مشاعره با اشعار نیما یوشیج

moh@mad · 21/8/21

paeez81 گفت:
در این کران ساحل و به نیمه شب

نک می‌زند «سیولیشه» روی شیشه

هر نگاری را جمالی خاص بود
یک صفت ، یک غمزه و یک رنگ سود
هر یکی محنت زدا ،‌خاطر نواز
شیوه ی جلوه گری را کرده ساز
هر یکی با یک کرشمه ،‌یک هنر
هوش بردی و شکیبایی ز سر

paeez81 · 21/8/21

«ری را»... صدا می‌آید امشب
از پشت « کاچ» که بند آب
برق سیاه تابش تصویری از خراب
در چشم می‌کشاند
گویا کسی است که می‌خواند
اما صدای آدمی این نیست
با نظم هوش ربایی من
آوازهای آدمیان را شنیده ام
در گردش شبانی سنگین؛
زاندوه های من
سنگین تر
و آوازهای آدمیان را یکسر
من دارم از بر
یکشب درون قایق دلتنگ
خواندند آنچنان؛
که من هنوز هیبت دریا را
در خواب
می بینم
ری را. ری را...

moh@mad · 22/8/21

paeez81 گفت:
«ری را»... صدا می‌آید امشب
از پشت « کاچ» که بند آب
برق سیاه تابش تصویری از خراب
در چشم می‌کشاند
گویا کسی است که می‌خواند
اما صدای آدمی این نیست
با نظم هوش ربایی من
آوازهای آدمیان را شنیده ام
در گردش شبانی سنگین؛
زاندوه های من
سنگین تر
و آوازهای آدمیان را یکسر
من دارم از بر
یکشب درون قایق دلتنگ
خواندند آنچنان؛
که من هنوز هیبت دریا را
در خواب
می بینم
ری را. ری را...

آتش عشق است و گیرد در کسی
کاو ز سوز عشق ، می سوزد بسی
قصه ای دارم من از یاران خویش
قصه ای از بخت و از دوران خویش

paeez81 · 1/10/21

شباهنگام
در آندم که بر جا دره ها چون مرده ماران خفتگانند
در آن نوبت که بندد دست نیلوفر به پای سرو کوهی دام

کوثر پورخضر · 2/10/21

می‌تراود مهتاب
می‌درخشد شبتاب
نیست یک دم شکند خواب به چشم کس و لیک
غم این خفته‌ی چند
خواب در چشم ترم می‌شکند

moh@mad · 7/10/21

کوثر پورخضر گفت:
می‌تراود مهتاب
می‌درخشد شبتاب
نیست یک دم شکند خواب به چشم کس و لیک
غم این خفته‌ی چند
خواب در چشم ترم می‌شکند

در نخستین ساعت شب دور از دیدار بسیار آشنا من نیز
در غم ناراحتی های کسانم
همچنانی کان زن چینی
بر زبان اندیشه های دلگزایی حرف می راند

~ĤaŊaŊeĤ~ · 23/12/21

دست‌ها می‌سایم تا دری بگشایم
به عبث می‌پایم که به در کس آید
در و دیوار به هم ریخته‌شان
بر سرم می‌شکند

-PANAHツ · 25/12/21

حنانه سادات هاشمی گفت:
دست‌ها می‌سایم تا دری بگشایم
به عبث می‌پایم که به در کس آید
در و دیوار به هم ریخته‌شان
بر سرم می‌شکند

دم صبحم ز دیده خواب چو برد

دل پشیمانی فراوان خورد

گفت: خفتی به راه و صبح دمید

گفتم: اینم نصیب بود و رسید

moh@mad · 28/12/21

-PANAHツ گفت:
دم صبحم ز دیده خواب چو برد

دل پشیمانی فراوان خورد

گفت: خفتی به راه و صبح دمید

گفتم: اینم نصیب بود و رسید

در چوبی آغل هیچگاه دروازه نمی‌شود
زمین سوخته سبزه زار نمی‌شود
استخوان خشکیده دیگر جوان نمی‌شود
درختچه‌ های خار دار جارو نمی‌ شوند نمی‌شوند

~ĤaŊaŊeĤ~ · 14/2/22

در آن نوبت که بندد دست نیلوفر
به پای سرو کوهی دام
گرم یاد آوری یا نه
من از یادت نمی کاهم
ترا من چشم در راهم

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

کاربر ممتاز

کاربر نیمه حرفه‌ای

کاربر ممتاز

کاربر نیمه حرفه‌ای

کاربر فعال انجمن

کاربر ممتاز

دستیار تالار کتاب گویا

عضو تازه وارد انجمن

کاربر ممتاز

دستیار تالار کتاب گویا

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین