- عضویت
- 11/3/20
- ارسال ها
- 1,025
- امتیاز واکنش
- 17,409
- امتیاز
- 323
- سن
- 21
- محل سکونت
- زیر گنبد کبود
- زمان حضور
- 92 روز 19 ساعت 14 دقیقه
«روند ادبی چین»
ادبیات چین یکی از میراث مهم ادبی جهان است که بیش از 3000 سال سابقه بی‌وقفه دارد و قدمت آن حداقل به قرن 14 قبل از میلاد باز می‌گردد، زبان چینی، علی‌رغم تغییرات عموماً تدریجی در تلفظ، وجود گویش‌های منطقه‌ای و محلی و چندین مرحله در بازنمایی ساختاری نمودارهای نوشتاری یا “کاراکترها”، هویت بی‌بدیل خود را در هر دو جنبه گفتاری و نوشتاری خود حفظ کرده است.
از آنجا که کاراکترهای چینی ذاتاً غیر آوایی بودند، در بهترین حالت، ابزار رضایت بخشی، برای رونویسی از یک زبان غیر چینی نبودند و تلاش برای ایجاد یک زبان نوشتاری جدید الفبایی-آوایی برای ساختمان امپراتوری در سه مورد جداگانه ناموفق بود.
نتیجه این بود که پس از یک دوره سلطه بیگانه، فاتحان از نظر فرهنگی جذب شدند (به جز مغولان، که به میهن اصلی خود بازگشتند پس از فروپاشی یوان و یا مغول). بنابراین، هیچ اختلالی در توسعه ادبی چین ایجاد نشده است.
«تاریخ ادبیات زبان چینی»
تاریخ نوشتن در چین به سلسله شانگ در سال‌های 1050-1700 پیش از میلاد باز می‌گردد. ادبیات زبان چینی، چنان موضوع گسترده‌ای است که برسی آن ممکن است چندین سال طول بکشد.
یکی از نکات جالب توجه درمورد ادبیات چینی این است که بخش عمده‌ای از ادبیات با استفاده از یک زبان مکتوب رسمی‌که به آن چینی کلاسیک گفته می‌شود تشکیل شده است.
با این حال، حتی در دوره سلسله چینگ از 200 سال پیش بیشتر نویسندگان در یک جریان ادبی کار کردند. آنها کم و بیش نوشته‌های باستانی زبان چینی نوشتاری را مطالعه کردند این وسعت زیاد با نویسندگان زیادی که در دوره‌ها و کشورهای مختلف زندگی می‌کنند ادبیات چینی را پیچیده می‌کند.
آثار ادبی چینی شامل داستان، آثار فلسفی و مذهبی، شعر و نوشته‌های علمی است. دستور زبان کلاسیک مکتوب با زبانهای گفتاری دو هزار سال گذشته متفاوت است.
این زبان نوشتاری توسط مردم بسیاری از اقوام و کشورها مختلف در دوره ژو، شین و‌هان به طول 1050 سال قبل از میلاد تا 220 میلادی به کار رفته است. پس از سلسله‌هان، زبان نوشتاری با تغییر زبانهای گفتاری تحول پیدا کرد، اما بیشتر نویسندگان هنوز هم سروده‌های خود را بر اساس چینی کلاسیک پایه گذاری می‌کردند.
با این حال، این زبان نوشتاری حتی دو هزار سال پیش زبان بومی‌نبود. امپراتوری‌ها و گروه‌های پادشاهی همه این دوره‌ها از افرادی تشکیل شده بودند که به زبانهای مختلف بومی صحبت می‌کردند. اگر اروپا دارای تاریخ ادبیاتی مانند چین بود، گویا بیشتر نویسندگان اروپایی تا قرن بیستم همواره سعی می‌کردند به زبان یونانی کلاسیک باستان بنویسند.
ادبیات چین یکی از میراث مهم ادبی جهان است که بیش از 3000 سال سابقه بی‌وقفه دارد و قدمت آن حداقل به قرن 14 قبل از میلاد باز می‌گردد، زبان چینی، علی‌رغم تغییرات عموماً تدریجی در تلفظ، وجود گویش‌های منطقه‌ای و محلی و چندین مرحله در بازنمایی ساختاری نمودارهای نوشتاری یا “کاراکترها”، هویت بی‌بدیل خود را در هر دو جنبه گفتاری و نوشتاری خود حفظ کرده است.
از آنجا که کاراکترهای چینی ذاتاً غیر آوایی بودند، در بهترین حالت، ابزار رضایت بخشی، برای رونویسی از یک زبان غیر چینی نبودند و تلاش برای ایجاد یک زبان نوشتاری جدید الفبایی-آوایی برای ساختمان امپراتوری در سه مورد جداگانه ناموفق بود.
نتیجه این بود که پس از یک دوره سلطه بیگانه، فاتحان از نظر فرهنگی جذب شدند (به جز مغولان، که به میهن اصلی خود بازگشتند پس از فروپاشی یوان و یا مغول). بنابراین، هیچ اختلالی در توسعه ادبی چین ایجاد نشده است.
«تاریخ ادبیات زبان چینی»
تاریخ نوشتن در چین به سلسله شانگ در سال‌های 1050-1700 پیش از میلاد باز می‌گردد. ادبیات زبان چینی، چنان موضوع گسترده‌ای است که برسی آن ممکن است چندین سال طول بکشد.
یکی از نکات جالب توجه درمورد ادبیات چینی این است که بخش عمده‌ای از ادبیات با استفاده از یک زبان مکتوب رسمی‌که به آن چینی کلاسیک گفته می‌شود تشکیل شده است.
با این حال، حتی در دوره سلسله چینگ از 200 سال پیش بیشتر نویسندگان در یک جریان ادبی کار کردند. آنها کم و بیش نوشته‌های باستانی زبان چینی نوشتاری را مطالعه کردند این وسعت زیاد با نویسندگان زیادی که در دوره‌ها و کشورهای مختلف زندگی می‌کنند ادبیات چینی را پیچیده می‌کند.
آثار ادبی چینی شامل داستان، آثار فلسفی و مذهبی، شعر و نوشته‌های علمی است. دستور زبان کلاسیک مکتوب با زبانهای گفتاری دو هزار سال گذشته متفاوت است.
این زبان نوشتاری توسط مردم بسیاری از اقوام و کشورها مختلف در دوره ژو، شین و‌هان به طول 1050 سال قبل از میلاد تا 220 میلادی به کار رفته است. پس از سلسله‌هان، زبان نوشتاری با تغییر زبانهای گفتاری تحول پیدا کرد، اما بیشتر نویسندگان هنوز هم سروده‌های خود را بر اساس چینی کلاسیک پایه گذاری می‌کردند.
با این حال، این زبان نوشتاری حتی دو هزار سال پیش زبان بومی‌نبود. امپراتوری‌ها و گروه‌های پادشاهی همه این دوره‌ها از افرادی تشکیل شده بودند که به زبانهای مختلف بومی صحبت می‌کردند. اگر اروپا دارای تاریخ ادبیاتی مانند چین بود، گویا بیشتر نویسندگان اروپایی تا قرن بیستم همواره سعی می‌کردند به زبان یونانی کلاسیک باستان بنویسند.
ادبیات چین
رمان ۹۸ | دانلود رمان
نودهشتیا,بزرگترین مرجع تایپ رمان, دانلود رمان جدید,دانلود رمان عاشقانه, رمان خارجی, رمان ایرانی, دانلود رمان بدون سانسور,دانلود رمان اربابی,
roman98.com
آخرین ویرایش:
