صنایع دستی استان مازندران

*SADAT* · 17/9/18

صنایع دستی استان مازندران مانند سایر مناطق کشور، پیشینه و سابقه ای طولانی دارد. گواه این ادعا اشیاء کشف شده از دو غار کمربند و هوتو در این منطقه است. این کشف باستانی بیانگر آن است که این آثار نزدیک به ۶ هزار سال پیش از میلاد حضرت مسیح، قدمت دارد. همچنین دست ساخته های سنگی به جای مانده از دوران های قدیم در این استان، شاهد دیگری بر این ادعا است. به طور کلی صنایع دستی شاخص در استان مازندران وابستگی بسیاری به شرایط اقلیمی منطقه دارد. به طور مثال وجود جنگل های فراوان در این ناحیه از کشور، سبب توسعه و رونق محصولات چوبی و صنایع وابسته به آن شده است. برای آشنایی بیشتر با صنایع دستی استان مازندران، به معرفی تعدادی از مهم ترین آن ها خواهیم پرداخت:

قالی بافی
این حرفه در استان مازندران قدمت و دیرینه ای طولانی دارد. یکی از انواع قالی های بافته شده در این منطقه، قالی کلاردشت است. این قالی در سطح استان و کشور چندان شناخته شده نیست. تنها عده ای از تجار و صادرکنندگان قالی به کشورهای اروپایی، با این نوع دستبافته آشنایی داشته و در امر صادرات از آن استفاده می کنند. قالی کلاردشت، بافتی درشت داشته و به قالی خرسک نیز مشهور است. این نوع قالی عمدتا در روستای مکارد بافته می شود. نقوش به کار رفته در بافت آن برگرفته از ذهن و نیز طبیعت زیبا و کوهستانی آن منطقه است. از جمله این طرح ها می توان به نقش جنگلی، گل سینی، رسولی، چخماقی، صندوقی، رودبارکی و … اشاره کرد. همچنین گل های بافته شده در زمینه این نوع قالی عبارتند از گل کلوچه، رسین گل، چنگ گربه، نقشه گوزن، شاخ نر، گل ترکمن، ماهی گل، گل شاه عباسی و … لازم به ذکر است در یک قالی قدیمی کلاردشت، نقش “مل چفته” که در حاشیه گلیم هرسین به کار رفته، به چشم می خورد.

*SADAT* · 17/9/18

گلیم بافی
در حال حاضر این رشته از صنایع دستی استان مازندران، در اکثر شهرها و روستا های این منطقه از رواج بسیار برخوردار است. طرح ها و نقوش به کار رفته در این گلیم ها، عمدتا شامل اشکال هندسی بوده و از رنگ های شاد و با شدت رنگی بالا مانند قرمز، سبز، سورمه ای، نارنجی و … در زمینه این دستبافته استفاده می شود.

جاجیم بافی
جاجیم بافی از صنایع دستی اصیل در استان مازندران بوده و در میان انواع بافته های داری این منطقه، در جایگاه ممتازی قرار دارد. در این استان پس از بافت حاشیه، طرح هایی که در اصطلاح به آن ها «گل» گفته می شود، در زمینه این دستبافته نقش می گیرد. این نقوش معمولا به نام های طرح خشتی، چهار گل، پنجه ای، آفتاب تیره، گل آفتاب گردان و … مشهور است. از انواع کاربردهای آن می توان به عنوان پتو، پشتی، رختخواب پیچ، رویه کرسی، مفرش، سجاده و … اشاره کرد. این حرفه در مناطقی از استان نظیر نوشهر، کجور، آلاشت، متکازین، کلاردشت و … از رونق خوبی برخوردار است.

منسوجات سنتی
یکی از مشهور ترین صنایع دستی استان مازندران ، منسوجات سنتی بوده که از دیرباز رونق فراوان در این منطقه داشته است. در حال حاضر نیز نام نساجی مازندران در سطح کشور، معروفیت فراوان دارد. این تولیدات هم اکنون در اکثر مناطق روستایی این استان به شیوه سنتی انجام می شود. بافندگان معمولا به صورت دستی یا با استفاده از دستگاه های بافندگی بسیار ساده، به تولید این منسوجات می پردازند. از این پارچه های سنتی می توان به عنوان رومیزی، رو تختی و نیز در دوخت انواع لباس های محلی استفاده نمود.

*SADAT* · 17/9/18

منبت کاری
از دیرباز به دلیل شرایط مساعد محیطی و وجود جنگل های بسیار در این منطقه، دسترسی آسان و فراوانی به چوب وجود داشته است. به این دلیل تولید صنایع چوبی و هنرهای تزئینی آن مانند منبت کاری، کنده کاری و … در استان مازندران، مورد اقبال و توجه بسیار قرار داشته است. در این استان آثار منبت به جای مانده از قرن پنجم تا هشتم هجری بیانگر آن است که این حرفه با استفاده از روش قاب و گره انجام می شده است. در این دوره ها، در آثاری مانند صندوق مزارها، منبرهای چوبی، رحل قرآن، در و پنجره های چوبی و … نقوشی به شکل هندسی، نباتی، گل و بته و … به چشم می خورد. شواهد تاریخی بیانگر آن است این حرفه از اوایل قرن نهم به اوج شکوفایی و رونق خود رسید. در حال حاضر نمونه های به جای مانده از آن دوران، زینت بخش مرقد امامزادگان و بزرگان دینی است. همچنین پنجره های منقوش به آثار منبت کاری که به ارسی معروف است، نشان دهنده اوج هنر و زیبایی شناسی منبت کاران مازندرانی است. در این پنجره های قدیمی هنر گره سازی و نقوش هندسی سه گوشه، چهار گوشه، ستاره های چهار پر، هشت پر و … به خوبی مشهود است

لاک تراشی
لاک تراشی یکی از کهن ترین صنایع دستی استان مازندران است. این هنر برای اولین بار توسط روستاییان ساکن جنگل ابداع شد. آنان به دلیل آشنایی با انواع درختان جنگلی، توانستند از ریشه و چوب درختان خاصی برای تولید وسایل و ابزار چوبی بهره گیرند. این روستاییان با استفاده از ابزار کار بسیار ساده و ابتدایی، انواع محصولات چوبی مانند دانه پاش، قاشق، ملاقه، تنباکو چوله، قند چوله و … را تولید می کنند. هنرمندان این رشته از صنایع دستی از چوب درختانی نظیر راش، توسکا، افرا، شمشاد، انجیری، ممرز و … برای ساخت ابزار و وسایل چوبی استفاده می کنند.

حصیر بافی
این حرفه در استان مازندران و به خصوص روستاهای واقع در غرب استان از رواج و رونق خوبی برخوردار است. در این منطقه نوعی زیرانداز حصیری به نام کوب تولید می شود. برای بافت این زیرانداز از گیاهانی چون کاله و واش که در آبگیرها و باتلاق ها به صورت خودرو می رویند، استفاده می شود. از این دو نوع گیاه برای بافت سبد و زنبیل نیز استفاده می شود. علاوه بر این گیاهان، در برخی مواقع چوب، نی و دو نوع علف به نام های وران و سازیر در بافت محصولات حصیری به کار گرفته می شود.

*SADAT* · 17/9/18

موج بافی
از دیگر صنایع دستی استان مازندران می توان به موج بافی اشاره کرد. ماده اولیه برای بافت موج که به رختخواب پیچ یا ایزار نیز معروف است، پشم بوده و به این دلیل نرم، سبک، قابل شستشو و ارزان می باشد. این حرفه در گذشته رایج بوده، اما در حال حاضر در روستاهای منطقه کجور، این هنر دستی هنوز زنده و پا برجا است. یکی دیگر از انواع دستبافته ها چادر شب بوده و مشهورترین نوع آن در منطقه، چادر شب دارایی است. هنرمندان بومی در این نوع چادر شب، رنگ های متنوع و طیف گسترده ای از رنگ قرمز، که جذابیت بیشتری نسبت به سایر رنگ ها دارد، را به کار می گیرند.

جوراب بافی
این رشته کهن صنایع دستی استان مازندران، از رواج خوبی در این منطقه برخوردار است. در روستاهای استان، برای بافت جوراب از پشم طبیعی گوسفندان با رنگ طبیعی استفاده می شود. در گذشته طرح یا نقش خاصی روی جوراب بافته نمی شد و بافتی کاملا ساده داشت. اما امروزه از رنگ ها و نقوش زیبایی در بافت جوراب استفاده می شود. این محصولات به صورت چکمه ای با ساق بلند و کوتاه تولید شده و در روستاهای اطراف ساری رونق بسیار دارد.

نمد مالی
برای تولید محصولات نمدی از پشم گوسفندان که معمولا به رنگ های طبیعی مانند سفید، سیاه و قهوه ای هستند، استفاده می شود. همچنین برای ایجاد نقوش متنوع و زیبا، پشم های رنگی شیمیایی نیز به کار گرفته می شود. این حرفه در اکثر مناطق استان و به خصوص روستاهای اطراف رامسر، کجور و هزار جریب از رواج بسیار برخوردار است.
از دیگر صنایع دستی استان مازندران می توان به ساچیم بافی، سفالگری، سرامیک سازی، طراحی سنتی و نگارگری، صحافی، فرآورده های پوست و چرم، هنرهای مرتبط با فلز، صنایع دستی دریایی، عروسک سازی و … اشاره کرد.

~kiana_stay~ · 14/3/23

حصیربافی

کلاه، سبد، زنبیل، زیرانداز و دیگر وسایلی که با حصیر بافته شده‌اند، اولین چیزهایی هستند که در بدو ورود به استان مازندارن توجه گردشگران را به خود جلب می‌کنند و معمولا به‌عنوان سوغات شمال خریداری می‌شوند. هنرمندان مازندرانی این وسایل حصیری را با استفاده از گیاهان خودروی باتلاق‌ها و آب‌بندان‌ها مانند «گاله» و «واش» و به کارگیری چوب، نی و علف‌هایی به نام «وران» و «سازیر» می‌سازند. آن‌ها بعد از اتمام فصل بهار این گیاهان را از آب‌بندان می‌برند و خشک می‌کنند. حصیربافی یکی از پرطرفدارترین صنایع دستی استان مازندران است که بیشتر در غرب استان، به‌خصوص در شهر رامسر رواج دارد. حصیربافی از آن دسته هنرهای دستی است که آثار آن را می‌توان در تمام شهرهای ایران دید. محصولات حصیربافی در گذشته به‌عنوان لوازم ضروری خانه‌ها مورد استفاده بودند؛ در حالی که امروز بیشتر جنبه دکوری و تزئینی دارند. در استان مازندران کماکان از نوعی حصیر به نام «کوب» به‌عنوان زیرانداز استفاده می‌شود.

صنایع چوبی

شرایط جوی و محیطی و وجود جنگل‌های انبوه در استان مازندران سبب شده است تا از گذشته تا به امروز، اشیای بسیاری از جنس چوب توسط مردم این منطقه ساخته شوند. جعبه جواهرات، صفحه و مهره‌های بازی شطرنج، بازی تخته، قلیان، پیمانه و ظرف شیر، قاشق شربت‌خوری، قندان، مجسمه‌های حیوانات و صندوقچه چوبی تنها گوشه‌ای از صنایع چوبی استان مازندارن هستند که سوغاتی‌های مناسبی نیز به شمار می‌آیند.

کنده کاری

ذوق و قریحه مازندرانی‌ها در طول زمان منجر به خلق آثار زیبای کنده‌کاری روی چوب، منبت و برجسته کاری شد؛ آثاری که معمولا از چوب درخت‌هایی با سطح صاف و مناسب چون گردو، فوفل، راش انار سرخ، انار زرد و افرا ساخته می‌شدند؛ البته برای کارهای ظریف‌تر از چوب گلابی استفاده می‌کردند.
آثار منبت به شیوه قاب و گره از قرن پنجم تا هفتم هجری قمری، طرح‌های خلاقانه قرن هشتم و نمونه‌های فراوانی از رسم و عناصر هندسی و اشکال نباتی و گل و بته روی منبرهای چوبی، صندوق مزارها، در و پنجره و رحل قرآن نشان از تاریخچه طولانی منبت کاری در استان مازندارن دارند. منبت کاری از اوایل قرن نهم هجری رونق ویژه‌ای یافت و صنعتگران این رشته موفق شدند با به‌کارگیری انواع خطوط، آثار ارزشمندی از جمله درها و پنجره‌های چوبی را خلق کنند؛ آثاری که هم‌اکنون زینت بخش مرقد امامزادگان و بزرگان دینی است.

~kiana_stay~ · 14/3/23

لاک‌تراشی

لاک تراشی به هنری گفته می‌شود که در آن، لوازم چوبی با استفاده از تراش دادن ریشه و تنه درختان جنگل، ابزار اولیه کنده‌کاری و برش تولید می‌شوند. افرا، راش، ملج، توسکا، ممرز، شمشاد، نم‌دار و انجیلی از جمله درختانی هستند که چوب آن‌ها برای لاک تراشی مورد استفاده قرار می‌گیرد. لاک تراشی از گذشته در مناطق روستایی و جنگلی رایج بوده است و مردم این مناطق برای ساخت ملزومات زندگی خود از این هنر استفاده می‌کردند. آن‌ها در ساخت لوازم چوبی از تبحر خاصی برخوردار بودند و با استفاده از ریشه و تنه درختان بدون استفاده از ابزار کار امروزی، ظروف چوبی مختلفی مانند جوله، کلز، لاک دانه پاش، قند چوله، تنباکو چوله، قاشق، ملاقه و کترا می‌ساختند.
هنر لاک تراشی مازندران در سال ۲۰۱۲ میلادی موفق به دریافت مهر اصالت یونسکو شد. تبر، تیشه، اره، سوهان، چوبساب، مغار ، اسکنه، رنده، رخ درشت یا دارکن، دله‌گیر و چکش چوبی از جمله لوازم هنر لاک تراشی هستند. ظروفی که با ریشه درختان ساخته می‌شوند، سبک‌تر و در برابر سرما و گرما مقاوم‌تر هستند. این ظروف به‌سادگی ترک برنمی‌دارند و در اثر ضربه نمی‌شکنند؛ به‌طوری که لاک تراشان معتقد هستند که اگر از ظروف لاک تراشی ساخته شده از ریشه درختان به‌خوبی نگهداری شود، عمر مفید آن‌ها بیش از ۱۰۰ سال خواهد بود. در همان زمان لوازم تهیه شده از ساقه درختان از استحکام خوبی برخوردار نبودند و به همین دلیل، لاک تراشان لوازم مورد نیاز خانه را از ریشه زیرین درختان می‌ساختند؛ ریشه‌هایی که از ساقه با شیب ملایمی در خاک نفوذ می‌کنند و طبق دیدگاه آن‌ها کمتر در معرض برف و باران قرار داشتند.

~kiana_stay~ · 14/3/23

انواع ظروف چوبی

لاک (خردخار): لاک، ظرف بزرگی است که دور آن رو به داخل جمع می‌شود و در زبان محلی مازندرانی با نام «خردخار» شناخته می‌شود. از این ظرف در گذشته بیشتر برای خوردن غذا و به‌خصوص «گرماس پلا» استفاده می‌شد.
قاشق، ملاقه و کفگیر: این وسایل چوبی در زبان محلی با نا‌م‌های «گچه» «پل گیر» و «کترا» شناخته و از ساقه و شاخه درخت شمشاد ساخته می‌شوند. گچه در اندازه کوچک‌تر برای خوردن غذا یا آش استفاده می‌شود و از مهم‌ترین مزیت‌های آن این است که در هنگام خوردن آش یا غذای گرم موجب سوختگی دهان نمی‌شود. کترا شبیه به کچه، اما بزرگ‌تر است و برای هم زدن آش به کار می‌رود.
دانه پاش: دانه پاش نوعی سینی است که برای پاک کردن برنج و حبوبات به کار می‌رود.
جوله: جوله یا جاله وسیله‌ای شبیه به پارچ آب است که برای دوشیدن شیر و نگهداری انواع مواد لبنی به کار می‌رود. این پارچ آب با گردن باریک و دهانه‌ای گشاد و در اندازه‌های گوناگون ساخته می‌شود و از جمله نقوش متداول روی بدنه آن می‌توان به نقش مارپیچ، نقش زنجیره‌ای و نقش حلوایی اشاره کرد. «مندر» بزرگترین نوع جوله است که ۱۸ کیلوگرم گنجایش دارد. «جوله انـ*ـدام بدن» نوع دیگری از جوله است که از ریشه درخت افرا تراشیده می‌شود.
کلز: کلز نوعی ملاقه چوبی است و از آن برای هم زدن و سرد کردن شیر استفاده می‌شود. این وسیله در مناطق مختلف استان با نام‌های مختلفی شناخته می‌شود؛ به‌طور مثال در منطقه رامسر با نام «گیال»، در بخش مرکزی با نام «کلز» یا «کیلز» و در گرگان با نام «کمچه لز». یک نوع دیگر پیمانه شیر دیگر در مناطق جنکلی به نام «منقار» ساخته می‌شود که حدود ۲۰۰ کیلوگرم ظرفیت دارد.
کیله لاک: این وسیله چوبی به‌عنوان پیمانه کاربرد دارد. هر پیمانه حدود ۶ کیلوگرم «شالی» یا «جو» و حدود۵٫۷ کیلوگرم «گندم» ظرفیت دارد.
عصا: عصا در زبان محلی به نام «ازدار» شناخته می‌شود. عصا را در مناطق شمالی با چوب درخت آزاد درست می‌کنند.
قند چوله: وسیله‌ای چوبی برای خرد کردن قند است.
تنباکو چوله: وسیله‌ای چوبی که به‌عنوان ظرف تنباکو مورد استفاده قرار می‌گیرد.
سیرکوب: این وسیله چوبی در اندازه‌های متفاوت ساخته می‌شود و در گذشته به‌جای هاون برای کوبیدن و خرد کردن استفاده می‌شده است.

~kiana_stay~ · 14/3/23

سفالگری

هنر سفالگری با قدمتی از چند هزار سال قبل از پراکندگی جغرافیایی بالایی برخوردار است و ظروف سفالین کشف شده در غارهای ایران با عمری بیش از هفت هزار سال گواه قدمت این هنر دستی هستند. سفالگری در هر گوشه از ایران دیده می‌شود و مردم مازندران نیز از قدیم مشغول ساخت ظروف سفالی برای خانه‌های خود بودند؛ زیرا خاک رس به‌وفور در این منطقه یافت می‌شود. هنرمندان مازندرانی امروز نیز در کارگاه‌های متعدد با استفاده از هنر خود و گل پخته ظرف‌های زیبایی می‌سازند که در فروشگاه‌های صنایع دستی به فروش می‌رسند.ابزار سفالگری شامل چرخ، کاردک برای بریدن و سوراخ کردن کار، غربال، سطل، تشت، کوره، ول کارد، نخ، قالب گل زدن می‌شوند. یکی از مراکز ساخت سفال و سفال‌گری، کلاگر در محله جویبار (۱۹ کیلومتری قائم شهر) است و آقای غلامعلی چینی ساز از استادان به نام این منطقه به شمار می‌آید. از دیگر شهرهایی که سفالگری و ساخت ظروف سفالی در آن‌ها رونق دارد، می‌توان به بهنمیر، جویبار، چالوس، تنکابن، برخی از روستاهای بابل، آمل و قائمشهر اشاره کرد.

نمدمالی

نمدمالی یکی از صنایع دستی قدیمی استان مازندران است. نمد مالی در ایران چند هزار سال قدمت دارد؛ اما تاریخ و مکان پیدایش دقیق آن مشخص نیست. در این هنر دستی، طی فرآیند نمدمالی با استفاده از الیاف پشمی به‌همراه آب محصولاتی چون کلاه، کوله، کلمد، دوش‌نمد و فرش‌های نمدی تولید می‌شوند. جالب است بدانید که نمد را نمی‌بافند و آن را با فشار دست یا پا روی ترکیب الیاف و آب تولید می‌کنند. نمد مالی در بیشتر مناطق مازندران رونق دارد؛ اما بیشتر در منطقه کجور و روستاهای اطراف رامسر دیده می‌شود.
ماده اصلی نمد، پشم گوسفند در رنگ‌های طبیعی مانند سفید و سیاه و قهوه‌ای است و برای نقش‌اندازی آن از پشم‌های رنگ شده شیمیایی استفاده می‌کنند. تهیه نمد بر اساس دو خاصیت پشم است؛ خاصیت جعدیابی و پوسته‌ای شدن. در واقع زمانی که پشم در حرارت مرطوب مجعد می‌شود و الیاف آن درهم می‌روند، پوسته‌ها اجازه نمی‌دهند که الیاف دوباره از هم باز شوند و این به‌هم پیچیدگی، بافت نامنظمی را تولید می‌کند. ساخت یک قطعه نمد یک روز به طول می‌انجامد و معمولا چند نفر روی آن کار می‌کنند.

~kiana_stay~ · 14/3/23

پارچه بافی

پارچه بافی یکی از شاخه‌های نساجی و از هنرهای دستی قدیمی استان مازندران است که در نقاط مختلف استان انجام می‌شود. هنرمندان پارچه‌باف در گذشته با ریسیدن نخ، پارچه‌های نخی، ابریشمی و پشمی تولید می‌کردند و با آن پارچه‌ها لباس‌های مختلف می‌دوختند. در استان مازندران پارچه‌های نخی، لطیف، خنک و تابستانه با نام «شمد»، پارچه‌های ابریشمی با نام «الیجه» و پارچه‌های پشمی با نام «چوغا» و «باشلق» مشهور هستند. در این منطقه از پارچه‌های ابریشمی برای دوخت کت زنانه، از پارچه‌های پشمی برای دوخت پالتو و از شمد به‌عنوان پتو استفاده می‌شود.نساجی سنتی شاید امروز کمی عجیب به نظر برسد؛ اما در گذشته زنان و مردان زیادی با هنر و خلاقیت خود، با دست پارچه می‌بافتند؛ پارچه‌هایی که امروز جز صنایع دستی و سوغاتی‌های استان مازندران به شمار می‌آیند. پارچه‌های دستباف در استان مازندران با دستگاه‌های مخصوصی بافته می‌شوند. در ابتدا از دستگاه‌های دووردی و چهاروردی استفاده می‌شد. این دستگاه‌ها به مرور زمان جای خود را به دستگاه‌های ژاکارد دستی، تک فاز و سه فاز دادند. رامیان در استان مازندران یکی از مراکز مهم پارچه‌های ابریشمی محسوب می‌شود.

موج‌بافی

موج، نام نوعی دستبافته پشمی است که با نام‌های «رختخواب پیچ» و «ایزار» نیز شناخته می‌شود. موج بافی به‌دلیل ارزان بودن مواد اولیه، هنری رایج و پررونق است و در بسیاری از شهرها و روستاهای استان مازندران انجام می‌شود. این دستبافته پشمی نرم، سبک و مستحکم است.
«چادر شب» نیز بافتی شبیه به دستبافته موج دارد و کاربردهای آن‌ها نیز شبیه به هم است. «چادر شب دارایی»، مشهورترین نوع چادر شب ابریشمی است که با رنگ‌های متنوع به‌ویژه طیف‌های مختلف رنگ قرمز، چشم‌ها را به‌سمت خود خیره می‌کند. قدمت چادر شب بافی در استان مازندران و گیلان به حدود دو هزار سال قبل بازمی‌گردد؛ دستبافته‌ای که در گذشته به‌عنوان رو انداز در شب و همچنین بستن لوازم خواب استفاده می‌شد. نمونه‌های اصیل چادر شب مازندران با ابریشم و پشم بافته می‌شدند و رنگرزی آن‌ها به‌صورت کاملا سنتی انجام می‌گرفت. از انواع چادر شب مازندران می‌توان برای روانداز، روکش مبل، جمع کردن لوازم خواب و غیره استفاده کرد.

~kiana_stay~ · 14/3/23

جوراب‌بافی

جوراب بافی یکی از صنایع دستی رایج و بومی استان مازندران به‌خصوص در روستای «صالحان» و روستای آلاشت، از توابع سوادکوه است. برای بافت جوراب در این منطقه از پشم گرفته شده از گوسفند بدون رنگ آمیزی استفاده می‌شود.
جوراب چکمه‌ای یا گردن بلند و گردن کوتاه با نقوش مختلف از انواع جوراب‌های تولیدی استان به شمار می‌آیند. جوراب بافی در استان مازندران با دستگاه جوراب‌بافی یا با دست انجام می‌شود و شما می‌توانید انواع آن‌ها را در بازارچه‌های سنتی و محلی روستاها و شهرها پیدا کنید. جوراب‌های دست باف برای زمستان پاپوش‌های مناسبی هستند.

جاروبافی

جارو بافی یکی از صنایع دستی کهن و ارزشمند شهر امیرکلا (با قدمتی از ۱۰۰ سال قبل)، یکی از شهرهای مهم استان مازندران است؛ شهری که میراث‌دار بزرگ‌ترین شعرا و اندیشمندان است و صنایع دستی و سنتی بسیاری دارد. هنرمندان محلی امیرکلا برای بافت جارو که در زبان بومی با نام «سازه» شناخته می‌شود، با ظرافت زیاد و هنرمندانه ساقه‌های جارو را در کنار هم می‌چینند. آن‌ها در قسمت سکان دسته از انواع سیم‌های ظریف استفاده و قسمت تاج جارو را با نخ‌های پلاستیکی در رنگ‌های شاد و متنوع درست می‌کنند؛ رنگ‌هایی که نشات گرفته از روحیه با نشاط مردم این منطقه است.

چنته

چنته یا توبره نوعی کیف دسته‌دار است که مراحل تولید آن به مراحل تولید جاجیم شباهت زیادی دارد. روستای لفور از توابع سوادکوه از مراکز تولید چنته است و به همین دلیل این صنایع دستی را با نام چنته لفور می‌شناسند. در گذشته چوپان‌ها برای حمل وسایل خود از چتنه استفاده می‌کردند و این هنر دستی قدمت زیادی در استان مازندران دارد. چنته با دستگاهی به نام کرک‌چال تولید و در آخر پس از دوردوزی، با گل‌های کاموایی، مهره های تزئینی و خرمهره تزئین می‌شود.نقوش سنتی گل و گیاه و حیوان، نقوش حیوانی و گاهی نیز اسامی جلاله و ائمه زینت‌بخش چنته‌های مازندرانی هستند؛ نقوشی که معمولا با الیاف ضخیم دوخته می‌شوند.

گلیم‌بافی

گلیم بافی از آن دست هنرهای دستی است که در بیشتر شهرهای ایران رونق دارد و استان مازندران نیز از این قضیه مستثنی نیست. گلیم‌های شهرها و روستاهای مختلف ایران را با توجه به نقوش آن‌ها می‌توان تشخیص داد. نقوش گلیم در استان مازندران بیشتر به‌شکل هندسی و الهام گرفته از طبیعت هستند و در بافت آن‌ها اغلب از رنگ‌های تند و شاد مانند قرمز، نارنجی، کرم، سبز و سرمه‌ای استفاده می‌شود. گلیم با دستگاه‌ گلیم بافی بافته می‌شود و با توجه به نوع و طرح آن دستگاه آن نیز تغییر می‌کند. گلیم ساده‌باف، گلیم چرخی‌باف و گلیم سوزنی از انواع دستگاه‌های گلیم بافی هستند.

جاجیم‌بافی

جاجیم یکی از دست بافته‌های مهم روستاییان استان مازندران است و معمولا از آن به‌عنوان زیرانداز، پشتی، سجاده رختخواب پیچ، مفرش، پتو، وریه کرسی و غیره استفاده می‌شود. هنر جاجیم بافی در بیشتر روستاهای استان مازندران از جمله روستای متکازین از توابع بخش هزار جریب بهشهر (بخش دودانگه شهرستان ساری)، آلاشت سواد کوه، کجور، نوشهر و کلاردشت چالوس رواج دارد.
جاجیم در روستای کوهستانی متکازین توسط زنان بافته می‌شود و مردان تنها در مرحله تهیه پشم نقش دارند. در بافت جاجیم این منطقه پس از بافت حاشیه، نقش‌اندازی آغاز می‌شود؛ به این کار به اصطلاح، «گل» نیز می‌گویند. نقوش مورد استفاده بسیار متنوع هستند و در میان آن‌ها می‌توان به چهار گل، خشتی، پنجه‌ای، گل آفتابگردان و آفتاب تیره اشاره کرد. حاشیه جاجیم نیز با طرح مثلث دندانه‌دار پر می‌شود.

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

کاربر فعال انجمن

کاربر فعال انجمن

کاربر فعال انجمن

کاربر فعال انجمن

حامی انجمن رمان ۹۸

حامی انجمن رمان ۹۸

حامی انجمن رمان ۹۸

حامی انجمن رمان ۹۸

حامی انجمن رمان ۹۸

حامی انجمن رمان ۹۸

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین