8/21

چیزی که از من خواستی ، جز دل بریدن نیست

چیزی مخواه از من ، که در اندازه ی من نیست

دنبـــــــــــــــــال آرامش مگرد ای روح سرگردان

چیزی که در دریا نبـــــــاشد ، در تو قطعاً نیست

گاهی برای گریه کردن ، بس که تنهــــــــــــایی

جایی برایت بهتـــــــــــر از آ*غو*ش دشمن نیست

پیـــــــــــراهنم ، روزی ، گواهی می دهد ، پاکم

ای عشق ، خیلی وقت ها ، پاکی ، به دامن نیست

در عشـــــــــــــق باید پر تحمــل بود و دور اندیش

پروانه گشـــتن ، چاره اش ، جز پیله کردن نیست

حریر محمودی · 28/8/21

افزوده شد بر دردهایم لاغری ها هم

هر لحظه عاشق تر شدم٬ این آخری ها هم

از بس که با هر واژه از زیبایی ات گفتم

من را نمی فهمند این لهجه "دری" ها هم

از فارس تا تبریز، خاطر خواه داری ... آه

حتی شنیدم تازگی ها بندری ها هم ...

از آن کمند تا کمر شاعر که تنها نه!

حتی کم آوردند دیگر روسری ها هم

تنها حسود سیب لبهای تو شیطان نیست

من از فرشته ها شنیدم که پری ها هم ...

در وصف تو چیزی نباید گفت وقتی که

لـ*ـب میگزند از شوق، حامد عسگری ها هم!

حریر محمودی · 28/8/21

مرا كشتند و تن كردند رخت سوگ يارانم
برايم مضحك است آه و فغان سوگوارانم

قطارى كهنه ام اما چه جاى شِكوه از مردم
شكسته شيشه ام را لطف سنگ هم قطارانم

تو را با ديگران مى بينم و در صبر مى سوزم
كى ام من روزه دارى در ميان روزه خوارانم

به تو اصلا نمى آيم به تو اى خوبى مطلق
كنار تو چنان عكس رضا خان در جمارانم

تو هم نه ديگرى با چشم سرخوش اش مى كشد ما را
اميد زنده ماندن نيست ، شمعى زير بارانم

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

عضو تازه وارد انجمن

عضو تازه وارد انجمن

عضو تازه وارد انجمن

عضو تازه وارد انجمن

عضو تازه وارد انجمن

عضو تازه وارد انجمن

عضو تازه وارد انجمن

عضو تازه وارد انجمن

عضو تازه وارد انجمن

عضو تازه وارد انجمن

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین