شهرستان باخرز

FaTeMeH QaSeMi · 10/7/21

شهرستان باخَرْز یکی از شهرستان‌های استان خراسان رضوی در شمال شرقی ایران است. این شهر مرکز شهرستان باخرز است. این شهر در گذشته از اهمیت بیشتری برخوردار بوده، و نام آن به همهٔ منطقهٔ تایباد اطلاق می‌شده‌است. باخرز از شمال به تربت جام، از جنوب به خواف، از خاور به تایباد و از باختر به تربت حیدریه محدود می‌گردد.رشته‌کوه‌هایی با جهت شمال غربی ـ جنوب شرقی در آن امتداد دارد. کوه باخرز (مرتفع‌ترین قله، ۱٬۷۵۵ متر)، در ناحیهٔ باخرز واقع است. افزون بر رشته‌قنات‌های میروَس، ریگستان و تقی‌آباد، رود روس و ریزابه‌های آن، کال کوه سفید و شهرنو، که به هریرود می‌ریزند، اراضی باخرز را نوشیدنی می‌کنند در باخرز بادهای خشک و کمی سوزان می‌وزد، و در اراضی آن (کوه و دشت)، درختان گز، تاغ و پنبه یافت می‌شود. محصولات آن زعفران (امروزه کشت غالب زعفران است)، تره بار، زیره، گندم، جو، پنبه و چغندر قند است و از درختان میوه انار، توت، انجیر، آلو، زردآلو و انگور دارد. از صنایع دستی دارای قالیچه‌بافی است.به نوشتهٔ سفرنامهٔ کُلنل چارلز ادروارد ییت، باخرز در دورهٔ قاجاریان، بارها گرفتار هجوم و غارت ترکمن‌ها شده‌است. در عهد ناصرالدین شاه جمعیت عمدهٔ باخرز را ایرانیان تشکیل می‌دادند که «باخرزی» خوانده می‌شدند، و طوایفی مانند هزاره‌ای و تیموری و افغانی نیز در آن ساکن بودند.امروزه زبان اهالی باخرز، فارسی با لهجهٔ باخرزی است. مردم باخرز شیعه و اهل سنت و حنفی‌مذهب هستند.مرکز این شهرستان، شهر باخرز است. باخرز در سال ۱۳۸۹ از بخش به شهرستان ارتقا یافت. شهرستان باخزر دارای دو بخش مرکزی و بالا ولایت با مرکزیت قلعهٔ نو علیا است.باخرز یکی از بخش‌های شهرستان تایباد در استان خراسان رضوی ایران بود.[۱] که در مرداد ماه سال ۱۳۸۹ به شهرستان تبدیل شد.[۲]
منبع: ویکی پدیا
#تالار_گردشگری_ایران

FaTeMeH QaSeMi · 10/7/21

باخَرْزْ شهری است در استان خراسان رضوی در شرق ایران. این شهر مرکز شهرستان باخرز است. این شهر در گذشته از اهمیت بیشتری برخوردار بوده، و نام آن به همهٔ منطقهٔ تایباد اطلاق می‌شده‌ [نیازمند منبع] باخرز از شمال به تربت جام، از جنوب به خواف، از خاور به هرات و از باختر به تربت حیدریه محدود می‌گردد رشته‌کوه‌هایی با جهت شمال غربی ـامرینت دوپنک جنک وکاگامی برادر اونایی سوراخیژاپن جنوب شرقی باخرز وکشور ایران محسن مصلح در آن امتداد دارد. کوه باخرز (مرتفع‌ترین قله، ۱٬۷۵۵ متر)، در ناحیهٔ باخرز واقعسن ۱۷ سالی هست و در امریکان پدر گامی ادگرایس وپسر ادرین ادگرایس هست دو نفر پسر فعال است. افزون بر رشته‌قنات‌های میروَس، ریگستان و تقی‌آباد، رود روس و ریزابه‌های آن، کال کوه سفید و شهرنو، که به هریرود می‌ریزند، زمین‌های باخرز را نوشیدنی می‌کنند، در باخرز بادهای خشک و خنک می‌وزد، و در زمین‌های آن (کوه و دشت)، درختان گز، تاغ و پنبه یافت می‌شود. محصولات آن زعفران (امروزه کشت غالب زعفران است)، تره‌بار، زیره، گندم، جو، پنبه و چغندر قند است و از درختان میوهٔ انار، توت، انجیر، آلو، زردآلو و انگور دارد. از صنایع دستی تنباکوچی مدرسه مهشد است. گروه‌هایی از طوایف هزاره و بهلولی و تیموری بربری (خاوری) در آن سکونت دارند. به نوشتهٔ سفرنامهٔ کلنل ییت، باخرز در دورهٔ قاجاریان، بارها گرفتار هجوم و غارت ترکمن‌ها شده‌است. در عهد ناصرالدین شاه جمعیت عمدهٔ باخرز را ایرانیان تشکیل می‌دادند که «باخرزی» خوانده می‌شدند، و طوایفی مانند هزاره‌ای و تیموری و افغانی نیز در آن ساکن بودند.امروزه زبان اهالی باخرز، فارسی با گویشی شبیه گویش تربتی است و دین مردمان آن اسلام (سنی و شیعهٔ دوازده امامی) است. منبع: ویکی پدیا
#تالار_گردشگری_ایران

FaTeMeH QaSeMi · 10/7/21

در دوره‌های تاریخی، محدودهٔ سـ*ـیاسی باخرز اغلب دستخوش دگرگونی شده‌است. در ۱۳۱۶ ه‍.ش، طبق قانون تقسیمات کشوری، باخرز احتمالاً به عنوان دهستان، در بخش طیبات (تایباد) در شهرستان مشهد تشکیل یافت.
در ۱۳۲۹ ه‍.ش، بخش طیبات (تابع مشهد) از سه دهستان پایین ولایت باخرز (مرکز: یوسف آباد)، میان ولایت باخرز (مرکز: مشهدریزه) یا بالا ولایت باخرز و شهرنو، در مجموع با ۱۰۵ آبادی، تشکیل می‌شد (رزم‌آرا، ج ۹، ص ۲۶۱). در ۱۳۳۱ ه‍.ش، باخرز جزو شهرستان «جام و باخرز» و مشتمل بر دهستان‌های بالا ولایت (با ۵۳ ده)، پایین ولایت (با ۲۴ ده) و میان ولایت (با ۳۱ ده) بود (ایران. وزارت کشور. ادارهٔ کل آمار و ثبت احوال، ج ۳، ص ۱۲۷–۱۲۸، ۱۳۰–۱۳۱).
در تقسیمات کشوری ایران در ۱۳۵۵ ه‍.ش، شهرستان باخرز (مرکز، تایباد) با همان تقسیم‌بندی، و در فهرست واحدهای تقسیمات کشوری تا پایان شهریور ۱۳۶۵، شهرستان باخرز به نام تایباد همچنان دارای سه دهستان میان ولایت، پایین ولایت و بالا ولایت قید شده‌است. در قانون تعاریف و ضوابط تقسیمات کشوری در مهر ۱۳۶۵، باخرز دهستانی در شهرستان تایباد (به مرکزیت شهرِنو باخرز) ضبط شده‌است و در تقسیمات کشوری (۱۳۶۹ ش) به جای شهرنو، شهرنو باخرز آمده‌است .در مرداد ماه سال ۱۳۸۹ باخرز به شهرستان ارتقا یافت.از ناحیة باخرز بزرگانی چون ابوالحسن باخرزی *، سیف الدین باخرزی * ابوالمفاخر یحیی باخرزی * غلامحسین سمندری * و محمد ابراهیم شریف‌زاده برخاسته‌اند.از تاریخ پیش از اسلام باخرز آگاهی چندانی نداریم. برخی از جغرافی‌نویسان مسلمان نام آن را «کواخرز» ضبط کرده‌اند (اصطخری، ۱۹۶۷، ص ۲۵۶، ۲۸۳؛ ابن حوقل، ص ۴۳۳، ۴۵۵). به نوشتهٔ یاقوت حموی، باخرز در زبان پهلوی «باده.رزه» بوده‌است (ج ۱، ص ۴۵۸). در یورش تازیان به ایران در دورهٔ خلافت عثمان (۲۳–۳۵) ابن عامر، یزید جُرشی (پدرسالم بن یزید. منبع: ویکی پدیا
#تالار_گردشگری_ایران

FaTeMeH QaSeMi · 10/7/21

را به رستاق زام] جام * [ از توابع نیشابور فرستاد و او آن بلد را به عَنْوه بگشود و باخرز را که رستاقی از نیشابور بود، فتح کرد (بلاذری، ص ۳۹۰). در ۱۸۰، هنگامی که علی بن عیسی بن ماهان در خراسان حکومت می‌کرد، میان او و حمزة بن آذرک * در باخرز جنگی درگرفت که به شکست لشکریان حمزه انجامید (ابن اثیر، ج ۵، ص ۱۰۲). ظاهراً شهر در کنار مالین * یا مالان ] شهر ساسانی-اسلامی [ احداث شده‌است (لسترنج، ص ۳۸۲). در ۱۲۹۹، در نزدیک شهرنو، آبادی دیگری به نام شهر کهنه قرار داشت (منشی، ص ۱۱۳) که احتمالاً همان شهر مالین است چون در آن منطقه جز مالین شهر قدیمی دیگری وجود نداشته‌است. به نوشتهٔ مک گرگر در دورهٔ ناصرالدین شاه، شهرنو دارای برج و بارو بود و هزارخانه داشت ولی تنها صد خانهٔ مسکونی بود و اطراف آن را باغ‌ها و کشتزارهای بسیار فراگرفته بود (ج ۱، ص ۲۲۵). ییت می‌نویسد که، شهرنو به دست محمدخان بیگلربیگی، از خوانین ایل هزاره که، احداث شده و آب آن از قنات تأمین می‌شود.در قرن سوم ابن خرداذبه باخرز را از شهرهای نیشابور شمرده‌است (ص ۲۴). اصطخری و ابن حوقل، مالن (یامالان) باخرز (کواخرز) را در مقابل مالن هرات نوشته‌اند (ابن حوقل، ص ۴۳۳؛ اصطخری، ص ۲۵۶). در قرن سوم، یعقوبی هم باخرز را از کوره‌های نیشابور ضبط کرده‌است (ص ۲۷۸). در قرن چهارم، مقدسی می‌نویسد: «باخرز شهر حُبوب و مویز است و از آن پوشاک] پارچه دوخته [صادر می‌شود و مرکز آن مالن است که آباد می‌باشد (ص ۳۱۹). در سده‌های پنجم و ششم به گفته: اصطخری، بوزگان] یابوزجهان یا پوچکان مطابق با شهرکنونی تربت جام [و مالن] باخرز [ و چند ناحیهٔ دیگر از محدودهٔ گستردهٔ نشابور (نیشابور) شمرده می‌شد و بوزگان تا مالن یک مرحله فاصله داشت (۱۳۴۰ ه‍.ش، ص ۲۰۵، ۲۲۳). در ۵۸۳، خوارزمشاه جام و باخرز و زیرپل را به سلطان شاه پسر ایل ارسلان واگذار کرد (جوینی، ج ۲، ص ۲۵–۲۶). در ۶۴۵، منکوقآن، ملک شمس‌الدین (از سلسلهٔ آل کرت *) را به حکومت همهٔ ولایات خراسان و هرات] از جمله باخرز [ و نیمروز رساند (رشیدالدین فضل‌الله، ج ۳، ص ۱۰۳؛ وصاف حضرة، ص ۴۷؛ خوافی، ج ۲، ص ۳۱۶). منبع: ویکی پدیا
#تالار_گردشگری_ایران

FaTeMeH QaSeMi · 10/7/21

در اوایل قرن هفتم، به نوشتهٔ یاقوت حموی، باخرز ۱۶۸ قریه داشت و مرکز آن قصبهٔ مالین بود (ج ۱، ص ۴۵۸). او به قریهٔ جوذقان، از توابع آن، اشاره می‌کند و از رجال آنجا احمد بن اسماعیل بن جوذقانی باخرزی (متولد ۴۸۳) را نام می‌برد (همان ، ج ۲، ص ۱۴۵). امروزه جوزقان در حدود سی کیلومتری شمال غربی شهر تایباد واقع است.از مطالب تاریخی چنین برمی آید که محدودهٔ باخرز در قدیم وسیع‌تر بوده و کمابیش با شهرستان امروزی تایباد مطابقت داشته‌است.در ۶۶۸، در جنگ میان مغول‌ها، آباقاخان (یا پسر ارشدش ارغون) از مرغزار رادکان وارد باخرز شد و به براق، سردار شورشی مغول‌ها، پیشنهاد صلح کرد و چون براق پیشنهاد او را نپذیرفت میان آن دو جنگ درگرفت (رشیدالدین فضل‌الله، ج ۳، ص ۱۲۰–۱۲۱؛ بناکتی، ص ۴۲۹). در ۷۰۶، در زمان اولجایتو سردار او بوجای با ۰۰۰، ۳۰ مرد، که براعیان خواف و باخرز و حکام مرو و سرخس مشتمل بود، به جنگِ جمال‌الدین محمد سام حکمران هرات رفت و مدتی شهر را محاصره کرد (اسفزاری، ج ۲، ص ۷۳، ۸۱؛ میرخواند، ج ۵، ص ۴۵۷). در ۷۴۰، حمدالله مستوفی دربارهٔ باخرز چنین نوشته‌است: «باخرز ولایتی است از اقلیم چهارم و ولایتی بسیار دارد و معتبر است و از مجموع مواضع، باغات انگور و میوهٔ فراوان باشد، بتخصیص قصبهٔ مالان] مالین [که جای عظیم و پرنزهت است و خربزه بلند از جمیع خراسان مشهوراست » (ص ۱۵۳). در ۸۱۷، به نوشتهٔ حافظ ابرو، ولایت باخرز تابع هرات بود (ص بیست و پنج ، بیست و هشت). در ۸۶۱، هنگامی که سلطان سعید] محمدبن میرانشاه [از دارالسلطنه هرات به جانب بلخ عزیمت کرد،] شاهزاده [میرزا ابراهیم در ولایت باخرز و خواف به سر می‌برد (روملو، ج ۱۱، ص ۳۶۹ـ۳۷۱؛ میرخواند، ج ۶، ص ۸۱۵ـ۸۱۶) در ۸۷۴، باخرز مانند خواف و ترشیز و زاوه غارت شد (اسفزاری، ج ۲، ص ۳۳۴، ۳۴۵). در ۸۸۴، میرزا ابابکر ولد سلطان ابوسعید در جنگ با سلطان حسین میرزا رهسپار خواف و باخرز شد (روملو، ج ۱۱، ص ۵۸۷٬۵۸۹). منبع: ویکی پدیا
#تالار_گردشگری_ایران

FaTeMeH QaSeMi · 10/7/21

. در ۹۱۳، شیبک خان ازبک ، «راهی بی» را بر باخرز حاکم کرد (روملو، ج ۱۲، ص ۱۳۳). در ۹۴۳ که شاه طهماسب اول برا جلوگیری از حملهٔ ازبکان به سوی خراسان حرکت کرد باخرز در تصرف عبیدخان ازبک، بود (همان، ج ۱۲، ص ۳۵۷ـ۳۵۸). در اوایل دورهٔ سلطنت سلطان محمد خدابنده (حک :۹۸۵ـ۹۹۶)، ولایت خواف و باخرز به مرشد قلی خان تکلو واگذار شد. درهمین زمان جلال خان ، فرزند دین محمدخان ازبک ، ۰۰۰ ، ۶۷ کس به مرو و نسا و ابیورد و مشهد مقدس حمله و آنجا را غارت کرد (اسکندرمنشی ، ج ۱، ص ۲۲۸ـ۲۲۹؛ حسینی استرآبادی ، ص ۱۰۴ـ۱۰۵). در ۹۹۸، در سال سوم جلوس شاه عباس اول ، اوزبکیه پس از قتل‌عام مردم مشهد، ولایت بسطام و جام وخاف] = خواف [و غوریان] و باخرز [ را متصرف شدند و آهنگ عراق کردند (حسینی استرآبادی ، ص ۱۴۵ـ۱۴۶). در ۱۰۲۴ و ۱۰۲۵، قرانغمه خان از سرداران ازبک با گروهی از طایفهٔ آلمانچی به خراسان حمله کرد و ولایت جام و خواف و باخرز را غارت و غنایم فراوانی به دست آورد (اسکندرمنشی ، ج ۲، ص ۸۹۳). در ۱۰۴۰، ازبکان به خراسان تاختند و قلعهٔ غوریان را محاصره کردند؛ چون نتیجه‌ای نگرفتند به جام و خواف و باخرز یورش بردند ولی نتوانستند کاری از پیش ببرند (خواجگی اصفهانی، ص ۱۱۷، ۱۲۲ـ۱۲۳). در ۱۱۲۸، پس از اینکه میان حاکم ایرانی هرات ـ جعفرخان ـ و افغانان جنگی درگرفت وی از ایشان شکست خورد. عبدالله خان ، از ابدالی‌های افغان، پس از این پیروزی در اندک زمانی، توابع هرات از جمله باخرز را تصرف کردند (مرعشی صفوی، ص ۱۹ـ۲۱). در ۱۱۶۳، قشون قزلباش از راه باخرز و خواف، که به دست افغانان افتاده بود، عازم هرات شدند (گلستانه ، ص ۴۱۰). در ۱۲۳۱، در دورهٔ فتحعلیشاه قاجار، هنگام شورش خان‌های خراسان، که در رأس آنان محمدخان قرایی قرار داشت، مددخان افغان نایب هرات برای مدتی غوریان و جام و باخرز را به فرمان خود درآورد (سپهر، ج ۱، ص ۲۷۳ـ۲۷۸)منبع" ویکی پدیا
#تالار_گردشگری_ایران

FaTeMeH QaSeMi · 10/7/21

در ۱۲۳۵، شجاع‌السلطنه قصد سفر هرات کرد. در این سفر ولایت باخرز و شهرنو را از دست بنیاد خان هزاره‌ای درآورد و آنجا را به امیر قلچ خان تیموری سپرد (رضاقلی هدایت، ج ۹، ص ۵۷۹ـ۵۸۰؛ سپهر، ج ۱، ص ۳۱۳ـ۳۱۴). در ۱۲۳۶، حسنعلی میرزا (شجاع‌السلطنه) ابراهیم خان هزاره را به حکومت شهرنو و باخرز تعیین کرد (سپهر، ج ۱، ص ۳۱۸، ۳۲۰). در ۱۲۴۸، حکومت جام و باخرز را به ابراهیم خان حاکم سابق هزاره واگذار شد (اعتمادالسلطنه، ج ۳، ص ۱۵۲–۱۵۳). در ۱۲۵۳ و ۱۲۵۴، محمدشاه با سپاهی بزرگ به قصد تسخیر هرات رهسپار باخرز و جام شد گرچه پس از یک سال محاصره از تصرف آنجا صرفنظر کرد (سپهر، ج ۲، ص ۲۵۸، ۲۶۶–۲۷۰؛ صدیق الممالک، ص ۶۹، ۷۲–۷۳؛ مهدیقلی هدایت، ص ۶۴). در ۱۲۶۲ ه‍.ش، محمدشاه قاجار پس از محاصرهٔ هرات حدود ۸٬۰۰۰ خانوار از طوایف تیموری راکه از تاتارهای بودند با رئیس آن‌ها، قلیچ خان، به خراسان منتقل کرد و قلیچ خان بعدها، که قدرتی به دست آورده بود، به عنوان امیر، سرپرستی نواحی جام و باخرز و هرات و زورآباد را عهده‌دار شد (ییت، ص ۳۸–۳۹). در ۱۲۷۲، شاهزاده محمد یوسف ابدالی ۷۰۰ خانوار باخرزی را، که شیرمحمدخان هزاره از باخرز به بادغیس برده و یارمحمدخان حاکم هرات آنان را به هرات آورده بود، به باخرز بازگرداند (رضاقلی هدایت، ج ۱۰، ص ۶۶۵٬۶۶۷–۶۶۸؛ اعتمادالسلطنه، ج ۳، ص ۲۴۴).باخرزی‌ها که هزاره‌ها هم با آنان بودند «وقتی که مراجعت کردند، هرکس به خط مستقیم به سرخانه و مسکن خود بازگشت، مثل کسی که به سفری رفته و بعد به خانهٔ خود معاودت نموده باشد» (مجموعه اسناد و مدارک فرخ خان امین الدوله، ج ۲، ص ۲۸۱). در اواسط قرن سیزدهم، به نوشتهٔ زین العابدین شیروانی. باخرز از ولایت خراسان شمرده می‌شد و در اقلیم چهارم قرار داشت و پنجاه پاره دهِ آباد داشت و مردم آن اکثراً حنفی مذهب بودند و محمدخان هزاره‌ای شهرمیانه‌ای در آن ساخته بود که شهرنو (یا نوشهر) خوانده می‌شد و جمعاً هزارخانه داشت و نزدیک ده هزار تن از هزاره‌ای‌ها در آنجا زندگی می‌کردند (۱۳۱۵، ص ۱۲۹؛ همو، ۱۳۶۱ ش، ص ۱۵۰.منبع: ویکی پدیا
#تالار_گردشگری_ایران

FaTeMeH QaSeMi · 10/7/21

در ۱۲۹۴، یوسف خان پس از او پسرش، اسماعیل خان، به حکومت باخرز گماشته شدند. در دورهٔ ناصرالدین شاه، اسماعیل خان، با لقب امیر تومانی و عنوان شجاع‌الملک، حاکم باخرز شد (ییت، ص ۱۲۱). باخرز در طی بیست سال، دو بار شاهد شورش هزاره‌ای‌ها بود. نخستین بار در ۱۳۰۰ ه‍.ش، که با کلنل محمدتقی خان پسیان به جنگ پرداختند. در این هنگام محمدرضا شجاع الملک حاکم باخرز سرپرستی هزاره‌ای‌ها را به عهده داشت و والی قاینات و دیگر خوانین خراسان نیز از او حمایت می‌کردند. باردوم، پس از شهریور ۱۳۲۰ (سقوط رضا شاه) که در شورش عشایر خراسان شرکت کردند. در این جنگ، دهکدهٔ احدآباد و قلعهٔ کلات را مرکز خود قرار دادند به‌سهولت شهرهای تربت جام، تایباد (طیبات)، فریمان و تربت حیدریه را متصرف شدند. شورشیان پس از شکست از قوای دولتی در رباط سنگ بست و کشته شدن صولت‌السلطنه خان این هزاره (رجوع کنید به صولت السلطنه *، هزاره)، متفرق و تسلیم شدند. پس از این جنگ، طایفهٔ هزاره‌ای‌ها به‌تدریج در معرض فروپاشی قرار گرفت و ساختار ایلی خود را از دست داد. (بیات، ص ۲۳–۸۴؛ میرنیا، ص ۱۰۶؛ رزم‌آرا، ج ۹، ص ۲۴۸؛ بهار، ج ۱، ص ۱۴۹، ۱۵۳–۱۵۴).شهرستان باخرز یکی از شهرستان‌های استان خراسان رضوي در شمال شرقی ايران است. مرکز این شهرستان، شهر باخرز است. باخرز در مرداد ماه سال 1389 از بخش به شهرستان ارتقا یافت.شهرستان باخزر دارای دو بخش مركزي و بالاولايت با مرکزیت قلعه نو است.مقدمه:شهر باخرز مرکز شهرستان باخرز در مجاورت شهر قدیمی مالین که از قدیمی ترین مراکز سکونتی منطقه بشمار می رود استقرار یافته است . مالین از شهرهای آباد قبل از اسلام بوده که به عنوان تنها کانون شهری در ناحیه باخرز بین هرات و نیشابور وجود داشته است .در طول تاریخ حوادث زیادی بر این شهر گذشته ، زمانی آباد و پر رونق و زمانی کم جمعیت و ویران ، امروزه از مالین فقط تلی از خاک در تپه های جنوب شرقی شهر فعلی باخرز وجود دارد. حوادث مختلف ، بارها و بارها جمعیت باخرز را دچار دگرگونی نموده است. منبع: ویکی پدیا
#تالار_گردشگری_ایران

FaTeMeH QaSeMi · 10/7/21

سوی دیگر باخرز یکی از قدیمی ترین نقاط جمعیتی شهرستان محسوب می شود بطوریکه تا سال 1368 به عنوان یک روستا و مرکز دهستان بالا ولایت ایفای نقش می نموده که در سال 1369 دهستان بالا ولایت به بخش باخرز ارتقاء یافته و روستای شهر نو در سال 1372 رسماً به شهر باخرز تبدیل گردیده شهر باخرز به عنوان دومین نقطه شهری در شهرستان تایباد بشمار می رود که در نیمه غربی شهرستان در کنار رودخانه روسی در جلگه باخرز واقع شده است ، این شهر مرکزیت بیش از 50 روستا را عهده دار می باشد و در مسیر جاده ارتباطی تایباد به تربت حیدریه واقع شده است . این شهر با توجه به موقعیت خوب آب و هوایی در محاصره سرزمینهای حاصل خیز و باغات سرسبز قرارداردو جزء شهرهای خوش آب و هوای نیمه شرقی کشور محسوب می شودموقعیت جغرافیایی وتقسیمات سـ*ـیاسی:
شهر باخرز در عرض جغرافیایی (12 35 ) شمالی و طول جغرافیایی ( 19 60 ) شرقی واقع شده است . این شهر در در ارتفاع 1279 متری از سطح دریا استقرار دارد . شهر باخرز از شمال با فاصله 45 کیلومتر به تربت جام متصل می شود، از سمت جنوب ، ارتفاعات باخرز و روستاهای کوهستانی و خوش آب و هوای ارزنه ، ارخود و کردیان منتهی می شود . از سمت غرب با فاصله 75 کیلومتری به شهر تربت حیدریه مرتبط می شود . شهر باخرز از سمت شرق با فاصله 50 کیلومتر به شهر تایباد مرتبط می شود .ü توپوگرافی ( پستی و بلندی ):وضعیت شهر باخرز از نظر طبیعی و نحوه استقرار شهر، اساساً در دامنه یک رشته از کوه های جنوبی منطقه قرار دارد . این رشته ارتفاعات که بنام ارتفاعات باخرز نامیده می شود در امتداد شمال غرب – جنوب شرق و ادامه رشته جنوبی کوههای کوه سرخ در 70 کیلومتری شرق تربت حیدریه است که شهرستان تایباد را از شهرستان خواف جدا می سازد . منبع: خراسان
#تالار_گردشگری_ایران

FaTeMeH QaSeMi · 10/7/21

بلندترین قلل این رشته کوه عبارتند از تورانه ، زرداب، سفید کوه، کوه سنگی ، کوه آبقه ، قله کوه باخرز در بخش جنوبی شهر قرار دارد و، شهر باخرز در دامنه آن گسترده است ، این کوه 1755 متر ارتفاع دارد.– 3 - آب و هوا:شهر باخرز جزء منطقه آب و هوای خشک و نیمه خشک شمال شرقی ایران است که دارای آب و هوای نسبتاً بیابانی با زمستانهای سرد و تابستانهای گرم است . میزان بارندگی بین 250 تا 300 میلی متر می باشد ، فصل بارندگی از اواخر مهر شروع شده و در اوخر فروردین ماه به پایان می رسد.- پوشش گیاهی :شهر باخرز در یک موقعیت نیم کوهستانی در منطقه نیم خشک واقع شده است ، اطراف شهر اراضی حاصل خیز و مرغوبی وجود دارد . تا سال 1371 به عنوان یک روستا ایفای نقش می نموده و فعالیت اصلی مردم کشاورزی و باغداری بوده است . قنوات پر آب نیز در اطراف شهر جهت آبیاری مزارع و باغات وجود دارد. بنابراین اراضی حاشیه شهر در نیمه جنوب و جنوب شرقی به کشت دیم گندم و جو و مراتع که پوشیده از گیاهان درضه ، خارشتری ، اسپند، گون، قیچ و جارو می باشد. اراضی حاشیه شمالی و غربی بیشتر به کشت زعفران و محصولات آبی مثل گندم ، جو، چغندر، اختصاص یافته است. اراضی حاشیه جنوب غربی بیشتر به باغات میوه اختصاص یافته که مساحت قابل توجهی را اشغال نموده است، منابع طیبعی پارک جنگلی را به وسعت 18 هکتار در حاشیه غربی شهر ایجاد نموده است در فضاهای داخل شهر مساحتی حدود 26 هکتار به باغات میوه اختصاص دارد که فضای سبز بسیار خوبی را ایجاد نموده است. منبع: خراسان
#تالار_گردشگری_ایران

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

مدیر ارشد رمان ۹۸

مدیر ارشد رمان ۹۸

مدیر ارشد رمان ۹۸

مدیر ارشد رمان ۹۸

مدیر ارشد رمان ۹۸

مدیر ارشد رمان ۹۸

مدیر ارشد رمان ۹۸

مدیر ارشد رمان ۹۸

مدیر ارشد رمان ۹۸

مدیر ارشد رمان ۹۸

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین