منتخب داهلان یخی | نارسیس یوسفی کاربر انجمن رمان ۹۸

نارسیس یوسفی · 12/6/21

«به نام خداوند بخشنده و مهربان»

نام اثر: دلنوشته داهلان یخی
ژانر: تراژدی
دل‌نگار: نارسیس یوسفی
سطح: منتخب
مقدمه: از بهر این داهلان یخی اشمئزاز در بطن وجودم رسوب زده است!
داهلانی که قرحه و ریم بسیاری در دل‌های آدمیان گذاشته‌اند،
آن هم ناسورانی که تسکینش هم بسی زجرآور است... .

نکته: داهلان یخی به معنای مترسک‌های سرد و بی‌روح می‌باشد.

نارسیس یوسفی · 14/6/21

بگذار جهان آفاقم سیه فام‌تر از واپسین روزگار باشد!
تا زمانی که آن مترس‌های یخ دل
طناب فروزان سکوت را بر فریاد و بانگ تالم‌آگین‌مان بسته‌اند،
آیا می‌توان بازی سخت و هرفت‌فرسایی که نامش زندگی است را
سپید تفنن کنم؟

نارسیس یوسفی · 14/6/21

وهله فرجام ناپذیریست که در مجره‌ی زخم‌های پینه بسته‌ی غم، گم گشته‌ایم... .
هنگامه‌ی وافری است که اتحاد جنون‌آمیز آنان با سیه‌ سپاهان، خاک ذره ذره‌ی اقلیم‌مان را درهم می‌تند... .
به‌راستی مگر اثم و جرم‌مان چه‌بود؟
چه‌بود که سیلاب کربت نصیب ضمیر از هم‌ گسسته‌ی‌مان شد؟
آن هم محنتی که مسبب‌شان این مترسک‌های سرد و بی‌روح‌اند... .

نارسیس یوسفی · 14/6/21

چه‌گونه یارستن فارغی اذهانم را
از جهت این داهلان ظالم و قیرگون مالک باشم؟
چه‌گونه می‌شود مرفه ‌قریحه‌ام شوم،
آن هم زمانی که آوازه‌ی زوال آدمیان
در این عالم خفته است؟

نارسیس یوسفی · 14/6/21

لاغیر این ماوای حزن است که بر روی جریحه دل داهلان التیام می‌گذارد... .
ناسوری که از جنس تفرعن و حسد،
بر ناسره‌ی آن یخ‌های آتشین، پینه‌ بسته است... .

نارسیس یوسفی · 14/6/21

این فرجامی که آن اخگران یخ‌گون،
با ردپای تاوناک پی در پی‌شان بر روی دل و جان آدمیان ماتم می‌زنند؛
عصری‌ست که هر بار،
در ایما کنار دفترچه‌ی خاطراتم جان می‌سپارم... .

نارسیس یوسفی · 14/6/21

دریغای گاه و بی‌گاه درون آدمیان را،
همگان اصغا فرموده‌اند... .
ولیک کیست که به جزعان پر تعب سوداام،
که مورث و موجب‌شان آن داهل‌های ابهام آورند
گوش بسپارد؟

نارسیس یوسفی · 14/6/21

آن حاسد پیشگان،
صرافتم را همچون گلوله‌های حربه‌ای
در هم آویخته‌اند... .
شایسته است که هم جوار در عرش اذهانم نشوند،
زیرا که هر پاره‌ی تاملم قدرت از هم دریدن ماهیت‌شان را دارد... .

نارسیس یوسفی · 14/6/21

فلکی مطرود و بی‌مصون از بهر آن
داهلان یخی... .
بدلی فاسد،
خیالی مصروع،
دلی تیره و تار،
بشر را در بر گرفته است... .
آدمیانی که به تنهایی و مرارت،
این دهر را پشت سر می‌گذارند... .

نارسیس یوسفی · 14/6/21

آن ناسان خاکی،
بشاش‌ترین شادان بودند،
لیک با سحر آن مترس‌های ساحر،
غمین‌ترین مغمومان گشته‌اند... .

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

همراه رمان ۹۸

همراه رمان ۹۸

همراه رمان ۹۸

همراه رمان ۹۸

همراه رمان ۹۸

همراه رمان ۹۸

همراه رمان ۹۸

همراه رمان ۹۸

همراه رمان ۹۸

همراه رمان ۹۸

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین