دل نوشته دالان عشق | مهتا کاربر انجمن رمان ۹۸

parädox · 20/10/20

«بسم رب العشق»

نام اثر:دالان عشق
نویسنده: مه.دخت
مقدمه:
وین راه، مملوء گشته است ز تلاطم
بیم دارم ز روزی که بگردد ویران‌گرِ احلامم
گر دالان تعشق‌ام شود مخروب و منهدم،
دیگر جانی نمی‌ماند درین بنلاد و بنیادم!

parädox · 20/10/20

جانانم، از زندگیت را به من به امانت می‌دهی؟
هیس جانانم، هیس؛ هیچ نگو، بگذار تنها چشمان‌مان سکوت بین‌مان را برهم زند..
مرا دعوت کن به نوشیدن جرعه‌ای از قهوه نگاهت؛
دستانت را قلاب کن در این ابریشم مو، که بی‌نهایت بهانه تو را می‌گیرد؛
شانه هایت را تجویز بنما تا مسکن غم درونم شود،
بگذار پیراهن مردانه‌ات میزبان اشک هایم شود،
اندک زمانی به من ببخش تا عطر وجودت التیامی شود بر این تن رنجور،
جان جانانم آرامش گمشده ام شو...!

parädox · 21/10/20

در چشمان مردم زمانه خیره می‌شوم، و آن‌ها مرا دیوانه عتاب می‌کنند!
هان، غم این دو گوی مسکوت را، نظاره کردند و چنین گفتند؟
هلا، عمق نگاه و فریادهای خفته در آن را دیدند و چنان کردند؟
به راستی مامن سخنان وجودم را نگریستند و بدین شکل تعدی نمودند؟
افسوس که هیچ نکردند و این‌گونه مرا به بند دیوانگی آویختند.

parädox · 27/10/20

چه کسی می‌گوید شب زیبا است؟!
شب قاتل غروری است، که تمام روز، سعی در بنای آن داشته ام؛
آه از نیمه شب!
گویی تمام خاطراتش،خنجری می‌شود بر قلب نیمه جانم،
زخم پینه بسته ام سرباز می‌کند و عشق به ظاهر دفن شده در اعماق وجودم را، فریاد میزند،
.درد جانم، سوهان می‌شود بر روح و روانم و آن را مورد تهاجم قرار می‌دهد
قلبم از شدت درد، شیون جان سوزانه سر میدهد؛
جسمم، خود را در خویش محبوس میکند و نوای لالایی سر میدهد،
تا شاید دخترک رنجورش، به خواب رود و کمی آرام گیرد!

آری،جان جانانم!
تمام شب های من،این‌گونه سر میشود.
عشق نصفه نیمه تو، تمامی داشته های مرا گرفته است،
حتی خواب شبانگاهیم را...!

parädox · 9/11/20

گر ز من،پرسند:"کشنده ترین چیز چیست؟"
می‌گویم:

"حرف هایی که هیچ‌گاه بر زبان آورده نشدند
و حسرتی شدند،بر جانِ دل!

همان کلافِ درهمِ حرف های ناگفته ای که،
گویی قصد جانمان را کرده اند!

همان سکوت های دردآگینی که، زخمی شدند بر روح و روانمان
و هیچ مرهمی،دوایِ دردِ آن نیست!

همان احساساتی که قربانیِ غرورمان شدند...

parädox · 26/11/20

در خاطراتت غرق می‌شوم و ز حال و خویش، رها!
سوغات عشقت را، در حصار ذهنم محبوس می‌نمایم
و بدان،"ز غوغای جهان غافل"...!
یادواره نگاهت،بانیِ بلوای قلب و احساسم می‌شود.
خاطرنشان کردن نغمه های شیرینت،
تبسمی با چاشنی زهر،میهمان لبانم می‌کند.
جانِ جانانم، شاید در خاطر دیگران،یادآوری خاطراتت، دیوانگی باشد؛
اما خود...

parädox · 23/12/20

"من"
بندبند احساسش به تاراج رفته،
دگر جانی در "من"نمانده،
اشک ها را ریخته،
غم ها را کشیده،
رنجش ها را چشیده،
لآقل بازگرد،
من را به من بازگردان!
بعد از "تو" دگر،
"منی" نمانده،
جانِ جانانم...!

parädox · 29/1/21

وجودم مملوء از سوالات بی‌جواب شده است؛
سوالاتی که خالقش تو بودی و به آرامی، آن‌ها را
بر بوم جسم و جانم خلق نمودی.
اعتراف می‌کنم که "من" دگر تاب این حجم از استفهام روحی را ندارد.
آری؛ اعتراف می‌کنم که یادگاری‌های جان سوزانه‌ات،
لحظه به لحظه عمیق تر مرا در محبس درونم به بند می کشد،
و ز اطرافیانم دور می‌سازد...

parädox · 26/2/21

گوشه ای کز کرده‌ام و در میان ظلمتی آواره گشته‌ام.
مبتلا شده‌ام به وهمی سرد ونقیض.
دگر نه اثری از تو بر آن است و نه ردپایی از خویش!
تنها خیالی است پوچ و تهی، بی‌ هیچ منزلگاهی.
منحصر نقشش ، معدوم ساختن خویش است در ضمیر.
به گمانم ایست ذهنی کرده ام ، بر اثر حزنی خطیر.

parädox · 5/4/21

گر می‌گذری ز کوچه‌ی خاطرات خویش،
حالی بپرس از این شیدای پرتشویش!

یادی کن از او که چه کردی با دلش؟!
او را چگونه رها کردی به حال و هوای خودش؟!

هلا نغمه‌ی عشق او، بر تو بی‌ثمر بود؟!
که چنین کردی و چنان پرحذر بود؟!

ز ما که گذشت و دگر جانی بر ما نماند؛
تو را به خدایت می‌سپارم؛...

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

اخراج شده

اخراج شده

اخراج شده

اخراج شده

اخراج شده

اخراج شده

اخراج شده

اخراج شده

اخراج شده

اخراج شده

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین