- عضویت
- 16/7/20
- ارسال ها
- 2,693
- امتیاز واکنش
- 9,215
- امتیاز
- 233
- محل سکونت
- گلنمکستان
- زمان حضور
- 63 روز 21 ساعت 58 دقیقه
نویسنده این موضوع
امام حسن مجتبی(ع) از پدر بزرگوارش حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابی طالب(ع) روایت می کند که فرمود: خداوند در آخر الزمان، در روزگار سخت و در عین نادانی مردم، مردی را برمی انگیزد و او را با فرشتگان خویش تأیید می نماید و یارانش را حفظ می کند. وی را با آیات خود پیروز می گرداند و بر پهنهِ زمین چیره می سازد، تا همهِ مردم خواسته یا ناخواسته به او تن دهند. او زمین را از عدل و قسط، نور و برهان پر می کند و سر تا سر شهرها او را می پذیرند. کافری نمی ماند، جز آن که مؤمن می شود و بدکاری نیست جز آن که صالح و شایسته می گردد. در زمان حکومت وی، درندگان با هم آشتی و سازش می کنند و زمین گیاهان خود را می رویاند و آسمان برکت خویش را فرو می ریزد و گنج ها همه برای وی آشکار می گردد. او مشرق و مغرب عالم را چهل سال در سایه حکومت خویش می گیرد. خوشا آنان که زمان او را درک کنند و سخن وی را بشنوند و بپذیرند.
ایشان در ذیل این روایت می نویسد:
"در مرسله کتاب احتجاج آمده است: کافری نمی ماند جز این که مؤمن می شود و بدکاری نیست مگر این که صالح و شایسته می شود. و در زمان حکومتِ حضرت درندگان با هم آشتی می کنند. "
سپس ایشان دربارهِ مفاد این حدیث این گونه داوری می کند:
"اگر این روایت درست باشد، محمول بر غالب است (یعنی غالب مردم ایمان می آورند) و اما این که عموم مردم اصلاح شوند این به طور قطع به حقیقت نخواهد پیوست. آن گونه که از زمان حضرت آدم(ع) تا به امروز تجربه کرده ایم؛ چون تا زمانی که اختیار باشد، به طور قطع برابر طبیعت بشر خلاف هم هست و اما آشتی کردن درندگان اگر کنایه از چیز دیگری باشد (مثلاً کنایه از صلح و صفای بین مردم) که حرفی نیست، وگرنه آشتی بین درندگان چیزی نیست که احتمال آن برود. "
کسی که با روش و ذوق ائمه(ع) در سخن گفتن آشنا باشد، و مجموع روایات وارد شده در این زمینه را در نظر بگیرد، فهم روایت دشوار نخواهد بود. از جمله این که در روایات فراوانی، عدالت پس از ظهور به ظلم قبل از ظهور تشبیه شده است:
"یملأ الارض عدلاً وقسطاً کما ملئت جوراً وظلماً."20
بنابراین، همان گونه که عدالت در عصرِ قبل از ظهور، خاموش نشده و به طور کامل از بین نرفته و بارقه هایی از آن، گاه و بی گاه، به چشم می خورد، ظلم نیز در عصر پس از ظهور، به طول کامل از بین نمی رود، و به صورت نیمه جان به حیات خود ادامه می دهد. یا همان گونه که در پاره ای از روایات آمده است که دینداری در آخر الزمان مانند روشن نگه داشتن شمعی در هوای طوفانی است! با این حال، ما شاهدیم که بسیاری از مردمان، دین خود را، گرچه با سختی حفظ می کنند. پس قابل فرض است که بی دینی و کفر نیز در عصر حکومت حضرت مهدی(عج) در شرایطی دشوار به حیات خود ادامه دهد و کسانی، گرچه کم، در کفر و فسق زندگی کنند و چه بسا ناگزیر باشند، کفر خود را پنهان بدارند و یا فسق خود را آشکار نکنند. اما این که از بین رفتن فسق و کفر با ادات حصر آمده است، ناسازگاری با آن چه گفتیم، ندارد؛ زیرا این نوع ادبیات در روایات فراوان به کار می رود و دلالت بر حصر عرفی می کند، نه حصر عقلی که هیچ تخلفی را نمی پذیرد.
انجمن رماننویسی
رمان۹۸
ایشان در ذیل این روایت می نویسد:
"در مرسله کتاب احتجاج آمده است: کافری نمی ماند جز این که مؤمن می شود و بدکاری نیست مگر این که صالح و شایسته می شود. و در زمان حکومتِ حضرت درندگان با هم آشتی می کنند. "
سپس ایشان دربارهِ مفاد این حدیث این گونه داوری می کند:
"اگر این روایت درست باشد، محمول بر غالب است (یعنی غالب مردم ایمان می آورند) و اما این که عموم مردم اصلاح شوند این به طور قطع به حقیقت نخواهد پیوست. آن گونه که از زمان حضرت آدم(ع) تا به امروز تجربه کرده ایم؛ چون تا زمانی که اختیار باشد، به طور قطع برابر طبیعت بشر خلاف هم هست و اما آشتی کردن درندگان اگر کنایه از چیز دیگری باشد (مثلاً کنایه از صلح و صفای بین مردم) که حرفی نیست، وگرنه آشتی بین درندگان چیزی نیست که احتمال آن برود. "
کسی که با روش و ذوق ائمه(ع) در سخن گفتن آشنا باشد، و مجموع روایات وارد شده در این زمینه را در نظر بگیرد، فهم روایت دشوار نخواهد بود. از جمله این که در روایات فراوانی، عدالت پس از ظهور به ظلم قبل از ظهور تشبیه شده است:
"یملأ الارض عدلاً وقسطاً کما ملئت جوراً وظلماً."20
بنابراین، همان گونه که عدالت در عصرِ قبل از ظهور، خاموش نشده و به طور کامل از بین نرفته و بارقه هایی از آن، گاه و بی گاه، به چشم می خورد، ظلم نیز در عصر پس از ظهور، به طول کامل از بین نمی رود، و به صورت نیمه جان به حیات خود ادامه می دهد. یا همان گونه که در پاره ای از روایات آمده است که دینداری در آخر الزمان مانند روشن نگه داشتن شمعی در هوای طوفانی است! با این حال، ما شاهدیم که بسیاری از مردمان، دین خود را، گرچه با سختی حفظ می کنند. پس قابل فرض است که بی دینی و کفر نیز در عصر حکومت حضرت مهدی(عج) در شرایطی دشوار به حیات خود ادامه دهد و کسانی، گرچه کم، در کفر و فسق زندگی کنند و چه بسا ناگزیر باشند، کفر خود را پنهان بدارند و یا فسق خود را آشکار نکنند. اما این که از بین رفتن فسق و کفر با ادات حصر آمده است، ناسازگاری با آن چه گفتیم، ندارد؛ زیرا این نوع ادبیات در روایات فراوان به کار می رود و دلالت بر حصر عرفی می کند، نه حصر عقلی که هیچ تخلفی را نمی پذیرد.
انجمن رماننویسی
رمان۹۸
مشرعه بحار الانوار
رمان ۹۸ | دانلود رمان
نودهشتیا,بزرگترین مرجع تایپ رمان, دانلود رمان جدید,دانلود رمان عاشقانه, رمان خارجی, رمان ایرانی, دانلود رمان بدون سانسور,دانلود رمان اربابی,
roman98.com
آخرین ویرایش توسط مدیر: